✍ اخیرا از یکی از علما دیدم که قضیه شهادت امام جواد ع را منکر شده بودند و از جعلیات می دانستند خواستم از صحت این قضیه مطلع شوم ؟ مساله شهادت مظلومانه امام جواد علیه السلام مساله ای قطعی و غیر قابل خدشه است . شیخ صدوق می نویسد ؛ « اعتقاد ما شیعیان در مورد امام جواد علیه السلام آن است که او توسط سم معتصم مسموم شد و به شهادت رسید » اعتقادات الامامیه ، صدوق ، ص 98 شیخ عباس قمی می نویسد ؛ «از كتاب عيون المعجزات نقل شده كه چون حضرت جواد عليه السّلام وارد بغداد شد و معتصم انحراف امّ الفضل را از آن حضرت دانست او را طلبيد و به قتل آن حضرت راضى كرده زهرى براى او فرستاد كه در طعام آن جناب داخل كند، امّ الفضل انگور رازقى را زهرآلود كرده به نزد آن امام مظلوم آورد و چون حضرت از آن تناول نمود اثر زهر در بدن مباركش ظاهر شد و امّ الفضل از كرده خود پشيمان شد و چارهاى نمى توانست كرد، گريه و زارى مى كرد، حضرت فرمود ، الحال كه مرا كشتى گريه مى كنى؟ به خدا سوگند كه به بلايى مبتلا خواهى شد كه مرهم پذير نباشد. چون آن نونهال جويبار امامت در اوّل سن جوانى از آتش زهر دشمنان از پا در آمد، معتصم، امّ الفضل را به حرم خود طلبيد و در همان زودى ناسورى در فرج او به هم رسيد و هر چند اطبّا معالجه كردند مفيد نيفتاد تا آن كه از حرم معتصم بيرون آمد و آنچه داشت از مال دنيا صرف مداواى آن مرض كرد و چنان پريشان شد كه از مردم سؤال مى كرد و با بدترين احوال هلاك شد و زيانكار دنيا و آخرت گرديد. منتهی الامال ج 3 ص 1805 _ عیون المعجزات ص 132 _ دلائل الامامه ص 209 مسعودى در اثبات الوصيّة نيز قريب به همين نقل كرده الّا آن كه گفته ؛ « معتصم و جعفر بن مأمون هر دو امّ الفضل را واداشتند بر كشتن آن حضرت، و جعفر بن مأمون به سزاى اين امر در حال مستى به چاه افتاد، او را مرده از چاه بيرون آوردند » اثباه الوصیه ص 192 این مضمون در کتب دیگری نیز نقل شده است ؛ مناقب ابن شهر آشوب ج 4 ص 384_ بحار الانوار ج 50 ص 8_ المجالس السنیه ج 2 ص 634_ تفسیر العیاشی ج 1 ص 319_ جلاء العیون ص 968_ تفسیر البرهان ج 1 ص 471 " کانـالـــ پـرسـمــــــانـــــ 313 " http://eitaa.com/joinchat/2853830665C232c32048c

✍ چند کلمه با نا محرم می شود سخن گفت؟ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ أَبِيهِ عليهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه و آله: أَرْبَعٌ يُمِتْنَ الْقَلْبَ ... وَ كَثْرَةُ مُنَاقَشَةِ النِّسَاءِ يَعْنِي مُحَادَثَتَهُنَّ ... چهار چيز دل را می ‏ميراند یکی از آنها گفتگوى زياد با زنان...   (منبع: بحار الأنوار، جلد ‏2، صفحه: 128) منظور از گفتگوي زياد يعني چقدر ؟ وَ نَهَى أَنْ تَتَكَلَّمَ الْمَرْأَةُ عِنْدَ غَيْرِ زَوْجِهَا أَوْ غَيْرِ ذِي مَحْرَمٍ مِنْهَا أَكْثَرَ مِنْ خَمْسِ كَلِمَاتٍ مِمَّا لَا بُدَّ لَهَا مِنْه‏ [من لا يحضره الفقيه؛جلد ‏4  ؛صفحه 6 ] امام صادق عليه السلام مي فرمايند : پيامبر نهى فرمود كه زن نزد غير همسرش يا خويشان محرمش بيش از پنج كلمه صحبت كند ، آن هم در صورت ضرورت اين روايت براي صحبت كردن معمولي بود ، خدا نكند كسي با نا محرم شوخي كند كه در روايتي از پيامبر اسلام آمده است :  هر كس با نامحرم شوخى كند، براى هر كلمه‏اى كه در دنیا با او سخن گفته است هزار سال او را در دوزخ زندانى مى‏كنند. (ثواب الاعمال وعقاب الاعمال -ترجمه انصارى،صفحه 567) داستانك: یکی از راویان می‌گوید در کوفه به زنی قرآن می‌آموختم، روزی با او شوخی کردم، بعد به دیدار امام باقر (علیه‌السلام) شتافتم، امام باقر علیه السلام فرمود: آن که (حتّی) در پنهان مرتکب گناه شود خداوند به او اعتنا و توجّهی ندارد، به آن زن چه گفتی؟ از شرمساری چهره‌ام را پوشاندم و توبه کردم، امام فرمود: تکرار نکن. (منبع:بحار الأنوار ، جلد ‏46، صفحه: 247) @porseman313

✍ فلسفه عظمت و اهمیت روز عرفه در چیست ؟ چرا این روز این قدر اهمیت دارد ؟ علامه مجلسی می نویسد ؛ « روز عرفه از اعیاد بزرگ اسلامی است ، و کسی که بتواند این روز را در عرفات باشد ، توفیق بزرگی دارد ، این روز اعمال و دعاهای فراوانی دارد و بهترین عمل در این روز ، دعا است » زاد المعاد ص256 این روز برای تقویت معرفت الهی و رابطه عمیق تر با حضرت حق و شناخت صفات جمال و جلال پرودگار بسیار مناسب و مغتم است . مفاتیح نوین ص852 شیخ صدوق از علی علیه السلام روایت می کند ؛ « یک یهودی به نزد پیامبر گرامی آمد و از او در باره فلسفه وقوف در عرفات سوال کرد .پیامبر گرامی پاسخ داد که عصر عرفه زمانی است که آدم در آن زمان خداوند را عصیان کرد و خداوند بر امتش وقوف در عرفات و تضرع و دعا را در آن موضع لازم شمرده است و در برابر آن بهشت را برای آنها تکفل کرده است و ساعتی که مردم از عرفات باز می گردند ، زمانی است که آدم کلماتی را از خداوند تعلیم دید که بوسیله آن توبه اش نزد خدا پذیرفته شد ، خداوند بابی دارد در آسمان به نام باب توبه و حاجات و رحمت و تفضل و احسان و جود و کرم و عفو ، هیچ کس در عرفات جمع نمی شود و تضرع نمی کند مگر آنکه از تمام خصلت های مطرح شده بهره مند می شود » امالی صدوق ص 194 در روایتی دیگر از امام صادق علیه السلام آمده است که وقتی آدم از باغ بهشتي به زمين فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز كوه صفا با چشم گريان در حال سجده بود. جبرئيل فرود آمد و پرسيد: چرا مي گريي، اي آدم؟ پاسخ داد چرا نگريم در حاليكه از جوار خداوند به اين دنيا فرود آمده ام؟ جبرئیل گفت به درگاه خدا توبه كن و بسوي او بازگرد. آدم گفت چگونه ؟ جبرئيل در روز هشتم ذيحجه آدم را به منی برد، آدم شب را در آنجا ماند و صبحگاهان عازم صحراي عرفات شد. جبرئيل هنگام خروج از مكه، احرام بستن و لبيك گفتن را به او آموخت و چون عصر روز عرفه فرا رسيد، آدم را به غسل فرا خواند و پس از نماز عصر، او را به وقوف در عرفات دعوت كرد و كلماتي را كه از پروردگار دريافت كرده بود به وي تعليم داد. آدم تا غروب آفتاب همچنان دعا ميكرد و با تضرع اشك مي ريخت. وقتي كه آفتاب غروب كرد همراه جبرئيل روانه مشعر شد و شب را آنجا گذراند. صبحگاهان در مشعر بپاخاست و به دعا پرداختتا اينكه سرانجام بخشيده شد ...» بحار الانوار ج11 ص178 در روایت دیگری از امام باقر علیه السلام آمده است که « امام سجاد علیه السلام در روز عرفه جمعی را مشاهده کرد که دست نیاز به سوی مردم دراز کرده و کمک می خواستند . حضرت فرمود وای بر شما آیا از غیر خدا در این روز حاجت می طلبید در حالی که در این روز امید می رود که فضل خداوند حتی شامل بچه هایی شود که در شکم مادران هستند » خصال ج2 ص517 شب عرفه نیز ارزش و اهمیت بسزایی دارد . پیامبر گرامی فرمود ؛ « دعا در شب عرفه مستجاب است ، و هرکس آن شب را به عبادت احیاء نگه دارد ، پاداش عبادت صد و هفتاد سال را خواهد داشت و آن شب ، شب مناجات با قاضی الحاجات است و هرکس در آن شب توبه کند ، توبه اش مقبول است » زاد المعاد ص166 " کانـالـــ پـرسـمــــــانـــــ 313 " http://eitaa.com/joinchat/2853830665C232c32048c

