☘ باید موضع و تحلیل داشته باشیم! (بیانات رهبر معظم انقلاب) #ولایت #امام_خامنه_ای #سیاسی 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🌸 آیت الله جاودان: اگـر آدم بتواند همه اخـلاق های خـودش را خوب کند، معجزه کـرده است. چـه کاری انجام بدیم که یک مرتـبه همه اخلاق هایمان خوب شود؟ یک قطره محبت امام حسیـن(ع) اگر در دلت بـود، همه اخـلاق هایت خوب می شـود. نمی شـود آن محـبت باشد و اخـلاق من هم بد باشد؛ به قول قدیمی ها کارش کار کیمیا است! #اخلاق #امام_حسین 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت هفدهم مادرم پشت سر هم می گفت: «قدم! زود باش. صدایش کن.» به ناچار صدازدم: «آقا... آقا... آقا...» خودم لرزش صدایم را می شنیدم. از خجالت تمام بدنم یخ کرده بود. جوابی نشنیدم. ناچار دوباره طناب را کشیدم و فریاد زدم: «آقا... آقا... آقا صمد!» قلبم تالاپ تلوپ می کرد و نفسم بند آمده بود. صمد که صدایم را شنیده بود، از وسط دریچه خم شد توی اتاق. صورتش را دیدم. با تعجب داشت نگاهم می کرد. تصویر آن نگاه و آن چهرة مهربان تپش قلبم را بیشتر کرد. اشاره کردم به بقچه. خندید و با شادی بقچه را بالا کشید. دوستان صمد روی پشت بام دست می زدند و پا می کوبیدند. بعد هم پایین آمدند و رفتند توی آن یکی اتاق که مردها نشسته بودند. بعد از شام، خانواده ها دربارة مراسم عقد و عروسی صحبت کردند. فردای آن روز مادر صمد به خانة ما آمد و ما را برای ناهار دعوت کرد. مادرم مرا صدا کرد و گفت: «قدم جان! برو و به خواهرها و زن داداش هایت بگو فردا  گلین خانم همه شان را دعوت کرده.» چادرم را سرکردم و به طرف خانة خواهرم راه افتادم. سر کوچه صمد را دیدم. یک سبد روی دوشش بود. تا من را دید، انگار دنیا را به او داده باشند، خندید و ایستاد و سبد را زمین گذاشت و گفت: «سلام.» برای اولین بار جواب سلامش را دادم؛ اما انگار گناه بزرگی انجام داده بودم، تمام تنم می لرزید. مثل همیشه پا گذاشتم به فرار. خواهرم توی حیاط بود. پیغام را به او دادم و گفتم: «به خواهرها و زن داداش ها هم بگو.» بعد دو تا پا داشتم و دو تا هم قرض کردم و دویدم. می دانستم صمد الان توی کوچه ها دنبالم می گردد. می خواستم تا پیدایم نکرده، یک جوری گم و گور شوم. بین راه دایی ام را دیدم. اشاره کردم نگه دارد. بنده خدا ایستاد و گفت: «چی شده قدم؟! چرا رنگت پریده؟!» گفتم: «چیزی نیست. عجله دارم، می خواهم بروم خانه.» دایی خم شد و در ماشین را باز کرد و گفت: «پس بیا برسانمت.» از خدا خواسته ام شد و سوار شدم. از پیچ کوچه که گذشتیم، از توی آینة بغل ماشین، صمد را دیدم که سر کوچه ایستاده و با تعجب به ما نگاه می کرد. مهمان بازی های بین دو خانواده شروع شده بود. چند ماه بعد، پدرم گوسفندی خرید. نذری داشت که می خواست ادا کند. مادرم خانواده صمد را هم دعوت کرد. صبح زود سوار مینی بوسی شدیم، که پدرم کرایه کرده بود، گوسفند را توی صندوق عقب مینی بوس گذاشتیم تا برویم امامزاده ای که کمی دورتر، بالای کوه بود. ماشین به کندی از سینه کش کوه بالا می رفت. راننده گفت: «ماشین نمی کشد. بهتر است چند نفر پیاده شوند.» من و خواهرها و زن برادر هایم پیاده شدیم. صمد هم پشت سر ما دوید. خیلی دوست داشت در این فرصت با من حرف بزند، اما من یا جلو می افتادم و یا می رفتم وسط خواهرهایم می ایستادم و با زن برادرهایم صحبت می کردم. آه از نهاد صمد درآمده بود. 📚 ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت هجدهم بالاخره به امامزاده رسیدیم. گوسفند را قربانی کردند و چندنفری گوشتش را جدا و بین مردمی که آن حوالی بودند تقسیم کردند. قسمتی را هم برداشتند برای ناهار، و آبگوشتی بار گذاشتند. نزدیک امامزاده، باغ کوچکی بود که وقف شده بود. چندنفری رفتیم توی باغ. با دیدن آلبالوهای قرمز روی درخت ها با خوشحالی گفتم: «آخ جون، آلبالو!» صمد رفت و مشغول چیدن آلبالو شد. چند بار صدایم کرد بروم کمکش؛ اما هر بار خودم را سرگرم کاری کردم. خواهر و زن برادرم که این وضع را دیدند، رفتند به کمکش. صمد مقداری آلبالو چیده بود و داده بود به خواهرم و گفته بود: این ها را بده به قدم. او که از من فرار می کند. این ها را برای او چیدم. خودش گفت خیلی آلبالو دوست دارد.» تا عصر یک بار هم خودم را نزدیک