#جامعه_مدرسین #آیت‌الله_یزدی بیانیه مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در پی نامه آیت‌الله محمد یزدی به آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی : بسم الله الرحمن الرحیم نامه‌ حضرت آیت الله یزدی به مرجع عظیم‌الشأن حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (دامت برکاته العالیه) با واکنش‌های متفاوت و البته کم‌سابقه گروه‌های فکری و سیاسی حوزوی و غیرحوزوی مواجه گردید، نامه ایشان که بصورت سرگشاده انتشار یافت داری سه بخش می‌باشد:   ۱- احترام و ارادت به شخصیت و مقام مرجعیت حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (دامت‌برکاته) می‌باشد. مقام علمی و اخلاقی و منش رفتاری معظم‌له  بر حوزویان محترم، شاگردان، مقلدان و ارادتمندان ایشان، پوشیده نیست که همواره مورد تکریم و احترام بزرگان و اعلام حوزه‌های علمیه بوده و هست.   ۲- یادآوری افراد مسأله‌دار که می‌توانند نسبت به جایگاه رفیع مرجعیت و شخصیت حضرت آیت الله العظمی شبیری،‌ خدشه وارد کنند. این نگرانیِ حضرت آیت الله یزدی برآمده از تاریخ و تجربه نه چندان دور سالیان گذشته می‌باشد، که هر خواننده منصفی بر آن اذعان دارد و این دغدغه نه بخاطر مسائل جناحی است که به حتم و به دور از هرگونه پیش‌داوری، نامه‌ای در این سطح از #مخاطب_محترم چگونه می‌تواند رنگ و بوی جناحی و سیاسی داشته باشد بلکه آنچه گفته شده از باب دلسوزی، حراست و صیانت از #جایگاه_مرجعیت است.   ۳- بخش سوم نامه –علیرغم آنکه برخی لحن آن را تند می‌دانند– تقاضایی است از حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (دامت برکاته) مبنی بر شناخت خطرات این گروه مسأله دار که باز هم حاکی از حفاظت پایگاه رفیع مرجعیت و جایگاه منیع مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (دامت برکاته) می‌باشد.   با این اوصاف ظلم است که نامه مذکور را با کلماتی مانند؛ تحکم آمیز، آمرانه و … رمی کرد و مرقومه‌ای که روح و جسم آن پاسداری از حریم مرجعیت است را با تعابیر، تفاسیر و تحلیل‌های بی‌پایه و اساس وزن کِشی کرد و موضوعاتی بی‌ربط که بعضاً برآمده از منافع جناحی می‌باشد را به این نامه و نگارنده محترم آن، نسبت داد.   حال که گویی برای برخی فرصتی پیش آمده تا به بهانه نامه مذکور، حملات خود را بر جامعه محترم و باسابقه مدرسین حوزه علمیه قم، شدت ببخشند (هر چند دوستان عزیز حوزوی و غیر حوزوی به این مسأله عنایت نداشتند که نامه از طرف شخص آیت الله یزدی بوده و نه به عنوان ریاست جامعه مدرسین) نکاتی را متذکر می‌شود:   ۱- کسانی که آگاهی به سابقه طولانی روابط علما و گفتگو و مکاتبات آنان دارند، به خوبی می‌دانند که چنین نامه نگاری‌ها با ضعف و شدت بیشتر میان اعلام امری مرسوم و معمول بوده و از محتوی همان برداشتی را داشته‌اند که در متن آمده، و هرگز افزودن حاشیه و خروج از موضوع و تعمیق و توسعه ”بما لایرضیٰ صاحبه” در کار نبوده.   ۲- به محض صدور نامه آیت الله یزدی، عده‌ای بی‌مهابا و گویی در ترصد چنین اقدامی بوده‌اند، هجمه‌های خود را علیه شخص آیت الله یزدی و جامعه محترم مدرسین آغاز نمودند، ضرب آهنک سخنان این بزرگواران چنان بلند و رنگ آن چنان تند بود گویی آقایان دغدغه‌ای غیر از جایگاه مرجعیت دارند و این همان بستر افراطی‌گری است که دیگران را بدان متهم می‌کنند.   ۳- به راستی آیا موضوع این نامه به اندازه‌ای بود که برخی صدای ”وااسلاما، وامرجعا و برخی استرجاع” خوانند؟ گویی در همین چند روز قبل نبود که پیش نویس #تساوی_دیه_زن_و_مرد در مجلس شورای اسلامی تهیه و جهت تصویب آماده شد، امری که در حیطه #وظایف_حوزه و حوزویان بود و باید اقدامی شایسته صورت می‌گرفت که فقط یکی از بزرگان حوزه بصورت جدّی ورود پیدا کردند. آری آن زمان نفسی نبود تا صدایی بلند شود و حتی اخمی در برابر آن کنند چه رسد به وااسلاما و…   ۴- به راستی همانان که دیروز #نقد_معصوم (علیه السلام) را با بافتن هزار و یک دلیل در بوق کردند، چرا امروز از صدور این نامه #خیرخواهانه و نه منتقدانه، خلاف آنچه بودند و گفتند، عمل می‌کنند؟   ۵- و تعجب آنکه برخی از #دولتیان، دلسوز جایگاه مراجع عظام (دامت برکاتهم) شدند، فارغ از اینکه در این مورد قابلیت جواب برای آنها دیده نمی‌شود، به آگاهی جنابشان می‌رساند: آیا در طول سالیان اخیر تذکرات مراجع بزرگوار تقلید در امور ملی، بین المللی، فرهنگی، معیشتی، حیثیتی را نشنیدند و آنجا از احترام و تکریم مراجع معظم چیزی نگفتند و تمکین نکردند ولی به یکباره دلسوز حوزه و مراجع گشتند چه آنکه تعجب از دوستان گرامی است که آیا اینگونه دخالت‌ها با #استقلال_حوزه منافات ندارد؟ 🔹🔹🔹 ادامه در صفحه بعد 👇