در هشت سال اول زندگی همه حرفهای منفی، #تهدید، #تحقیر، #تنبیه و... آدم های مهم زندگی مان را در جایی از کله مان می نشانیم که در اصطلاح بعدها می شود گرگ یا سگ گرسنه وجودمان که به جانمان یا جان دیگران می افتد و تکه و پاره می کند. نمونه ای از این حرفها که نتیجه نظام تربیتی ماست عبارتند از: تنبلی، بیخودی، مریضی، کار نمی کنی، این چه وضعیه، خجالت نمی کشی، همه دارند زحمت می کشند و تو تمرگیدی، بمیر، کارد بخوره به اون شکمت، آفتاب آمد تا وسط اتاق، پاشو، برو بخواب و.... متاسفانه این حرفها را هم همه آدم های مهم زندگی مان به ما زده اند و اکنون همانها در ذهن ما نشسته اند و ما آنها را دوباره برای خودمان یا برای دیگران یا فرزندانمان تکرار می کنیم و مانند گرگ می بلعیم. 🏴🏴🏴🏴🏴🏴