شنیدن کی بود مانند دیدن........ در اوائل جوانى، چند رفیق با هم يك دل و يك جهت بوديم و دورانى داشتيم. هر شب در منزل يكى از دوستان مى رفتيم و با هم بوديم. يكى از آنان پدرش به حضرت سيدالشهداء(ع) سخت علاقمند بود و در گريه بر آن حضرت بى اختيار بود. تا جائيكه شبى كه نوبت ميهمانى پسرش بود مى گفت: من راضى نيستم در منزل من بيائيد مگر اينكه روضه خوانى هم بيايد و ذكرى از حضرت سيدالشهداء(ع) كند. بنابراین هر شبى كه نوبت آن رفيق بود، مجلس ما به روضه خوانى تبديل میشد. چند وقت بعد آن پير مرد محترم مرحوم شد و مرگش همه ما را ناراحت كرد. شبى در عالم رؤيا او را ديدم و از او پرسیدم حالات خود را از ساعت مرگ تا كنون، برایم نقل کن. حالت ترس و لرز شديدى بر او دست داد و گفت نپرس كه گفتنى نيست. هنگامیکه از گفتن حالش مأیوس شدم، گفتم: پس چيزى را كه در اين عالم فهميدى برايم بگو تا من هم بدانم. گفت: برايت بگويم امام حسين (ع) را كه در دنيا يادش مى كرديم نشناختيم. اينجا كه آمدم مقام و سلطنت و عزت او را مشاهده كردم و طورى است كه آن را هم نمى توانم به تو بفهمانم جز اينكه خودت بيائى در اين عالم ببينى. #کرامات حسینیه، علی میرخلف زاده @sahidzende1371