امروز اتفاقی صوتی را گوش دادم. مردی شاد و خندان از آلوده شدن همسر و خانواده اش به فساد با عنوان اقتصاد مقاومتی یاد کرد. به کشف حجاب خانواده اش افتخار می کرد. به حماقتش خندیدم و بر عاقبتش گریستم. در پی امور روزانه ام کتابی برای مطالعه برداشتم. سوال امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام از محضر امام حسن علیه السلام توجهم را جلب کرد:«فرومایگی چیست؟» جواب سوال برایم بسیار جالب بود. امام فرموده بودند:«اینکه انسان برای ارضای نفس خود به خوشگذرانی بپردازد و همسرش را(در اثر بی توجهی به او) تسلیم دیگران سازد.» دوباره صدای آن مرد در گوشم پیچید:«قبلا مجبور بودم به همسرم پول بدهم اما الان خودکفا شده.» این مرد فرومایه است که برای #خوشگذرانی و آسایش چند روزه خودش به اعمال منافی عفت زنش راضی می شود. رضایت می دهد، همسرش کشف #حجاب کند. کشف حجاب، سودی برای #زنان ندارد. تنها به تباهی خودشان و #جامعه منتهی می شود. سَأَلَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِبْنَهُ اَلْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ فَقَالَ يَا بُنَيَّ مَا اَللُّؤْمُ قَالَ إِحْرَازُ اَلْمَرْءِ نَفْسَهُ وَ إِسْلاَمُهُ عِرْسَهُ معاني الأخبار , جلد 1 , صفحه 401 #از_معصوم_بیاموزیم #تلنگر #آرامش @sahel_aramesh

بسم الله الرحمن الرحیم 🌹السلام علیک یا اباصالح المهدی🌹 سلام و رحمت خاصه الهی خدمت اعضای محترم کانال ساحل آرامش 🔹إن شاءالله به زودی داستان #بهای_عشق حدود ساعت هشت شب در کانال قرار داده خواهد شد. 📝 این داستان تولیدی است. امید است مورد قبول و توجه خاص امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف واقع شود. #آرامش @sahel_aramesh

شخصی از خداوند طلب بخشش گناهانش را دارد در حالی که بر انجام گناه اصرار می ورزد. آیا او غافل است از اینکه با این نوع عمل کردن، گناه جدیدی برایش ثبت خواهد شد؟ َقالَ عَلیٌ (علیه‌السلام): «الاسْتِغْفارُ مَعَ الإِصْرارِ ذُنُوبٌ مُجَدَّدَةٌ» تحف العقول ص387 #از_معصوم_بیاموزیم #آرامش @sahel_aramesh

#تنها آخرین بیل خاک را داخل گودال ریخت.سطح آن را هموار کرد،هم سطح زمین.کوچک و بزرگ پیر و جوان دورش را گرفتند.انگشتانشان را روی خاک می گذاشتند.زیر لب فاتحه ای می خواندند.آهی میکشیدند.بلند می شدند.از قبر فاصله می گرفتند. اندکی دورتر مؤدبانه می ایستادند.خورشید آخرین نفس هایش را میکشید. زینب پریشان به سویش آمد.کنارش نشست. قرآنش را باز کرد.بدون اینکه به اطراف دقت کند و رفتن ها را تماشا کند،خواندن را شروع کرد. سیل اشک از چشمانش جاری بود.صفحه قرآن تار شد.از حفظ میخواند.صدای هق هق گریه اش را فرو می خورد تا سوزش دلی را برنیانگیزد و نخواهند از او جدایش کنند.هنوز یک صفحه نخوانده بود که دستی به طرفش دراز شد.زیر کتفش را گرفت و تکان محکمی به او داد.میخواست از کنار خاک بلندش کند.چشمان سرخش را از صفحه قرآن گرفت.به سوی دست برگشت.پدر شوهرش بود.با التماس گفت:«بابا من حالم خوب است. تو را به خدا بگذارید کنارش بنشینم.» پدر احمد بغضش را فرو خورد.با مهربانی گفت:«بابا نشستن اینجا دیگر احمد را برنمی گرداند.باید برویم و برای مراسم ختم حاضر شویم.مردم برای عرض تسلیت می آیند.زشت است صاحب عزا نباشد.» زینب بغض کرد.مثل دخترکی که می خواهند عروسکش را به زور از او بگیرند و نمی تواند نه بگوید،امّا دست از مقاومت برنمی دارد،گفت:«آخر بابا روایت داریم هر کس از دنیا رفت نزدیکترین کس به او نباید تنهایش بگذارد تا به تنهایی قبر عادت کند.» محمود آقا از زینب دور شد. چند دقیقه نگذشته بود که زینب حضور کسی را کنارش حس کرد.سرش را از روی قرآن بلند کرد. برادرش بود. دستش را روی خاک گذاشت.فاتحه ای خواند.رو به زینب شد و گفت:«شما بلند شو برو.من اینجا می مانم.» چون و چراهای زینب فایده نداشت.سوار ماشین پدر شوهرش شد و رفت.رفت.رفت. احمد از داخل قبر، رفتنش را دید.آهی کشید.با حسرت گفت:«تو هم تنهایم گذاشتی، زن؟!» #داستانک #آرامش @sahel_aramesh

