🏴 عزاداری حضرت سكينه(س) امام سجاد(ع) فرمودند: «وسايل سفر را بردارند و از كربلا به سوی مدينه حركت نمايند.» شترها و محمل‌ها آماده شد، در اين هنگام سكينه گريه كرد و بانوان را به وداع با قبر شريف طلبيد. بانوان در اطراف قبر حلقه زدند. سكينه قبر پدر را به بغل گرفت وَ بَكَتْ بُكاءً شَديداً و حَنَّتْ و اَنَّتْ وَ اَنْشَأَتْ تَقُولُ (گريه سختی كرد و شيون و ناله نمود و چنين مرقيه خواند) اَلا يا كَرْبَلا نُوَدِّعُكَ جِسْماً اِلا يا كَرْبَلا نُوَدِّعُكَ رُوحاً بِلاكَفَـنٍ و لا غُسْـلٍ دَفيناً لِاَحْمَدِ وَ الْوَصِيِّ مَعَ الْاَميناً «هان ای كربلا، با تو در مورد پيكری وداع می‌كنم كه بدون غسل و كفن در اين مكان دفن شده است.» «هان ای كربلا، ما همراه امينمان (حضرت سجاد(ع)) با تو وداع می‌کنيم و در مورد حسينی كه روح پيامبر و روح وصی پيامبر (حضرت علی(ع)) بود.» فاطمه دختر امام حسين(ع) نيز خود را روی قبر پدر انداخت و شديد گريه كرد. 📚منبع معالی السبطين، مهدی حائری مازندرانی، ج ۲، ص ۲۰۳ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_اباعبدالله_ع #اربعین_حسینی #مداحی_عالمانه

◼️ زیارت جابر بن عبدالله انصاری بشارة المصطفى به نقل از عطیّه عوفى می‌نویسد: «همراه جابر بن عبد اللّه انصارى، براى زیارت قبر حسین بن على بن ابى طالب(ع) حركت كردیم. هنگامى كه به كربلا رسیدیم، جابر به كرانه فرات، نزدیک شد و غسل كرد و پیراهن و ردایى به تن كرد و كیسه عطرى را گشود و آن را بر بدنش پاشید و هیچ گامى برنداشت، جز آن كه ذكر خداى متعال گفت، تا این كه به قبر، نزدیک شد و [به من] گفت: دست مرا بر قبر بگذار. چون دست او را بر قبر گذاشتم، بیهوش بر روى قبر افتاد. كمی آب بر او پاشیدم و هنگامى كه به هوش آمد، سه بار گفت: «اى حسین!» آنگاه گفت: دوست، پاسخ دوست را نمى دهد؟! سپس گفت: چگونه پاسخ دهى، در حالى كه خون رگ‌هایت را بر میان شانه‌ها و پشتت ریختند و میان سر و پیكرت جدایى انداختند؟! گواهى مى‌دهم كه تو، فرزند خاتم پیامبران و فرزند سَرور مؤمنان و فرزند هم‌پیمان تقوا و چكیده هدایت و پنجمین فرد از اصحاب كسایى و فرزند سالار نقیبان و فرزند فاطمه، سَرور زنانى؟! و چگونه چنین نباشى، در حالى كه از دست سَرور پیامبران، غذا خورده‌اى و در دامان تقوا پیشگان، پرورش یافته‌اى و از سینه ایمان، شیر نوشیده‌اى و با اسلام، تو را از شیر گرفته‌اند. پاک زیستى و پاک رفتى؛ امّا دل‌هاى مؤمنان، در فراق تو خوش نیست، بى آن كه در این، تردیدى رود كه همه اینها به خیرِ تو بود. سلام و رضوان خدا بر تو باد! و گواهى مى‌دهم كه تو بر همان روشى رفتى كه برادرت یحیى بن زكریّا رفت. آنگاه جابر، دیده خود را گِرد قبر چرخاند و گفت: «سلام بر شما، اى روح‌هایى كه گرداگردِ حسین، فرود آمده و همراهش شُدید!» گواهى مى‌دهم كه نماز را به پا داشتید و زكات دادید و به نیكى فرمان دادید و از زشتى باز داشتید و با مُلحدان جنگیدید و خدا را پرستیدید تا به شهادت رسیدید. سوگند به آن كه محمّد را به حق برانگیخت، در آنچه به آن در آمدید با شما شریک هستیم. به جابر گفتم: اى جابر! چگونه [با آنان شریك باشیم]، با آن كه ما نه به دره‌اى فرود آمدیم و نه از كوهى بالا رفتیم و نه شمشیرى زدیم، در حالى كه اینان، سرهایشان از پیكر، جدا شد و فرزندانشان یتیم و زنانشان بیوه شدند؟! جابر گفت: اى عطیّه! شنیدم كه حبیبم پیامبر خدا صلى الله علیه و آله مى‌فرماید: «هر كس گروهى را دوست داشته باشد، با آنان محشور مى‌شود و هركس كارِ كسانى را دوست داشته باشد در كارشان شریک مى‌شود.» و سوگند به آن كه محمّد را به حق به پیامبرى بر انگیخت، نیّت من و همراهانم همان است كه حسین(ع) و یارانش بر آن رفته‌اند. 📚منبع انساب الاشراف، بلاذری، ج ۱، ص ۲۸۶ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_اباعبدالله_ع #اربعین_حسینی #مداحی_عالمانه

❇️ خروج امام حسین(ع) از مدینه ❤️امام(ع) شبانگاه بیست و هشتم رجب (۱) در حالی که این آیه را قرائت می‌فرمود: «فخرج منها خائفا یترقب قال رب نجنی من القوم الظالمین؛ موسی(ع) از شهر خارج شد، در حالی که ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه‌ای؛ عرض کرد: پروردگارا مرا از این قوم ظالم رهایی بخش.» (۲) (البته این روایت با روایتی دیگر که امام شاه‌راه اصلی مدینه به مکه را در پیش گرفت و نظر برخی یاران را در پیمودن راه از طریق بیراهه را رد کرد در تضاد است.) به همراه هشتاد و دو نفر از اهل بیت و یارانش از مدینه خارج شد. (۳) ❤️در این سفر به جز محمد بن حنفیه ( فتوح و خوارزمی در مقتل الحسین(ع) آورده‌اند که امام حسین(ع) به وی فرمود: «برادرم! تو در مدینه بمان و از جانب من مراقب آن باش و چیزی را از من پنهان مدار.» (۴) بیشتر خویشاوندان امام حسین(ع) از جمله فرزندان، برادران، خواهران و برادرزاده‌های آن حضرت، ایشان را در این سفر همراهی می‌کردند. (۵) ❤️علاوه بر بنی هاشم، بیست و یک نفر از یاران امام حسین(ع) نیز با ایشان در این سفر همراه شده بودند. ❤️امام حسین(ع) به همراه همراهانش از مدینه خارج شد و راه اصلی مکه را پیش گرفت. مسلم بن عقیل(ع) رو به حضرت کردند و گفتند: «بهتر است که شما نیز به مانند ابن زبیر از راه اصلی صرف نظر کنید تا از گزند تعقیب کنندگان در امان باشید.» ❤️امام(ع) فرمود: «نه؛ به خدا قسم! از این راه جدا نمی‌شوم تا خدا، هر چه را دوست می‌دارد، پیش آورد.» (۶) 📚منبع (۱) تاریخ طبری، محمد بن جریر طبری، ج ۵، ص ۳۴۱ (۲) سوره قصص، آیه ۲۱ (۳) الفتوح، ابن اعثم، ج ۵، ص ۶۹ (۴) اخبار الطوال، دینوری، ص ۲۲۸ (۵) همان (۶) مقتل الحسین(ع)، خوارزمی، ج ۱، ص ۱۸۹ #امام_حسین_ع #از_مدینه_تا_مکه #مداحی_عالمانه

🌸 شرح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی 🍃 اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ ❇️ یک هفته از محبت خدا سرمست شو! 💢دعای ابوحمزه ثمالی از زیباترین ادعیه‌ است که از حضرت امام سجاد (ع) به یادگار باقی مانده است. ابوحمزه ثمالی که از بهترین اصحاب امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) و امام صادق(ع) است می گوید: در ماه رمضان، امام سجاد (ع) معمولاً از سر شب تا نزدیک های آخر شب به نماز مشغول بودند و در ساعات آخر شب و سحر این دعای شریف را قرائت می‌کردند. مرحوم شیخ بهار رضوان الله تعالی علیه می‌فرماید: این دعا آنقدر زیبا و دل انگیز است که اگر کسی یک بار اول تا آخر دعا را بخواند تا یک هفته از محبت خدا سرمست می‌شود. آغاز این دعای شریف با این عبارت است: اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ 💢خداوندا مرا با عقوبت و تنبیه خودت تأدیب مفرما. ادب به معنای این است که انسان در مسیری که حرکت می‌کند از حریم خودش خارج نشود و حدود را مراعات کند. انسانی که نسبت به بزرگتر خودش رعایت ادب می‌کند یعنی از رفتارهای ناشایست با بزرگتر اجتناب می کند و تلاش می کند که حریم خودش را حفظ کند. انسان مومن نسبت به خداوند متعال هم باید ادب را نگه دارد. هر کاری را در این عالم نباید انجام دهد و باید در مسیری که حرکت می‌کند خویشتن داری کند. 