🔶 #مقاله ⚜ #قسمت_بیست_دوم "با کشتی نوح تا کشتی حسین علیه السلام" بسم الله الرحمن الرحيم ○●○● انس بن مالک از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل مى‏کند که آن حضرت فرمود: «هنگامى که خداوند خواست قوم حضرت نوح (علیه‌السلام) را نابود کند، به آن حضرت وحى کرد که تخته‌هاى چوب درخت ساج را دو نیم سازد. وقتی این کار را انجام داد، نمى‏دانست با آنها چه باید بکند. جبرئیل (علیه‌السلام) نازل شد و شکل کشتى را به او نشان داد. او جعبه‏اى هم با خود آورده بود که یک صد و بیست و نه هزار میخ در آن بود. حضرت نوح میخ ‌ها را به تخته‌ها کوبید تا پنج میخ باقى ماند. به یکى از آنها دست زد. در کف دستش درخشید و نورى (از آن) بیرون آمد؛ چنان که ستاره‏اى‏ پر نور در آسمان نور افشانى کند. نوح (علیه‌السلام) تعجّب کرد. خداوند آن میخ را به سخن واداشت و به زبان فصیح و گویا گفت: نام حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله)، گرامى‌‏ترین پیامبران، بر من است. 🔹جبرئیل بر نوح فرود آمد. نوح از او پرسید: این چه میخى است که تاکنون مانند آن را ندیده‏ام؟ گفت: این میخ به نام بهترین مخلوق خداوند، حضرت محمّد بن عبد اللّه (صلی الله علیه و آله) است. آن را بر سمت راست جلوى کشتى بگذار. بعد دستش را به میخ دوّم زد؛ آن هم درخشید و پرتو افشاند. نوح به جبرئیل گفت: این چه میخى است؟ جبرئیل گفت: این میخ به نام برادر و پسر عمویش، علىّ بن ابى طالب (علیه‌السلام) است؛ آن را در جلوى کشتى، سمت چپ بکوب. بعد به میخ سوم دست زد؛ شکوفا شد و درخشید و نور داد. جبرئیل گفت: این میخ به نام حضرت فاطمه (سلام الله علیها) است؛ آن را کنار میخى که به نام پدرش بود بکوب. 🔹دست بُرد و میخ چهارم را گرفت؛ آن هم روشنى داد و پرتو افشاند. جبرئیل گفت: این میخ به نام حضرت امام حسن (علیه‌السلام) است؛ آن را در کنار میخى که به نام پدرش بود بکوب. سپس دستش را به میخ پنجم زد. از آن هم فروغى برخاست و نور افشاند و گریست. نوح گفت: جبرئیل، این گریه و زارى چیست؟ جبرئیل گفت: این میخ به نام حضرت حسین بن على (علیه‌السلام)، سرور شهیدان است؛ آن را در کنار میخى که به نام برادرش بود، بکوب. سپس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آیه‏ شریفه«وَ حَمَلْناهُ عَلى‏ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ»را خواند (1) و فرمود: الواح، چوب‌هاى کشتى و ما، میخ ‏هاى آن بودیم و اگر ما نبودیم کشتى مسافرانش را حرکت نمى‏داد".(2)» 👈ادامه دارد ... ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ پی نوشت ها : 📚 1. قمر، آیه‌ی 13 2. سید ابن طاوس،‏ الامان من أخطار الاسفار و الازمان، ص 118 و 119، آل البیت، قم، چاپ اول، 1409ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 11، ص 328، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق؛ عبقات الانوار فی أمامة الائمة الاطهار، ج 23، ص 1081. 🌐 @sahebzaman_dosetdaram