وا‌کنش‌‌ها به یادداشت پیشین از واکنش‌های مثبت به یادداشتِ پیشین(۹ دی روز عبرت) با سپاس می‌گذرم. بویژه از آن استادان آزاداندیشی که به هزینه حقگویی آگاهند و با نشان "لَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ " مفتخرند. اما چند تن از چهره‌های روحانی به‌جای نقد متن، تا توانستند به شخصیتِ من و نیت‌ام تاخته و جانم را با توهین نواخته‌اند. آنان بی محابا مرا مرتکب گناهی‌نابخشودنی(!)، مسلوب التوفیق(!) و مستحق توبه دانسته‌! و نسبت به عاقبت به خیری‌ام نگران شده‌اند! بی آن‌که یک‌کلمه بگویند کجای سخن خطا است. در این واکنش‌های احساسی( اگر نگویم کاسبانه) حتی یک جمله از متن،‌ مورد نقادی قرار نگرفته و انصاف، منطق و بهره‌ هوشی آن‌چنان غایب است که گویی آن واکنش‌گَران، حتی زحمتِ یک‌بار خواندنِ درستِ متن را نیز به خود نداده‌اند به گونه‌ای‌که عنوان موضوع مرا را نیز به "ناخرسندی دیکتاتورها از مرگ دیکتاتورهای‌دیگر " تغییر داده‌اند! در صورت نیاز، جمله‌هایی از پیامشان را در این صفحه منعکس خواهم کرد تا خوانندگان عزیز شیوه نقد آنان را خوب بشناسند. ( اگر عمری باشد در این باره بیشتر خواهم نوشت) ۴۰۳/۱۰/۱۲ زین‌العابدین صفوی @zeioddin43 @seyed_zeinolabedin_safavi