🔹 در مدل تربیتی #بازی‌واره‌ها (#گیمیفیکیشن)، #اعطای_نقش به عنوان مهمترین راهکار تربیتی شناخته می‌شود. در این روش، از طریق نقش‌دهی به فرد، #هویت مورد نظر را به او القاء کرده و سپس آموزه‌های خود را در ذهن او می‌نشانند. بااین‌حال، بنابرقواعد تربیت اسلامی، «اعطای نقش» و «بازی‌واره» نمی‌توانند محور اصلی #شبکه_تربیت_هویتی باشند. 🤔 اما چرا؟ زیرا: 1️⃣ رابطه حاکم بر بازی‌واره‌ها #رقابت است، نه #محبت. 2️⃣ این روش برای #جهت‌دهی به مهارت‌ها و دانش‌های تربیتی محدودیت جدی دارد 3️⃣ به سادگی در نظام تربیتی غرب حل شده و در #لحظات_حساس، ممکن است بازیگر آموزش‌دیده، به سمت خدمت به تمدن غربی سوق پیدا کند. ✅ پس باید ضمن بهره‌گیری هوشمندانه از «اعطای نقش»، به دنبال عناصر محوری عمیق‌تری برای «هویت‌بخشی اسلامی» باشیم. مِـنّـــا؛ تلاشی برای یافتن خویش در #هویت فراگیر امام 【فَمَن تَبِعَني فإِنّهُ مِنِّي】

در نوشته‌ها و سخنرانی‌هایم همیشه با تلقی ساده‌انگارانه از #فرهنگ درگیر بوده‌ام و به زبان‌های گوناگون کوشیده‌ام بگویم: فرهنگ، مقوله‌ای تاریخی است که همچون رودی در بستر تاریخ جریان یافته و ذره‌ذره شکل و قطره‌قطره جان گرفته است. نه تندباد تبلیغات و نه فشار تهدیدها و نه هجوم عجولانه دیگر فرهنگ‌ها، مسیر این جویبار را نمی‌توانند به سادگی و با سرعت تغییر دهند برای مردم ایران هم، خداپرستی و دوستی اولیای الهی، ظلم‌ستیزی و حمایت از مظلوم، آزادگی، حیا و مستوری و ...، هم نه عادات و #رفتارهای_هیجانی و یا نهال‌های نوپای چند دهه‌ی اخیر، بلکه بخشی از #فرهنگ و درختان تنومند ریشه‌داری هستند که در خاک مقدس این تکه از کره‌ی خاکی ریشه دوانده‌اند وقتی از فرهنگ سخن می‌گوییم، از میراثی سخن می‌رانیم که همچون کاخی رفیع، خشت به خشت در گذر قرون برافراشته شده و اکنون در قامت حکومت مقدس و #حرم امن #جمهوری_اسلامی، به #ثریا رسیده و دست مردمان این خطه را به آسمان معنا گشوده است جمهوری اسلامی، درخت تناوری که ریشه در خاک ابراهیم خلیل دارد، ثمره‌ی این فرهنگ انباشته شده است که شاخسارانش امروز بر گیتی سایه افکنده از نگاه پژوهشگری که همواره در جستجوی رمز و راز #تربیت از دریچه #هویت و نظام گرایش‌هاست، ان‌شاءالله می‌خواهم به اثر فرهنگ در هویت‌بخشی نیز بپردازم و از این بگویم که چگونه #هویت_بخشی در بستر #فرهنگ اتفاق می‌افتد و چگونه فرهنگ‌ها، ظرفیت‌های هویت‌بخشی متفاوتی دارند. و چگونه فرهنگ اسلامی مردم این حرم، ظرفیت ایجاد شدیدترین هویت‌های ایمانی در مقیاسی به این وسعت را یافته است؟! #دوازدهم_فروردین @S_h_taba

