#مهارتهای_زندگی زیارت اهل قبور چه تأثیری بر ما می‌گذارد؟ شاید برایتان پیش آمده باشد که بعد از تجدید دیدار با اقوام از دست رفته‌تان احساس سبکی و آرامش کنید و دلتان آرام بگیرد. احساسی که هیچ جای دنیا جز در کنار آن‌ها قادر به داشتنش نبوده‌اید. اما دیدار با اموات چه ویژگی دارد که ما را به آرامش می‌رساند؟ همچنین چه تاثیری در روح عزیز از دست رفته ما می‌گذارد؟ آیا اصلا آن‌ها متوجه حضور ما خواهند بود؟ «اسحاق بن عمار» از اصحاب امام صادق(ع)  و امام کاظم(ع) می‌گوید: «از امام کاظم (ع) سوال کردم: آیا مومن آگاه است از کسی که قبر او را زیارت می‌کند؟ آن حضرت فرمود: بلی، پیوسته تا مادامی که زائر بر سر قبرش هست با او مانوس است و وقتی زائر بلند شده تا از سر قبر او برگردد از برگشتن وی وحشتی در مومن مرده پیدا می‌شود.» پس به حتم درگذشتگان مان متوجه حضور ما خواهند شد و بیراه نگفته‌اند که اگر حاجتی دارید از اموات‌تان بخواهید تا واسطه ای بین شما و خدا شوند! امام علی (ع) هم می‌فرماید: «مردگانتان را زیارت نمائید، پس همانا ایشان به دیدار شما خوشحال شوند و هرگاه شخصی از شما درخواستی دارد، پس نزد قبر پدر و مادر رود و برای آنان دعا کند و حاجت خود را از خدا بخواهد.» «محمدجواد پاشایی» استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی می‌گوید: «وقتی درست به دنیا و خلقت‌مان می‌نگریم، متوجه می‌شویم که آرامش اصلی که برای انسان وجود دارد و آن وجودی که می‌تواند تمام آرزوهای ما را برآورده کند، خداوند متعال است. ما در این دنیا به قدری تحت تاثیر شلوغی‌ها و مناسبت، رفت و آمدها، منصب‌ها و نسبت‌های دنیا قرار می‌گیریم که فراموش می‌کنیم که محل اصلی آرامش خداوند متعال است. او محل اصلی آرزوها و دعاهای ماست و اگر او بخواهد همه اتفاقات می‌افتد. یکی از جاهایی که خیلی به انسان این مهم را یادآوری می‌کند، در کنار اهل قبور است.» استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی با اشاره به اینکه نکته زیارت اهل قبور چه رازی را برای ما یادآور می‌شود، می‌گوید: «وقتی انسان کنار اموات و اهل قبور و درگذشتگان قرار می‌گیرد، متوجه می‌شود که انسان می‌آید و می‌رود و آن کسی که می‌ماند خداوند است. انسان با درک این نکته دیگر به لذت‌ها و شادی کاذب این دنیا دلخوش نمی‌کند. اگر انسان درست متوجه این نکته شود که آرامشش در کنار خداوند است، دیگر شادی اصلی‌اش هیچ وقت قطع نمی‌شود.» شاید این سخن گهر بار پیامبر خدا (ص) در فهم دقیق‌تر از دیدار با اهل قبور و درکی که به ما می‌دهد، بیشتر یاری‌مان کند. حضرت می‌فرماید: «کسی که صبح و شام کند در حالی که آخرت، بزرگ‌ترین اهتمام او باشد، خداوند، غنا را در قلب او قرار می‌دهد و کارهای او را سامان می‌بخشد و تا روزی‌اش را به کمال دریافت نکند، از دنیا خارج نمی‌شود. و کسی که دنیا بزرگترین اهتمام او باشد، خداوند، نیازمندی را در برابر دیدگانش قرار می‌دهد و امورش را پراکنده و بی‌سازمان می‌سازد و بیش از آنچه برایش مقرر شده، به چیزی دست نمی‌یابد.» استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی در این باره می‌گوید: «انسان در جامعه اسلامی باید بداند که خیلی بند به ظواهر دنیا نباشند و هدفش از دنیا جمع خیرات و منافعی باشد که در آن دنیا به دردش می‌خورد. وقتی این فرهنگ در جامعه اسلامی جاری شود و ما به فکر آخرت باشیم، فرزندان ما و نسل ما هم بعدها به فکر ما خواهند بود.» وقتی جلب خیر و منفعت اُخروی در سطر اول خواسته‌ها و اهداف‌مان قرار بگیرد و با سبک زندگی‌مان عجین شود، پیوسته به دنبال جلب منافع و خیرات و فاتحه باشد، این فرهنگ ادامه پیدا می‌کند و فرزندان و خانواده به این سمت و سو می‌روند و اگر ما یک روز از این دنیا رفتیم یک سنت حسنه‌ای اتفاق می‌افتد که به خودمان هم می‌رسد. این فرهنگی است که در یک جامعه اسلامی باید جاری شود. چراکه مرگ شتری است که روزی در خانه همه‌کس می‌‌خوابد و خواهی نخواهی ما هم گذشتگان فردا هستیم. پس چه خوب است که امروز تا هستیم با صلوات و فاتحه و خیرات و زیارت اهل قبور یادی کنیم از گذشتگان تا فردا نیز دیگران یادی کنند از ما و با دیدار آنها در اعمال و کردارمان تفکر و تامل کنیم.  @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97