فصل بيست و يكم ديه بينايي ماده ۴۵۷ از بين بردن بينايي هر دو چشم ديه كامل دارد و از بين بردن بينايي يك چشم نصف ديه كامل دارد. تبصره فرقي در حكم مذكور بين چشم تيزبين يا لوچ يا شب كور و مانند آن نمي باشد. ماده ۴۵۸ هرگاه با كندن حدقه چشم بينايي از بين برود ديه آن بيش از ديه كندن حدقه نخواهد بود و اگر در اثر جنايت ديگر مانند شكستن سر، بينايي از بين برود هم ديه جنايت يا ارش آن لازم است و هم ديه بينايي ماده ۴۵۹ در صورت اختلاف بين جاني و مجني عليه با گواهي دو مرد خبره عادل يا يك خبره مرد و دو زن خبره عادل به اينكه بينايي از بين رفته و ديگر بر نمي گردد يا اينكه بگويند اميد به برگشت آن هست ولي مدت آن را تعيين نكنند ديه ثابت مي‌شود و همچنين اگر براي برگشت آن مدت متعارفي تعيين نمايند و آن مدت سپري شود و بينايي برنگردد ديه ثابت خواهد بود. و هرگاه مجني عليه قبل از سپري شدن مدت تعيين شده بميرد ديه استقرار مي‌يابد و همچنين اگر ديگري حدقه او را بكند ديه بينايي برجاني اول ثابت خواهد بود. و هرگاه بينايي برگردد و شخص ديگري آن چشم را بكند، بر جاني اول فقط ارش لازم مي‌باشد. ماده ۴۶۰ هرگاه مجني عليه مدعي شود كه بينايي هر دو چشم يا يك چشم او كم شده به ترتيب با آزمايش و سنجش با همسالان يا با مقايسه با چشم ديگرش به نسبت تفاوت ديه پرداخت مي‌شود و در صورتي كه از طريق آزمايش علم حاصل نشود از طريق قسامه اقدام مي‌شود. ماده ۴۶۱ هرگاه مجني عليه ادعا كند كه بينايي او زايل شده و شهادتي از متخصصان در بين نباشد حاكم او را با قسامه سوگند مي‌دهد وبه نفع او حكم صادر مي‌كند. تبصره قسامه براي كوري دو چشم شش قسم و براي كوري يك چشم سه قسم و براي كم شدن بينايي به نسبت كم شدن آن مي‌باشد اعم از اينكه مدعي به تنهايي قسم ياد كند يا با افراد ديگر. قوانین کیفری.... https://eitaa.com/zandahlm1357