۲ پاورقی مرتبط با مطلب قبلی: 1️⃣ #عادات یک جامعه؛ رفتارهایی هستند که به صورت شرطی و بدون سنجش، از مردم آن جامعه صادر می‌شود (مثل رفتارهایی که در اثر تربیت ناخودآگاه از افراد صادر شده‌اند یا رفتارهای ناشی از #سبک_زندگی) 2️⃣منظور از #فرهنگ، تعلقات و #محیط_جاذبه‌ای است که در طول تاریخ یک امت شکل می‌گیرد. اما گاهی در یک لحظه و مقطع زمانی به همین تعلقات و محیط جاذبه یک جامعه نگاه می‌کنند و نامش را #سیاست می‌گذارند و #نظام_محاسبات جامعه در آن مقطع را «فرهنگ» می‌نامند. 🔹به بیان دیگر: «فرهنگ» اصطلاحی است که در مقیاس #تاریخی، برای بیان نظام تعلقات استعمال می‌شود و در مقیاس #اجتماعی (با وجود اشاره به محیط جاذبه)، بیشتر برای بیان نظام محاسبات کاربرد دارد. ===================== 📝پی‌نوشت: یکی از دوستان، با چاشنی طنز می‌پرسید تو «سفا»یی هستی یا «فسا»یی؟ [منظورش این بود که در نظام مسائل اجتماعی، سیاست را مقدم میدانی یا فرهنگ؛ سیاست‌فرهنگ‌اقتصاد (سفا) یا فرهنگ‌سیاست‌اقتصاد(فسا)] اگر این تفاوت را در استعمالات اصطلاح فرهنگ بپذیریم، می‌توانم به آن عزیز که سؤالش را در مقیاس اجتماعی می‌پرسید بگویم: «سفا»یی هستم. اما در مقیاس تاریخی؛ #فرهنگ‌محور @S_h_taba

هویت‌بخشی #فرهنگ بخش1⃣ نداشتن حس #مشارکت، ریشه بسیاری از بحران‌های هویتی در جامعه امروز است. وقتی افراد احساس کنند در تصمیم‌گیری‌ها و تحقق آرمان‌های جمعی نقشی ندارند، به تدریج دچار احساس بیگانگی می‌شوند و #هویت_مشترک با جمع را از دست می‌دهند. برای نجات از این بحران، جامعه باید زمینه مشارکت افراد را در دو سطح ایجاد کند: • مشارکت در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌ها • مشارکت در تحقق آرمان‌ها 🕯 به همین دلیل، #ایجاد_نقش در تربیت #هویت_محور اهمیتی حیاتی پیدا می‌کند. وقتی افراد نقشی معنادار در جامعه داشته باشند، حس تعلق و هویت جمعی در آنها شکل می‌گیرد. ❓اما سؤال اینجاست: آیا می‌توان در جامعه امروز برای همه افراد نقش‌های معنادار ایجاد کرد؟ 🔻 ان‌شاءالله در مطلب بعدی به این چالش خواهیم پرداخت #تربیت_هویتی مِـنّـــا؛ تلاشی برای یافتن خویش در #هویت فراگیر امام 【فَمَن تَبِعَني فإِنّهُ مِنِّي】

هویت‌بخشی #فرهنگ بخش 2️⃣ «معاون رسانه بسیج خوابگاه الغدیر» 📋✨ تنها وظیفه‌اش خلاصه می‌شد در: آوردن روزنامه از بسیج دانشگاه به خوابگاه. رئیس پایگاه خوابگاه، این عناوین را به دانشجوهای سال اولی می‌داد تا به آنها هویت بدهد و کوچک بودن وظایف، موجب سستی آنها در انجام وظایف محوله نشود. 🧩 #هویت‌بخشی با ایجاد نقش‌های معنادار در #متن_زندگی واقعی، یکی از چالش‌های بزرگ اما ضروری #تربیت_هویتی است. مثلا اگر بخواهیم در سطح محله به افراد نقش بدهیم، باید بسترهایی مانند مساجد یا پایگاه‌های مشارکت مردمی ایجاد کنیم که در آنها: 🔹 افراد مسئولیت‌های واقعی بر عهده بگیرند 🔹 نتیجه تلاش‌شان را در جامعه ببینند 🔹 احساس کنند صدایشان شنیده می‌شود و در تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی‌ها شریک هستند 🏘️ نمونه‌های موفق این رویکرد را می‌توان در محله‌هایی دید که در آنها: 🔸 شوراهای محلی فعال هستند 🔸 مساجد به کانون فعالیت‌های اجتماعی تبدیل شده‌اند 🔸 گروه‌های داوطلب برای حل مشکلات محلی شکل گرفته‌اند ⚠️ اما محدودیت‌هایی جدی هم وجود دارد: 📌 تعداد نقش‌های قابل تعریف محدود است 📌 همه افراد امکان یا تمایل به مشارکت در این بسترها را ندارند 📌 گاهی نقش‌های تعریف شده به اندازه کافی جذاب یا معنادار نیستند این محدودیت‌ها باعث می‌شود نهادهای تربیتی به سراغ روش‌های مکمل بروند. یکی از مهم‌ترین این روش‌ها طراحی نقش‌ها در #حاشیه_زندگی یعنی در #بازی‌ها و بازی‌واره‌هاست. 📚 ان‌شاءالله در مطلب بعدی خواهیم دید چگونه بازی می‌تواند به هویت‌بخشی کمک کند مِـنّـــا؛ تلاشی برای یافتن خویش در #هویت فراگیر امام 【فَمَن تَبِعَني فإِنّهُ مِنِّي】