eitaa logo
سبزپوشان
516 دنبال‌کننده
28.1هزار عکس
25.2هزار ویدیو
126 فایل
فرهنگی اجتماعی
مشاهده در ایتا
دانلود
مثل مربی شنا 🔻 در حديثی از حضرت امام صادق(ع) آمده است: «إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّا»؛ خدا زمانی كه بنده‌ای را دوست بدارد او را در دريای شدائد غوطه‌ور می‌سازد. يعنی همچون مربّی شنا كه شاگرد تازه‌كار خود را وارد آب می‌كند تا تلاش كند و دست‌وپا بزند و درنتيجه ورزيده شود و شناگری را ياد بگيرد، خدا هم بندگانی را كه دوست می‌دارد و می‌خواهد به كمال برساند، در بلاها غوطه‌ور می‌سازد. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
منشأ همۀ برکات و خیرات 🔻 امام کاظم علیه السلام به هشام می‌فرمایند: «وَعَلَيكَ بِاليَأسِ مِمّا في أيدِي النّاسِ» یأس از آنچه که در دست مردم است. یعنی انسان باید طمعش را از همه قطع کند و به هیچ‌کسی طمع نداشته باشد؛ به‌ویژه در مسیر خودسازی، در مسیر تقوا. این قطع طمع از دیگران زمینه‌ای است برای رسیدن به حالت التجاء؛ اینکه انسان فقط و فقط متوجه به خدا بشود. این یک مقام بسیار بالایی است. اگرچه فی‌نفسه مقام نیست! یعنی تازه می‌رسد به آنجایی که جز خدا هیچ کسی را ندارد و فقط به او توکل و اطمینان دارد؛ ولی منشأ همۀ برکات و خیرات همین‌جاست؛ یعنی مقام التجا و اضطرار به خدا. 🔸 ما در مورد امام زمان (عج) نیز در روایات بحث اضطرار و التجا به ایشان را داریم. یعنی انسان‌ها باید به جایی برسند که بفهمند به امام چه نیاز شدیدی دارند و جز امام هیچ چیز دیگری نمی‌تواند خودشان و جامعه‌شان را به اصلاح برساند. 👤 🎙 ۲۳ مهر ۱۴۰۳ #⃣ 🙏 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ «نماز» تمرین با خدا بودن در زندگی 🔻 شما وقتی که در نماز با خدا هستید و کارهایی هم انجام می‌دهید، این نماز شما با نماز مسیحی‌ها فرق دارد که در حال سکون و هدوء بنشینند و فکر کنند و توجه کنند. 🔸 شما نماز می‌گزارید، یعنی به فکر خدا هستید و با خدا در رازونیاز هستید و قیام‌ و قعود می‌کنید و پایین و بالا می‌روید. حرف می‌زنید، رکوع می‌کنید، سجود می‌کنید، قنوت می‌کنید و این کار شما را عادت می‌دهد که در زندگی عادی وقتی می‌خرید، می‌فروشید، بازی می‌کنید، اداره می‌روید، کاغذ می‌نویسید، مبارزه می‌کنید، مقاله می‌نویسید، در آن موقع‌ها هم می‌توانید خدا را همراه خودتان ببینید و به این ترتیب انسان رفته‌رفته می‌تواند آن‌قدر خودش را به خدا نزدیک ببیند که دائماً خودش را در کنار خدا و در مقابل خدا و در زیر سایهٔ خدا مشاهده کند و به این ترتیب خیلی از غربت‌ها، از مشکلات، از انحراف‌ها و خطاها از انسان جدا می‌شود. 👤 📚 از کتاب «این‌طور نیست بابا؟» گفتارهای پدرانۀ امام موسی صدر با فرزندانش 📖 ص ۱۵۷ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ خودت را این‌گونه ادب کن! 🔻 يکی از راه‌های ادب کردن خود و وسعت دادن روحمان و آزادشدن از ظلمات عُجب، تلاش کردن است؛ آن هم تلاشی همراه با سعی فراوان. چون [امیرالمؤمنین علیه السلام] می‌فرمايد: «فَاسْعَ فِي كَدْحِكَ» تلاش کن، آن هم تلاشی ممتد. 🔸 از جملهٔ اين تلاش‌ها، تلاش در سلوک است. بايد بنا را بر اين گذاشت که اگر می‌خواهيد به جايی برسيد، بايد سخت تلاش کرد. ابتدا تلاش برای يافتن «حق» و نجات پيداکردن از باطل. به عبارت ديگر ابتدا بايد در پيداکردن «عقايد صحيح» تلاش کرد، تا به عقايد غير واقعی و وَهمی و سطحی گرفتار نباشيم و آنچه واقعاً حق است را بشناسيم. تلاش دوم در «اخلاق صحيح» است و اين که سعی کنيم رذايل اخلاقی را از خود دور کنيم. تلاش سوم، تلاش در «حضور قلب» است و اين که سخت قلب را در کنترل عقايد حقه قرار دهيم و نگذاريم در محضر حق به چيزهای وَهمی نظر کند. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ سیم از آن طرف وصل می‌شود، نه از این طرف! 🔻 [جناب مجاهدی نقل می‌کنند:] روزی در خدمت آقای مجتهدی صحبت از این بود که گاهی سیم انسان وصل می‌شود و گاهی نه! ایشان فرمودند: ما غالباً تصور می‌کنیم که این ماییم که سیم خود را با عوالم ماورایی وصل می‌کنیم! ابداً این‌طور نیست! مثل این می‌ماند که یک سیمِ موییِ ضعیفی مستقیماً به ژنراتور مولد برق وصل شود! که در این صورت شاهد ذوب شدن آن خواهیم بود. سیم از آن طرف وصل می‌شود و جریان برقی که متناسب با «ظرفیت وجودی» ما باشد از آن عبور می‌کند و به ما منتقل می‌شود. این‌ها تمثیل است، و الّا سخن گفتن از سیم و جریان برق در تبیین ارتباطات معنوی درست نیست. 🔸 بعد فرمودند: آقاجان! در «مبدأ فیض» هیچ بخلی نیست. فیاض علی الاطلاق، علی الدوام فیض خود را بر عوالم هستی می‌بارد و هر موجودی به اندازهٔ سعهٔ وجودی و استعداد فطری‌ای که دارد از آن بهره‌مند می‌شود. باران که در لطافت طبعش خلاف نیست در باغ، لاله روید و در شوره‌زار، خَس 📚 از کتاب | زندگینامه عارف بصیر، جعفر آقای مجتهدی 📖 ص ۱۹۸ 👤 (پروانه) #⃣
اصل استغفار از ریشه‌ها است! 🔻 خیلی دلخوش به این نباشیم که حالا یک حرفی از دهانم پرید؛ اتفاقا همین چیزهای ریزی که از دهان ما بیرون می‌پرد، یک پشتوانه‌های درشتی در زندگی ما دارد. سال‌ها انتخاب من، تصمیم من، رفتار من، فکر من و اندیشۀ من، نتیجه‌اش می‌شود یک کلمه‌ای که الان از دهان من می‌پرد! یک موفقیتی از یک کسی برای من تعریف می‌کنند، می‌گویم «خب حالا!»؛ دو تا کلمه بیشتر نگفتم! بعدا هم از گفتن این خب حالا پشیمان می‌شوم، ولی از خب حالا باید پشیمان بشوم؟ نه! از آن ریشه‌ای که این کلمه را به زبان من جاری کرد باید پشیمان بشوم! فردا ده تا کلمۀ دیگر در صحنه‌های دیگر به زبانم نیاید! ‼ اصل «استغفار» ما از گذشته نیست، از آینده است. یعنی ریشه‌هایی که در جان من نفوذ کرده و این‌ها هنوز فرصت از خاک بیرون آمدن ‌‌‌‌پیدا نکرده‌اند، هنوز در آن کورهٔ امتحان قرار نگرفته که خودش را نشان بدهد این کِبری که در من است، این حرص مضاعفی که در من است، این حسادتی که در من است، این تنگ‌نظری و بخلی که در من است. چه بسا این‌ها بعدا می‌خواهد مرا خراب بکند. اصل استغفار من از آن ریشه‌ها باید باشد. 👤 🎙 شرح خطبۀ ۲۱۵ نهج البلاغه #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
📛 دو چيز كه نمی‌گذارد خودت را از عُجب آزاد كنی! 🔻 دو چيز است كه نمی‌گذارد شما خودتان را از عُجب آزاد كنيد؛ يكی اين كه بقيه را در خدمت خود می‌خواهيد، ديگر اين كه می‌خواهيد بقيه به شما توجه كنند. [به بیان دیگر] يكی اين كه رفاه خودتان را از بقيه می‌خواهيد، ديگر اينکه تلاش می‌کنيد با ثروت خود نظر بقيه را به خود جلب کنيد و با انواع تجملات، برای بقيه زندگی کنيد و با اين کار عملاً خود را خزينه‌دار بقيه می‌كنيد و به جای آن که سعادت خودتان برايتان مهم باشد، نظر بقيه برايتان مهم می‌شود. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
