«گروه شورش کننده اي از جانب ترکان خروج مي کند و در پي آن فته روم رخ مي دهد..» بنابراين، معناي اختلاف و درگيري دو گروه نظامي در سرزمين شام که در روايات آمده است اختلاف دو زمامدار و نماينده روميان و ترکها يعني غربيها و روس هاست که بين آنها درگيري و رقابت شديدي بر سر زمامداري منطقه بوجود مي آيد بگونه اي که نيروهاي خود را بدآنجا گسيل داشته و منجر به جنگ مي شود. در همان روايت پيشين از امام باقر(ع) آمده است که به جابر جعفي فرمود: «پيوسته بر جاي خود باش و دست و پاي مجنبان تا علامتهايي را که براي تو بيان مي کنم مشاهد کني: اختلاف در بين خاندان فلان و پيدايش ندا کننده اي که از آسمان پيام مي دهد و اين صدا از ناحيه دمشق شنيده مي شود و مژده ظهور حضرت مهدي (ع) را مي دهد و فرو رفتن آبادي اي از شام که آن را جابيه نامند و هواداران ترکها روي آورده تا در جزيره فرود آيند و خوارج روم در رمله مستقر خواهند شد در آن سال در هر نقطه اي از زمين از ناحيه غرب اختلاف و درگيري وجود دارد نخستين سرزميني که نابود مي شود شام است و ميان سه لشکر اصهب و ابقع و سفياني اختلاف ايجاد مي شود.» مراد از نزاع و اختلاف بين خاندان فلان، چنانکه در مبحث حرکت ظهور از آن آگاه خواهيد شد، اختلاف و کشمکش بين اعضاء خاندان حاکم بر حجاز قبل از ظهور حضرت مهدي (ع) مي باشد. و صدايي که از ناحيه دمشق مي آيد همان پيام آسماني است که مردم تصور مي کنند از جانب شام يا غرب مي آيد. و يا اينکه براي مردم عراق اينگونه جلوه مي کند. زيرا گفتگوي آن حضرت (امام باقر)(ع) با جابر جعفي کوفي است و عبارت آن چنين است: «آن صدا (پيام آسماني) از جانب دمشق به گوش مي رسد.» نکته قابل ملاحظه در اين روايت آوردن عبارت «برادران حاميان ترک» و «از دين برگشتگان رومي» است که تفسير ترکان را به روس ها تأييد مي کند. در روايتي ديگر چنين آمده است: «گروه شورش کننده اي از جانب ترکان خروج مي کند و در پي آن فته روم رخ مي دهد..» [3] . که خروج اين دسته از خوارج را از جانب ترکان بيان کرده است. خيلي روشن است که هر کسي در روايات مربوط به کشمکش و نزاع بين ابقع و اصهب و بر سر به قدرت رسيدن در اين برهه و نيز بين آن دو و سفياني و حضور نيروهاي مغربي و ايراني در سرزمين شام مطالعه کند.. در مي يابد که تمام اين حوادث ارتباط و پيوستگي محکمي با حرکت ابرقدرتها و اختلافات آنها و حکام دست نشانده آنان و ايستادگي امت در برابر آنها دارد. اينک به روايتي اشاره مي کنيم که درباره سه گروه که در شام با يکديگر اختلاف پيدا مي کنند وارد شده است که آن گروهها عبارتند از: لشکريان حسني و اموي و نيروهاي قيس. و سفياني با آمدن خود آنها را شکست مي دهد، اين روايت در بحار از امام صادق (ع) چنين روايت شده است: «اي سدير!: همواره در خانه باش، همچون گليم فرش شده آن و آرامش گزين همچون شب و روز، پس همينکه سفياني خروج کرد بسوي ما کوچ کن ولو با پاي پياده. گفتم: فدايت شوم آيا پيش از آن چيزي هست؟ فرمود: بلي و با سه انگشت دست خود به شام اشاره نمود و فرمود: در شام سه درفش (لشکر) حسني، اموي و قيس جمع مي شوند در حاليکه با يکديگر اختلاف دارند، ناگاه سفياني خروج مي کند و آنها را همچون کشتزار درو مي کند و من هرگز نظير اين را نديده ام.» قبول اين روايت مشکل است، زيرا با روايات زيادي که گروههاي سه گانه را تعيين مي کند و آنها را مربوط به ابقع و اصهب و سفياني مي داند در تعارض ‍ است بعلاوه مرحوم کليني در کافي ج 8، ص 264 اين روايت را فقط تا «ولو با پاي پياده» نقل کرده است. و احتمال مي رود اين قسمت آخر اضافه و يا تفسيري از بعضي راويان باشد که با اصل روايت در آميخته است... تا آخر. و بر فرض صحت آن، بايد درفش حسني با حسيني اشتباه شده باشد که همان درفش خراسانيان و ياوران درفش هاي سياه است و چنانکه سابقا گفتيم نيروهاي آنها با قواي مغربي در شام خواهند بود و درفش اموي همان درفش اصهب است و درفش قيس همان درفش ابقع که تعدادي از روايات ارتباط او را با مصر بيان مي کند. بلکه برخي از آن روايات نشانگر اين است که وي حرکت خود را از مصر آغاز مي کند و يا اينکه از اهالي مصر و از قبيله قيس مي باشد.. همانگونه که رواياتي وجود دارد که خاطر نشان مي سازد، سفياني بر مصر حکمراني مي کند.. و الله العالم. #خروج_اتراک #خروج_روم (غربی ها) #خروج_روس ها #زلزله_شام #خروج_سفیانی #قرقیسیا منبع کتاب عصر ظهور @saat_akharozaman