سمیه رویش را گرفت. خواست از کلاس بیرون برود که استاد صدایش کرد:«خانم نامدار، چند لحظه تشریف بیاورید اتاقم، کارتان دارم.» سمیه به فکر افتاد:« استاد با من چه کار دارد؟» داخل راهرو، مریم ایستاده بود. به محض دیدن سمیه، جلو او را گرفت و گفت:«اوه، خانم وسواسی چند بار کیفت را چک می کنی؟ می ترسی این جلسه آخری جزوه هایت جا بماند؟ دو ساعت است اینجا منتظرت هستم. بیا برویم.» دست سمیه را گرفت و به طرف در خروجی کشاند. سمیه به خود آمد و گفت:«صبر کن. استاد کارم دارد. باید بروم اتاقش.» مریم با نگاه و لحنی شیطنت آمیز پرسید:«چه کارت دارد؟ چرا با ما کار ندارد؟» سمیه با بی حوصلگی جواب داد:«چه می دانم.» سمیه چند قدم به طرف دفتر استاد رفت. یاد حدیثی افتاد. برگشت. مریم با تعجب به او خیره شد. پرسید:«چرا برگشتی؟ مگر نگفتی استاد فلسفه کارت دارد؟ خب برو من اینجا می مانم تا بیایی. خیالت راحت شد؟» سمیه تبسمی کرد و گفت:«نه! تا تو نیایی خیالم راحت نمی شود. یادت هست استاد اخلاق سر کلاس، حدیث خلوت نامحرم را برایمان شرح داد؟ اگر استاد تنها باشد نمی خواهم نفر سوم بینمان شیطان باشد.» سمیه و مریم داخل اتاق استاد شدند. استاد تنها بود. رسول الله صلى الله عليه و آله :لا يَخلُوَنَّ رجُلٌ بامرأةٍ إلاّ كانَ ثالِثَهُما الشّيطانُ الترغيب و الترهيب : 3/38/14 #از_معصوم_بیاموزیم #داستانک #آرامش @sahel_aramesh

آرام آرام با پاهای تاول زده می رسی. خسته ولی بی قرار از هر #بازرسی که می گذری .. با سلام و صلوات عبورت می دهند. مرحله به مرحله #صبر را می آموزی. توشه راهت می کنی تا روحت به سوی امام پر بکشد. ثبات قدم رهروان راه حسینی را از حضرت حق خواستارم. #اربعین #آرامش @sahel_aramesh

