🔖منبر کوتاه 🔖
📝#مکتوب
🔅در دعای زمان غیبت امام زمان علیه السلام می‌خوانیم:
▪️اللّٰهُمَّ وَلَا تَسْلُبْنَا الْيَقِينَ لِطُولِ الْأَمَدِ فِي غَيْبَتِهِ وَانْقِطاعِ خَبَرِهِ عَنَّا،
وَلَا تُنْسِنا ذِكْرَهُ وَانْتِظارَهُ، وَالْإِيمانَ بِهِ، وَقُوَّةَ الْيَقِينِ فِي ظُهُورِهِ، وَالدُّعاءَ لَهُ وَالصَّلاةَ عَلَيْهِ، حَتَّىٰ لَايُقَنِّطَنا طُولُ غَيْبَتِهِ مِنْ قِيامِهِ، وَيَكُونَ يَقِينُنا فِي ذٰلِكَ كَيَقِينِنا فِي قِيامِ رَسُولِكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ،
♦️بارالها! به واسطهﯼ غیبت طولانیش و بی خبری ما از او، یقین ما را سلب مکن...
▪️و یاد، انتظار، ایمان، و قوّتِ یقین ما را در ظهورش، و دعا و درود ما را بر او از خاطرمان مبر...
▪️تا آن که طول غیبت ما را نا اُمید نسازد و یقینِ ما در این باب مانند یقینِ ما در مورد قیام رسولت - که درود و رحمتت بر او باد - قرار بده.
📚کمال الدین: ۵۱۲ ح ۴۳
🔖منبر کوتاه 🔖
📝#مکتوب
🔅سیری در سیره امام رضا علیه السلام
یاسر، خادم امام رضا علیه السلام می‌گوید: نامه ای از نیشابور به مأمون رسید به این مضمون که مردی زرتشتی هنگام مرگ وصیت کرده است که مال او را میان نیازمندان تقسیم کنند. قاضی نیشابور اموال او را میان نیاز مندان مسلمان قسمت کرده است. مأمون هنگامی که نظر امام رضا علیه السلام را در این مورد جویا شد، آن حضرت فرمود: «زرتشتیان هرگز برای مسلمانان وصیت نمی کنند. نامه ای به قاضی نیشابور بنویس و دستور بده تا به مقدار مال آن زرتشتی از بیت المال بردارد و آن را میان نیاز مندان زرتشتی قسمت کند».
ریّان بن شبیب نیز می‌گوید: از امام رضا علیه السلام پرسیدم: خواهرم برای گروهی از مسیحیان وصیت کرده است که مالی را به آنان دهم، امّا من می‌خواهم آن مبلغ را به مسیحیان ندهم، بلکه به مسلمانان ببخشم. آیا مجازم؟ آن حضرت فرمود: «وصیت را همان طور که خواسته شده، اجرا کن. خداوند متعال گفته است: ﴿ فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَةٌ﴾؛ [بقره؛ ۱۸۱] هر کس آن وصیّت را بعد از شنیدنش تغییر دهد گناهانش بر گردن کسانی است که آن را تغییر می‌دهند. »
📚 هشتمین خورشید تابان : زندگانی و سیره امام رضا علیه السلام - صفحه ۲۸
🔖منبر کوتاه 🔖
📝#مکتوب
🔅در دعای زمان غیبت امام زمان علیه السلام می‌خوانیم:
▪️اللّٰهُمَّ وَلَا تَسْلُبْنَا الْيَقِينَ لِطُولِ الْأَمَدِ فِي غَيْبَتِهِ وَانْقِطاعِ خَبَرِهِ عَنَّا،
وَلَا تُنْسِنا ذِكْرَهُ وَانْتِظارَهُ، وَالْإِيمانَ بِهِ، وَقُوَّةَ الْيَقِينِ فِي ظُهُورِهِ، وَالدُّعاءَ لَهُ وَالصَّلاةَ عَلَيْهِ، حَتَّىٰ لَايُقَنِّطَنا طُولُ غَيْبَتِهِ مِنْ قِيامِهِ، وَيَكُونَ يَقِينُنا فِي ذٰلِكَ كَيَقِينِنا فِي قِيامِ رَسُولِكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ،
♦️بارالها! به واسطهﯼ غیبت طولانیش و بی خبری ما از او، یقین ما را سلب مکن...
▪️و یاد، انتظار، ایمان، و قوّتِ یقین ما را در ظهورش، و دعا و درود ما را بر او از خاطرمان مبر...
▪️تا آن که طول غیبت ما را نا اُمید نسازد و یقینِ ما در این باب مانند یقینِ ما در مورد قیام رسولت - که درود و رحمتت بر او باد - قرار بده.
📚کمال الدین: ۵۱۲ ح ۴۳