اجدادم ییلاق و قشلاق داشتند، گله داریشان بسیار گسترده بود. بدلیل حوادث تاریخی (که مفصل است) و ازدیاد نسل سه مرتبه ییلاقشان در مازندران مرکزی جابجا شد. ۱/ مرحله اول لفور آلاشت، شیخ موسی، بندپی شرق، بابلکنار، گنج افروز به نواحی بین بابل قایمشهر ۲/ مرحله دوم زیار بالا لاریجان، بوالقلم، مسیر هراز، سنگچال فیلبند، رزکه، تجنک، پازوار ۳/مرحله سوم رستمدار، بلده، نور و کجور، چمستان، قلعه کش، اشکاربیشه گاودشت،فکچال آنها همزمان در بابل، آمل و قایمشهر منشاء ایجاد خدماتی بودند از جمله حمام ها، کاروانسرا، مدارس، مساجد، آب انبار، انون (آبندان)، تکیه، مغازه ها و... اجدادم حمله دار عتبات و خانه ی خدا بودند و اینکار را افتخار خانوادگی دانسته و همگی با کلمه ی حاجی پسوندی در انتهای نامشان مشخص می شدند. یادداشت فوق طلسمی به جهت حفاظت و ازدیاد گوسفندان از جدم کاظم بیک می باشد. (تاریخ کتابت ۱۰۹۵ قمری در ۶۳ سالگی)

محدوده ای از موقوفات وسیع مسجد و تکیه بیجن حاجی بابل بنا به نقل متولی. نام بیجی کلا و شنیدن نقل ارتباط آن با بیجن در روستای مقابل که حاجیکلا نام دارد قابل تامل است. نقل شفاهی ارتباط بیجی کلا با امامزاده بیجن در رستمدار قابل تامل است.

برخی به اشتباه به بیجی کلا، پیچی کلا یا پیچاکلا می گویند، ایندو دو مکان مختلف است، بین ایندو در تجنک مزار امامزاده ای بنام سید علی کیا سلطان وجود دارد که از نسلش در همان منطقه زندگی می کنند و می گویند از نسل سید علی کیا سلطان لفور هستیم، آنها نام کیا را در فامیلشان داشته و نیمی از آنها ثبت سیادت شناسنامه ای داشته و فاقد نسب نامه بی اشکال هستند، چون آن منطقه از املاک سه برادر بخصوص مراد بیک و چهار فرزندش بوده که اسنادش هم موجود است، جناب آقای دکتر علی ایمانی پژوهشگر اول تاریخ منطقه به من فرمودند به دلایل متعدده بعید نیست این سید علی همان میرشیخ علی خان پسر کمال الدین باشد که ما او را جد کاظم بیک می دانیم، این فرمایش درست است، در آنجا ملک اجدادی کیا بیجن که دلیل فامیلی ما هم هست وجود دارد.

یادداشت پشت نسخه ای فروردین سال۱۳۶۳ تیتر خط بابابزرگم سید عبدالجواد حبیب زاده بیژنی متن خط بابابزرگم سید عزت الله مقیم پور بیژنی مربوط به شهادت سید عنایت الله بیژنی

کشف مزار جد دیگرمان شهید سیّد علی کیا در تجنک لاله‌آباد در نواحی که ملک اجدادی کاظم بیک، مرادبیک، فرزندانشان و سید بیجن وجود دارد👇 تجنک یکی از محلّه¬های زرگرشهر است که تا چند سال پیش یکی از روستاهای دهستان جلال¬ازرک از بخش لاله¬آباد بود. این محلّه در فاصلة یک کیلومتری غرب #زرگرشهر واقع شده است. 🔻طول این روستا حدود سه کیلومتر است و امام‌زاده سیّد علی‌کیا (ع) تقریباً در انتهای روستا واقع شده است. روایت‌های مختلفی از سیّدعلی‌کیا (ع) وجود دارد که ایشان را از نسل امام موسی کاظم (ع) و گاهی از نسل امام حسن مجتبی (ع) دانسته اند؛ امّا زیارت‌نامة حرم امام‌زاده، نشانه‌ای از زیارت امام سجّاد (ع) دارد. دکتر منوچهر ستوده دربارة این بقعه چنین می‌نویسد: «از این بقعه در طومار متولّیان دوران صفوی یاد شده است. در این طومار این بقعه به نام امام‌زاده سیّد علی‌کیا در جلال‌ازرک آمده است. ظاهراً در این زمان این بقعه اهمّیتی داشته است. نام متولّی آن درست خوانده نمی‌شود. این بقعه امروز بنایی است ساده، چهار گوشه با بامی سفال[به]سر و در و صندوقی ساده که هیچ گونه آثار تاریخی و هنری ندارد». دکتر محمدتقی دانش‌پژوه طومار مورد اشاره را این گونه خوانده است: «مزار کثیرالانوار امام‌زاده واجب التّعظیم و التّکریم امام‌زاده سیّد علی‌کیا واقع در جلال‌ازرک به تولیّت درویش [ناخوانا] مقرّر است به موجب خطاب: شلتوک‌زار اربابی شش جریب و پنج قفیز، هفت هزار و صد و پنجاه دینار.» هم‌چنین در اسناد نیاک به امام‌زاده کارکیا واقع در جلال‌ازرک اشاره شده که گمان می‌رود منظور سیّد علی کیا باشد. سادات تجنک خود را از نسل این امام‌زاده می‌دانند و به همین دلیل نام خانوادگی آن‌ها «کیانژاد» است و غیر سادات اغلب نام خانوادگیِ «زاهدیان» دارند. نقل است که سال‌ها پیش شخصی از سادات #امیرکلا با در دست داشتن شجره‌نامة امام‌زاده سیّد علی‌کیا خود را از نوادگان این امام‌زاده و متولّی این بقعه معرّفی کرده و مورد اعتماد مردم تجنک بوده است. از طرفی در زمان‌های گذشته اهالی جلال‌ازرک برای رفتن به بابل و بابلسر از رودخانة بابل در امیرکلای پازوار عبور کرده و همین مسأله موجب ارتباط نزدیک میان اهالی جلال‌ازرک و پازوار بوده است. بنابر این، به احتمال زیاد این امام¬زاده سیّد علی حسینی پازواری است که در تاریخ مازندران از وی چنین یاد شده است: «در قریة پازوار در زمان حکّام، سیّدی بودکه وی را میر علی‌خان حسینی می‌گفتند. برای او صبح و شام کَرنای می‌کشیدند چنان که در گیلان کسی را سپه‌سالاری چند دیه می‌دادند نقاره می‌زدند و در مازندران نقاره برای حاکم می‌نواختند و به هر که چند دیه می‌دادند کَرنای رخصت بود که صبح و شام بنوازند.» میر تیمور مرعشی نیز دربارة وی می¬نویسد: «امّا میر علی پازواری بعد از وفات میر عبدالکریم [مرعشی در سال 932 ق.]، میر سلطان‌محمود را به تخت نشانیده، سکّه و خطبه به نام او جاری ساخت ... . آقامحمد[روزافزون]، اشرف کری‌کلا را بفریفت تا میر علی حسینی پازواری را در حمّام به قتل آورد.» بنا به ادّعای یکی از اعضای هیئت امنای امام‌زاده، شجره‌نامة امام‌زاده در اختیار یکی از خانواده‌های امیرکلایی است که خود را از نوادگان سیّد علی‌کیا می‌دانند. احتمال دیگری از نسب این امام‌زاده، نسبت وی با سادات آل‌کیای گیلان است. آن چه این گمان را تقویت می‌کند، مشابهت اسمی امام‌زاده با سیّد علی‌کیای گیلانی است که در قرن هشتم به کمک میر قوام‌الدّین مرعشی رهبری قیام گیلان را بر عهده گرفت و به همین دلیل سادات آل‌کیا رفت و آمدهایی به آمل داشته اند. بنابر این، ممکن است این امام‌زاده یکی از بازماندگان آل‌کیا باشد. 🔻منبع: علی ایمانی ایمنی، کتاب آماده‌ی انتشار #آثار_و_بناهای_تاریخی_لاله_آباد

ایشان همانی است که به نقل مکتوب تاریخ به دره بلده پناهنده شد و باعث حضور نسلهای بعدش در آنجا شد، او در سال ۱۰۰۷ قمری با حمایت شاه عباس صفوی از ارتفاعات نور پایین آمد، ایشان جد اعلای تمام طوایف مازندرانی منسوب به ماست.

سند مربوط به زمانیکه جدم مرحوم میرزاعباسقلی خان حاجی، در اواخر قاجار مسئولیت حکومتی نور، کجور و بلده داشت. سید مهدی بیژنی پویا. قم

📌ماجرای شنیدنی از لسان آیت الله قزوینی (حفظه الله) 👌بسیار قابل استفاده است . #مکتبه_نقیب_سادات_اصفهان @mnse30

چون مجموعه کتب نایاب و مرجع از آستارا تا استار آباد مرحوم دکتر ستوده مورد نیاز عزیزان پژوهشگر است، اینجا تقدیم می کنم👇

1جلد اول قسمت اول