.......: برصیصای عابد دیگری برصیصای عابد بود که در اول امر بقدری در عبادت جدّیت نمود که مستجاب الدّعوة گردید عند الامتحان عاقبت بشرّ شد فریب شیطان را خورده با دختری زنا نمود تمام زحمات خود را بباد داده بچوبه دار آویخته کافر از دنیا رفت فلذا در آیه ۱۶ سوره ۵۹ (حشر) بقصّۀ او اشاره می‌فرماید کَمَثَلِ الشَّیْطٰانِ إِذْ قٰالَ لِلْإِنْسٰانِ اکْفُرْ فَلَمّٰا کَفَرَ قٰالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِنْکَ إِنِّی أَخٰافُ اللّٰهَ رَبَّ الْعٰالَمِینَ فَکٰانَ عٰاقِبَتَهُمٰا أَنَّهُمٰا فِی النّٰارِ خٰالِدَیْنِ فِیهٰا وَ ذٰلِکَ جَزٰاءُ الظّٰالِمِینَ [۲] ---------- [۲]: ۲) این (منافقان) در مثل مانند شیطان اند که انسان را گفت (یعنی به برصیصای عابد) بخدا کافر شو پس از آنکه کافر شد آنگاه بدو گفت من از تو بیزارم زیرا که من از عقاب پروردگار می‌ترسم پس عاقبت شیطان و (برصیصای عابد) که بامر او کافر شد اینست که هر دو در آتش دوزخ مخلدند و آن دوزخ جزای ستمکاران است. پس اگر عمل نیکی از آدمی در زمانی صادر شد دلیل بر عاقبت بخیری او نمی باشد فلذا در دستور است که در دعا بگوئید اللّهم اجعل عواقب امورنا خیرا [۳] . علاوه بر اینها خود می‌دانید که در نزد علمای معانی و بیان محقق است که تأکید در کلام ذکر نمی شود مگر آنکه مخاطب در شک و تردید باشد و یا توهّم خلاف آن را کرده باشد و از تصریح آیۀ شریفه که کلام خود را با جمله اسمیّه و انّ مشدّده آورده فساد عقیدۀ طرف ظاهر می‌گردد که متزلزل و متوهم و در شک و تردید بوده. شیخ- انصاف دهید از مثل شمائی سزاوار نبود مثل ابلیس و بلعم باعوراء و برصیصا را در این مورد بیاورید. داعی- ببخشید مگر نشنیدید الان عرض کردم که در مثل مناقشه نیست در مباحثات علمی و مناظرات مذهبی امثال را برای تقریب اذهان و تثبیت مقاصد می‌آورند خدا شاهد است در ذکر شواهد و امثال هیچ گاه قصد اهانتی نداشته بلکه برای ثبوت نظر و عقیده خود شواهد و امثالی که در نظر می‌آید بزبان جاری می‌گردد. شیخ- دلیل در این آیه بر اثبات فضیلت قرینه ای در خود آیۀ کریمه است که می‌فرماید فَأَنْزَلَ اللّٰهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ چون ضمیر سکینه بر أبی بکر رضی اللّه عنه خود دلیل واضح است بر شرافت و فضیلت او بر دیگران و دفع توهّم از امثال شما. داعی- اشتباه می‌فرمائید ضمیر سکینه راجع است برسول أکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و نزول سکینه بر آن حضرت بوده نه بر أبی بکر بقرینه جملۀ بعدیه که فرموده و أیده بجنود لم تروها و محققا مؤیّد بجنود حق رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بوده نه أبی بکر. شیخ- مسلّم است که رسول خدا صلّی اللّه علیه و سلّم مؤید بجنود حق بوده ولی أبی بکر رضی اللّه عنه هم در مصاحبت آن حضرت بی نصیب نبوده. ---------- [۳]: ۳) پروردگارا عواقب امور ما را نیک قرار بده. .......: : #شبهای پیشاور.... https://eitaa.com/zandahlm1357