❇️ خروج امام حسین(ع) از مدینه ❤️امام(ع) شبانگاه بیست و هشتم رجب (۱) در حالی که این آیه را قرائت می‌فرمود: «فخرج منها خائفا یترقب قال رب نجنی من القوم الظالمین؛ موسی(ع) از شهر خارج شد، در حالی که ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه‌ای؛ عرض کرد: پروردگارا مرا از این قوم ظالم رهایی بخش.» (۲) (البته این روایت با روایتی دیگر که امام شاه‌راه اصلی مدینه به مکه را در پیش گرفت و نظر برخی یاران را در پیمودن راه از طریق بیراهه را رد کرد در تضاد است.) به همراه هشتاد و دو نفر از اهل بیت و یارانش از مدینه خارج شد. (۳) ❤️در این سفر به جز محمد بن حنفیه ( فتوح و خوارزمی در مقتل الحسین(ع) آورده‌اند که امام حسین(ع) به وی فرمود: «برادرم! تو در مدینه بمان و از جانب من مراقب آن باش و چیزی را از من پنهان مدار.» (۴) بیشتر خویشاوندان امام حسین(ع) از جمله فرزندان، برادران، خواهران و برادرزاده‌های آن حضرت، ایشان را در این سفر همراهی می‌کردند. (۵) ❤️علاوه بر بنی هاشم، بیست و یک نفر از یاران امام حسین(ع) نیز با ایشان در این سفر همراه شده بودند. ❤️امام حسین(ع) به همراه همراهانش از مدینه خارج شد و راه اصلی مکه را پیش گرفت. مسلم بن عقیل(ع) رو به حضرت کردند و گفتند: «بهتر است که شما نیز به مانند ابن زبیر از راه اصلی صرف نظر کنید تا از گزند تعقیب کنندگان در امان باشید.» ❤️امام(ع) فرمود: «نه؛ به خدا قسم! از این راه جدا نمی‌شوم تا خدا، هر چه را دوست می‌دارد، پیش آورد.» (۶) 📚منبع (۱) تاریخ طبری، محمد بن جریر طبری، ج ۵، ص ۳۴۱ (۲) سوره قصص، آیه ۲۱ (۳) الفتوح، ابن اعثم، ج ۵، ص ۶۹ (۴) اخبار الطوال، دینوری، ص ۲۲۸ (۵) همان (۶) مقتل الحسین(ع)، خوارزمی، ج ۱، ص ۱۸۹