مَثل دنیا و آخرت مَثل مشرق ومغرب است كسى كه بین این دوحركت كند؛ به یكى نزدیك نمیشود مگر اینكه از دیگرى دور گردد..!! حکمت100 نهج‌البلاغه کانال دختـــر باید خانـــوم باشد👇 @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ اگر زن و یا دختری بدون رعایت حجاب از خانه بیرون رود، آیا شوهر و یا پدرش نیز گنه‌کار بوده و در روایات از او با نام «دیوث» یاد شده است؟! از پیامبر اکرم(ص) روایت شده است: «هر مردى که راضى است همسرش خود را بیاراید و از خانه بیرون برود، آن مرد، دیوث(بی غیرت) است، و هر کس او را دیوث بنامد، گناه نکرده است. هرگاه زن، آرایش‌کنان و عطرزنان، از خانه‌اش خارج شود و شوهرش به این کارِ او راضى باشد، به ازاى هر قدمى که بر می‌دارد، براى شوهر او، خانه‌اى در جهنّم بنا می‌شود».[1] پژوهش و تحقیق می‌گوید که؛ این روایت در منابع کهن شیعه تنها در «جامع الاخبار»[2] شعیری(قرن ششم قمری) وجود دارد که سندی نیز برای آن ذکر نشده است. علامه مجلسی(م 1110ق‏) نیز در «بحار الانوار» همین روایت را از جامع الاخبار نقل کرده است.[3] با چشم‌پوشی از سند این روایت؛ محتوای کلی آن، که در روایات دیگر درباره مذمت و نکوهش بدحجابی آمده است، این نکات به دست می‌آید: 1. در هر صورت حجاب از ضروریات دین اسلام است و رعایت آن به طور دقیق برای هر زن مسلمانی لازم است و ترک آن عقوبت‌های شدیدی را به همراه دارد، مگر این‌که در دنیا توبه کرده و خود را به حجاب شرعی واجب، آراسته نماید. 2. معیار رستگارى در آخرت و رفتن به بهشت از دیدگاه قرآن کریم، ایمان و عمل صالح است. هر کسی که ایمان و عمل صالح داشته باشد و تقوای الهی را رعایت کند و گناه نکنند، بنا به وعده قرآن کریم وارد بهشت می‌شود و همیشه در آن می‌مانند.[4] مصادیق عمل صالح نیز در آیات قرآن و احادیث بیان شده است؛ از این‌رو مسئله حجاب که یکی از مسلّمات دین و مصادیق عمل صالح است. در آیات و روایات تأکید شده است که رعایت حجاب قطعاً از اسباب سعادت و رستگاری و بی‌اعتنایی به آن، پشت پا زدن به احکام الهی و اسباب قطعی عذاب است. 3. به هر حال؛ این روایت با بیانی صریح و شفاف بی‌غیرتی آن دسته از مردانی را اثبات می‌کند که نسبت به بی‌حجابی یا بدحجابی زنانشان غافل هستند و اجازه می‌دهند که آنها با زینت و آرایش در میان نامحرمان رفت و آمد کنند. 4. اگرچه این روایت در مورد غیرت شوهران نسبت به همسرانشان است، ولی این نشانگر آن نیست که افراد دیگری مانند پدران و برادران نباید غیرت داشته باشند، اما طبیعی است که نقش شوهر در غیرت‌ورزی بیش از دیگران است. 5 . تنها هنگامی گناه بر مرد نگاشته می‌شود که راضی به این گناه همسرش بوده و با آن‌که می‌تواند او را از چنین گناهی بازدارد، اما نسبت به آن بی‌تفاوت است. [1]. شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، ص 158، مطبعة حیدریة، نجف، چاپ اول، بی‌تا. [2]. «جامع الاخبار»؛ اثر شیخ تاج الدین، محمد بن محمد بن حیدر شعیرى، از علماى قرن ششم هجرى. روش مصنف این است که هرجا آیه‌اى متناسب با مطلب یافته آن‌را در ابتداى باب آورده، سپس به نقل روایات پرداخته است. شعیری کتاب خویش را به عنوان کتابى اخلاقى، عملى نوشته و به همین خاطر اسناد روایات را حذف کرده که حجم کتاب کمتر شود و خواننده خسته نشود. [3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ‏100، ص 249، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. [4]. بقره، 82.