صمد آفتابی نکردم. بعد از آن، صمد کمتر به مرخصی می آمد. مادرش می گفت: «مرخصی هایش تمام شده.» گاهی پنج شنبه و جمعه می آمد و سری هم به خانة ما می زد. اما برادرش، ستار، خیلی تندتند به سراغ ما می آمد. هر بار هم چیزی هدیه می آورد. یک بار یک جفت گوشوارة طلا برایم آورد. خیلی قشنگ بود و بعدها معلوم شد پول زیادی بابتش داده. یک بار هم یک ساعت مچی آورد. پدرم وقتی ساعت را دید، گفت: «دستش درد نکند. مواظبش باش. ساعت گران قیمتی است. اصل ژاپن است.» کم کم حرف عقد و عروسی پیش آمد. شب ها بزرگ ترهای دو خانواده می نشستند و تصمیم می گرفتند چطور مراسم را برگزار کنند؛ اما من و صمد هنوز دو کلمه درست و حسابی با هم حرف نزده بودیم. یک شب خدیجه من را به خانه شان دعوت کرد. زن برادرهای دیگرم هم بودند. برادرهایم به آبیاری رفته بودند و زن ها هم فرصت را غنیمت شمرده بودند برای شب نشینی. موقع خواب یکی از زن برادرهایم گفت: «قدم! برو رختخواب ها را بیاور.» رختخواب ها توی اتاق تاریکی بود که چراغ نداشت؛ اما نور ضعیف اتاقِ کناری کمی آن را روشن می کرد. وارد اتاق شدم و چادرشب را از روی رختخواب کنار زدم. حس کردم یک نفر توی اتاق است. می خواستم همان جا سکته کنم؛ از بس که ترسیده بودم. با خودم فکر کردم: «حتماً خیالاتی شده ام.» چادرشب را برداشتم که صدای حرکتی را شنیدم. قلبم می خواست بایستد. گفتم: «کیه؟!» اتاق تاریک بود و هر چه می گشتم، چیزی نمی دیدم. ـ منم. نترس، بگیر بنشین، می خواهم باهات حرف بزنم. صمد بود. می خواستم دوباره دربروم که با عصبانیت گفت: «باز می خواهی فرار کنی، گفتم بنشین.» اولین باری بود که عصبانیتش را می دیدم. گفتم: «تو را به خدا برو. خوب نیست. الان آبرویم می رود.» می خواستم گریه کنم. گفت: «مگر چه کار کرده ایم که آبرویمان برود. من که سرِ خود نیامدم. زن برادرهایت می دانند. خدیجه خانم دعوتم کرده. آمده ام با هم حرف بزنیم. ناسلامتی قرار است ماه بعد عروسی کنیم. 📚 ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹

☘ اولین سالگرد شهادت سردار دلها در فضای مجازی صفحه زیر را در اینستاگرام دنبال کنید و همراه برنامه بزرگداشت سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی باشید. https://instagram.com/oooj41?igshid=fo682mpb9ze3 (حوزه ۱۵۸ مخلصین) #سردار_سلیمانی #شهید_سلیمانی #مرگ_بر_آمریکا #مرگ_بر_اسرائیل 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

«کار جریان تحریف، آدرس غلط دادن برای حل مشکل تحریم است.» ۱۳۹۹/۵/۱۰  ☘ این عبارتی است که رهبر انقلاب در مردادماه امسال در خصوص رفتار جریانی بیان کردند که میخواهند درباره راه مقابله با تحریم آدرس غلط بدهند و بگویند «اگر میخواهید تحریم برطرف بشود، در مقابل آمریکا کوتاه بیایید». جریانی که بیانات اخیر رهبر انقلاب در روز چهارشنبه ۱۳۹۹/۹/۲۶ را که در آن خنثی‌سازی تحریم بر رفع تحریم مقدم دانسته شده بود، هم به صورت ناقص و تحریف شده بازتاب دادند. 👌🏻به همین مناسبت پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR لوح «کار جریان تحریف» را منتشر کرد. #سیاسی #روشنگری #ولایت 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🍥 باسلوق نشاسته ای 🍥 به مناسبت شب یلدا، حالا که قراره توی خونه بمونیم و به یاد عزیزانمون و با دعای فرج این شب رو به سر کنیم، وقتشه خانم های هنرمند دست به کار بشن 😍 مواد لازم: گل نشاسته(نشاسته ی دانه درشت)۱پیمانه آب سرد ۱ونیم پیمانه گلاب نصف پیمانه کره ۱ق سوپ خوری پودر ژلاتین ۱ق غ خ سرصاف (اگر از ورق ژلاتین استفاده میکنید ۲ورق و نصفی کافیه) شکر ۲پیمانه گردو و پودر نارگیل برای تزئین به میزان لازم ۲ق سر خالی آب جداگانه برای حل کردن پودر ژله یا ورق ژلاتین 👌🏻 طرز تهیه : نشاسته و آب رو مخلوط کنید کاملا هم بزنید تا نشاسته کاملا در آب حل بشه یکم بچشید اگر احساس کردید ترشه بهش کمی آب اضافه کنید حتما مخلوط آب و نشاسته رو از یک صافی ریز رد کنید و در یک ظرف مناسب که مسی باشه بریزید و شکر رو داخلش بریزید و تا جایی که میشه در مخلوط اب و نشاسته حلش کنید. شعله پخش کن رو روی گازتون بگذارید و ظرف مسی حاوی نشاسته رو روی شعله پخش کن قرار بدید. با شعله متوسط روبه کم. حالا به هیچ عنوان دیگه نباید