💢اگر کسی ادب را رعایت نکرد، اگر مربی مهربان و دلسوزی داشته باشد آن مربی مهربان و دلسوز او را تأدیب می‌کند. یعنی تلاش می‌کند به نحوی او را به جاده مستقیم برگرداند و کمک کند که از مسیر صحیح حرکت کند و از پرتگاه‌ها در امان بماند. 💢خداوند هم نسبت به بندگان خوب خودش همین گونه عمل می‌کند. سعی می‌کند آنها را تأدیب کند اما تأدیب خداوند دو گونه است؛ گاهی خداوند بنده خودش را با لطف و محبت تأدیب می‌فرماید گاهی مواقع با مجازات و عقوبت. یکی از چیزهایی که انسان باید همیشه از خداوند تقاضا کند این است که خدایا مرا در مسیر بندگی خودت تأدیب فرما و از راه انحراف و بیراهه دور بفرما اما با لطف و رحمت، مانند پدر مهربانی که وقتی فرزندش خطاکاری می‌کند دست نوازش بر سر او می‌کشد و با مهرورزی کردن او را آهسته آهسته به راه مستقیم برمی‌گرداند نه مثل آنکه آنقدر بچه کوتاهی و نافرمانی می‌کند که پدر مجبور می شود او را گوشمالی بدهد. 💢در احوالات مرحوم آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی رضوان الله علیه آورده اند که ایشان از فقهای بزرگ و مراجع بودند و از اهل دل و اهل معنا هم به حساب می‌آمدند. ایشان می‌گفتند من یک زمانی در سحر قبل از اینکه درهای حرم امیرالمومنین (ع) را باز کنند یک ساعتی به عبادت مشغول می‌شدم که وقتی در را باز می‌کنند من همیشه اولین زائر امیرالمومنین (ع) باشم. 💢بر حضرت که وارد می شدم، ضریح را محکم می‌چسبیدم و گریه و زاری می کردم و می‌گفتم هر بلایی می‌خواهید سر من بیاورید اما حاجات معنوی مرا بدهید که من از خواص درگاه شما باشم، بنده خاص خدا باشم هر مصیبتی هم می‌خواهد بر سر من ببارد. بعد از اینکه مدتی دعا کردم مصیبت‌ها شروع شد آنقدر به فقر و نداری دچار شدم و تحت مشکلات اجتماعی قرار گرفتم که دیگر کم کم طاقت از من رفت و کار به جایی رسید که دوباره رفتم حرم امیرالمومنین(ع) و پنجره‌های ضریح را گرفتم و گفتم: من خطا کردم، غلط کردم، به من حاجت‌ها را بدهید، دستگیری کنید اما با رحمت و عافیت و مهربانی. من کجا و طاقت تحمل کردن آزمایش‌های الهی کجا! 💢لذا به ما آموختند که همیشه از خدا تقاضای عبودیت و بندگی کنید ولی بخواهید که خدا با عافیت و سعه و مهربانی شما را به طرف خودش حرکت بدهد نه با گوشمالی و سختی و فشار. چون بنده درگاه خدا همیشه ناتوان است و عاجز حتی از بلاهای دنیوی و ظاهری هم انسان ناتوان هست. (الهی أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِى عَنْ قَلِيل مِنْ بَلاَءِ الدُّنْيَا وَعُقُوبَاتِهَا) خدایا تو می‌دانی که من از عقوبت‌های کوچک دنیوی هم ناتوان هستم. 💢پس باید از خدا تقاضای تادیب کنیم اما تأدیب همراه با عافیت و رحمت که این معنای فقره اول دعای امام سجاد(ع) است که الهی لَا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ. 📚منبع: شرح دعای ابوحمزه ثمالی، استاد شیخ محمد حسن وکیلی برگرفته از سایت: www.mhva.ir #رمضان۱۴۴۶ #احادیث_مناجاتی #مداحی_عالمانه