امام باقر (علیه السلام) می فرمایند: اِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُزْوى‏ عَنْهُ الرِّزْقُ بنده گناه مى‏کند و به سبب آن، روزى از او گرفته مى‏شود. کافى، ج ۲، ص ۲۷۰، ح ۸ #شهادت_امام_محمد_باقر علیه السلام تسلیت @porseman313

* متن شبهه :* *⚜️ چرا شیعیان به جای اینکه مثلاً برای روز رحلت و شهادت نبی اکرم (ص) یا شهادت امام علی (ع) یا شهادت حضرت زهرا (س) عزاداری کنند و این روزها را احیاء کنند بیشتر روی تعظیم و بزرگداشت ایام محرم تأکید میکنند؟! آیا‌ مقام‌ امام حسین ع از آنها بالاتر است؟* *✅ پاسخ شبهه :* 🔹اولا : معیار ما سنّت معتبر (قولی و فعلی) پیامبر (ص) و اهل بیت(ع) است خود ایشان به ما فرمودند که برای تعظیم ایام محرم قیام و شهادت امام حسین (ع) حساسیت و ارزش بیشتری قائل باشیم و حکمت این امر را نیز قطعاً خودشان بهتر از ما میدانند و شکی نیست که در روز عاشورا و شهادت امام حسین ع راه حق از باطل تا ظهور امام زمان ع مشخص شد و انسانهای آزاده از کربلا و قیام امام درس شهامت و شهادت و شجاعت و ایستادگی در برابر ظلم وظالمان را فرا میگیرند بنابراین کربلای امام حسین علیه السلام صراط مستقیم و سنت صحیح پیامبر ص را برای همه امتها روشن کرد 👈🏻امام صادق علیه السلام جواب این شبهه را اینگونه پاسخ میدهد👇🏻 «عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِيُّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ (ع) يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ كَيْفَ صَارَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمَ مُصِيبَةٍ وَ غَمٍّ وَ جَزَعٍ وَ بُكَاءٍ دُونَ الْيَوْمِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ الْيَوْمِ الَّذِي مَاتَتْ فِيهِ فَاطِمَةُ (ع) وَ الْيَوْمِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) وَ الْيَوْمِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحَسنُ (ع) بِالسَّمِّ؟! فَقَالَ إِنَّ يَوْمَ الْحُسَيْنِ (ع) أَعْظَمُ مُصِيبَةً مِنْ جَمِيعِ سَائِرِ الْأَيَّامِ» 📚منابع : علل الشرایع، ج 1، ص 225 وسائل الشیعه ج۱۴ص۵۰۳ همان طور که در آخر این روایت مشاهده میکنید از حادثۀ کربلا و عاشورا نه به «نهضت» یا «حماسه» بلکه به «یوم» تعبیر شده زیرا کاملاً مشخص است که امام (ع) در مقام بیان مصداق برای قاعدۀ کلّیِ قرآنی بودند یعنی قرآن فرموده «ایام الله» را بزرگ بدارید اما بیان ننموده که دقیقاً چه روزی مصداق آن «ایام الله» است اما روایت مذکور به طور خاص روز شهادت امام حسین (ع) را به عنوان یکی از مهمترین مصادیق و نمونه های «ایام الله» مشخّص و تعیین نموده است : «يَوْمَ الْحُسَيْنِ (ع)» امام رضا ع نیز فرمودند ان (یوم) الحسین اقرح جفوننا امالی شیخ صدوق ص۱۹۰ دوما : دلیل که اثبات میکند شهادت امام حسین (ع) و ایام محرّم یکی از