#گفتگو من و دنیای پرنده‌های آهنی (۱) فاطمه اقوامی همیشه وقتی با هواپیما عازم سفری می شوم از ابتدا تا آخر پرواز ذهنم درگیر قدرت ذهن بشر است که چطور توانسته این پرنده آهنین را در آسمان به پرواز دربیاورد؟! معمولا هم فکرم به جایی قد نمی دهد و نمی توانم از چیزی سردربیاورم و فقط به ذکر «فتبارک الله احسن الخالقین» بسنده می کنم که بی شک ریشه این کار اعجاب انگیز به خلقت بی نقص و بی مثال او برمی گردد. در این سفرهای هوایی بارها هم به این فکر کرده بودم که کاش بشود یک روز بتوانم با یکی از نخبه های علمی کشور که تحصیل و حرفه اش ربطی به ساخت این پرنده های آهنی دارد به گفتگو بنشینم و قدری درباره این دانش اعجاب انگیز بشنوم و بالأخره در یک روز گرم بهاری فرصت این دیدار فراهم شد و من در ایستگاه نوآوری های شریف به دیدار «فاطمه فروردین اهرنجانی» که دارای مدرک دکترای هوافضای از دانشگاه صنعتی شریف است رفتم و ساعتی با او به گفتگو نشستم. در بخش اول این گفتگو می‌خوانیم: 🔹به عنوان سؤال اول، بدون پرداختن به حواشی برویم سراغ اصل مطلب. چه شد که تصمیم گرفتید در رشته هوافضا تحصیل کنید؟ 🔸راستش را بخواهید انتخاب این رشته در ابتدا خیلی براساس علاقه صورت نگرفت یعنی این طور نبود که از اول قصد داشته باشم رشته هوافضا را انتخاب کنم. تمایل خودم بیشتر به سمت تحصیل در رشته عمران بود اما بعد از اینکه نتایج کنکور اعلام شد براساس مشاوره هایی که انجام دادم به سمت رشته هوافضا گرایش پیدا کردم. 🔹قبولی در چنین رشته ای آن هم در دانشگاه صنعتی شریف به احتمال زیاد مستلزم علاقه زیاد به درس است، آیا از دوران کودکی به درس خواندن علاقه داشتید یا این روحیه بعدا در شما شکل گرفت؟ 🔸من از همان دوران کودکی به درس خواندن و کسب علم علاقه داشتم. همراهی و تشویق خانواده هم زمینه پراختن هرچه بیشتر و بهتر به این علاقه را برای من مهیا کرد. 🔹هنوز هم این روند ادامه دارد و وقت زیادی صرف درس خواندن می کنید؟ 🔸در دوره کارشناسی و ارشد این طور بود و من واقعا تمام وقتم را صرف درس خواندن می کردم و فرصت پرداختن به کارهای جانبی را نداشتم اما از زمانی که وارد مقطع دکترا شدم قضیه قدری متفاوت شد. فضای تفکرات من و آینده ای که برای خودم ترسیم کرده بودم صرفا به تحصیل و شرکت در مباحثات علمی محدود نمی شد، لذا قدری از درس خواندن فاصله گرفتم. البته فضا و شرایط مقطع دکترا هم این امکان را برای من فراهم می کرد چون ما فقط تا ترم سوم بحث آموزشی و علمی داشتیم و بعد از آن باید کارهای پایان نامه را جلو می بردیم. در نتیجه مدیریت زمان در دست خودم بود و می توانستم به کارهای دیگری که علاقه داشتم و برای آینده در نظر گرفته بودم، بپردازم. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97