🌸 شرح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی 🍃 وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي ❇️ خودت را به قدرت مطلق بسپار! حضرت امام سجاد(ع) در یکی از فقرات دعای ابوحمزه ثمالی می فرمایند: حمد مخصوص خدایی است که مرا به خودش سپرد و مرا اکرام و احترام کرد و مرا به مردم واگذار نکرد که مردم مرا اهانت کرده و خوار کنند. همه انسان ها دوست دارند که همیشه در زندگی مورد اکرام و احترام باشند. چه کنیم که در زندگی هیچ وقت به خواری و پستی دچار نشویم؟! اگر کسی بخواهد همیشه در زندگی موفق باشد و مسیر سعادت را طی کند باید به کسی تکیه کند که از همه قدرتمندتر است و از همه مهربان تر. مهربان ترین کس در عالم نسبت به انسان خداوند است که از هر کسی انسان را بیشتر دوست دارد و قدرتمندترین قدرت عالم هم خداوندی است که خالق هستی و حکمفرمای مطلق این عالم است. انسان اگر خودش را به او بسپارد و با او در قلبش مرتبط و متصل شود باید یقین کند که هرگز او را رها نمی کند چون از همه مهربان تر است و یقین کند که هرگز هیچ عاملی بر او غلبه نمی کند. او هر چه بخواهد در عالم انجام می دهد و کسی را که دوست دارد همیشه به سوی سعادت و خیر راهنمایی می کند. به همین جهت راه سعادت و موفقیت این است که انسان خودش را در دامن خدا بیندازد. چه جوری خودمان را در دامن خدا بندازیم؟! به او دل بدهیم. به او محبت بورزیم. با او همراهی کنیم. هرکس که برای خدا باشد خدا هم برای اوست. امام سجاد(ع) چون حال خودشان این طور است در دعا عرض می کنند: شکر خدایی که مرا به خودش سپرد و به خودش واگذار کرد و خودش هم مرا اکرام کرد و پیش برد و هدایت کرد و اگر به سوی غیر او رو آورده بودم زمین خورده بودم و مورد خواری قرار می گرفتم. باید یادمان باشد اکرام و احترام به خوردن و آشامیدن و لذت های مادی نیست. لذت های مادی، شأن حیوانات است. حقیقت انسان برتر از این حرفاست که اکرام و احترام او و سعادت و موفقیتش صرفاً در لذت و کامیابی از لذت دنیوی باشد. انسان حقیقتش به علم و معرفت و عشق و محبت، به بال گشودن به عالم ملکوت است. کسی که واقعا مورد اکرام و احترام خداوند باشد کسی است که خدا روز به روز دل او را نورانی تر می کند. او را به طرف خودش، به سوی احوال ملکوت حرکت می دهد. معرفتش بیشتر می شود. عشق و محبتش به عالم نور و رحمت بیشتر می شود. این ها نشانه اتمام و احترام است. به قول خیلی از بزرگان وقتی شما مهمانی را در منزل دعوت می کنید اگر فقط برای خوردن و آشامیدن دعوتش کرده باشید سفره رنگارنگی بیندازید این سفره، سفره اکرام و احترام نیست. معنی آن این است که ما مهمان را مثل یک حیوان تصور کردیم به جز خوردن و آشامیدن چیز دیگه ای قصدش نیست. اکرام و احترام مهمانی که انسان باشد به این است که او را دعوت کنیم که در کنار استفاده کردن از نعمت های مادی و خوردن و آشامیدن مجلس انسی فراهم شود. اکرام خدا نسبت به بندگانش همین است که آن ها را از مرتبه حیوانیت و جسمانیت به مرتبه روح و نورانیت حرکت می دهد. تن آدمی عزیز است به جان آدمیت نه همین لباس زیباست نشان آدمیت پس اگر خودمان را به خدا سپردیم مطمئن باشیم از بهترین لذت های عالم هستی که اتصال به عالم نور و سرور است بهره مند می شویم گرچه از لذت های مادی گاهی مجبور شویم کمی کوتاه بیاییم. 📚منبع: شرح دعای ابوحمزه ثمالی، استاد شیخ محمد حسن وکیلی برگرفته از سایت: www.mhva.ir #رمضان۱۴۴۶ #شرح_ابوحمزه #مداحی_عالمانه #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی http://eitaa.com/yousofarjonei

