ستم علی علیه السلام می‌فرماید: روز ستمدیده بر ستمگر، شدیدتر است از روز ستمگر بر ستمدیده. * یکی از سلاطین گفته است: من حیا می‌کنم از اینکه ستم نمایم به کسی که دادخواهی جز خدا ندارد. * یکی از صوفیان بر کسی گذشت که به فرمان حجاج بر چوبه دار بود، گفت: خدایا بردباری تو نسبت به ظالمان پرضررتر است نسبت به بردباری تو در باره ی مظلومان. شب در خواب قیامت را دید که خودش در بهشت است و همان به دار آویخته در عالی ترین مراتب بهشت جای گرفته است. در همان حال منادی ندا کرد: حلمی که نسبت به ظالمان دارم، مظلومان را در درجات برترین بهشت قرار می‌دهد. تأثیر پند احمد بن طولون پیش از عدالت ورزی، ستمکار بود، و فریاد مردم از ظلم او بلند بود. مردم نزد نفیسه آمدند و از احمد گلایه کردند. نفیسه پرسید: احمد چه زمان بر اسب سوار می‌شود؟ گفتند: فردا. نامه ای نوشت و سر راه احمد قرار گرفت و او را صدا زد. احمد او را شناخت و به احترامش ایستاد، نامه اش گرفت و خواند. وی نوشته بود: مردم را مالک شده و امیر کردید و مسلط شدید و ستم کردید، روزی را بر آنها بستید، می‌دانید تیرهای سحرگاههان نافذ است مخصوصاً اگر از درون مردمی برآید که شما آن را به درد آورده اید و از ترکش بدنهایی کشیده شود که شما برهنه کرده اید؛ هر کار خواهید انجام دهید، ما در برابر شما شکیبا هستیم؛ هرچه خواهید ستم کنید، ما در برابر ستم شما پناه گاهی داریم؛ هرچه خواهید ظلم کنید، ما ظلم پذیریم. احمد از تأثیر این نامه همان لحظه ستم را کنار گذاشت و دادگری را پیشه ساخت. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357