کاشوب رستخیر زان‌تشنگان و حالا رهیده! چهار سال است دهه اول محرم با روایت‌ آدم‌های مختلف، روضه و هیئت را زندگی می‌کنم! نویسنده بعضی از این روایت‌ها مثل مهدی شادمانی و روح‌الله رجایی دیگر نیستند و بعضی روایت‌ها آنقدر برایم جذابند که اسم نویسنده‌اش را سرچ می‌کنم اینستاگرامش را پیدا می‌کنم و بعضی وقت‌ها می‌فهمم که نویسنده را می‌شناختمش! رهیده به‌نظرم از باقی کتاب‌های مجموعه کاشوب بهتر بود! روایت‌ها ملموس‌تر بود و توصیف‌ها دقیق‌تر. تو را دقیقا می‌برد و جای روایتگر می‌نشاند. تو همپای نویسنده کربلا می‌روی، اشک می‌ریزی، روضه و موکب برپا می‌کنی و از همه بالا روضه‌ها را زندگی می‌کنی! رهیده برای من زندگی کردن با عینک آدم‌های دیگر است! توجه کردن به جزئیاتی از عزاداری‌‌ که هیچ وقت متوجهش نبوده‌ام و مهم بوده است! حتی یکی از روایت‌ها یک تحلیلِ زیبای فلسفی از روضه‌ها داشت که برایم به‌شدت دلنشین بود:) کتاب را دوست داشتم و اگر بخواهم از ۱۰ نمره، نمره بدهم، سختگیرانه نمره ۹ را می‌دهم.