امام صادق علیه السلام فرمودند: از جمله آنچه خداوند عز و جل به موسی بن عمران علیه السلام وحی كرد، آن بود: «ای موسی بن عمران! هیچ آفریده ای محبوب تر از بنده مؤمنم نیافریدم. من او را به آنچه خیرش در آن است، مبتلا می كنم. بدانچه خیرش در آن است، عافیت می بخشم؛ برای خیرش آنچه را كه شرّ او در آن است، از او دور می كنم. من بدانچه بنده ام را به صلاح می آورد، داناترم. پس در برابر بلایم شكیبایی و برای نعمتم سپاسگزاری كند و به قضایم خشنود باشد، تا چون بر طبق خشنودی من رفتار كند و از من فرمانبری نماید، او را از زمره صدّیقان نزد خودم بنویسم.» 📚 منبع: اصول کافی، شیخ کلینی، ج ۲، ص ۶۱ #مداحی_عالمانه #نکات_اعتقادی #نشر_حداکثری #دکتر_حسین_محمدی_فام #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی http://eitaa.com/yousofarjonei

💠 پیامد روزه خواری امام صادق (ع) فرمودند: مَنْ أَفْطَرَ یَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ خَرَجَ رُوحُ الْإِیمَانِ مِنْهُ. هرکس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر) بخورد، روح ایمان از او جدا می‌شود. 📚منبع وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج ۷ ص ۱۸۱ #رمضان۱۴۴۶ #احادیث_مناجاتی #مداحی_عالمانه #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی http://eitaa.com/yousofarjonei

▪️حضرت خدیجه (س) اولین بیعت کننده با حضرت علی (ع) فبایعت على مثل ما بایع علیه علی بن أبی طالب ع على أنه لا جهاد علیها ثم قال یا خدیجة هذا علی مولاک و مولى المؤمنین و إمامهم بعدی قالت صدقت یا رسول الله قد بایعته‏ على‏ ما قلت‏ أشهد الله‏ و أشهدک‏  و کفى بالله شهیدا علیما  پیامبر (ص) فرمودند: ای خدیجه! این علی است مولای تو و مولا و امام مومنین بعد از من. خدیجه(س) فرمودند: راست فرمودی ای رسول خدا! همانا من همان گونه که شما فرمودی با او بیعت کردم؛ خداوند تو را (بر این کار) شاهد می گیرم و همانا برای شهادت، خداوند گواه و دانا کفایت می کند. 📚منبع بحارالانوار، علامه مجلسى، ج‏ ۱۸، ص ۲۳۳ #وفات_حضرت_خدیجه_س #رمضان۱۴۴۶ #مداحی_عالمانه #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی https://eitaa.com/basijmadahan_sb

▪️مایه آرامش و تسکین قلب پیامبر (ص) وقتی که پیامبر صلی الله علیه و آله کفار و مشرکین و بت پرستان را به دین اسلام دعوت می‌کرد، قریش ایشان را اذیت کرده و مورد طعن و ناسزا قرار می‌دادند، اما وقتی با باری از غم و اندوه به خانه بر می‌گشت، با دیدن حضرت خدیجه علیها السلام و تسکین و دلداری ایشان، غم و اندوه از چهره پیامبر (ص) می‌رفت: و کان رسول الله صلى الله علیه و آله فی ابتداء أمره إذا دعا قومه فکذبوه، و نالوا منه و هموا به، منعه منهم عمه أبو طالب. و کان سیدا مطاعا فیهم، و کان یأتی خدیجة مغموما لما یناله منهم، فتهدئه، و تصبره، و تهون علیه. و بذلت ما لها له، فکان ذلک مما یعزبه. فلما کثر الاسلام و المسلمون بمکة مات أبو طالب عم رسول الله صلى الله علیه و آله ثم ماتت خدیجة بعده بثلاثة أیام. و کان رسول الله صلى الله علیه و آله یقول: ما اغتممت بغم أیام حیاة أبی طالب و خدیجة لما کان أبو طالب یدفعه عنه و خدیجة تعزیه و تصبره و تهون علیه پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله در ابتدای دعوت زمانی که قوم خود را دعوت می‌کرد آنها تکذیبش کرده و