از نشاستتون غافل بشید!! با یک قاشق چوبی مدام همش بزنید. رمز یک باسلوق خوب اینه که نشاسته تون به هیچ عنوان قل نزنه، یعنی نجوشه. اگر شعلتون ملایم باشه و مرتب هم بزنید نشاسته کاملا به صورت یکنواخت میپزه و هیچ جایی از نشاسته خام نمیمونه که طعم ترشی یا خامی بده. نشاسته رو مدام هم بزنید تا وقتی خط روی نشاسته میکشیم محو نشه. تقریبا باید ۴۵ تا ۵۰دقیقه طول بکشه و در این مدت مدام هم بزنیدش و ازش غافل نشید. اگر اینطور عمل کنید نشاستتون حتی کوچکترین گلوله ای نخواهد داشت و یک لعاب کاملا یکدست و لطیف خواهید داشت. وقتی به جایی رسیدید که خط قاشق بر روی نشاسته از بین نرفت نصف پیمانه گلابتون رو اضافه کنید. دوباره نشاسته رقیق میشه. باز هم هم بزنید تا مجددا سفت بشه و بعد کره رو بهش اضافه کنید. همینطور پودر ژلاتین یا ورق ژلاتین رو روی بخار آب یا داخل مایکرویو حل کنید و بهمراه کره به نشاستتون اضافه کنید. وقتی نشاسته وسط ظرف جمع شد، باز هم با قاشق چوبیتون وسط گلوله رو باز کنید که بازهم سفتتر بشه. یعنی از زمانی که نشاسته وسط ظرف جمع میشه ۱۰دقیقه دیگه بگذارید بپزه البته مدام با قاشق چوبیتون گلوله رو باز کنید و مثل اینکه میخواید لهش کنید بکشیدش ته ظرفتون. اگر هم خواستید رنگ اضافه کنید رنگ رو باید به همراه گلاب اضافه کنید. بعد از ۱۰دقیقه شعله رو خاموش کنید. دقت کنید تمام مراحل پختن باید با شعله ملایم انجام بشه. برای تزئین ۲ کار میتونید انجام بدید. اول اینکه ته یک ظرف مستطیل یا مربع رو چرب کنید و مایع نشاسته رو همونطور داغ بریزید داخلش و با قاشق صافش کنید و به فواصل معین یک چهارم از گردو رو داخل نشاسته فرو کنید. به طوریکه وقتی سرد شد مابین گردوها رو ببرید و هر گردو داخل یک مربع قرار بگیره حالا بگذاریدش داخل یخچال تا کاملا ببنده بعد از ۲ساعت از یخچال درش بیارید و با یک چاقو باسلوق ها رو به شکل مربع های کوچک که وسط هر کدوم یک گردو قرار داره برش بزنید. اگر احساس کردید بغلهای باسلوق حالت چسبندگی داره دورش رو داخل پودر نارگیل بزنید. روش دوم اینه که اجازه بدید مواد کمی سرد بشه اندازه یک گردو از مواد بردارید و بهش فرم یک استوانه ی گنبدی شکل رو بدید و داخل پودر نارگیل بغلتونید و در انتها یک چهارم از گردو رو بر روی باسلوقتون فرو کنید. (می تونید برای براق تر شدن و کشسانی شدن مواد، یک قاشق غذاخوری گلوکز هم به همراه گلاب به مواد اضافه کنید ولی ضروری نیست و قابل حذفه) نووووش جان 😋 #آشپزی #جمعه #باسلوق #در_خانه_بمانیم 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

#باسلوق #آشپزی #شب_یلدا #در_خانه_بمانیم 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🥠 باسلوق ژله ای 🥠 مواد لازم: نشاسته گل نصف پیمانه آب یک ونیم پیمانه گلاب ۳ق غذاخوری ژله یک بسته (من آلبالو استفاده کردم) شکر نصف پیمانه کره یاروغن یک ق غذاخوری پودر ژلاتین یک ق غذاخوری سرپر نشاسته ذرت یاپودرنارگیل. (استفاده از پودر ذلاتین برای کشدار شدن بیشتر مواد هست و میتونید حذفش کنید) ابتدا نشاسته گل رو به همراه شکر مخلوط کنید و روش آب بریزید و خوب هم بزنید و بگذارید که نشاسته حل بشه. بعد پودر ژلاتین رو اضافه میکنیم و پودر ژله رو هم اضافه میکنیم و میگذاریم که ژلاتین و ژله هم در آب حل بشه. بعد از مخلوط کردن، ظرف رو روی حرارت خیلی کم میگذاریم و مداوم هم میزنیم تا به غلظت برسه. بعد گلاب رو اضافه میکنیم وقتی مواد خوب پخته شد و از ظرف جدا شد بهش کره می‌زنیم. از روی گاز برمی‌داریم. کف یک سینی رو پلاستیک فریزر میکشیم و چرب میکنیم و مواد رو روش پهن میکنیم و ۳ تا ۴ ساعت داخل یخچال میگذاریم. بعد برش میدیم به دلخواه در نشاسته ذرت یا پودرنارگیل می غلتونیم. نکته پخت باسلوق حرارت خیلی کمه. زمان زیاد و حرارت ملایم باعث میشه که بوی خامی نشاسته گرفته شه و درنهایت باسلوق خوشمزه ترمیشه! نووووش جان 😋 #باسلوق #آشپزی #شب_یلدا #در_خانه_بمانیم 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت نوزدهم تا الان یک کلمه هم حرف نزده ایم. من شده ام جن و تو بسم الله. اما محال است قبل از این که حرف هایم را بزنم و حرف دل تو را بشنوم، پای عقد بیایم.» خیلی ترسیده بودم. گفتم: «الان برادرهایم می آیند.» خیلی محکم