وَ عِلْمِي بِمَنْزِلَتِهِ وَ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّهُ النَّبِيُّ الَّذِي نَطَقَتِ الْحِكْمَهُ بِفَضْلِهِ وَ بَشَّرَتِ الْأَنْبِيَاءُ بِهِ وَ دَعَتْ إِلَي الْإِقْرَارِ بِمَا جَاءَ بِهِ وَ حَثَّتْ عَلَي تَصْدِيقِهِ بِقَوْلِهِ تَعَالَي‏ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراهِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ‏ فَصَلِّ عَلَي محمد رَسُولِكَ إِلَي الثَّقَلَيْنِ وَ سَيِّدِ الْأَنْبِيَاءِ الْمُصْطَفَيْنَ وَ عَلَي أَخِيهِ وَ ابْنِ عَمِّهِ الَّذِينَ لَمْ يُشْرِكَا بِكَ طَرْفَهَ عَيْنٍ أَبَداً وَ عَلَي فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ سَيِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ عَلَي سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ صَلَاهً خَالِدَهَ الدَّوَامِ عَدَدَ قَطْرِ الرِّهَامِ وَ زِنَهَ الْجِبَالِ وَ الْآكَامِ وَ مَا أَوْرَقَ السَّلَامُ وَ اخْتَلَفَ‏ الضِّيَاءُ وَ الظَّلَامُ وَ عَلَي آلِهِ الطَّاهِرِينَ الْأَئِمَّهِ الْمُهْتَدِينَ الذَّائِدِينَ عَنِ الدِّينِ عَلِيٍّ وَ محمد وَ جَعْفَرٍ وَ مُوسَي وَ عَلِيٍّ وَ محمد وَ عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُجَّهِ الْقُوَّامِ بِالْقِسْطِ وَ سُلَالَهِ السِّبْطِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الْإِمَامِ فَرَجاً قَرِيباً وَ صَبْراً جَمِيلًا وَ نَصْراً عَزِيزاً وَ غِنًي عَنِ الْخَلْقِ وَ ثَبَاتاً فِي الْهُدَي وَ التَّوْفِيقِ لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَي وَ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَيِّباً مَرِيئاً دَاراً سَائِغاً فَاضِلًا مُفْضِلًا صَبّاً صَبّاً مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَ لَا نَكَدٍ وَ لَا مِنَّهٍ مِنْ أَحَدٍ وَ عَافِيَهً مِنْ كُلِّ بَلَاءٍ وَ سُقْمٍ وَ مَرَضٍ وَ الشُّكْرَ عَلَي الْعَافِيَهِ وَ النَّعْمَاءِ وَ إِذَا جَاءَ الْمَوْتُ فَاقْبِضْنَا عَلَي أَحْسَنِ مَا يَكُونُ لَكَ طَاعَهً عَلَي مَا أَمَرْتَنَا مُحَافِظِينَ حَتَّي تُؤَدِّيَنَا إِلَي جَنَّاتِ النَّعِيمِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي محمد وَ آلِ محمد وَ أَوْحِشْنِي مِنَ الدُّنْيَا وَ آنِسْنِي بِالْآخِرَهِ و آگاه به قدر و منزلت اويم، و به راستي شهادت مي‌دهم كه اوست پيامبري كه حكمت به فضيلت و برتري او سخن راند، و تمامي پيامبران (گذشته) بشارتِ (آمدنِ) او را دادند، و (مردم را) به گرويدن به دين او دعوت نمودند، و بر تصديق او برانگيختند، چنآن‌چه خودت در قرآن ميفرمائي: «او پيامبري است كه نام وي را در تورات و انجيل خودشان نگاشته مي‌يابند، او آن‌ها را به نيكوئي امر مي‌كند و از زشتي نهي مي‌فرمايد، نعمت‌هاي پاك و طيب را برايشان حلال و خبائث و پليدي‌ها را بر آن‌ها حرام و ممنوع مي‌گرداند، و سنگيني و مشقت‌هايي كه در اديان سابق چون زنجير برگردن آن‌ها بود همه را برميدارد»، پس درود فرست بر محمد فرستاده‌ات به سوي جن و انس، و سَرور پيامبرانِ برگزيده، و