yon.ir/13976 🔴امام خمینی خطاب به شهید عراقی : بعد از من کسی خواهد آمد که او پرچم انقلاب را به صاحبش تقدیم میکند. #بشارت ⏪ب @saat_akharozaman

🔴احتمال دارد رمضان 1443 سرآغاز سال دومِ سخت آخرالزّمانی باشد! 🔴منظور از سال،قمری میباشد که مصادف با سال۱۴۰۱شمسی میشود پیشتر تنها در حدّ احتمال و آرزو گفتیم که خدا کند رمضان 1442 سرآغاز سه سال سخت آخرالزّمانی باشد! و اکنون نیز که جنگ روسیه با اکراین روی داده است و کمبود موادّ غذایی و گرانی و خشکسالی در جهان پدیدار شده است، یادآور می‌شویم که ممکن است رمضان 1443 سرآغاز سال دومِ سخت در آخرالزّمان باشد، و خداوند داناتر است. @saat_akharozaman

🎬 #کلیپ «غافلگیری مومنین» ⁉️ مقدمات ظهور چقدر طول میکشه؟ 🔸 ظهور بَغْتَه و ناگهانی اتفاق می‌افتد... @saat_akharozaman

#بشارت_رهبر ❣رهبر انقلاب: رژیم سعودی قطعا سقوط خواهد کرد! اگر مومنین درست عمل کنند این اتفاق زودتر خواهد افتاد. @saat_akharozaman

