#نکات_اخلاقی
#الگوهای_نمونه
#سیره_علما
#صفت_انفاق
⭕️ ✍ نوشته‌اند: فقیه و عارف بزرگ،
علّامه سیّد محمدمهدی بحر العلوم، بعضی شب ها همانند جدش
حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) کوله باری از
مواد غذایی به دوش می‌گرفت و از تاریکی شب استفاده کرده، در کوچه های نجف بر در خانهٔ هر فقیر و مستمندی می‌رسید، مقداری از
غذا و پول به او و خانواده‌اش می داد و همواره از حال مردم سؤال می‌کرد و به
بینوایان رسیدگی می‌نمود.
روزی،
آیت الله سید محمد جواد عامِلی را که از شاگردان برجسته‌اش بود، فراخواند و
توبیخ و
سرزنش نمود!
مرحوم عامِلی دلیل نگرانی استادش را پرسید، استاد در پاسخ گفت:
یکی از
برادران مسلمان شما که
همسایه شماست
تهیدست است؛ او هرشب خرمای بد و ارزان قیمتی از بقّال می گرفت و بچه های خود را
سیر می کرد. امروز که رفته است از بقّال بگیرد، بقّال از دادن خرما امتناع ورزیده زیرا
بدهکاری های آن بیچاره زیاد شده است و
امشب او و بچه هایش بی شام مانده‌اند.
سیّد عامِلی از سیّد بحر العلوم معذرت خواهی می‌کند و از اینکه
خبر نداشته پوزش می‌طلبد.
سیّد بحر العلوم در پاسخ می‌گوید:
اگر
با علم به حال آن بیچاره شام می‌خوردی و به او اعتناء نمی کردی
کافر بودی؛ ولی آنچه مرا نگران و ناراحت کرده، اینست که
تو خبر از برادر مسلمانت نداری!
باید از حال برادرانت جستجو کنی و آنان را دریابی.
در هر حال،
سیّد بحر العلوم سینی بزرگی پر از غذا با مقداری پول به شاگردش، آقای عامِلی، داد و از او خواست که به منزل آن برادر مؤمن برود و
با هم شام بخورند و این پول را هم به او بپردازد تا قرض‌های خود را ادا کند
و همچنان خود منتظر ماند و شام تناول نکرد تا اینکه آقای عامِلی برگشت و به او خبر داد که غذا را با
همسایهاش تناول کرده و پول ها را هم به او داده است. جالب اینجاست که اِنعام سیّد بحرالعلوم درست به اندازه قرض‌ها و دیون آن مؤمن بود.
فقهای نامدار شیعه با اندکی تغییر، ص 295، 296
@Sabk_zendegi_slami