بر برادرش و پسرعمويش، آناني كه هيچگاه به قدرِ چشم برهم زدني به تو شرك نورزيدند، و بر فاطمه زهرا سَرور تمامي زنان جهانيان، و بر دو آقاي جوانان اهل بهشت يعني حسن و حسين، درودي جاويدان و هميشگي، به عدد قطرات باران‌ها، و هم اندازه كوه‌ها و تپه‌ها، تا آن زمان كه درخت «سلام» برگ مي‌دهد، و روشني و تاريكي شبانه روز در رفت و آمدند، و بر خاندان طاهر حسين، آن پيشوايان هدايت‌يافته، آن‌ها كه از حريم دين و آئين دفاع نمودند، يعني علي و محمد و جعفر و موسي و علي و محمد و علي و حسن و حضرت حجّت، آن‌كه عدل و داد را برپا مي‌دارد و فرزند دخترزاده پيامبر است، بارخدايا! از تو درخواست مي‌كنم به حق اين امام بزرگوار، گشايشي نزديك را، و صبري نيكو را، و پيروزي‌اي توام با عزت را، و بي‌نيازي از خلايق را، و دوام و استمرار در طريـق هدايت را، و توفيق را بر آن‌چه تو دوست داري و رضايت تو در آن است، و روزي‌اي را كه وسيع و حلال و پاك، و گوارا و ريزان و خوش‌گوار، فراوان و برتر و پي در پي باشد، بدون هيچ زحمت و مشقّتي، و خالي از هرگونه منتي از احدي، و (نيز درخواست مي‌كنم) تندرستي از هر بلا و ناخوشي و بيماري را، و شكرگزاري بر هر عافيت و نعمتي را، و هنگامي كه مرگ ما فرا رسيد بر نيكوترين حال طاعت ما را قبض روح فرمائي، و در حالتي كه نگاهبان دستورات تو باشيم، تا آن‌كه ما را به بهشت هاي پر نعمت برساني، به رحمتت اي مهربان‌ترين مهربانان، بارخدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و مرا از دنيا در وحشت و هراس قرار ده و به آخرت انيس فرما،

فَإِنَّهُ لَا يُوحِشُ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا خَوْفُكَ وَ لَا يُؤْنِسُ بِالْآخِرَهِ إِلَّا رَجَاؤُكَ اللَّهُمَّ لَكَ الْحُجَّهُ لَا عَلَيْكَ وَ إِلَيْكَ الْمُشْتَكَي لَا مِنْكَ فَصَلِّ عَلَي محمد وَ آلِهِ وَ أَعِنِّي عَلَي نَفْسِيَ الظَّالِمَهِ الْعَاصِيَهِ وَ شَهْوَتِيَ الْغَالِبَهِ وَ اخْتِمْ بِالْعَافِيَهِ اللَّهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفَارِي إِيَّاكَ وَ أَنَا مُصِرٌّ عَلَي مَا نُهِيتُ قِلَّهُ حَيَاءٍ وَ تَرْكِيَ الِاسْتِغْفَارَ مَعَ عِلْمِي بِسَعَهِ حِلْمِكَ تَضْيِيعٌ لِحَقِّ الرَّجَاءِ اللَّهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِي تُؤْيِسُنِي أَنْ أَرْجُوَكَ وَ إِنَّ عِلْمِي بِسَعَهِ رَحْمَتِكَ يَمْنَعُنِي أَنْ أَخْشَاكَ فَصَلِّ عَلَي محمد وَ آلِ محمد وَ صَدِّقْ رَجَائِي لَكَ وَ كَذِّبْ خَوْفِي مِنْكَ وَ كُنْ لِي عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنِّي بِكَ يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي محمد وَ آلِ محمد وَ أَيِّدْنِي بِالْعِصْمَهِ وَ أَنْطِقْ لِسَانِي بِالْحِكْمَهِ وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ يَنْدَمُ عَلَي مَا ضَيَّعَهُ فِي أَمْسِهِ وَ لَا يُغْبَنُ حَظَّهُ فِي يَوْمِهِ وَ لَا يَهُمُّ لِرِزْقِ غَدِهِ اللَّهُمَّ إِنَّ الْغَنِيَّ مَنِ اسْتَغْنَي بِكَ وَ افْتَقَرَ إِلَيْكَ وَ الْفَقِيرُ مَنِ اسْتَغْنَي بِخَلْقِكَ عَنْكَ فَصَلِّ عَلَي