چرا با وجود عبادت، احساس رُشد نمی‌کنیم؟ 🔻 برای رُشد کردن، قبل از هر چیز باید در مقابل عظمت خدا، احساس کنیم که هیچِ هیچ هستیم. اولین نشونۀ عبادت واقعی، هیچ دیدن خود در مقابل عظمت خداست. اگر به حقیقت عبادت توجه داشته باشیم، هر چه بیشتر عبادت می‌کنیم باید احساس کوچکی و هیچی بیشتری کنیم. آدمی که رفته پای کوه و داره کوه رو از نزدیک می‌بینه، بیشتر از کسی که همون کوه رو از دور می‌بینه عظمت و بزرگی کوه رو نسبت به قامت خودش، درک می‌کنه. عبادت واقعی هم باید ما رو به خدا نزدیک کنه تا احساس کوچکی بیشتری در برابر عظمت خدا پیدا کنیم. ✅ تضرع و ناله‌های اهل بیت(علیهم السّلام) در مناجات‌ها، به خاطر اینه که به نهایت قرب رسیده بودن و نهایت احساس هیچی در برابر خدا داشتن. ادامه دارد... 👤 📚 از کتاب ، جلد اول 📖 بخش‌هایی از صفحات ۱۶۵ تا ۱۸۰ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ اساسِ حرکت، امید به خداست 🔻 در مناجات شعبانيه داريم: «اِلهي! لَوْ اَرَدْتَ هَواني، لَمْ تَهْدِني، وَلَوْ اَرَدْتَ فَضيحَتي، لَمْ تُعافِني» خدايا اگر خواری مرا می‌خواستی، هدايتم نمی‌كردی، و اگر رسوايی مرا می‌خواستی، مرا نمی‌بخشيدی. از اين طريق، خطر بی‌معنا بودن در زندگی برطرف می‌شود و امكان رسيدن به ساحل معانی و روحانيت مورد نظر انسان، ظهور می‌كند و انگيزه‌ای برای عملِ برتر پيش می‌آيد. در رابطه با آشتی با خدا اساس حرکت بر مبنای اميدی است که هر کس در رابطه با خدا در خود ايجاد می‌کند و متوجه است خداوند هر کس را که عزم رجوع به او کرده در هر شرايطی می‌پذيرد و در اين رابطه می‌فرمايد: «لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ» هيچ کس جز کافران از رحمت و لطف خدا مأيوس نيستند. 👤 📚 از کتاب «انسان؛ از تنگنای بدن تا فراخنای قرب الهی» #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ حس قشنگ بعد از عبادت برای چیه؟! 🔻 تکبر، پرتگاه بسیار خطرناکیه. متکبر به اندازه‌ای که خودش رو بزرگ می‌بینه تو بندگیش دروغ میگه. عبادت یعنی خدایا من هیچ و تو همه چیزی اما متکبر میگه: «من هیچ نیستم؛ حتی اگه تو همه چیز باشی.» 🔸 حس قشنگ آدم بعد از عبادت، برای دریافتیه که از بزرگی و عظمت خدا داره، اما عبادتی که آدم در خودش احساس بزرگی کنه، قدرت آرامش‌بخشی نداره. آدم متکبر اگه بعد از عبادتش، نسبت به آدمای دیگه احساس بزرگی کنه و لذت ببره، این لذت معنوی نیست و لذت نفسانیه؛ چون به‌خاطر بزرگ دیدن خودش داره کیف می‌کنه، نه به‌خاطر بزرگ دیدن خدا. 👤 📚 از کتاب ، جلد اول 📖 بخش‌هایی از صفحات ۱۶۵ تا ۱۸۰ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
📛 ویرانگرِ ایمان! 🔻 [دروغ] یک اثرش این است که چون به ایمان من ضربه می‌زند، انسان را بی‌ایمان از دنیا می‌برد. دیگر چه می‌خواهد بکند؟! روایت از امام باقر علیه‌السلام است که حضرت فرمودند: «إِنَّ الْكَذِبَ هُوَ خَرَابُ الْإِيمَانِ»؛ نقش تخريبی دروغ است. دیگر بدتر از این؟! یک وقت می‌گویند: به واسطهٔ عمل قبیح، حسناتم کم می‌شود؛ صالحات هم از بین می‌رود؛ اما در این‌جا می‌فرماید: ایمان را تخریب می‌کند. وای به حال کسانی که دروغ در نظرشان بسیار سبک جلوه می‌کند. دروغ این است. همین چیزی که نعوذ بالله به نظر ما ساده می‌آید. 👤 📚 از کتاب | ج۱ 📖 ص ۵۸ #⃣
از دعا نمان! 🔻 اگر از خدا بخواهی، خواهد داد. در جمعهٔ آخر ماه شعبان، آقا رسول الله (ص) فرمودند: «و اسئل الله من فضله»... بخواه... بخواه... از دعا نمان! فضل این‌طور است... یعنی هرچه که داده، چیزی نیست! آن‌چه که مانده، آن اصل است که فضل است. می‌خواهد ببیند در که اشتها هست! اگر اشتهای حقیقی باشد، می‌دهد و اگر اشتهای کاذب باشد، نمی‌دهد. باید ثابت کنی خدا را می‌خواهی... 👤 📝 #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan