فردا دیر است... عزیزان افغانستانی هموطن پریروز و همسایه دیروز و پناهجوی امروز ماست. اگر به حق هم بنگریم ایرانیان گرچه گاه با نگاه تحقیر و گاه از دریچه خودبرتربینی به آنان نگریسته اند اما از مهمان نوازی کم نگذاشته اند بیش از چهل سال است که با آنان همسفره بوده و شریک داشته و نداشته هایمان بوده اند. آنان هم همراه با ما در جنگ کشته شده اند و در سازندگی بزرگترین سرمایه انسانی مان و پس از آن نیز شریک لحظات گوناگون ما بوده اند. این روزها موج های گاه کوتاه و گاه بلند ز نارضایتی های فردی و جمعی از حضور این مردمان برمی خیزد و تصاویر و متن هایی گاه تند و جانسوز را در فضای مجازی به اشتراک می گذارد. اصل اعلام این نارضایتی ها بویژه در برخی مناطق کشور و شهرهای کوچک و بزرگ هم طبیعی است هم تازگی ندارد. کشور با چالش های اشتغال و اقتصاد و مسکن و گاه امنیت اجتماعی درگیر است و حضور بیگانگان که از منظر مردم سربار و نان خور تلقی می شوند یک مسأله اجتماعی است. اما آنچه به نظرم در امواج اخیر قریب به یکساله این اعتراضات به چشم می خورد تقابل رادیکال در مواجهه با این مهاجران و پناهندگان است که رگه های تندی از نژادگرایی دارد که از دید من لازم است به عنوان یک نشانه اجتماعی محل توجه و دقت جدی تر قرار گیرد. از نظر من این موج بلند ابراز نارضایتی می تواند در کوتاه مدت، به یک مطالبه سیاسی و اجتماعی تبدیل و به سرعت به یک شعار انتخاباتی بدل گردد. برآنم که با احتساب روندهای اجتماعی احتمالی، یکی از گیراترین شعارهای انتخاباتی ریاست جمهوری در آینده نزدیک، اخراج بیگانگان با تاکید بر افغانستانی ها باشد. برای من که کمابیش مسایل سیاسی و اجتماعی را پیگیری می کنم هنوز تصویر روشنی از سیاست مهاجرتی کشور نه برای ایرانیان مهاجر به خارج و نه بیگانگان مهاجر به ایران وجود ندارد و حتی از رویکرد کلان نظام برای کاهش یا افزایش مهاجرت پذیری کشور و برنامه های مدیریت اجتماعی و اقتصادی ایشان اطلاعی ندارم اما می دانم که این روند نمی تواند بلندمدت باشد و نظام مجبور خواهد بود تصویر دقیقی از برنامه های مهاجرت ارائه نماید. اگر بنا باشد این برنامه ها در فضای ملتهب احتمالی در آینده که شاید با شعار و درخواست اخراج مهاجران باشد ارایه شود شاید منافع ملی و هویتی تمدن بزرگ ایران لحاظ نشود و توجیهات فرهنگی و اقتصادی و سیاسی آن روز جواب مطالبه گران خشمگین را ندهد. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #افغانستانی #مهاجرت #هویت #تمدن به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. https://eitaa.com/sabzkhat

برای تمدن سیلک قدیم ها به شوخی می گفتیم ۷هزار سال پیش، آدم ها وقتی می‌خواستند از غار خارج و به کاشان بیایند می گفتند داریم به شهر می رویم. سیلک به عنوان یکی از پایگاه های تمدنی ایران پیش از آریاییان، از سرمایه های معنوی هویت بخش این ملت است که در کنار سایر خرده مراکز تمدنی ایران، جورچین هویت ملی ایرانی اسلامی مان را شکل می دهند. قدمت این اثر تاریخی به حدی است که می توان یک دوره کامل از تاریخ جهان را فقط در همین تپه ها ردیابی کرد. اهمیت جایگاه هویت بخش این مجموعه برای هر آشنا به فرهنگ و تاریخ و جامعه ای روشن است. حرم های مقدس امام رضا ع و شاهچراغ ع و حضرت معصومه س در کنار هگمتانه و تخت جمشید و نقش جهان و حافظیه و سعدیه و ... مراکز تمدنی هستند که ظرفیت برساخت ملیت و یک تمدن واحد مبتنی بر مولفه های مشترک هویتی دارند که اگر به خوبی نقش خود را ایفا کنند هر یک می تواند علاوه بر مردم منطقه خود، بخش های وسیع تری را نیز تحت پوشش فرهنگی قرار دهد. امروز پس از حدود ۱۰ سال به دیدن تپه های تاریخی سیلک رفتم. خوشبختانه در بازدید امروزم حریم این مجموعه به خوبی صیانت و اطراف آن تخلیه شده و دسترسی به آن از خیابان اصلی فراهم شده بود. رویدادی که سزاوار سپاس است. اما شوربختانه وضعیت تپه تاریخی و آثار باستانی برجای مانده نه تنها رونقی نیافته بود که به نسبت ۱۰ سال پیش تاسف بار تر به نظر می رسید. گنجینه سفالینه ها و آثار به جای مانده در محیطی تنگ و کوچک با کمترین تنوع و کمترین توضیحات تاریخی کمترین اثر هویت بخشی بر مخاطبان ندارد. مسیر بازدید، خالی از هر گونه نمادها و نمودهای فرهنگی و تاریخی است. حتی تابلوهای اطلاع رسانی فلزی مسیر، زنگ زده و نوشته های آن ریخته و مرمت نشده اند.  در شلوغ ترین روزهای کاری، هیچ فردی در مسیر بازدید برای ارائه توضیحات تاریخی حضور ندارد. هیچ فروشگاهی برای عرضه آثار تاریخی و نمادهای هویتی یکی از قدیمی ترین سکونت گاه های بشر وجود ندارد. برای معرفی و اثربخشی فرهنگی، هیچ فیلمی پیش یا پس از بازدید نمایش داده نمی شود. هیچ توضیحات مجازی قابل اسکن ارائه نمی شود. هیچ بخشی برای ارزش افزوده وجود ندارد. تنها خدمات پذیرایی موجود، فروش آب معدنی با تقریبا دو برابر قیمت واقعی (یک بطری کوچک ۷۵۰۰ تومان) و فالوده شیرازی با کمترین استاندارد بهداشتی است. یک پارکینگ خاکی و بی تظم هم تعبیه شده که به یک مسیر نسبتا سنگلاخ تا خیابان اصلی منتهی می شود. بازدید موفق از هر مکان تاریخی بازگشت با احساسی شیرین همراه با تعلق خاطر نسبت به گذشته فرهنگی و تاریخی است، در پایان بازدید از سیلک، در فرزندانم و افراد زیادی که در حال خروج بودیم کمترین نشانی از غرور و دلبستگی احساس نمی شد، پنج دقیقه پس از خروج، حتی یاد آن هم نبودند. شاید گزافه نباشد اگر بگویم تاثیر فرهنگی و هویتی کلوچه و سوهان و بستنی سنتی کاشان اگر بیشتر نبود، کمتر هم نبود. پیش از این در چند یادداشت در همین کانال، در باب میراث فرهنگی و تمدنی نوشته ام. از دید من مهمترین مسأله در این دور باطل، تصدی‌گری ضعیف دولت بر اماکن فرهنگی و تاریخی است. مالکیت و مدیریتی که نه انگیزه بخش است نه توان مالی لازم را دارد نه ظرفیت جذب مخاطب و توسعه اماکن را دارد و نه توان مناسبی برای هویت سازی دارد. چه خوب است که امسال که به نام اقتصاد و مشارکت گره خورده، به این پایگاه های تمدنی به عنوان سرمایه های مادی و معنوی نگاه شده امکان سرمایه گذاری واقعی بخش خصوصی با لحاظ شاخص های دقیق نظارتی و حفاظتی فراهم گردد تا هم رونقی به بازار فرهنگ و تمدن وارد شود هم نقش هویت ساز این مراکز به درستی اعمال گردد. بدیهی است این امر باید در یک چارچوب علمی مناسب با مشارکت دانشگاه و بخش خصوصی اهل فرهنگ و سرمایه گذاران سایر بخش های صنعت فرهنگ و تفریحات فرهنگی صورت پذیرد تا سیلک، به عنوان قطب کاشان شناسی بازتعریف  و سایر نمادها و نمودهای تمدنی کاشان همچون شعر و ادبیات و صنایع دستی و خوراکی و ماشینی در یک بسته واحد ابتدا تقدیم شهروندان کاشان و سپس تقدیم سایر مخاطبان و مسافران گردد و هر یک، خود را بخشی کوچک یا بزرگ از هویت ملی ایرانی اسلامی به شمار آورد. #حکمرانی_شایسته #سرمایه_اجتماعی #میراث_فرهنگی #سیلک #کاشان #تمدن #هویت به کانال گاه نوشت های خط سبز بپیوندید. @sabzkhat