امام صادق (عليه السلام) : زمانی که مومن #مرتکب‌گناهی می‌شود ، خداوند تا هفت ساعت به او مهلت می‌دهد ؛ اگر در این زمان #توبه کند برایش نوشته نخواهد شد... کافی ، جلد٢ کانال #دختـــر باید خانـــوم باشد👇 @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ آیا می شود در بین نماز جماعت نیت فرادی بکنیم ؟ آیات عظام: امام خمینی، اراکی، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، نوری همدانی، مظاهری: انسان در بين نماز جماعت مي تواند نيّت فرادي كند (آیةالله مظاهری: خواه از اول نیت داشته باشد یا نه و یا عذری برایش پیش بیاید یا نه). آیات عظام: گلپايگاني، صافي گلپایگانی: احتياط واجب آن است كه در بين نماز جماعت تا ناچار نشود، نيّت فرادي نكند، بلي پيش از سلام امام بدون عذر مي تواند نيّت فرادي نمايد. آیةالله العظمی سيستاني: اگر مأموم در بين نماز بدون عذر قصد انفراد نمايد، صحّت جماعتش محل اشكال است ولي نمازش صحيح است مگرآن كه به وظيفه منفرد عمل نكرده باشد كه بنابراحتياط واجب بايد نماز را اعاده كند ولي اگر چيزي را كم يا زياد كرده باشد كه در صورت عذر نمازرا باطل نكند اعاده لازم نيست. مثلاً اگر از اول نماز قصد انفراد را نداشته و قرائت را نخوانده، ولي در حال ركوع چنين قصدي برايش پيدا شود، در اين صورت مي تواند نمازش را به قصد انفراد تمام كند و لازم نيست كه آن را اعاده نمايد و همچنين اگر يك سجده را براي متابعت زياد كرده باشد. آیةالله العظمی شبیری زنجاني: احتياط مستحبّ آن است كه در بين نماز جماعت تا ناچار نشود نيّت فرادي نكند، ولي اگر نيّت فرادي كرد، اشكالي ندارد بلكه اگر از ابتداي نماز هم قصد داشته باشد كه در بين نماز نيّت فرادي كند، نماز جماعتش اشكالي ندارد. آیةالله العظمی وحید خراسانی: عدول از جماعت از به فرادی در حال تشهّد قبل از سلام امام در حالی که از اول قصد عدول نداشته باشد اشکال ندارد و همچنین است قبل از تشهّد در صورت معذور باشد و در غیر این دو صورت محل اشکال است. چه از اول نیت عدول داشته باشد یا در اثناء قصد عدول کند. ولی اگر به وظیفه منفرد عمل کرده نمازش صحیح است و همچنین اگر بعد از گذشتن محل قرائت عدول کرده و از اول قصد انفراد نداشته نمازش از جهت ترک قرائت صحیح است. آیةالله العظمی مكارم شیرازی: بدون عذر نمي توان از جماعت جدا شد و نيّت فرادي كرد، خواه از اول تصميم بر اين كار داشته باشد يا در اثناء نماز. آیةالله العظمی بهجت: انسان در بين نماز جماعتي كه خواندن آن به جماعت، واجب نيست، بنابرأظهر مي تواند نيّت فرادي كند ، اگر چه از اول نماز، قصد فرادي داشته باشد، مثلاً نيّت كند كه دو نماز خود را با يك نماز امام بخواند، يعني قصد كند كه بين نماز، فرادي كند و زودتر تمام كند و دوباره نماز دوم را به او اقتدا كند، ولي ممكن است از جهت اخلال به نظم جماعت و اشتباه انداختن مأمومين ممنوع باشد. منابع: (۱) توضیح المسائل مراجع، م ۱۴۲۳. (۲) پرسش از دفتر آیةالله العظمی امام خامنه ای (مدّظلّه).

