تمام کلیدهای آسمان و زمین، در دست خداست؛«لَهُ مَقالِیدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏»[شوری/12] اگر به لطف و کرمش، دری از رحمت به روی ملتی بگشاید،هیچ قدرتی توانایی بستن آن را ندارد و یا به حکمتش، دری بر ما قفل کند، دم تمام کدخداهای دنیا را هم که ببینیم،کلید هیچ کدامشان،توان بازگشایی اش را ندارد که ندارد؛ «ما یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها وَ ما یُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِه‏»[فاطر/2] مؤمن جماعت، چشم امیدش به شاه کلید خداست دائما، و تدبیرش،بر محور قرآن و رضای پروردگار طراحی میشود؛ چندروزی اگر پشت دری مانده ایم در میان مشکلات، سزای کفران و ناسپاسی خودمان است یقینا؛«فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْف‏» وکلید بازگشایی این مشکلات، نه در دست خارجی ها ، که در دست خداست و معلّق به تقوا و ایمان خودمان؛«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْض‏»[اعراف/96] تا دیر نشده، توپ هایمان را به جای دیگران ، در سبد خدا بگذاریم، که تنها در فرماندهی و ملکیت اوست،خزائن آسمان و زمین؛«لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏»[منافقون/7] @sahife2

📋من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! مقام رهبری 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه https://eitaa.com/sahife2 🌸هدف نشر کلام امام سجاد علیه السلام است و بس🌸

 استاد حسن زاده آملی: «إلهی، كلمات و كلامت ( و کلمات و کلام اولیائت ) كه این قدر دل نشین اند، خودت چونی؟» اذقنی یا الله ... حلاوت آنها را به من بچشان ! @sahife2

ادامه ی برنامه ی روزانه ی ختم صحیفه سجادیه #دعا_شانزدهم_33 دعای سیدالساجدین (ع ) در طلب عفو از گناهان و عیوب:🔹 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِنِى مِنَ الْمَعَاصِى، وَ اسْتَعْمِلْنِى بِالطَّاعَةِ، وَ ارْزُقْنِى حُسْنَ الْإِنَابَةِ، وَ طَهِّرْنِى بِالتَّوْبَةِ، وَ أَيِّدْنِى بِالْعِصْمَةِ، وَ اسْتَصْلِحْنِى بِالْعَافِيَةِ، وَ أَذِقْنِى حَلاوَةَ الْمَغْفِرَةِ، وَ اجْعَلْنِى طَلِيقَ عَفْوِكَ، وَ عَتِيقَ رَحْمَتِكَ، وَ اكْتُبْ لِى أَمَانا مِنْ سُخْطِكَ، وَ بَشِّرْنِى بِذَلِكَ فِى الْعَاجِلِ دُونَ الاْجِلِ، بُشْرَى أَعْرِفُهَا، وَ عَرِّفْنِى فِيهِ عَلامَةً أَتَبَيَّنُهَا🔹 🔸خدايا، درود بر محمد و آل او فرست، و مرا از معاصى پرهيز ده و در طاعت خود استوار دار، و توفيق عطا كن كه به نيكوكارى باز گردم و به توبه پاكم كن و به حفظ و عصمت خود نيرو ده، و به سلامتى از معصيت پرهيزگارم گردان، و شيرينی آمرزش را به من بچشان، و به عفو خود از بندم رها كن و به رحمت خود از بندگى آزاد گردان و براى من خط امان بنويس از خشم خود و مژده آن را به من برسان تا بدان آگاه شوم و نشانه آن را آشكار ببينم🔸 #شانزدهم #عفو @sahife2

بند پایانی صحیفه سجادیه #دعا_شانزدهم_34 دعای سیدالساجدین (ع ) در طلب عفو از گناهان و عیوب: 🔹إنَّ ذَلِكَ لا يَضِيقُ عَلَيْكَ فِى وُسْعِكَ، وَ لا يَتَكَأَّدُكَ فِى قُدْرَتِكَ، وَ لا يَتَصَعَّدُكَ فِى أَنَاتِكَ، وَ لا يَئُودُكَ فِى جَزِيلِ هِبَاتِكَ الَّتِى دَلَّتْ عَلَيْهَا آيَاتُكَ، إِنَّكَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ، وَ تَحْكُمُ مَا تُرِيدُ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.🔹 🔸اينها كه مى خواهم از گنجايش قدرت تو بيرون نيست، و با آن همه توانايى بر تو گران نيايد و از اندازه حلم تو در نگذرد و با بخشش هاى عظيم تو كه آثار آن همه جا هويدا است، بر تو دشوار نباشد. تو هر چه بخواهى انجام مى دهى و هر فرمان كه بپسندى به همان فرمان میدهی و بر هر چيز توانايى🔸 #شانزدهم #عفو @sahife2