سمیه کنار در ایستاد. گلویی صاف کرد و گفت:«ببخشید استاد با من کار داشتید؟» استاد بلند شد. دو طرف جلوی میزش چهار صندلی راحتی بود. عسلی کوچکی وسط آنها قرار داشت. استاد جلو آمد و گفت:»بله، کارتان داشتم؛ البته تنها.» مریم ابروهایش را درهم کرد و گفت:«ببخشید استاد، اگر مزاحم هستم بروم؟» سمیه بازوی مریم را از پشت نگه داشت و گفت:«نه! من از ایشان خواستم با من بیایند.» استاد لبخندی روی لبان خطی اش نشست و گفت:«حالا که شما خواستید اشکال ندارد. بفرمایید بنشینید.» سمیه با اصرار استاد روی مبل روبروی او نشست. سرش را پایین انداخت. به کف فرش سرامیکی خیره شد. استاد از دوست دختر دوران دانشگاهش حرف زد. گفت:«او را خیلی دوست داشتم. می خواستم با او ازدواج کنم. اما او من را به عنوان شوهرش قبول نکرد. نمی دانم چرا؟ او ازدواج کرد. من هم ازدواج کردم. الان یک پسر دارم. هنوز در حسرت دوست دخترم هستم. اما کسی دیگر با این سر کچل عاشقم نمی شود.» دستی روی سرش کشید و ادامه داد:«آن زمان هم معتقد بودم زن نباید رویش را بگیرد. چه اشکالی دارد صورتش را دیگران ببینند؟» نگاهی به سمیه انداخت. سمیه، #لبخند_تلخی زد. رویش را محکمتر گرفت. خوشحال شد تنها نیست. با شنیدن حرف های استاد صورتش قرمز شده بود. خدا خدا می کرد. راهی برای نجات از آن محیط شیطان زده برایشان پیدا شود. با خود می گفت:«استاد از آبرویش نترسیده یا فکر می کند با استفاده از قدرتش هر غلطی می تواند بکند. چطور جرأت می کند این حرف ها را بزند؟» استاد دوباره شروع کرد:«چه اشکالی دارد زن جلو مرد بخندد؟ خداوند زنها را زیبا آفریده. آنها نباید خسیس باشند باید زیباییشان را در معرض دید مردها قرار دهند تا آنها نیز لذت ببرند.» سمیه اخم هایش درهم رفت. با خود گفت:«مگر زن ها مغز خر خورده اند که شرایط سوء استفاده از خودشان را برای هر کس و ناکسی محیا کنند؟» برای رهایی از آنجا به امام زمان متوسل شد. با بلند شدن صدای در، سمیه از روی مبل برخاست. مدیر بود. مریم هم ایستاد. مدیر رو به استاد گفت:«استاد اگر کار خاصی ندارید، چند دقیقه ای کارتان داشتم.» استاد خودش را جمع کرد. نگاهی به سمیه انداخت و گفت:«نه، کار خاصی ندارم.» سمیه نفس راحتی کشید. با اجازه ای گفت و همراه مریم از اتاق خارج شد. الإمام الحسن عليه السلام :إنَّ أبصَرَ الأَبصارِ ما نَفَذَ فِي الخَيرِ مَذهَبُهُ ، وأَسمَعَ الأَسماعِ ما وَعَى التَّذكيرَ وَانتَفَعَ بِهِ امام حسن عليه السلام : بيناترينِ بينايى ها ، آن است كه در خير ، نفوذ كند و شنواترينِ شنوايى ها ، آن است كه پند و يادآورى را بشنود و از آن ، بهره گيرد . تحف العقول : ص 235 ، بحار الأنوار : ج 78 ص 109 ح 17 #از_معصوم_بیاموزیم #آرامش #داستانک #به_قلم_صدف @sahel_aramesh

#کبوتر طواف کرد. چرخید و چرخید. در بلندترین نقطه #گنبد نشست. به پایین خیره شد. پروانه های عاشق دور شمع وجود امام می چرخیدند. سر از پا نمی شناختند. محو وجود امام بودند. گاهی لحظه ای غفلت و ازدحام از اهل بیتشان دورشان می کرد. همدیگر را گم می کردند. #آواره می شدند. می گریستند؛ اما نه برای خودشان، برای اهل بیت امام حسین علیه السلام برای آوارگی زینب سلام الله علیها برای گم شدن و دور افتادن ایتام اباعبدالله از غافله اسرا. سیل اشک از چشمانشان روان بود. کبوتر گریست. رنگ طلایی گنبد زیر نور ماه درخشید. #اربعین #آرامش #به_قلم_صدف @sahel_aramesh

خدایا تو را #شکر که مرا #خلق کردی #الحمدلله میدانی چرا #شاد هستم از #خلق شدنم؟ چون تو را دارم #مناجات #به_قلم_سیاه_مشق #آرامش @sahel_aramesh

حدود چهل سال پیش خداوند راه روشنش را پیش روی مردم قرار داد. آن ها نیز با اشتیاق قدم در این راه گذاشتند. #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر کردند. به #جهاد رفتند؛ اما مدت زیادی نگذشت که سرمستی عشق به زندگی سراغشان آمد و نادانی در وجودشان رخنه کرد. پس تغییر کردند. دیگر به خوبی ها امر و از بدی ها نهی نکردند. بلکه به عکس آن پایبند تر شدند. رسول الله صلى الله عليه و آله :أنتُمُ اليَومَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّكُم ، تَأمُرونَ بِالمَعروفِ وتَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ وتُجاهِدونَ في سَبيلِ اللّهِ ، ثُمَّ تَظهَرُ فيكُمُ السَّكرَتانِ : سَكرَةُ الجَهلِ ، وسَكرَةُ حُبِّ العَيشِ ، وسَتَحوَّلونَ عَن ذلِكَ ؛ فَلا تَأمُرونَ بِمَعروفٍ ولا تَنهَونَ عَن مُنكَرٍ ... حلية الأولياء : ج 8 ص 49 عن أنس ، كنز العمّال : ج 1 ص 214 ح 1070 . #از_معصوم_بیاموزیم #آرامش #به_قلم_صدف @sahel_aramesh