جواب داد: «اگر برادرهایت آمدند، من خودم جوابشان را می دهم. فعلاً تو بنشین و بگو من را دوست داری یا نه؟!» از خجالت داشتم می مردم. آخر این چه سؤالی بود. توی دلم خدا را شکر می کردم. توی آن تاریکی درست و حسابی نمی دیدمش. جواب ندادم. دوباره پرسید: «قدم! گفتم مرا دوست داری یا نه؟! اینکه نشد. هر وقت مرا می بینی، فرار کنی. بگو ببینم کس دیگری را دوست داری؟!» ـ وای... نه... نه به خدا. این چه حرفیه. من کسی را دوست ندارم. خنده اش گرفت. گفت: «ببین قدم جان! من تو را خیلی دوست دارم. اما تو هم باید من را دوست داشته باشی. عشق و علاقه باید دوطرفه باشد. من نمی خواهم از روی اجبار زن من بشوی. اگر دوستم نداری، بگو. باور کن بدون اینکه مشکلی پیش بیاید، همه چیز را تمام می کنم.» همان طور سر پا ایستاده و تکیه ام را به رختخواب ها داده بودم. صمد روبه رویم بود. توی تاریکی محو می دیدمش. آهسته گفتم: «من هیچ کسی را دوست ندارم. فقطِ فقط از شما خجالت می کشم.» نفسی کشید و گفت: «دوستم داری یا نه؟!» جواب ندادم. گفت: «می دانم دختر نجیبی هستی. من این نجابت و حیایت را دوست دارم. اما اشکالی ندارد اگر با هم حرف بزنیم. اگر قسمت شود، می خواهیم یک عمر با هم زندگی کنیم. دوستم داری یا نه؟!» جواب ندادم. گفت: «جان حاج آقایت جوابم را بده. دوستم داری؟!» آهسته جواب دادم: «بله.» انگار منتظر همین یک کلمه بود. شروع کرد به اظهار علاقه کردن. گفت: «به همین زودی سربازی ام تمام می شود. می خواهم کار کنم، زمین بخرم و خانه ای بسازم. قدم! به تو احتیاج دارم. تو باید تکیه گاهم باشی.» بعد هم از اعتقاداتش گفت و گفت از اینکه زن مؤمن و باحجابی مثل من گیرش افتاده خوشحال است. قشنگ حرف می زد و حرف هایش برایم تازگی داشت. همان شب فکر کردم هیچ مردی در این روستا مثل صمد نیست. هیچ کس را سراغ نداشتم به زنش گفته باشد تکیه گاهم باش. من گوش می دادم و گاهی هم چیزی می گفتم. ساعت ها برایم حرف زد؛ از خیلی چیزها، از خاطرات گذشته، از فرارهای من و دلتنگی های خودش، از اینکه به چه امید و آرزویی برای دیدن من می آمده و همیشه با کم توجهی من روبه رو می شده، اما یک دفعه انگار چیزی یادش افتاده باشد، گفت: «مثل اینکه آمده بودی رختخواب ببری!» راست می گفت. خندیدم و پتویی برداشتم و رفتم توی آن یکی اتاق، دیدم خدیجه بدون لحاف و تشک خوابش برده. زن برادرهای دیگرم هم توی حیاط بودند. کشیک می دادند مبادا برادرهایم سر برسند. ساعت چهار صبح بود. صمد آمد توی حیاط و از زن برادرهایم تشکر کرد و گفت: «دست همه تان درد نکند. حالا خیالم راحت شد. با خیال آسوده می روم دنبال کارهای عقد و عروسی.» وقتی خداحافظی کرد، تا جلوی در با او رفتم. این اولین باری بود بدرقه اش می کردم.(پایان فصل چهارم) 📚ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🌸🌸🌸 میلاد عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری(س) و روز پرستاران صبور و فداکار، مبارک! 🌸🌸🌸🌸🌸 #حضرت_زینب #میلاد #ولادت #روز_پرستار 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🌸 آیت الله جاودان: حضـرت زینب (سلام الله علیها) یک ولـی بزرگ خداسـت. آخرین پله رشد و تکامل او وقتی بود که برادر بزرگوارش دسـت روی قلب مبارک ایشان گذاشـت. آن وقت به آنجایی که باید برسد رسید. ایشان تمام دوران اسارت را رهبـری کرده؛ معصوم نبوده اما در طـول این دوران یک اشـتباه هم نکـرده اند. این مقام ولایـتی است که ایشان بدان دســت یافته، شاید بتـوان گفت بعد از صاحبان عصمت هیـچ کــس در حـد این بزرگوار نمی شـناسیم. #حضرت_زینب #میلاد #ولادت #روز_پرستار 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت بیستم فصل پنجم در روستا، پاییز که از راه می رسد، عروسی ها هم رونق می گیرند. مردم بعد از برداشت محصولاتشان آستین بالا می زنند و دنبال کار خیر جوان ها می روند. دوازدهم آذرماه 1356 بود. صبح زود آماده شدیم برای جاری کردن خطبه عقد به دمق برویم. آن وقت دمق مرکز بخش بود. صمد و پدرش به خانة ما آمدند. چادر سرکردم و به همراه پدرم به راه افتادم. مادرم تا جلوی در بدرقه ام کرد. مرا بوسید و بیخ گوشم برایم دعا خواند. من ترک موتور پدرم نشستم و صمد هم ترک موتور پدرش. دمق یک محضرخانه بیشتر نداشت. صاحب محضرخانه