⭕️چرا هنگام دعا دست به سوی آسمان بلند میکنیم و پس از آن دستها را به صورت میکشیم؟
پاسخ این پرسش در #قرآن و روایات آمده است که در ذیل بیان میشود:
🔅1. رزق انسان در آسمان است.
در قرآن کریم به یکی از نشانههاى عظمت پروردگار اینگونه اشاره شده است: «رزق شما و آنچه به آن وعده داده میشوید، در آسمان است».
اگرچه در برخی از منابع تفسیری «رزق» در این آیه به دانههاى حیاتبخش باران تفسیر شده است که منبع هر خیر و برکت در زمین است، اما این معنا میتواند یکى از مصداقهاى روشن آیه باشد، و رزق مفهوم گستردهای دارد. و معنای دیگر «آسمان» در این آیه شریفه؛ عالم غیب و ما وراء طبیعت و لوح محفوظ است که رزق انسانها از آنجا مقدّر میشود.
🔅 2. امام علی (ع) میفرماید:«هر وقت از نماز فارغ شدید دستهاى خود را به سوى آسمان بلند نمایید براى دعا کردن»
شخصی از آنحضرت پرسید: اى مولاى من! آیا خداوند در هر مکان و جهتى نیست؟ امام(ع) فرمود: «بله». پرسید: پس چرا باید دستهاى خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ امام(ع) فرمود: «مگر آیه "وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ" را قرائت نکردهاى! روزى باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چه باران از آسمان نازل میشود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون میآید».
🔅 3. وقتی انسان دست به دعا برداشت، مستحب است آنرا بر سر و صورت خود بکشد، برای اینکه لطف خدا شامل این دست میشود و دستی که عطای الهی را دریافت کند، گرامی است، بنابراین، خوب است آنرا به سر و صورت بکشد. چنانکه در این زمینه امام صادق(ع) فرمود: «هیچ بندهاى دست به درگاه خداى عزیز جبار نگشاید جز اینکه خداى عزّوجلّ شرم کند که آنرا تهى بازگرداند تا اینکه به مصلحت خود چیزی از فضل رحمتش در آن بنهد، پس هرگاه یکى از شماها دعا کرد تا دستش را به سر و روى خود نکشید، آن را پس نکشد».
🕌 امام #حسن_عسکری
#قرآن #کندی #هدایت
💠 هدایت کندی توسط امام حسن عسکری سلام الله علیه
استاد احمد عابدی:
💠 ابن شهر آشوب در "المناقب ج 4 ص 424" نقل کرده است که فیلسوف عرب اسحاق کندی کتابی علیه قرآن نوشت و گمان می کرد با نگارش این کتاب می تواند از ارزش و جایگاه رفیع کتاب آسمانی مسلمانان بکاهد.
💠 او دائماً در منزل خود به گردآوری مطالب بود و تصور می کرد می تواند تهافت یا اختلاف و تناقض در قرآن پیدا کند.
🔹 روزی یکی از شاگردان کندی نزد امام عسکری علیه السلام آمد. امام فرمود: آیا کسی میان شما نیست که پاسخ استاد خود را بدهد و او را از این کار بازدارد؟!
وی پاسخ داد که ما شاگردان او هستیم و چگونه شاگرد می تواند به استاد خود اعتراض کند.
💠 امام علیه السلام به او فرمود: نمی گویم به او اعتراض کنید بلکه می گویم پاسخ او را بدهید یا چند سوال از او بنمایید.
سپس امام فرمود: آیا هر چه بگویم به استاد خودت می رسانی؟ عرض کرد: آری.
💠 امام عسکری علیه السلام فرمود: پیش استادت- اسحاق کندی- رفته و با کمال مهربانی و ملاطفت و نرمی و الفت به او بگو: مساله ای را می خواهم سوال کنم. وقتی او رخصت داد بگو:
آیا معنای این آیات شریفه قرآن همان چیزی است که شما فهمیده ای؟ و آیا احتمال ندارد این آیات معنای دیگری داشته باشد؟
حتماً پاسخ خواهد داد که احتمال دارد معنای دیگری داشته باشد. سپس به او بگو: شاید خدای متعال از این آیات شریفه معنای دیگری غیر از آنچه تو فهمیده ای اراده کرده باشد.
🔹👈آن شخص نزد کندی آمد و دقیقاً آنچه را امام عسکری علیه السلام بیان فرموده بود به استاد خود عرضه نمود.
اسحاق کندی بسیار به فکر فرو رفت و گفت احتمال دارد معنای این آیات قرآن چیزی غیر از آنچه من فهمیده ام باشد. سپس گفت: تو را قسم می دهم بگویی که چه کسی اینها را به تو آموخت؟ می دانم هرگز عقل تو به این چیزها نمی رسد.
وی پاسخ داد: ابومحمد حسن عسکری علیه السلام
🔹 کندی گفت: راست می گویی چنین سخنانی جز از خانه او بیرون نمی آید. سپس 👈کندی آتش آورده و تمام کتابهایی که در این موضوع نوشته بود، آتش زد.
💠👈 این است روش برخورد امام عسکری علیه السلام با کسانی که مبارزه علمی با قرآن می نمودند و امام هم روش علمی و تحقیقی را به کندی آموخت و هم او را موعظه نموده و به راه راست هدایت فرمود.
استاد عابدی