 اگر انسان حلاوت و شيريني عبادت و بندگي خداوند را نچشد مفهوم عبادت و بندگي و ذکر و ياد خدا را نمي تواند درک کند و از تاثيرات آن در حيات دنيا و آخرت محروم مي ماند، به طوري که اگر انسان بتواند اين مفهوم را درک کند که هنگامي که به ياد خداوند بلند مرتبه مي باشد خداوند نيز او را ياد مي کند و بدون واسطه خواسته هاي او را مي شنود و اجابت مي نمايد، آنگاه است که مي تواند بفهمد چقدر راز و نياز با خدايي که به سرعت صداي بندگان خويش را شنيده و آنها را اجابت مي کند شيرين و دلرباست، چرا که خداوند فرموده است: “واذا سالک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا ادعان...” “و هنگامي که بنده هاي من از من (راجع به من) سئوال مي کنند بگو که همانا من نزديک (آنها) هستم (به طوري که) اجابت مي کنم خواسته درخواست کنندگان را هنگامي که (چيزي از من) مي خواهد” پس از خداوند مي خواهيم که حلاوت و شيريني راز و نياز با خودش را بر ما بچشاند... @sahife2

لذّت‌ها و شيريني‌هاي زندگي اولیای الهی ، طاعت و عبادت و محبّت الهي است. لذّت عبادت از هر لذّت ديگري چون شهوت، رياست، علم و معرفت و مانند آن برايشان لذيذتر است و شيريني آن از هر شيريني و خوشي عميق‌تر است؛ به همين خاطر است كه مي‌گويند و پيوسته طلب مي‌كنند كه: إلهي أذِقْني بَردَ عَفوِكَ و حَلاوةَ ذكرِك و شُكرِك؛ محبوب من! خنكي بخشش و شيريني ياد و سپاست را به من بچشان. إلهي أذِقْني حَلاوَةَ عبادَتِك؛ شيريني بندگي‌ات را به من بچشان. إلهي أذِقني حَلاوَةَ مُناجاتِك؛ شيريني نجواي با تو را به من بچشان. إلهي مَن ذا الّذي ذاقَ حَلاوةَ محبّتِك فَرامَ منك بدلاً؛ پروردگارم! كيست كه شيريني محبّت تو را چشيده باشد و غير تو را خواهد. اللّهُمّ ارزُقنا حلاوةَ الايمان؛ بارالها! شيريني ايمان را روزي ما بگردان. وارزُقني فيه حَلاوةَ ذكرِك؛ شيريني يادت را نصيبم ساز. مَتِّعنا بِلَذيذ مُناجاتِك؛ با نجوايت كاميابم فرما. @sahife2

إلهی أذِقْنی حَلاوَةَ عبادَتِک؛  بارالها شیرینی بندگی ‌ات را به من بچشان. @sahife2