پیرمرد خوش رویی بود. شناسنامة من و صمد را گرفت. کمی سربه سر صمد گذاشت و گفت: «برو خدا را شکر کن شناسنامة عروس خانم عکس دار نیست و من نمی توانم برای تو عقدش کنم. از این موقعیت خوب بهره ببر و خودت را توی هچل نینداز.» ما به این شوخی خندیدیم؛ اما وقتی متوجه شدیم محضردار به هیچ عنوان با شناسنامة بدون عکس خطبة عقد را جاری نمی کند، اول ناراحت شدیم و بعد دست از پا درازتر سوار موتورها شدیم و برگشتیم قایش. همه تعجب کرده بودند چطور به این زودی برگشته ایم. برایشان توضیح دادیم. موتورها را گذاشتیم خانه. سوار مینی بوس شدیم و رفتیم همدان. عصر بود که رسیدیم. پدر صمد گفت: «بهتر است اول برویم عکس بگیریم.» همدان، میدانِ بزرگ و قشنگی داشت که بسیار زیبا و دیدنی بود. توی این میدان، پر از باغچه و سبزه و گل بود. وسط میدان حوض بزرگ و پرآبی قرار داشت. وسط این حوض هم روی پایه ای سنگی، مجسمة شاه، سوار بر اسب، ایستاده بود. عکاس دوره گردی توی میدان عکس می گرفت. پدر صمد گفت: «بهتر است همین جا عکس بگیریم.» بعد رفت و با عکاس صحبت کرد. عکاس به من اشاره کرد تا روی پیت هفده کیلویی روغنی، که کنار شمشادها بود، بنشینم. عکاس رفت پشت دوربین پایه دارش ایستاد. پارچة سیاهی را که به دوربین وصل بود، روی سرش انداخت و دستش را توی هوا نگه داشت و گفت: « اینجا را نگاه کن.» من نشستم و صاف و بی حرکت به دست عکاس خیره شدم. کمی بعد، عکاس از زیر پارچة سیاه بیرون آمد و گفت: «نیم ساعت دیگر عکس حاضر می شود.» کمی توی میدان گشتیم تا عکس ها آماده شد. پدر صمد عکس ها را گرفت و به من داد. خیلی زشت و بد افتاده بودم. به پدرم نگاه کردم و گفتم: «حاج آقا! یعنی من این شکلی ام؟!» پدرم اخم کرد و گفت: «آقا چرا این طوری عکس گرفتی. دختر من که این شکلی نیست.» عکاس چیزی نگفت. او داشت پولش را می شمرد؛ اما پدر صمد گفت: «خیلی هم قشنگ و خوب است عروس من، هیچ عیبی ندارد.» عکس ها را توی کیفم گذاشتم و راه افتادیم طرف خانة دوست پدر صمد. شب را آنجا خوابیدیم. صبح زود پدرم رفت و شناسنامه ام را عکس دار کرد و آمد دنبال ما تا برویم محضر. عاقد شناسنامه هایمان را گرفت و مبلغ مهریه را از پدرم پرسید و بعد گفت: «خانم قدم خیر محمدی کنعان! وکیلم شما را با یک جلد کلام الله مجید و مبلغ ده هزار تومان پول به عقد آقای...» بقیة جملة عاقد را نشنیدم. دلم شور می زد. به پدرم نگاه کردم. لبخندی روی لب هایش نشسته بود. سرش را چند بار به علامت تأیید تکان داد.گفتم: «با اجازة پدرم، بله.» محضردار دفتر بزرگی را جلوی من و صمد گذاشت تا امضا کنیم. من که مدرسه نرفته بودم و سواد نداشتم، به جای امضا جاهایی را که محضردار نشانم می داد، انگشت می زدم. اما صمد امضا می کرد. از محضر که بیرون آمدیم، حال دیگری داشتم. حس می کردم چیزی و کسی دارد من را از پدرم جدا می کند. به همین خاطر تمام مدت بغض کرده بودم و کنار پدرم ایستاده بودم و یک لحظه از او جدا نمی شدم. 📚 ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🌸 زیارتنامه حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ وَخَدیجَةَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یابِنْتَ وَلِیِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلِیِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا عَمَّةَ وَلِیِّ اللهِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ عَرَّفَ اللهُ بَیْنَنا وَبَیْنَکُمْفِی  الْجَنَّةِ،وَحَشَرَنا فی زُمْرَتِکُمْ، وَاَوْرَدَنا حَوْضَ نَبیِّکُمْ، وَسَقانا بِکَاْسِ جَدِّکُمْ مِنْ یَدِ عَلِیِّ بْنِ اَبی  طالِب،صَلَواتُ اللهِ عَلَیْکُمْ، اَسْئَلُ اللهَ اَنْ یُرِیَنا فیکُمُ السُّرُورَ وَالْفَرَجَ، وَاَنْ یَجْمَعَنا وَاِیّاکُمْ فی زُمْرَةِ جَدِّکُمْ مُحَمَّد صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَاَنْ لا یَسْلُبَنا مَعْرِفَتَکُمْ، اِنَّهُ وَلِیٌّ قَدیرٌ، اَتَقَرَّبُ اِلَی اللهِ بِحُبِّکُمْ، وَالْبَرائَةِ مِنْ اَعْدائِکُمْ، وَالتَّسْلیمِ اِلَی اللهِ راضِیاً بِهِ غَیْرَ مُنْکِروَلا مُسْتَکْبِر وَعَلی یَقینِ ما اَتی بِهِ مُحَمَّدٌ، وَبِهِ راض نَطْلُبُ بِذلِکَ وَجْهَکَ یا سَیِّدی، اَللّهُمَّ وَرِضاکَ وَالدّارَ الآخِرَةَ، یا سَیِّدَتی