از امام صادق(ع) چنین روایت شده است که فرمودند: «حسب المؤمن من اللّه نصرة أن یری عدوّه یعمل بمعاصی اللّه»؛ برای یاری مومن از جانب خداوند همین بس، که ببیند دشمنش خداوند را نافرمانی می‌کند.
در اجتماع و زندگی دنیایی، تزاحم‌هایی پیش می‌آید و گاهی دو فرد و دو گروه دشمن یکدیگر می‌شوند. در فرهنگ قرآن و اهل‌بیت(ع)؛ دشمنی کردن هم آداب و قوانین دارد و اینطور نیست که فقط در دوستی آداب باشد و چنین نیست که در دشمنی هرگونه و هر میزان که خواستیم دشمنی کنیم. بلکه در این مورد هم قواعد و قوانینی وجود دارد.
گاهی اوقات در دشمنی‌ها برای انسان مشخص نمی‌شود که کدام گروه حق و کدام باطل است؛ یا طرف مقابل در دشمنی حق است یا باطل. معمولا زمانی که دو گروه با هم دشمنی دارند یا هر دو باطل هستند و یا یک گروه و فرد حق و دیگری باطل. چون دو حق هرگز بایکدیگر دشمنی نخواهند داشت.
در این روایت از باب دلخوشی مؤمن و اینکه آگاه باشد اوّلا مسیر مؤمن حق است و دوم اینکه خداوند هم او را در مسیر حق یاری و فعل او را تائید می‌کند می‌فرماید:«... أن یری عدوه یعمل بمعاصی اللّه»؛ اینکه ببینید دشمن از راه حرام و باطل وارد می‌شود مانند غیبت، رشوه، پارتی‌بازی، تهمت و هر فعل غیر شرعی و حرام انجام می‌دهد و همین مقدار که او به دست خودش با اعمالش علیه خودش عمل می‌کند، برای مؤمن باید کفایت کند که این فرد با انجام نافرمانی خدا به دست خودش در حال دور شدن از خداوند و مسیر حق است. این فرد یا گروه با این طرز زمینۀ جهنمی شدن خودش را فراهم می‌کند و همین یاری خداوند برای مومن را آشکار می‌سازد. سعی کنیم همواره در مقابل حق خاضع باشیم و هرزمان در دشمنی‌ها متوجه شدیم که طرف مقابل ما حق است و ما در حال اشتباه هستیم و باطل انجام می‌دهیم، همانجا باید از انجام آن باطل متوقف شویم، تواضع کنیم، عذرخواهی کنیم و بپذیریم که نظر و عمل ما باطل است؛ زیرا در همان لحظه، مسیر بازگشت و توبه وجود دارد.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
💠ذهن پاک، موفقیت و نکات انگیزشی در سایه‌سار سخنان اهل‌بیت(ع)
🆔@zehnpak