#پول_خرد خورشید تازه از سفر برگشته، آهسته آهسته رخ می نمود. سمیه همراه مادر شوهر به طرف آزمایشگاه، پیاده به راه افتادند. به میدان رسیدند. سوار تاکسی شدند. مادر حمید خواست کرایه را حساب کند. دست داخل کیفش برد و یک #اسکناس بیرون آورد. راننده #پول_خرد خواست. سمیه با چند #سکه ای که از قبل آماده کرده بود، کرایه را حساب کرد. وقتی پیاده شدند، مادر حمید کیفش را گشت. سکه ای پیدا کرد. به سمیه داد و گفت:«حداقل کرایه خودم را حساب کنم.» سمیه هر چه اصرار کرد. فایده نداشت. مادرشوهر سکه را پس نگرفت. سمیه بعد نهار قضیه کرایه را برای حمید تعریف کرد و گفت:«مامان به خاطر من آمده بود. حتماً کرایه را ببر و پس بده.» حمید خنده ای کرد و گفت: «آدم گاهی وقت ها باید جلو بزرگترش کم بیاورد. تو باید این پول را بدون چون و چرا قبول می کردی. بزرگترها دوست دارند جلو کوچکترها کم نیاورند. کوچک ترها گاهی برای اینکه بزرگترها شکسته و سرخورده نشوند باید کوچکی کنند.» #آرامش #داستانک #به_قلم_صدف @sahel_aramesh

#بارالها #بزرگواری ات را بارها دیده ام. در عین #هیچ بودنم، آنقدر با #کرامت و #قدر و #منزلت مرا #مخاطب قرار می دهی که انگار من، چه کسی هستم. #الحمدلله از داشتنت ممنونم که مرا #خلق کردی #مناجات #آرامش #به_قلم_سیاه_مشق @sahel_aramesh

#قسمت_اول با تمام وجود گام بر می داشت. دریای احساس بود. #اشک می ریخت. به طرف #امام پر می کشید. #زائر امام بی سر در روایات خوانده بود، تمام گناهان گذشته و آینده اش بخشیده می شود. اما #شرط دارد. راه می رفت. به شرط می اندیشید: چطور می شود حق و حرمت ولایت او را شناخت؟ حق امام چیست؟ حرمت ولایت امام حسین علیه السلام را چگونه باید نگه داشت؟ امام کاظم علیه السلام: أدنى ما یثاب به زائر ابى عبد الله (علیه السلام) بشط فرات إذا عرف حقه و حرمته و ولایته ان یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر کمترین ثوابى که به زائر امام حسین (علیه السلام) در کرانه فرات داده مى‏شود این است که تمام گناهان مقدم و موخرش بخشوده می‏شود. بشرط این که حق و حرمت ولایت آن حضرت را شناخته باشد. الكافی ج: 4 ص: 582 #از_معصوم_بیاموزیم #آرامش #صدف @sahel_aramesh