نسبت به ایشان بدگویی کردند و همت کردند او را بکشند که عمویش ابوطالب مانع می‌شد و او ابوطالب در نزد قوم خود سید و سرور و مورد اطاعت بوده است، در این موقع ( هنگامى که با عناد و لجاجت آنها مواجه مى شد)، قلب حضرت پر از غم و اندوه می‌شد و با این حالت به حضور حضرت خدیجه (سلام الله علیها) می‌آمد در این موقع حضرت خدیجه (سلام الله علیها) آن حضرت را تسکین مى داد و دعوت به صبر می‌کرد و مایه آرامش ایشان بود و تمام اموال خود را در راه پیامبر (صلی الله علیه وآله) خرج کرد  و این کارها مایه تسلی پیامبر (صلی الله علیه وآله) بود. زمانی که مسلمانان در مکه زیاد شدند حضرت ابوطالب (علیه السلام) عموی پیامبر (صلی الله علیه وآله) از دنیا رفت سپس بعد از سه روز حضرت خدیجه نیز از دنیا رحلت کرد.  لذا پیامبر (صلی الله علیه وآله)‌ همیشه می‌فرمود در ایام حیات ابوطالب و خدیجه علیهما السلام غمی من را غمناک نکرد زیرا ابوطالب از او دفاع می‌کرد و حضرت خدیجه(س) نیز او را تسلی می‌داد و مایه آرامش حضرت بود. 📚منبع شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار علیهم السلام، ابن حیون، ج‏ ۳، ص ۱۶ #وفات_حضرت_خدیجه_س #رمضان۱۴۴۶ #مداحی_عالمانه #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی https://eitaa.com/basijmadahan_sb

▪️صلوات امام حسن عسکری(ع) بر فاطمه زهرا (س) و خدیجه کبری (س) ... اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدّيقَةِ فاطِمَةَ الزَّكِيَّةِ ، حَبيبَةِ حَبيبِكَ ونَبيِّكَ ، واُمِّ أحِبّائِكَ وأصفِيائِكَ ، الَّتِي انتَجَبتَها وفَضَّلتَها وَاختَرتَها عَلى نِساءِ العالَمينَ . اللّهُمَّ كُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّن ظَلَمَها وَاستَخَفَّ بِحَقِّها ، وكُنِ الثّائِرَ اللّهُمَّ بِدَمِ أولادِها . اللّهُمَّ وكَما جَعَلتَها اُمَّ أئِمَّةِ الهُدى ، وحَليلَةَ صاحِبِ اللِّواءِ ، وَالكَريمَةَ عِندَ المَلَأِ الأَعلى ، فَصَلِّ عَلَيها وعَلى اُمِّها خَديجَةَ الكُبرى ، صَلاةً تُكَرِّمُ بِها وَجهَ أبيها مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ، وتُقِرُّ بِها أعيُنَ ذُرِّيَّتِها ، وأبلِغهُم عَنّي في هذِهِ السّاعَةِ أفضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ .»  «بار خدايا! بر بانوى راستين و پارسا و وارسته، دوست داشتنى نزد دوست و پيامبرت، مادر عزيزان و دوستان برگزيده ات، همو كه او را برگزيدى و بر زنان عالم برترى و امتيازش دادى درود فرست. بار خدايا! تو خود، حقّ او را از كسانى كه به وى ستم كردند و حق [و حرمتش] را سبُک شمردند بستان و تو خود ـ اى خداوند ـ انتقام خون فرزندانش را بگير. بار خدايا! تو كه او را امام پيشوايان هدايت و همسر پرچمدار [حق] و گرامى در نزد فرشتگان عالم بالا قرار دادى، بر او و بر مادرش خديجه كبرى(س) درود فرست؛ درودى كه با آن، پدرش را عزيز دارى و ديدگان فرزندانش را روشن گردانى و در اين لحظه از جانب من، برترين تحيّت و درود را به آن بزرگواران نيز برسان» 📚منبع مصباح المتهجّد، شیخ ابو جعفر محمد بن حسن طوسی، ص ۳۹۹ #وفات_حضرت_خدیجه_س #رمضان۱۴۴۶ #مداحی_عالمانه #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی https://eitaa.com/basijmadahan_sb