بزرگترین مصادیق «ایام الله» است و به همین دلیل باید به بهترین شکل تعظیم شود سیرۀ عملی پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) میباشد به این معنا که وقتی رفتار و عمل ایشان را مطالعه و مشاهده میکنیم متوجه میشویم که این ذوات مقدسه آنگونه که ایام شهادت اباعبدالله (ع) را مهم و بزرگ میداشتند سایر روزها و مناسبت ها را در این حدّ تعظیم نمیفرمودند رحلت یا شهادت هیچ پیامبر و امامی در نظر مبارک اهل بیت (ع) در این مرتبه از عظمت و اهمیت نبوده است به بیان دیگر از ارزش بسیار زیاد و جایگاه بی نظیری که ائمه (ع) برای این ایام و ذکر مصیبت های آن قائل بودند میفهمیم که این روزها مصداق همان «ایام اللهِ» قرآنی است که باید دائماً یادآوری و تکرار شود : «وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيّامِ اَلله» 👈🏻جالب آنکه این تعبیر «یوم» فقط برای امام حسین (ع) به کار برده شده اما برای سایر روزها حتی رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) یا شهادت امام علی (ع) «یوم» وارد نشده است و همین امر بیانگر عظمت و شرافت خاصّ این روز نسبت به سایر مناسبت ها بوده و ضرورت احیاء و بزرگداشت این روزها را به عنوان «ایّام الله» آشکار میسازد ضمن اینکه در روایت مورد بحث مصیبت امام حسین (ع) در مقایسه با دیگر مصائب بزرگتر و عظیم تر شمرده شده است از جمله روایاتی که در همین زمینه و در منابع اهل سنّت آمده خبری است از نُجَيّ حضرمی که از پدرش چنین نقل نموده : «انه سار مع علی رضی الله عنه و كان صاحب مطهرته فلما حاذى نينوى وهو منطلق إلى صفين فنادى على اصبر أباعبد الله اصبر أبا عبد الله بشط الفرات قلت وما ذاك قال دخلت على النبي صلى الله عليه وسلم ذات يوم وإذا عيناه تذرفان قلت يا نبي الله أغضبك أحد ما شأن عينيك تفيضان قال بل قام من عندي جبريل عليه السلام قيل فحدثني ان الحسين يقتل بشط الفرات قال فقال هل لك ان أشمك من تربته قلت نعم قال فمد يده فقبض قبضه من تراب فأعطانيها فلم أملك عينی ان فاضتا» مسند احمد بن حنبل، ج 1، ص 446، ح 64

💠 آیا اقوام در قیامت همچنان رابطه فامیلی دارند💠 🔳 باتوجه به آیه زیر روابط فامیلی در قیامت از بین میرود: 🔹فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لَا يَتَسَآءَلُونَ (مومنون آیه 101) چون‌ قيامت‌ بر پا گردد، بين‌ مردم‌ روابط‌ نَسَبی نخواهد بود؛ و بين‌‌ خويشاوندان‌ گفتگوئی نيست‌. ✅ چون‌ روابط‌ اين‌ دنیا از شئون‌ همین دنیاست ‌و قیامت شئون‌ ديگری دارد که در آن روابط فامیلی جایگاهی ندارد. 💢 در این دنیا روابط انسانها بر اساس نیازشان به همدیگر است، لذا در قیامت که منفعت رساندن بر اساس تقواست، دوستی‌های غير خدائی‌ تبديل‌ به‌ دشمنی میشود و انسان‌ از پدرش‌، مادرش، همسرش و پسرش‌ فرار ميكند. 🔹 الاخِلّآءُ يَوْمَئِذِ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ. (زخرف ۴۷) دوستان‌‌ در آن‌ روز، بعضی با بعضی دیگر‌ دشمنند، مگر‌ پرهيزكاران‌. ✅ نتیجه اینکه: اگر رابطه قومی و قبیله ای در این دنیا بر محوریت دین نباشد، در قیامت از بین خواهد رفت و هیچ گونه کمکی نخواهد کرد. مگر کسانی که ارتباطشان خدایی باشد، مانند زن و شوهری که اهل ایمان باشند، در بهشت هم باهم خواهند بود. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