#داستان #بهای_عشق #قسمت_اول 🌸دستی به پهلو گرفت. دست دیگرش را روی تشک تخت فشار داد. لبهای ورم کرده اش را محکم روی هم چسباند. با زحمت و یا علی گویان از روی تخت بلند شد. محمد با شنیدن صدایش سریع به طرفش رفت. دست مردانه اش را پشت کمرش گرفت. کمک کرد، کمر راست کند. از پشت چشمان ابری‌ ش صورت کشیده محمد نورانی شده بود. محمد، گونه پف کرده اش را بوسید. دستان زبرش را روی گونه هایش گذاشت. با انگشت شصتش اشک های آسیه را پاک کرد. سر بینی چاق آسیه را درون دو انگشتش گرفت. لبخند زد و گفت: «دختر خوب که نباید گریه کند. برای خودش و بچه ها ضرر دارد. بعد نگویی نگفتی. اگر بچه هایمان اعصاب نداشتند به خاطر همین گریه هاست. حالا بخند.» دستش را چند بار آرام روی صورتش زد و گفت: «این تن بمیرد.» 🍀آسیه بغضش را فروخورد. آب بینی اش را بالا کشید. به صورت محمد خیره شد. چشمان درشت و جذابش هنوز مثل روز عقدشان بود. فقط گوشه چشمها سه خط افقی خنده، چشم نوازی می کرد. آسیه با دقت به صورت محمد نگاه کرد. می خواست حتی کوچکترین ریزه کاری صورت او را به خاطر بسپارد؛ خال گوشتی و قهوه ای روی گونه راستش، چهار خط افقی روی پیشانی بلندش، ریش ها و موهای بلندش را. آسیه یاد روز عقدشان افتاد. آن موقع موهای مشکی و پر پشت محمد تا وسط پیشانی را می پوشاند. آن ها را به یک طرف شانه میکرد. اما الان دیگر از آن موها خبری نبود. موهای جو گندمی دو طرف صورتش را حنا گذاشته و زیر نور، قرمزی موهای سفید، ذوق میزد. چند دسته موی وفادار از یک طرف سرش را به طرف یگر انداخته بود تا روی کچلی وسط سرش را بپوشاند. برای اینکه جوان به نظر برسد ریشهایش را حنا بسته بود.آسیه همیشه آرزو میکرد بینی بچه ها مثل بینی پدرشان قلمی و باریک باشد. ابروهای پیوسته و پر پشتتش آسیه را یاد دخترهای قجری می انداخت. محمد همیشه می گفت: «این ابروها و چشم و موهای سیاهم نشان از اصالت دارد خانم. من یک ایرانی اصیلم.» چشمان آسیه روی خطوط صورت گندمگون محمد طواف میداد. محمد خنده ای کرد و گفت: «خانم گفتم بخند. نگفتم زل بزن به صورتم و بر و بر نگاهم کن. اصلاً چهل روز قرار است ازت دور باشم.» 🌸آسیه بغضش ترکید. اشک روی گونه های لک افتاده اش جاری شد. در حالی که سعی میکرد کلمات را درست ادا کند گفت:«آخر چرا متوجه نیستی مرد؟ خدا بعد از چهارده سال به ما بچه داده و شما دقیقاً تو ماه های آخر بارداریم می خواهی تنهایم بگذاری و بروی؟ برو. نمی گویم نرو. فقط بگذار بچه ها به دنیا بیایند بعد برو.» محمد روی تک صندلی چوبی گوشه اتاق نشست. سرش را میان دستانش گرفت. به فرش بوم گلی زیر پایش خیره شد. آرام گفت:«لااله الا الله. خانمم، عزیز دلم، شما که بهتر از هر کس دیگری در جریان نذرم هستی. چرا اینقدر اذیتم میکنی؟ فکر میکنی دل کندن از شما برایم راحت است؟» 🍀محمد از روی صندلی بلند شد. روبروی آسیه روی زمین بر کُنده زانو نشست. سرش را بالا گرفت. دستش را روی شکم برآمده آسیه گذاشت. در حالی که اشک از گوشه چشمانش جاری بود، گفت:«به خدا راحت نیست. به جون این دو تا دختر خوشگلم راحت نیست. اما نمیتوانم نروم. از کجا معلوم بعداً چنین موقعیتی پیش بیاید و بتوانم نذرم را ادا کنم؟» آسیه به طرف آشپزخانه رفت. اخم هایش را در هم کشید و گفت:«کاش آن نذر را نکرده بودی. اگر خدا میخواست به ما بچه بدهد، بدون نذر هم میداد.» ناگهان داخل شکم آسیه دردی پیچید. آسیه پلکهایش را روی هم فشار داد. لبانش را گزید. دستش را به اپن گرفت. نمیتوانست از جایش تکان بخورد. برای چند لحظه اتاق ساکت شد. با صدای آخ آخ آسیه، محمد به طرف آسیه دوید. کتفش را زیر دست آسیه برد. میخواست کمک کند تا او را به طرف تخت ببرد. اما آسیه آرام و بی رمق گفت:«تو را به خدا محمد، نمی¬توانم حرکت کنم. بچه هایمان طوریشان نشود؟ زنگ بزن 115 بیاید.» 🌸محمد فوری گوشی تلفن را برداشت و تماس گرفت. محمد کمک کرد آسیه روسری مشکی و چادرش را سر کند. آمبولانس خیلی زود رسید. آسیه را همانطور مچاله شده روی برانکارد گذاشتند. سرم را که وصل کردند،آسیه مقداری احساس راحتی کرد. محمد پشت آمبولانس کنارش نشست. دست او را درون دستش گرفت و گفت:«خانمم غصه نخور. چیز مهمی نیست. این بچه ها گارانتی دارند. چیزیشان نمیشود.اگر خانم اجازه بدهند گارانتی مادام العمرشان را فردا امضا می کنم.» #به_قلم_صدف @sahel_aramesh