⭕️چراآمدن امام زمان با جنگ است⁉️ #استاد_دانشمند @saat_akharozaman

🔻صفحه 1 از 5 🔴سه سالی سخت پیش از شورش دجّال در آخرالزّمان از روایات اسلامی بهره گرفته می‌شود که پیش از شورش دجّال در آخرالزّمان، سه سالی سخت خاهند بود که در آنها گرفتاریها و ناخُشیهای گوناگونی فرود می‌آیند که زمین را ویران و بسیاری از زیندگانش را نابود می‌کنند، و آن سالهای سخت از سه رمضان پیش از قیام امام مهدی(علیه‎السّلام) در ماه محرّم در مکّه آغاز می‌شوند و در ماه رمضان پس از قیامش به پایان می‌رسند، و در آغاز سال سوم که سخت‌ترین سالهای سه‌گانه است، بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار که «گیسوی سختی‌آور» نامیده می‌شود، در ماه رمضان برمی‌آید، و در پایانه‌هایش دجّال یک‌چشم هنگام بی‌بارانی و گرسنگی‌ای سخت در زمانی چهل‌روزه برمی‌شورد. پس، عیسی ابن مریم(علیهماالسّلام) از آسمان در شام فرود می‌آید و به بیت‌المقدس می‌رود و پشت سر مهدی(علیه‌السّلام) نماز می‌گزارد و دجّال را با فرمان امام می‌کشد، و سختیها، به‌ویژه آشوبها و جنگها، پایان می‌یابند. خداوند متعالی فرموده است: «بی‌گمان، با سختی آسايشی است»(۱). امام علی(عليه‎السّلام) فرمود: هنگام سختی بیش از اندازه، گشايش می‌باشد، و زمان تنگ‌شدن دایره‌های گرفتاری، آسايش خاهد بود.(۲) ابو اُمامَه باهِلِی گفته است که رسول خدا(صلّی‌الّاه‌علیه‌[وآله]وسلّم) برای ما سخنرانی کرد ... فرمود: ... بی‌گمان، پیش از شورش دجّال، سه سالی سخت خاهند بود که در آنها گرسنگی سختی به مردم می‌رسد. خداوند در سال نخست به آسمان فرمان می‌دهد که یک‌سوم بارانش را بازدارد، و به زمین فرمان می‌دهد، پس، یک‌سوم روییدنی‌اش را بازمی‌دارد. سپس در [سال](۳) دوم به آسمان فرمان می‌دهد، پس دوسوم بارانش را بازمی‌دارد، و به زمین فرمان می‌دهد، پس دوسوم روییدنی‌اش را بازمی‌دارد. سپس خداوند در سال سوم به آسمان فرمان می‌دهد، پس، همۀ بارانش را بازمی‌دارد و قطره‌ای نمی‌بارد، و به زمین فرمان می‌دهد، پس، همۀ روییدنی‌اش را بازمی‌دارد و سبزی‌ای نمی‌رویاند، و هیچ دارندۀ سُم‌شکافداری نمی‌ماند، مگر آن‌که نابود شده باشد، جز آن‌چه خداوند بخاهد... .(۴) تُبَيْع گفته است: پیشِ رویِ دجّال سه نشانه است: سه سالی گرسنگی، و رودها می‌کاهند، و گیاهان خُشبوی زرد می‌شوند و چشمه‌ها می‌خشکند و مَذْحِج و هَمْدان از عراق جابه‌جا می‌شوند تا آن‌که در قِنَّسْرِین و حَلَب فرود ‌آیند؛ پس، دجّال را بامداد یا آغاز شب در خانه‌هایتان بشمارید.(۵) چنین می‌نماید که این خبر از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌عليه‌وآله) یا بهره‌گرفته‌شده از آن باشد، اگرچه تُبَيْع حِمْیَری تابعی پسر زن کعب الاحبار آن را به وی نسبت نداده است. مَذْحِج و هَمْدان از قبیله‌های قحطانی یمنی‌اند، و مردمانی از این دو قبیله پس از اسلام‌آوردنشان با دست علی(علیه‌السّلام) در روزگار پیامبر(صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله) کم‌کم به عراق آمدند و در کوفه و پیرامونش جای گرفتند و از شیعیان امام علی(علیه‌السّلام) شدند و در جنگها یاری‌اش کردند، سپس بخشی از هَمْدانیها به خوزستان و کرمان و خراسان از سرزمینهای ایران کوچیدند و اکنون ایشان در آن‌جاها زندگی می‌کنند.(۶) «قِنَّسْرِین» از شهرهای کهن در شمال غربی سوریه بود، و اکنون نشانه‌ها و ویرانه‌هایی از آن نزدیک ۴۰ کیلومتری جنوب غربی شهر بزرگ «حَلَب» بر جای مانده‌اند، و امروزه در این بخش روستایی با نام عِیس یا اِسْکِی حلب یافت می‌شود.(۷) از ابو سعید خُدْری روایت شده است که پیامبر خدا(صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرمود: در مردم من (مسلمانان) در آخرالزّمان گرفتاری‌ای سخت از پادشاهشان فرود می‌آید که گرفتاری‌ای از آن سخت‌تر شنیده نشده است، به گونه‌ای که زمین گسترده برایشان تنگ شود و تا آن‌که زمین از برگشتن از راستی و ستم‌ورزی لبریز شود، تا جایی که مؤمن پناهگاهی نمی‌یابد که به آن از ستم پناه برد. پس، خداوند(عزّ و جلّ) مردی از فرزندان و نوادگانم را برمی‌انگیزد و زمین را از دادن بهرۀ هر کس و برابری پُر می‌کند، چنان‌که از ستم‌ورزی و برگشتن از راستی لبریز شده است، زیندۀ آسمان و زیندۀ زمین از وی خُشنود می‌شوند، زمین از دانه‌اش چیزی را نمی‌اندوزد، مگر آن‌که بیرونش اندازد، و آسمان از بارانش چیزی را نمی‌اندوزد، جز آن‌که آن را بر ایشان بسیار بریزد، در آن‌جا هفت یا هشت یا نُه سالی‌ زندگانی می‌کند، زندگان بودن مردگان را آرزو می‌کنند، برای آن‌چه خداوند(عزّ و جلّ) از خوبی‌اش با زیندگان زمین کرده است.(۸)