✅ معمای درمانگری 🔰 شبکه بهداشت کشور برای تربیت نیروی متخصص درمانگر هر ساله از رتبه های بالای کنکور ( یعنی دانشجوهای نخبه) برای درمانگری ( پزشکی) پذیرش میکند. 🔹 هر دانشجوی پذیرش شده پس از 7 سال مطالعه و تجربه در کنار اساتید و متخصصین مجوز #طبابت_عمومی را دریافت میکند 🔹 پس از برای گرفتن #تخصص حداقل 3 الی 5 سال دیگر نیز میبایست در دانشگاه درس بخواند تا بتواند مجوز تخصص در درمانگری در #یک_حوزه_خاص را دریافت کند. البته این شروع راه است؛ پس از این درمانگر باید چندین سال برای #فوق_تخصص و پس از آن #پسادکترا درس بخواند و تجربه کسب کند. ▪️ مثلا پرفسور سمیعی با آن همه تجربه و شناخت صرفا مجاز در درمانگری در بخش مغز و اعصاب است!! و حتی خود ایشان نیز هیچ ادعایی در درمانگری حوزه های دیگر درمانگری ندارد و اخلاقا درمانگری نیز نمیکند!!! 🔰 اما بسیاری از اطباء طب اسلامی بدون دارا بودن تحصیلات عالیه؛ تنها با شرکت در چند دوره کوتاه مدت طب اسلامی و ویزیت چند بیمار، خود را مجاز به اظهار نظر تخصصی و ویزیت و ارائه دارو برای هر نوع بیماری در هر بخشی از بدن انسان میدانند!!! ▪️ انگار طب اسلامی آن کیمیای رازی است که سنگ را تبدیل طلا و یک غیر متخصص را متخصص در همه امور طبی میکند!!!! ▪️ از اساتید بزرگ طب اسلامی که چیزی نگوئیم که ناگفته پیداست چه ادعاهایی میکنند و چه اسطوره ها از درمانگری های خود به شاگردان گفته اند!!!! ✅ به نظر شما این سبک تربیت درمانگر منطقی، علمی و اسلامی هست؟! #سیداحمدرضوی @s_a_razavi