یا زَیْنَبُ،  اِشْفَعی لی فِی الْجَنَّةِ، فَاِنَّ لَکِ عِنْدَ اللهِ شَاْناً مِنَ الشَّاْنِ، اَللّهمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ اَنْ تَخْتِمَ لی بِالسَّعادَةِ، فَلا تَسْلُبْ مِنّی ما اَنَا فیهِ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ، اَللّهمَّ اسْتَجِبْ لَنا وَتَقَبَّلْهُ بِکَرَمِکَ وَعِزَّتِکَ، وَبِرَحْمَتِکَ وَعافِیَتِکَ وَصَلَّ اللهُ عَلی مُحَمَّد وَآلِهِ اَجْمَعینَ، وَسَلَّمَ تَسْلیماً یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ. #حضرت_زینب 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ سخنرانی تلویزیونی رهبر انقلاب به‌ مناسبت سالروز ولادت حضرت زینب کبری سلام‌الله‌علیها و روز پرستار ۳۰ آذر ۱۳۹۹ #فیلم #ولایت #امام_خامنه_ای #حضرت_زینب #روز_پرستار 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت بیست و یکم ظهر بود و موقع ناهار. به قهوه خانه ای رفتیم و پدر صمد سفارش دیزی داد. من و پدرم کنار هم نشستیم. صمد طوری که کسی متوجه نشود، اشاره کرد بروم پیش او بنشینم. خودم را به آن راه زدم که یعنی نفهمیدم. صمد روی پایش بند نبود. مدام از این طرف به آن طرف می رفت و می آمد کنار میز می ایستاد و می گفت: «چیزی کم و کسر ندارید.» عاقبت پدرش از دستش عصبانی شد و گفت: «چرا. بیا بنشین. تو را کم داریم.» دیزی ها را که آوردند، مانده بودم چطور پیش صمد و پدرش غذا بخورم. از طرفی هم، خیلی گرسنه بودم. چاره ای نداشتم. وقتی همه مشغول غذا خوردن شدند، چادرم را روی صورتم کشیدم و بدون اینکه سرم را بالا بگیرم، غذا را تا آخر خوردم. آبگوشت خوشمزه ای بود. بعد از ناهار سوار مینی بوس شدیم تا به روستا برگردیم. صمد به من اشاره کرد بروم کنارش بنشینم. آهسته به پدرم گفتم: «حاج آقا من می خواهم پیش شما بنشینم.» رفتم کنار پنجره نشستم. پدرم هم کنارم نشست. می دانستم صمد از دستم ناراحت شده، به همین خاطر تا به روستا برسیم، یک بار هم برنگشتم به او، که هم ردیف ما نشسته بود، نگاه کنم. به قایش که رسیدیم، همه منتظرمان بودند. خواهرها، زن برادرها و فامیل به خانة ما آمده بودند. تا من را دیدند، به طرفم دویدند. تبریک می گفتند و دیده بوسی می کردند. صمد و پدرش تا جلوی در خانه با ما آمدند. از آنجا خداحافظی کردند و رفتند. با رفتن صمد، تازه فهمیدم در این یک روزی که با هم بودیم چقدر به او دل بسته ام. دوست داشتم بود و کنارم می ماند. تا شب چشمم به در بود. منتظر بودم تا هر لحظه در باز شود و او به خانة ما بیاید، اما نیامد. فردا صبح موقع خوردن صبحانه، حس بدی داشتم. از پدرم خجالت می کشیدم. منی که از بچگی روی پای او یا کنار او نشسته و صبحانه خورده بودم، حالا حس می کردم فاصله ای عمیق بین من و او ایجاد شده. پدرم توی فکر بود، سرش را پایین انداخته و بدون اینکه چیزی بگوید، مشغول خوردن صبحانه اش بود. کمی بعد پدرم از خانه بیرون رفت. هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که صدای مادرم را شنیدم. از توی حیاط صدایم می کرد: «قدم! بیا آقا صمد آمده.» نفهمیدم چطور پله ها را دو تا یکی کردم و با دمپایی لنگه به لنگه خودم را به حیاط رساندم. صمد لباس سربازی پوشیده بود. ساکش هم دستش بود. برای اولین بار زودتر از او سلام دادم. خنده اش گرفت. گفت: «خوبی؟!» خوب نبودم. دلم به همین زودی برایش تنگ شده بود. گفت: «من دارم می روم پایگاه. مرخصی هایم تمام شده. فکر کنم تا عروسی دیگر همدیگر را نبینیم. مواظب خودت باش.» گریه ام گرفته بود. وقتی که رفت، تازه متوجه دانه های اشکی شدم که بی اختیار سُر می خورد روی گونه هایم. صورتم خیس شده بود. بغض ته گلویم را چنگ می زد. دلم نمی خواست کسی من را با آن حال و روز ببیند. دویدم توی باغچه. زیر همان درختی که اولین بار بعد از نامزدی دیده بودمش، نشستم و گریه کردم. از فردای آن روز، مراسم ویژه قبل از عروسی یکی پس از دیگری شروع شد؛ مراسم رخت بران، اصلاح عروس و جهازبران. پدرم جهیزیه ام را آماده کرده بود. بنده خدا سنگ تمام گذاشته بود. سرویس شش نفرة چینی خریده بود، دو دست رختخواب، فرش، چراغ خوراک پزی، چرخ خیاطی و وسایل آشپزخانه. یک روز فامیل جمع شدند و با شادی جهیزیه ام را بار وانت کردند و به خانه پدرشوهرم بردند. جهیزیه ام را داخل یک اتاق چیدند. آن اتاق شد اتاق من و صمد.(پایان فصل پنجم) 📚 ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