محمد وَ آلِ محمد وَ أَغْنِنِي عَنْ خَلْقِكَ بِكَ وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ لَا يَبْسُطُ كَفّاً إِلَّا إِلَيْكَ اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّقِيَّ مَنْ قَنَطَ وَ أَمَامَهُ التَّوْبَهُ وَ وَرَاءَهُ الرَّحْمَهُ وَ إِنْ كُنْتُ ضَعِيفَ الْعَمَلِ فَإِنِّي فِي رَحْمَتِكَ قَوِيُّ الْأَمَلِ فَهَبْ لِي ضَعْفَ عَمَلِي لِقُوَّهِ أَمَلِي اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ مَا فِي عِبَادِكَ مَنْ هُوَ أَقْسَي قَلْباً مِنِّي وَ أَعْظَمُ مِنِّي ذَنْباً فَإِنِّي أَعْلَمُ أَنَّهُ لَا مَوْلَي أَعْظَمُ مِنْكَ طَوْلًا وَ أَوْسَعُ رَحْمَهً وَ عَفْواً فَيَا مَنْ هُوَ أَوْحَدُ فِي رَحْمَتِهِ اغْفِرْ لِمَنْ لَيْسَ بِأَوْحَدَ فِي خَطِيئَتِهِ اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَمَرْتَنَا فَعَصَيْنَا وَ نَهَيْتَ فَمَا انْتَهَيْنَا وَ ذَكَرْتَ فَتَنَاسَيْنَا وَ بَصَّرْتَ فَتَعَامَيْنَا وَ حَذَّرْتَ فَتَعَدَّيْنَا وَ مَا كَانَ ذَلِكَ جَزَاءَ إِحْسَانِكَ إِلَيْنَا چراكه فقط خوف تو از دنيا وحشت‌زا است، و فقط اميد و دلبندي به تو به آخرت انس‌بخش است، بارالها! حجّت و دليل با توست نه بر عليه تو، و شكايت و گلايه بايد به سوي تو باشد نه از تو، پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا بر عليه نفس ستمكار و سركش خويش، و بر شهوت غالب خودم ياري فرما، و پايان كارم را با عافيت قرار ده، بارخدايا! اين كم حيائيِ من است كه (از طرفي) درِ خانه تو استغفار مي‌كنم و (از طرف ديگر) بر مناهي تو پا فشاري مي‌ورزم، چنآن‌چه اگر استغفار نكنم با اين‌كه وسعت حلمِ تو را آگاهم، اين تباه نمودنِ حق اميدواري است، بارالها! (كثرت) گناهانم مرا از اميدواري به تو مأيوس مي‌كند، و آگاهيم به وسعت رحمت تو مرا از ترس و هراس از تو باز مي‌دارد، پس بر محمد و آلش رحمت فرما، و اميد و دلبنديِ مرا به خودت پا برجا نما، و ترس و وحشتِ مرا از خودت تكذيب فرما، و براي من آن‌چنان باش كه به تو حُسن ظن دارم، اي بخشنده‌ترين كريمان، بارخدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا به حفظ (از گناه) مؤيد فرما، و زبانم را به حكمت گويا فرما، و مرا از كساني قرار ده كه بر تباهي‌هاي گذشته خويش نادِم و پشيمانند، و بهره خويش را اكنون ناقص و ضايع نكنند، و اهتمام بر روزي فرداي خود ننمايند، بارالها! غني آن كسي است كه به سبب تو بي‌نيازي جويد و به سوي تو محتاج باشد، و فقير و درمانده كسي است كه از تو (روگردان شده) به جانب مخلوقت بي‌نيازي طلبد، پس رحمت نما بر محمد و آل او، و مرا از خلق خودت به سبب خودت بي‌نياز فرما، و مرا چنان قرار ده كه هيچ‌گاه دستي جز به سوي تو دراز نكنم، بارالها! بدبخت كسي است كه با اين‌كه توبه و بازگشت راه مقابل او و رحمت تو پشتيبانِ اوست نااميد شود، اگرچه عملِ من ضعيف و سست است لكن اميدِ رحمتِ تو در من قوي است، پس ضعف عمل مرا در قبال قوت اميدم، برمن ببخشاي، بارخدايا! اگر تو چنان داني كه در ميان بندگانت از من سنگدل‌تر و پرگناه‌تر نيست، (درعوض) من هم به يقين