﷽ زندگی مهدوی درسایه دعای# عهد ۲. وَ ما عِشْتُ مِنْ اَیّامی؛ و تمام ایام زندگانی ام. علاقه به امام در این دعا تازه به تازه است؛ زیرا می‌گوید: در این روز و در همه روزها. گاهی کسی می‌گوید: «دوستت دارم» و دیگر خبری از او نمی شود؛ ولی گاهی یک کسی هر روز زنگ می‌زند که: «آقا دوستت دارم». این دعا می‌گوید: مهدی جان، امروز و هر روز، بیعتم را تجدید می‌کنم. ۳. عَهْداً و عقداً و بیعةً. ای امام زمان ما با تو عهد می‌بندیم؛ بالاتر از عهد، با تو گره می‌خوریم؛ بالاتر از گره، با تو بیعت می‌کنیم که هر چه که تو گفتی ما همان طور باشیم. گویی عهد، حداقل است و عقد، حد متوسط و بیعت، حد کامل ارتباط با امام است. علاقه دراین دعا رو به رشداست؛ زیرا ابتدا می‌گوید: من با تو عهد می‌بندم؛ بالاتر از آن با تو گره می‌خورم و بالاتر از آن با تو بیعت می‌کنم. دو نفر ممکن است با هم عهد ببندند و وعده داشته باشند؛ اما به هم گره نخورند. «عقد» یعنی گره. ممکن است عهد باشد، عقد هم باشد؛ اما تسلیم نباشد. می‌گوید: «وَ بَیعَةً»، یعنی تسلیم است. «عهداً» تعهد با حضرت مهدی، «عقداً» عقد با امام زمان، «وَ بَیْعَةً» بیعت با او است. ۴. لَهُ فی عُنُقی؛ برای آن حضرت در گردنم. علاقه در این دعا حتمی است؛ زیرا می‌گوید: این علاقه به گردن من است. چقدر خوب است که این علاقه تابلو شود! می‌گوید: «فِی رَقَبَتِی» یعنی به گردن من. ممکن است کسی علاقه داشته باشد،ولی افتخار نکند. 🔰محسن قرائتی #فرازهایی_از_دعای_عهد #زندگی_مهدوی #امام_زمان #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج‌ @sabk_zendegi_mahdavi

🌿͜͡🤍͜͡﷽ 🍃🌺اخلاق واوصاف منتظران: (رفتار اجتماعی) ✅تعاون ✍انسان‌ها در زندگی بی نیاز از هم نیستند. زندگی فردی برخلاف فطرت و سنّت طبیعی است. آن چه زندگی اجتماعی را آسان و مفید می‌سازد، تعاون و مشارکت و همیاری است. در عصر غیبت، منتظران ظهور باید پشتیبان و غمخوار و مددکار هم باشند،تا در انبوه دشمنان دچار ضعف و انزوا نشوند و قدرت اجتماعی خود را حفظ کنند. جامعة ایمانی باید نسبت به هم همدردی و همکاری و همیاری داشته باشند، تا مورد عنایت حضرت حجّت قرار گیرند. 🌿¦⇠#اللھم‌عجݪ‌اللولیڪ‌اݪـفࢪج‌ 🤍¦⇠#امام_زمان 🌿¦⇠#زندگی_مهدوی #اخلاق_و_اوصاف_منتظران ➣͜͡🤍͜͡@sabk_zendegi_mahdavi

🌿͜͡🤍͜͡﷽ 🍃🌺اخلاق واوصاف منتظران: (رفتار اجتماعی) ✅رعایت حقوق دیگران در یک نگاهی کلّی، هر مسلمان بر گردن برادر دینی خود حقوقی دارد و در مقابل، او هم نسبت به وی وظایفی دارد. بعضی‌ها به اتّکای رفاقت و صمیمیت و خودمانی بودن با دیگران، نسبت به مراعات حقشان کوتاهی و سهل انگاری می‌کنند. حضرت علی علیه السلام به فرزندش امام مجتبی چنین سفارش می‌فرماید: لا تُضَیِّعَنَّ حَقّ أخیک اِتّکالاً عَلیٰ ما بَینَک و بَیْنَهُ، فإنّهُ لیسَ لک بِأخٍ مَنْ ضَیَّعْتَ حَقَّهُ؛ [۱] حق بردار دینی ات را به اتّکای روابطی که میان تو و اوست ضایع مکن، چون کسی که حقّش را ضایع و تباه کنی دیگر برادر تو نیست. اگر دوست داریم به ما احترام کنند، اگر از غیبت و تهمت دیگران ناراحت می‌شویم، اگر نمی خواهیم کسی مزاحم ما شود، اگر هنگام بیماری انتظار عیادت از دیگران داریم، اگر وقت نیاز، چشم امید به یاری دوستان داریم، اگر می‌خواهیم حقّ ما را تباه نکنند؛ ما هم به آنان احترام کنیم، از غیبت و تهمت بپرهیزیم، مزاحمشان نشویم، در حال بیماری به عیادتشان برویم، هنگام نیاز، به کمکشان برویم و حقّی را از کسی ضایع نکنیم. رعایت این حقوق، دو جانبه است. بد مکن تا بد نبینی، احترام کن تا احترامت کنند، بگذر تا تو را عفو کنند. ---------- [۱]: نهج البلاغه، نامه۳۱. 🌿¦⇠#اللھم‌عجݪ‌لولیڪ‌اݪـفࢪج‌ 🤍¦⇠#امام_زمان 🌿¦⇠#زندگی_مهدوی #اخلاق_و_اوصاف_منتظران ➣͜͡🤍͜͡@sabk_zendegi_mahdavi