ما چله نشینِ شبِ یلدای ظهوریم ما منتظرِ نوبت بر پائیِ نوریم ما محو جمالِ پسرِ فاطمه (س) هستیم شب زنده نگه دار، به یلدای حضوریم #شب_یلدا #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت بیست و دوم فصل ششم شبی که قرار بود فردایش جشن عروسی برگزار شود، صمد از پایگاه برگشت و تا نیمه های شب چند بار به بهانه های مختلف به خانة ما آمد. فردای آن روز برادرم، ایمان، سراغم آمد. به تازگی وانت قرمز رنگی خریده بود. من را سوار ماشینش کرد. زن برادرم، خدیجه، کنارم نشست. سرم را پایین انداخته بودم، اما از زیر چادر و تور قرمزی که روی صورتم انداخته بودند، می توانستم بیرون را ببینم. بچه های روستا با داد و هوار و شادی به طرف ماشین می دویدند عده ای هم پشت ماشین سوار شده بودند. از صدای پاهای بچه ها و بالا و پایین پریدنشان، ماشین تکان تکان می خورد. انگار تمام بچه های روستا ریخته بودند آن پشت. برادرم دلش برای ماشین تازه اش می سوخت. می گفت: «الان کف ماشین پایین می آید.» خانة صمد چند کوچه با ما فاصله داشت. شیرین جان که متوجه نشده بود من کی سوار ماشین شده ام، سراسیمه دنبالم آمد. همان طور که قربان صدقه ام می رفت، از ماشین پیاده ام کرد و خودش با سلام و صلوات از زیر قرآن  ردم کرد. از پدرم خبری نبود. هر چند توی روستا رسم نیست پدر عروس در مراسم عروسی دخترش شرکت کند، اما دلم می خواست در آن لحظاتِ آخر پدرم را ببینم. به کمک زن برادرم، خدیجه، سوار ماشین شدم. در حالی که من و شیرین جان یک ریز گریه می کردیم و نمی خواستیم از هم جدا شویم. خدیجه هم وقتی گریه های من و مادرم را دید، شروع کرد به گریه کردن. بالاخره ماشین راه افتاد و من شیرین جان از هم جدا شدیم. تا خانة صمد من گریه می کردم و خدیجه گریه می کرد. وقتی رسیدیم، فامیل های داماد که منتظرمان بودند، به طرف ماشین آمدند. در را باز کردند و دستم را گرفتند تا پیاده شوم. بوی دود اسپند کوچه را پر کرده بود. مردم صلوات می فرستادند. یکی از مردهای فامیل، که صدای خوبی داشت، تصنیف های قشنگی دربارة حضرت محمد(ص) می خواند و همه صلوات می فرستادند. صمد رفته بود روی پشت بام و به همراه ساقدوش هایش انار و قند و نبات توی کوچه پرت می کرد. هر لحظه منتظر بودم نبات یا اناری روی سرم بیفتد، اما صمد دلش نیامده بود به طرفم چیزی پرتاب کند. مراسم عروسی با ناهار دادن به مهمان ها ادامه پیدا کرد. عصر مهمان ها به خانه هایشان برگشتند. نزدیکان ماندند و مشغول تهیة شام شدند. دو روز اول، من و صمد از خجالت از اتاق بیرون نیامدیم. مادر صمد صبحانه و ناهار و شام را توی سینی می گذاشت. صمد را صدا می زد و می گفت: «غذا پشت در است.» ما کشیک می دادیم، وقتی مطمئن می شدیم کسی آن طرف ها نیست، سینی را برمی داشتیم و غذا را می خوردیم. رسم بود شب دوم، خانواده داماد به دیدن خانوادة عروس می رفتند. از عصر آن روز آرام و قرار نداشتم. لباس هایم را پوشیده بودم و گوشه اتاق آماده نشسته بودم. می خواستم همه بدانند چقدر دلم برای پدر و مادرم تنگ شده و این قدر طولش ندهند. بالاخره شام را خوردیم و آمادة رفتن شدیم. داشتم بال درمی آوردم. دلم می خواست تندتر از همه بدوم تا زودتر برسم. به همین خاطر هی جلو می افتادم. صمد دنبالم می آمد و چادرم را می کشید. وقتی به خانة پدرم رسیدیم، سر پایم بند نبودم. پدرم را که دیدم، خودم را توی بغلش انداختم و مثل همیشه شروع کردم به بوسیدنش. اول چشم راست، بعد چشم چپ، گونة راست و چپش، نوک بینی اش، حتی گوش هایش را هم بوسیدم. شیرین جان گوشه ای ایستاده بود و اشک می ریخت و زیر لب می گفت: «الهی خدا امیدت را ناامید نکند، دختر قشنگم.» 📚 ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🌸 رسول خدا صلی الله علیه و آله: أَلشِّتـاءُ رَبیـعُ الْمُـؤمِنِ یَطُولُ فیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلی قِیامِهِ وَ یَقْصُرُ فیهِ نَهارُهُ فَیَسْتَعینُ بِهِ عَلی صِیامِهِ؛ زمستان بهار مؤمن است، از شبهای طولانی‏ اش برای شب زنده داری، و از روزهای کوتاهش برای روزه‏ داری بهره می‏ گیرد. وسائل الشیعه: ج ۷، ص ۳۰۲، ح ۳ #پیامبر #زمستان 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