ميدانم كه هيچ مولا و سرپرستي فضل و عطايش از تو بيشتر نيست، و رحمت و عفوش از تو وسيع‌تر نيست، پس اي كسي كه در رحمت و مهرباني يگانه‌اي، ببخشاي كسي را كه در جرم و گناهش تنها و يگانه نيست، بارخدايا! تو ما را امر فرمودي و ما سرپيچي نموديم، و ما را بازداشتي ولي ما دست برنداشتيم، ما را يادآوري فرمودي ولي ما خود را به فراموشي زديم، ما را بينا فرمودي و ما خود را به كوري زديم، تو ما را تهديد نمودي ولي ما از حد گذرانديم، (آري!) اين در مقابل احسان تو بر ما جزايِ نيكوئي نبود،

وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا أَعْلَنَّا وَ أَخْفَيْنَا وَ أَخْبَرُ بِمَا نَأْتِي وَ مَا أَتَيْنَا فَصَلِّ عَلَي محمد وَ آلِ محمد وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا أَخْطَأْنَا وَ نَسِينَا وَ هَبْ لَنَا حُقُوقَكَ لَدَيْنَا وَ أَتِمَّ إِحْسَانَكَ إِلَيْنَا وَ أَسْبِلْ رَحْمَتَكَ عَلَيْنَا اللَّهُمَّ إِنَّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِهَذَا الصِّدِّيقِ الْإِمَامِ وَ نَسْأَلُكَ بِالْحَقِّ الَّذِي جَعَلْتَهُ لَهُ وَ لِجَدِّهِ رَسُولِكَ وَ لِأَبَوَيْهِ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَهَ أَهْلِ بَيْتِ الرَّحْمَهِ إِدْرَارَ الرِّزْقِ الَّذِي بِهِ قِوَامُ حَيَاتِنَا وَ صَلَاحُ أَحْوَالِ عِيَالِنَا فَأَنْتَ الْكَرِيمُ الَّذِي تُعْطِي مِنْ سَعَهٍ وَ تَمْنَعُ مِنْ قُدْرَهٍ وَ نَحْنُ نَسْأَلُكَ مِنَ الرِّزْقِ مَا يَكُونُ صَلَاحاً لِلدُّنْيَا وَ بَلَاغاً لِلْآخِرَهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي محمد وَ آلِ محمد وَ اغْفِرْ لَنَا وَ لِوَالِدَيْنَا وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ وَ آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَهً وَ فِي الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ ليك تو به آن‌چه ما آشكار و پنهان نموديم داناتري، و به اعمالي كه به جا آورده و مي‌آوريم آگاه‌تري، پس رحمت فرما بر محمد و آلش و ما را بر خطاها و فراموشي‎هامان مواخذه نفرما، و حقوق تو را (كه ضايع نموديم) برما ببخش، و احسان و كرم خويش بر ما تمام فرما، و پرده رحمتت بر ما افكن، بار خدايا! ما به تو توسل ميجوييم به سبب اين امام راستگو، و از تو درخواست مي‌كنيم به آن حق و حرمتي كه براي او و جد او رسول خودت و براي پدر و مادر او علي و فاطمه كه اهل بيت رحمتند قرار دادي، اين‌كه روزي خودت را كه قوام زندگي ما به آن وابسته است، و نظام احوال عيال ما در گرو آن است، بر ما پياپي فرو ريزي، چرا كه تويي آن كريمي كه از خزانه وسيعت عطا مي‌كني، و با قدرت و توان خويش (آن‌كه را بخواهي) محروم ميكني، و ما از تو رزقي را خواهانيم كه براي دنياي ما موجب صلاح، و براي آخرت ما رسا و مايه كفاف باشد، بارخدايا! بر محمد و آلش رحمت فرست، و ببخشاي ما و والدين ما را، و جميع مومنين و مومنات را، و تمام مسلمين و مسلمات را، چه آنان كه در قيد حيات‌اند و چه آن‌ها كه در گذشته اند، و در دنيا و آخرت به ما حسنه عطا فرما و ما را از عذاب آتش (دوزخ) حفظ فرما.