▪️فضائل حضرت خدیجه(س) به نقل از رسول خدا (ص) بحار الأنوار عن عائشة: كانَ رَسولُ اللّه ِ إذا ذَكرَ خَديجَةَ لَم يَسأمْ مِن ثَناءٍ علَيها و استِغفارٍ لَها ، فذَكرَها ذاتَ يَومٍ فحَمَلَتني الغَيرَةُ فقلتُ : لَقد عَوَّضَكَ اللّه ُ مِن كبيرَةِ السِّنِّ ! فرأيتُ رَسولَ اللّه ِ غَضِبَ غَضَبا شَديدا ، فَسَقَطتُ في يَدِي، فقلتُ : اللّهُمّ إنّكَ إن أذهَبتَ بغَضَبِ رَسولِكَ صلى الله عليه و آله لَم أعُدْ بذِكرِها بِسُوءٍ ما بَقِيتُ فلَمّا رأى رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ما لَقِيتُ قالَ: كيفَ قُلتِ ؟! و اللّه ِ لَقَد آمَنَت بي إذ كَفر النّاسُ و آوَتني إذ رَفَضَني النّاسُ ، و صَدَّقَتني إذ كَذَّبَنيَ النّاسُ ، و رُزِقَت مِنّي. حيثُ حُرِمتُموهُ فغَدا و راحَ علَيَّ بها شَهرا. بحار الأنوار ـ به نقل از عايشه ـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله هرگاه از خديجه(س) ياد مى كرد از تعريف و تمجيد او و طلب مغفرت براى وى خسته نمى شد. يک روز از او ياد كرد و من حسودى كردم و گفتم : خداوند عوض آن پير زن را به تو داده است! عايشه مى گويد : ديدم رسول خدا(ص) به شدّت خشمگين شد. من از گفته خود پشيمان شدم و گفتم: خدايا! اگر خشم رسولت را برطرف سازى، ديگر تا زنده هستم از خديجه(س) به بدى ياد نخواهم كرد. مى گويد: چون رسول خدا صلى الله عليه و آله حالت مرا ديد، فرمود: چگونه اين حرف را زدى؟! به خدا قسم خديجه(س) زمانى به من ايمان آورد كه همه مردم به من كافر بودند. زمانى كه همه مردم مرا از خود مى راندند او مرا پناه داد، زمانى كه همه مردم مرا تكذيب مى كردند او مرا تصديق كرد و زمانى كه شما از فرزند محروم بوديد، خداوند از من به او فرزند روزى كرد. عايشه مى گويد: پيامبر(ص) تا يک ماه شب و روز از خديجه(س) برايم تعريف مى كرد [يا اين جملات را برايم تكرار مى كرد] 📚منبع بحار الانوار، علامه مجلسی، ج ۱۶ ص ۱۲ #وفات_حضرت_خدیجه_س #رمضان۱۴۴۶ #مداحی_عالمانه #کانال_مداح_اهل_بیت_ع_حاج_یوسف_ارجونی https://eitaa.com/basijmadahan_sb

▪️احوال امیرالمومنین(ع) در شب نوزدهم روایت شده كه آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیار از اتاق بیرون می رفت و به آسمان نظر می كرد و می فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمی گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی كه به من وعده شهادت دادند.(۱) به هر روی، آن حضرت به هنگام نماز صبح وارد مسجد اعظم كوفه شد و خفتگان را برای ادای نماز بیدار كرد. از جمله، خود عبدالرحمن بن ملجم مرادی را كه به رو خوابیده بود، بیدار و خواندن نماز را به وی گوش زد كرد. هنگامی كه آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر برّان بر وی هجوم آورد، ولیكن شمشیرش به طاق محراب اصابت كرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم مرادی فریادی برداشت: "لله الحكم یا علی، لا لك و لا لأصحابك"! و شمشیر خویش را بر فرق نازنین حضرت علی(ع) فرود آورد و سر مباركش را تا به محل سجده گاهش شكافت.(۲) حضرت علی(ع) در محراب مسجد، افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم الله و بالله و علی ملّه رسول الله، فزت و ربّ الكعبه؛ سوگند به خدای كعبه، رستگار شدم.(۳) 📚منبع (۱) منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج ۱، ص ۱۷۲ (۲) الارشاد، شیخ مفید، ص ۴۱ (۳) منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج ۱، ص ۱۷۴ #شب_قدر #شب_نوزدهم #رمضان۱۴۴۶ #مداحی_عالمانه