🌸 ختم دسته جمعی قرآن، صلوات و زیارت عاشورا هدیه به سردار دلها، شهید حاج قاسم سلیمانی 🌷 http://iporse.ir/6014283 با استفاده از لینک بالا در ختم مجازی قرآن کریم و زیارت عاشورا به مناسبت اولین سالگرد شهادت شهید حاج قاسم سلیمانی شرکت کنید. (حوزه مقاومت ۱۵۸مخلصین ) #قرآن #زیارت_عاشورا #صلوات #سردار_سلیمانی 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ اولین سالگرد شهادت سردار دلها در فضای مجازی صفحه زیر را در اینستاگرام دنبال کنید و همراه برنامه بزرگداشت سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی باشید. https://instagram.com/oooj41?igshid=fo682mpb9ze3 (حوزه ۱۵۸ مخلصین) #سردار_سلیمانی #شهید_سلیمانی #مرگ_بر_آمریکا #مرگ_بر_اسرائیل 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh

☘ دختر شینا، قسمت بیست و سوم خانوادة صمد با تعجب نگاهم می کردند. آخر توی قایش هیچ دختری روی این را نداشت این طور جلوی همه پدرش را ببوسد. چند ساعت که در خانة پدرم بودم، احساس دیگری داشتم. حس می کردم تازه به دنیا آمده ام. کمی پیشِ پدرم می نشستم. دست هایش را می گرفتم و آن ها را یا روی چشمم می گذاشتم، یا می بوسیدم. گاهی می رفتم و کنار شیرین جان می نشستم. او را بغل می کردم و قربان صدقه اش می رفتم. عاقبت وقت رفتن فرا رسید. دل کندن از پدر و مادرم خیلی سخت بود. تا جلوی در، ده بار رفتم و برگشتم. مرتب پدرم را می بوسیدم و به مادرم سفارشش را می کردم: «شیرین جان! مواظب حاج آقایم باش. حاج آقایم را به تو سپردم. اول خدا، بعد تو و حاج آقا.» توی راه برعکس موقع آمدن آهسته راه می رفتم. ریزریز قدم برمی داشتم و فاصله ام با بقیه زیاد شده بود. دور از چشم دیگران گریه می کردم. صمد چیزی نمی گفت. مواظبم بود توی چاله چوله های کوچه های باریک و خاکی نیفتم. فردای آن روز صمد رفت. باید می رفت. سرباز بود. با رفتنش خانه برایم مثل زندان شد. مادر صمد باردار بود. من که در خانة پدرم دست به سیاه و سفید نمی زدم، حالا مجبور بودم ظرف بشویم. جارو کنم و برای ده دوازده نفر خمیر نان آماده کنم. دست هایم کوچک بود و نمی توانستم خمیرها را خوب ورز بدهم تا یک دست شوند. آبان ماه بود. هوا سرد شده بود و برگ های درخت ها که زرد و خشک شده بودند، توی حیاط می ریختند. هر روز مجبور بودم ساعت ها توی آن هوای سرد برگ ها را جارو کنم. دو هفته از ازدواجمان گذشته بود. یک روز مادر صمد به خانة دخترش رفت و به من گفت: «من می روم خانة شهلا، تو شام درست کن.» در این دو هفته همه کاری انجام داده بودم، به جز غذا درست کردن. چاره ای نبود. رفتم توی آشپزخانه که یکی از اتاق های هم کف خانه بود. پریموس را روشن کردم. آب را توی دیگ ریختم و منتظر شدم تا به جوش بیاید. شعلة پریموس مرتب کم و زیاد می شد و مجبور بودم تندتند تلمبه بزنم تا خاموش نشود. عاقبت آب جوش آمد. برنج هایی که پاک کرده و شسته بودم، توی آب ریختم. از دلهره دست هایم بی حس شده بود. نمی دانستم کی باید برنج را از روی پریموس بردارم. خواهر صمد، کبری، به دادم رسید. خداخدا می کردم برنج خوب از آب دربیاید و آبرویم نرود. کمی که برنج جوشید، کبری گفت: «حالا وقتش است، بیا برنج را برداریم.» دو نفری کمک کردیم و برنج را داخل آبکش ریختیم و صافش کردیم. برنج را که دم گذاشتیم، مشغول سرخ کردن سیب زمینی و گوشت و پیاز شدم برای لابه لای پلو. شب شد و همه به خانه آمدند. غذا را کشیدم، اما از ترس به اتاق نرفتم. گوشة آشپزخانه نشستم و شروع کردم به دعا خواندن. کبری صدایم کرد. با ترس و لرز به اتاق رفتم. مادر صمد بالای سفره نشسته بود. دیس های خالی پلو وسط سفره بود. همه مشغول غذا خوردن بودند، می خوردند و می گفتند: «به به چقدر خوشمزه است.» فردا صبح یکی از همسایه ها به سراغ مادرشوهرم آمد. داشتم حیاط را جارو می کردم ،می شنیدم که مادرشوهرم از دست پختم تعریف می کرد. می گفت: «نمی دانید قدم دیشب چه غذایی برایمان پخت. دست پختش حرف ندارد. هر چه باشد دختر شیرین جان است دیگر.» اولین باری بود در آن خانه احساس آرامش می کردم.(پایان فصل ششم) 📚 ادامه دارد... #کتاب #دختر_شینا 🌹پ.ب.خ.صاحب الزمان(عج)🌹 @saheb_zaman_pbkh