از همه عزیزانی که همراهی کردند التماس دعا داریم

سكينه عليها السّلام كنار بدن پدر حضرت سكينه عليها السلام دختر امام حسين عليه السّلام پيكر امام حسين عليه السّلام را در آغوش كشيد [ولى نگذاشتند كه سكينه در بالين پدر بماند، به دستور عمر سعد] «فاجتمعت عدّة من الاعراب حتّى جرّوها عنه، گروهى از اعراب اجتماع كردند و سكينه عليها السلام را از بالين پدر كشيده و جدا نمودند.» بدن نازنين حسين عليه السّلام پايمال اسبها عمر سعد در ميان لشكرش اعلام كرد: «من ينتدب للحسين فيؤطّئ الخيل ظهره و صدره، كيست كه در باره حسين داوطلب شود و بر پيكرش بتازد و پشت و سينه اش را پايمال سم ستوران كند؟ » ده نفر از دشمنان داوطلب براى اين كار شدند، اينها عبارت بودند از: ۱- اسحاق بن حوبه كه پيراهن حسين عليه السّلام را ربود ۲- اخنس بن مرثد ۳- حكيم بن طفيل سبيعى ۴- عمر بن صبيح صيداوى ۵- رجاء بن منقذ عبدى ۶- سالم بن خيثمه جعفى ۷- صالح بن وهب جعفى ۸- واحظ بن غانم ۹- هانى بن ثبيت حضرمى ۱۰- اسيد بن مالك (لعنهم اللَّه) اينها سوار بر اسب، با تاختن بر بدن حسين عليه السّلام، آن چنان كردند كه استخوانهاى پشت و سينه آن حضرت شكسته شد. روايت كننده مى گويد: اين ده نفر نزد ابن زياد آمدند. ابن زياد گفت: شما كيستيد؟ اسيد بن مالك يكى از آنها گفت: نحن رضضنا الصّدر بعد الظّهر بكلّ يعبوب شديد الاسر «ما كسانى هستيم كه استخوانهاى سينه حسين را بعد از كوبيدن استخوانهاى پشتش، پايمال سم اسبهاى چالاك كرديم و كوبيديم.» «حتّى طحّنا حناجر صدره، (۱) تا اينكه استخوانهاى سينه اش را همچون آسيا، نرم كرديم.» به دستور ابن زياد جايزه اندكى به آنها دادند. ابو عمرو زاهد مى گويد: «آن ده نفر را مورد توجّه و تحقيق قرار داديم، دريافتيم كه همه آنها زنا زاده بودند.» مختار در عصر حكومت خود، آنها را دستگير كرد، دستها و پاهايشان را در زمين به ميخ‌ها بست، و مأمورانش سوار بر اسبها شده بر پشت آنها تاختند تا به هلاكت رسيدند.