امام علی (علیه السلام): منتظر فرج باشيد و از روح خدا مأيوس نشويد كه محبوب‌ترين اعمال در پيشگاه خدا انتظار فرج است. کانال #دختـــر باید خانـــوم باشد @dokhtarbayadkhanoombashad

امام صادق علیه السلام : دلها نیز همچون مس،زنگار میبندد،پس انها را با استغفار صیقل دهید. کانال #دختـــر باید خانـــوم باشد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ آیا امر خلافت، حق حضرت علی علیه السلام نبود؟ چرا حضرت در گرفتن حق خود سکوت اختیار کرد؟ قسمت دوم: امام علی علیه السلام در خطبه "شقشقيه" از اين دو راهي دشوار و حساس و نيز انتخاب راه دوم چنين ياد مي‌كند: "من رداي خلافت را رها ساختم، و دامن خود را از آن در پيچيدم (و كنار رفتم)، در حالي كه در اين انديشه فرو رفته بودم كه آيا با دست تنها (بدون ياور) بپاخيزم (و حق خود و مردم را بگيرم) و يا در اين محيط پرخفقان و ظلمتي كه پديد آورده اند،‌ صبر كنم؟ محيطي كه پيران را فرسوده، جوانان را پير و مردان با ايمان را تا واپسين دم زندگي به رنج وا مي دارد. (عاقبت) ديدم بردباري و صبر، به عقل و خِرَد نزديك تر است، لذا شكيبايي ورزيدم،‌ ولي به كسي مي ماندم كه خار در چشم و استخوان در گلو دارد،‌با چشم خود مي ديدم ميراثم را به غارت مي برند".[1] امام به صبر خود در برابر انحراف خلافت اسلامي از مسير اصلي خود به منظور حفظ اساسي اسلام در موارد ديگر نيز اشاره نموده است از آن جمله در آغاز خلافت عثمان كه رأي شورا به نفع عثمان تمام شد و قدرت به دست وي افتاد، امام رو به ديگر اعضاي شورا كرد و فرمود: "خوب مي دانيد كه من از همه كس به خلافت شايسته ترم. به خدا سوگند تا هنگامي كه اوضاع مسلمين روبراه باشد و در هم نريزد،‌ و به غير از من به ديگري ستم نشود،‌ هم چنان مدارا خواهم كرد".[2] خطرهايي که حضرت علي (عليه السلام) به خاطر آنان سکوت کرد را مي توان بدين ترتيب دسته بندي كرد: 1ـ اگر حضرت با توسل به قدرت و قيام مسلحانه در صدد قبضة حكومت و خلافت بر مي آمد، بسياري از عزيزان خود را كه از جان و دل به امامت و رهبري او معتقد بودند،‌ از دست مي داد،‌ علاوه بر اين ها گروه بسياري از صحابه پيامبر(صلي الله عليه و آله) كه به خلافت امام راضي نبودند، كشته مي شدند. و اين امر سبب تضعيف مسلمانان و دو دستگي آنان مي شد. امام هنگامي كه براي سركوبي پيمان شكنان (طلحه و زبير) عازم بصره بود، خطبه اي ايراد كرد و در آن انگشت روي اين موضوع حساس گذاشت و فرمود: "هنگامي كه خداوند پيامبر خود را قبض روح كرد،‌ قريش با خود كامگي، خود را بر ما مقدم شمرده ما را كه به رهبري امت از همه شايسته تر بوديم، از حق خود باز داشت،‌ ولي من ديدم كه صبر و بردباري بر اين كار، بهتر از ايجاد تفرقه ميان مسلمانان و ريخته شدن خون آنان است؛ زيرا مردم، به تازگي اسلام را پذيرفته بودند و دين مانند مشكي مملوّ از شير بود كه كف كرده باشد و كوچك ترين سستي و غفلت آن را فاسد مي سازد، و كوچك ترين فرد آن را وارونه مي‌كند".[3] ادامه دارد .... پي نوشتها: [1]. نهج البلاغه‌ (فيض الاسلام) ص 37،‌ خطبة 3. [2]. همان، ص 162، خطبة 73. [3]. ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 308.

حضرت فاطمه زهــرا سلام الله علیها فرمودند ما اهلبیت #پیامبر وسیله ارتباط خدا بـــا خلـــق او هستیـــم ، ما برگـــزیدگان پاک و مـقدّس پروردگار می باشیم ما حجّت و راهنما خواهیم بود ؛ و ما وارثان پیـامبران الهی هستیم شـرح #نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید جلد۱۶ ، صفحه ۲۱۱ کانال #دختـــر باید خانـــوم باشد @dokhtarbayadkhanoombashad

#امام_رضا_علیه_السلام نیکی به پدر و مادر واجب است، هرچند مشرک باشند ولی در راه #معصیت خدا اطاعتی از آن دو نیست... بحارالانوار: جلد ۷۱ ص۷۲ کانال #دختـــر باید خانـــوم باشد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ چرا امام علي علیه السلام در چاه ميگريست؟ در روايتي از ميثم تمار آمده است: شبي از شب ها حضرت علي(علیه السلام) مرا به صحرا برد. از کوفه خارج شديم. به مسجد جعفي رسيديم. آن حضرت چهار رکعت نماز خواند و پس از سلام و تسبيح دست هاي خود را بلند کرد و گفت: خدايا! تو را چگونه بخوانم در حالي که بنده گناهکار تو هستم و چگونه تو را نخوانم در حالي که عاشق تو هستم. خدايا! با دستان گناه آلود و چشمان اميدوار به سويت آمده ام. خدايا! تو مالک همه نعمت هايي و من اسير خطاها هستم. آن حضرت پس از دعا به سجده رفت و صورت به خاک گذاشت و يکصد مرتبه گفت: خدايا عفوم کن. پس از اين از مسجد خارج شديم و رفتيم تا به صحرا رسيديم. حضرت علي(علیه السلام) خطي به دور من کشيد و فرمود: از اين خط بيرون نيا. مرا تنها گذاشت و رفت و در دل تاريکي گم شد. آن شب، شب تاريکي بود. پيش خودم گفتم: اي ميثم! آيا مولا و سرورت را در اين بيابان تاريک و با آن همه دشمن تنها رها کردي؟! پس در نزد خدا و پيامبر چه عذري خواهي داشت؟! پس از آن سوگند خوردم که مولايم را پيدا خواهم کرد. به دنبال آن حضرت رفتم و او را جستجو کردم. وقتي آن حضرت را از دور ديدم، به طرفش راه افتادم، وقتي که رسيدم ديدم آن حضرت تا نصف بدن به چاه خم شده است و با چاه سخن مي گويد و چاه هم با او سخن مي گويد.وقتي که آن حضرت آمدن مرا احساس کرد پرسيد: کيستي؟ گفتم: ميثم هستم. فرمود: مگر نگفتم از آن دايره پايت را بيرون مگذار؟! گفتم: نتوانستم تحمل کنم و ترسيدم که دشمنان، بر تو آسيب برسانند. پرسيدند: آيا چيزي از آنچه گفتم شنيدي؟ گفتم: نه سرورم، چيزي نشنيدم. فرمود: اي ميثم! وقتي که سينه ام از آنچه در آن دارم احساس تنگي کند، زمين را با دست مي کنم و راز خودم را به آن مي گويم و هر وقت که زمين گياه مي روياند، آن گياه از تخمي است که من کاشته ام.[ 1] توجه به چند نکته در اين رابطه ما را در درک علت و چرايي اين کار کمک خواهد کرد: 1. همان‌طور که در اين روايت آمده، امام علي(ع) پيش از سخن گفتن و درد دل با چاه، مناجات و درد دلي را با خداي متعال داشته است. و اين چنين نبوده است که با درد دل کردن در چاه از خداوند غفلت نمايد. 2. حرف زدن امام(ع) و درد دل کردن با چاه منافات با مخاطب قرار دادن خداوند متعال ندارد. ممکن است در عين درد دل گفتن و راز و نياز با خداوند متعال، سر در چاه فرو مي‌برده است؛ چرا که مکان و زمان راز و نياز، به خصوص هنگام مصائب بزرگ و جانکاه، در آرامش بخشيدن به انسان تأثير دارد. و ممکن است اين عمل امام موجب آرامش بيشتر او مي‌شده و اين خود نيز در مسير خداوندي است. در روايتي از امام باقر(علیه السلام) خطاب به يکي از پيروانشان نيز توصيه شده که هرگاه دلت به تنگ آمد، چاله‌اي کنده و راز خود را درون آن بازگو کن.[2] 3. چنانچه در روايت آمده؛ خود ميثم تمّار از اين راز علي(علیه السلام) سر در نياورد و امام علي(علیه السلام) هم براي ميثم آشکار نکرد؛ آن‌حضرت در دل شب تاريک و به دور از ميثم با عالم ملکوت ارتباط داشت و اين ارتباط خاص آن‌حضرت است. بر اين اساس نمي‌توان گفت حضرت علي(علیه السلام) از دست غم و اندوه و مصيبت‌هايي که به او رسيده بود، به چاه پناه آورده و درد دل با چاه مي‌کرد. اين يک سرّي بود که حضرت علي(علیه السلام) نخواست براي کسي آشکار شود. #فاطمیه #شهادت #تاریخی #سیره @porseman313

#نهج_البلاغه وَالطُّمَأْنِينَةُ إِلَى كُلِّ أَحَد قَبْلَ الاِخْتِبَارِ لَهُ عَجْزٌ اطمينان به هركس قبل از آزمايش و امتحان او دليل عجز و ناتوانى است. #حکمت ۳۸۴ کانال #دختـــر باید خانـــوم باشد @dokhtarbayadkhanoombashad

✍ چرا حضرت علي علیه السلام بعد از مرگ حضرت زهرا سلام الله علیها از قاتلين انتقام نگرفتند؟ چند دليل را ميتوان بيان کرد: 1. اول اينکه حضرت علي يار و همراهي براي قيام يا انتقام نداشتند . روزي اشعث بن قيس گفت: يا علي! چرا شمشير نکشيدي؟ علي(علیه السلام) به او فرمود: همه اهل بدر و پيش کسوتان مهاجر و انصار را به کمک خواستم ولي از آن همه مسلمان فقط چهار نفر پاسخ مثبت دادند: سلمان، ابوذر، مقداد و زبير و از اهل بيت خودم هم کسي نداشتم که با آن بتوانم حقم را بگيرم چون حمزه در احد به شهادت رسيد و برادرم جعفر هم در موته شهيد شد و کسي برايم نماند مگر دو نفر ذليل، خوار، عاجز و ناتوان، عباس و عقيل. به خاطر نبودن يار و ياور حقم را گرفتند.»(1) پس حضرت ياوري براي انتقام نداشت. 2. حضرت علي براي بقاي دين مامور به صبر بود. امام على(علیه السلام) در پاسخ به حضرت فاطمه(سلام الله علیها) فرمود: «اگر مى‏خواهى نام پدرت‏[رسول الله(صلی الله علیه و اله)] همچنان باقى بماند، بايد صبر كنيم». براساس روايتى ديگر، امام على(علیه السلام) فرمود: «به خدا قسم، اگر خطر نابودى دين و بازگشت كفر و پراكندگى مسلمانان در ميان نبود، اين گونه صبر نمى‏كردم». (2) 3. مصلحت سنجي که حضرت علي داشتند و سعي ميکرد اوضاع جامعه اسلامي آرامش خود را داشته باشد اتفاقات مهم سياسي و ضد ديني در ان برهه به وجود امده بود لذا حضرت مصلحت ديد دست به قيام نزند اين تحولات عبارت بود از خطر مرتدين، ظهور پيامبران دروغين، خطر حمله روميان و... لذا حضرت علي علیه السلام مصلحت را در سکوت داست و دست به قيام نزد. در نهج‏ البلاغه نيز مى‏ خوانيم كه آن حضرت فرمود: «من رداى خلافت را رها ساختم و دامن خود را از آن درپيچيدم و كنار رفتم، در حالى كه در اين انديشه فرو رفته بودم كه آيا با دست تنها و بدون ياور به پا خيزم و حق خود و مردم را بگيرم و يا در اين محيط پر خفقان و ظلمتى كه پديد آورده‏اند، صبر كنم؟ محيطى كه پيران را فرسوده، جوانان را پيرو مردان با ايمان را تا واپسين دم زندگى به رنج وا مى‏دارد. عاقبت ديدم بردبارى و صبر، به عقل و خرد، نزديك‏تر است، لذا شكيبايى ورزيدم، ولى به كسى مى‏ماندم كه خار در چشم و استخوان در گلو دارد، با چشم خود مى‏ديدم ميراثم را به غارت مى‏برند».(3) آرى، حضرت على(علیه السلام) درانتقام از ظالمان و غاصبان کاري نکرد، تا زحمت‏هاى 23 ساله پيامبر و خون شهدايى چون حمزه، جعفر طيار و... به هدر نرود. ايشان به جهت حفظ اسلام از انتقام خودداري کرد تا اصل اسلام باقى بماند. پي نوشت: 1. بحارالانوار، ج 29 ص 465 ح 55 2. بحارالانوار، مجلسى، ج 32 ص 61 3. نهج البلاغه خطبه 3 @porseman313