پرسش: تفاوت لذت‌های مادی و معنوی در چیست؟ @sahife2 پاسخ: انسان دوگونه لذت دارد، یک نوع لذت‌هایی است که به یکی از حواس انسان تعلق دارد، که در اثر برقراری نوعی ارتباط میان یک عضو از اعضا، با یکی از مواد خارجی حاصل می‌شود، مانند لذتی که چشم از راه دیدن، گوش از راه شنیدن، دهان از راه چشیدن و لامسه از راه تماس می‌برد. نوع دیگر، لذت‌هایی است که با عمق روح و وجدان آدمی مربوط است و به هیچ عضو خاص مربوط نیست و تحت تاثیر برقراری رابطه با یک ماده بیرونی حاصل نمی‌شود، مانند لذتی که انسان از احسان و خدمت، یا از محبوبیت و احترام و یا از موفقیت خود یا موفقیت فرزند خود می‌برد، که نه به عضو خاص تعلق دارد و نه تحت تاثیر مستقیم یک عامل مادی خارجی است. لذات معنوی، از لذات مادی، هم قوی‌تر است و هم دیرپاتر. لذت عبادت و پرستش خدا برای مردم عارف حق‌پرست، از این گونه لذات است. عابدان عارف که عبادتشان توأم با حضور و خضوع و استغراق است، بالاترین لذت‌ها را از عبادت می‌برند. در زبان دین، از «طعم ایمان» و «حلاوت ایمان» یاد شده است. (یا من ذکره حلو)، (الهی اذقنی حلاوه ذکرک) ایمان حلاوتی دارد فوق همه حلاوتها. لذت معنوی، آن‌گاه مضاعف می‌شود که کارهایی از قبیل کسب علم، احسان، خدمت، موفقیت و پیروزی از حس دینی ناشی گردد و برای خدا انجام شود و در قلمرو «عبادت» قرار گیرد. ______________________ * شهید مرتضی مطهری(ره)، انسان و ایمان، ص 43 @sahife2

شیخ بهایی ره: « اگر جرعه ای از لذت انس با معبود در جام جان آدمی ریخته شود، سایر لذات نزد وی خرد و کم ارزش، بل حبابی تهی از درون مایه خواهند بود.» @sahife2

نقل است آیت الله نخودکی اصفهانی در دوران نوجوانی اش می فرماید: هر گاه میوه یا ماکولی شیرین می خورم در باطن می گویم: "الهی!اذقنی حلاوه ذکرک و مناجاتک" (خدایا! شیرینی ذکر و مناجات خودت را بر من بچشان) گویند ایشان در هوای برفی شب به رکوع می رفت و رکوعش به درازا می کشید، پس از ساعتی دیدند برف بر پشت وی نشسته و تصور شد یخ زده است،به نزدیکش می روند و می بینند مشغول ذکر گفتن است ،پس از اتمام نماز می فرماید: فکر می کنید مناجات با معبود به اندازه چند تکه چوب مرا گرم نمی کند؟! اگر آیت الله ملکی تبریزی در قنوت نماز وتر می گفت: "صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن " و پس از آن نماز صبح را موقع اذان شروع و نزدیک طلوع آفتاب تمام می کرد، بارقه ای از این ذوق، کام جان وی را مشتاق راز گویی و نیاز خواهی در محضر معبود کرده بود و اکثر اهل معرفت که ساعتها سر بر سجده می نهند آنان نیز ذوق عبادت را چشیده اند. در حالات" اویس قرنی" نقل شده است که شبها را تقسیم کرده بود و می گفت: هذه لیله الرکوع، هذه لیله السجده ،و شب تا سحر در رکوع و سجده بود. علامه حسن زاده آملی نیز می گوید:در دوران جوانی می گفتم : امشب تا سحرگاه به سجده می روم و مشغول سجده می شدم و صبح در منتهای نشاط و ابتهاج بدون ذره ای خستگی به درس می رفتم.  @sahife2

فراز فرجامین مقال عبارتی از" الهی نامه" و مناجات عارفانه خاتم اولیا و سید اوصیا امام عارفان و امیر مومنان علی (علیه السلام) معروف به مناجات شعبانیه باشد که عرض می کند: الهی هب لی قلبا یدنیه منک شوقه... اى خدا به من دلى عطا كن كه مشتاق مقام قرب تو باشد @sahife2

الهی هب لی قلبا یدنیه منک شوقه... اى خدا به من دلى عطا كن كه مشتاق مقام قرب تو باشد.... "دستخط مقام معظم رهبری" @sahife2