به سمت گودال از خیمه دویدم من...😭😭😭😭 محمود کریمی 🐾 @jorchin

زينب عليها السلام و بانوان در كنار بدن هاى پاره پاره شهيدان روايت كننده گويد: سپس [در روز يازدهم دشمنان، بانوان و كودكان حرم را به اجبار از خيمه‌ها بيرون كردند، و خيمه‌ها را به آتش كشيدند، و زنان را با سر برهنه و پاى برهنه كه لباسهايشان به غارت برده شده بود، در حالى كه گريه مى كردند، از خيمه‌ها بيرون آوردند، آنان را با خوارى به عنوان اسير به حركت درآوردند، آنها مى گفتند: «شما را به خدا ما را از كنار بدن پاره پاره حسين عليه السّلام عبور دهيد.» آنها را از كنار قتلگاه عبور دادند، وقتى كه بانوان به آن بدن هاى پاره پاره شهيدان نگاه كردند، فرياد گريه سر دادند، سيلى به صورتشان مى زدند. روايت كننده (حميد بن مسلم) مى گويد: فو اللَّه لا انسى زينب بنت علىّ عليه السّلام تندب الحسين، و تنادى بصوت حزين و قلب كئيب، يا محمّداه! صلّى عليك ملائكة السّماء هذا حسين مرمّل بالدّماء، مقطّع الاعضاء، و بناتك سبايا، الى اللَّه المشتكى و الى محمّد المصطفى...، سوگند به خدا زينب دختر على عليه السّلام را فراموش نمى كنم كه با آهى جانكاه براى حسين عليه السّلام مى گريست و با صداى اندوهبار، و قلبى پر درد صدا مى زد: فرياد اى محمّد! درود فرشتگان آسمان بر تو باد، اين حسين تو است كه در خون غوطه ور است، اعضايش پاره پاره شده، و دخترانت به عنوان اسير، حركت داده مى شوند، شكايتم را به سوى خدا و محمّد مصطفى صلى اللَّه عليه و آله و سلم و على مرتضى و فاطمه زهرا و حمزه سيّد شهيدا عليهما السلام مى برم، فرياد اى محمّد! اين حسين است كه به روى خاك افتاده، و باد شمال خاك بيابان را بر بدنش مى پاشد، به دست ناپاك زادگان كشته شده است، آه! چه اندوه جانكاه، و چه مصيبت جانسوز، امروز مرگ جدّم رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم را احساس مى كنم، اى ياران محمّد! اينها ذريّه و فرزندان پيامبر برگزيده خدا هستند، كه به اسارت برده مى شوند. طبق روايت ديگر زينب عليها السلام فرمود: فرياد اى محمّد صلى اللَّه عليه و آله و سلم! دخترانت را اسير كرده اند، فرزندانت كشته شده اند و باد صبا بر بدنشان مى وزد، اين حسين تو است كه سرش را از پشت گردنش جدا نموده اند، عمامه و لباسش را به يغما برده اند. پدرم به فداى آن كسى كه روز دوشنبه خيمه هايش غارت شد، پدرم به فداى آن كسى كه طنابهاى خيمه اش بريده شد، پدرم به فداى كسى كه نه به سفرى رفت كه اميد بازگشت در آن باشد و نه آن گونه مجروحى است كه درمان گردد، پدرم و جانم قربان او باد. بابى المهموم حتّى قضى، بابى العطشان حتّى مضى، بابى من يقطر شيبته بالدّماء، بابى من جدّه رسول اللَّه اله السّماء بابى من هو سبط نبىّ الهدى، بابى محمّد المصطفى، بابى خديجة الكبرى، بابى علىّ المرتضى، بابى فاطمة الزهراء سيّدة النّساء بابى من ردّت له الشّمس حتّى صلّى، پدر و مادرم به فداى آن شخصى كه با غمهاى بسيار جان سپرد، پدرم به فداى آن لب تشنه ات كه با لب عطشان به شهادت رسيد، پدرم به فداى آن كسى كه قطرات خون از محاسن شريفش مى ريزد، پدرم به فداى آن كسى كه جدّش رسول خداى آسمان است، پدرم به فداى آن كسى كه نبيره پيامبر هدايت است، پدرم به فداى كسى كه ستوده برگزيده است، پدرم به فداى فرزند خديجه كبرى عليها السلام و على مرتضى عليه السّلام و فاطمه زهرا عليها السلام، سرور زنان بهشت است، پدرم به فداى فرزند آن كسى كه خورشيد براى او بازگشت تا نمازش را بخواند. «فابكت و اللَّه كلّ عدوّ و صديق، سوگند به خدا همه حاضران از دشمن و دوست (با ديدن حال زينب عليها السلام) گريستند.»

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُغَسَّلِ بِدَمِ الْجِراحِ، سلام بر آن‌که با خون،زخم هایش شست و شو داده شد. 📚زیارت ناحیه مقدسه زیارت امام حسین (ع) از زبان امام زمان (عج) @B_rang_khodaa

🏴عشق یعنی بتو رسیدن...💔 @B_rang_khodaa

خیلی التماس دعا🤲🤲🤲🤲😭