بخشی از مناجات ائمه(علیهم السلام) در ماه شعبان « #مناجات_شعبانیه » ------------- إِلَهِي أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ أُوَاجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيَائِي مِنْ نَظَرِكَ‏ اى خدا منم بنده ‏اى كه به عذر خواهى به درگاهت آمده ‏ام از اعمال زشتى كه بواسطه قلت حيا به حضورت و در نظرت بجا آورده ‏ام وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ‏ و از تو عفو و بخشش مى ‏طلبم كه عفو وصف كرم توست إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلاَّ فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ‏ اى خدا من قدرتى كه از معصيت باز گردم ندارم مگر آنكه تو به عشق و محبت مرا بيدار گردانى وَ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِي فِي كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ‏ يا آنكه چنانكه تو مى‏ خواهى باشم و شكر تو گويم چون مرا به كرمت داخل كردى و قلبم را از پليدي هاى غفلت پاك و پاكيزه گردانيدى إِلَهِي انْظُرْ إِلَيَّ نَظَرَ مَنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَأَطَاعَكَ‏ اى خدا از لطف به حال من چنان بنگر كه‏ به كسى كه او را خواندى و اجابت كرد و به كار طاعت واداشتى و اطاعتت نمود مى ‏نگرى يَا قَرِيباً لاَ يَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ يَا جَوَاداً لاَ يَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ‏ اى نزديكى كه هرگز دور از آنكه فريفته توست نمى‏ شوى و اى با جود و كرمى كه هرگز بخل بر آنكه اميد احسانت دارد نمى‏ كنى إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَاناً يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ‏ اى خدا به من دلى عطا كن كه مشتاق مقام قرب تو باشد و زبانى كه سخن صدقش بسوى تو بالا رود و نظر حقيقتى كه تقرب تو جويد إِلَهِي إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لاَذَ بِكَ غَيْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ (مَمْلُولٍ) اى خدا آنكه به تو معروف شد هرگز مجهول و بى‏ نام نشود و هر كه به تو پناه آورد هرگز خوار نگردد و هر كه تو به او توجه كنى بنده ديگرى نشود 🎥 بینید، بشنود و لذت ببرید👇 https://www.ziaossalehin.ir/fa/content/18991 @sahife2

شرح مقام معظم رهبری بر یک فقره کوتاه مناجات شریف شعبانیه: إِلَهی هَب لی قَلباً یُدنیهِ مِنکَ شَوقُهُ و لِساناً یُرفَعُ إِلَیکَ صِدقُهُ و نَظَراً یُقَرِّبُهُ مِنکَ حَقُّهُ @sahife2

شرح مقام معظم رهبری بر فقره ای از مناجات شعبانیه👇 « سه نقطه کلیدی در یک فقره کوتاه مناجات شریف شعبانیه: إِلَهی هَب لی * قَلباً یُدنیهِ مِنکَ شَوقُهُ * و لِساناً یُرفَعُ إِلَیکَ صِدقُهُ * و نَظَراً یُقَرِّبُهُ مِنکَ حَقُّهُ [خدای من] به من عطـا کن دلی که * شـوق، او را به تـو نزدیک کند. آلودگی ما به مادیات وگناه این شـوق را در دل می‌میراند، اُنس ما با قـرآن، دعـا، نوافـل و درست به‌جا آوردن فرائـض این شـوق را در دل برمی‌انگیزد. * زبانِ صادق، سخن باصداقت حرفی که در آن شائبه‌ای از مادّیت و خودخواهی و هواپرستی نباشد، این سخنی است که به سمت خدا بالا می‌رود. * نگاهِ حقیقت‌آمیز؛ نگاهِ حقانی به مسائل، نه نگاهِ جانبدارانه، هوس گرانه و کاسب کارانه. مسائل را با نگاه طرفداری از حق، دنباله‌ی حق بودن، با این نظر نگاه کنیم.   آن‌وقت این نگاه به خدا نزدیک میشود. » مقام معظم رهبری ۱۳۹۴/۰۳/۰۶ @sahife2

📷رهبر معظم انقلاب: « تبدیل مطالبات مردمی به آشوب، نقشه قطعی دشمن است » https://www.aparat.com/v/n7v1I/چگونه_مطالبات_به_حق_مردمی_تبدیل_به_آشوب_می_شود؟%21 تدبر , تفکر , بصیرت @sahife2

اگر اين قرآن را بر كوهى نازل كرده بودیم، آن كوه از خشيت خدا، متلاش می گردید !! قاری : عبد الباسط (فوق العاده) https://www.aparat.com/v/KzeRE/با_شنیدن_این_آیه_شخصی_جان_می_دهد_%28فوق_العاده%29 @sahife2

سوره حشر لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَي جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعاً مُّتَصَدِّعاً مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (21) اگر اين قرآن را بر كوهى نازل كرده بوديم، بى شك آن كوه را از خشيت خداوند، خاشع و فرو پاشيده مى ديدى. ما اين مثال ها را براى مردم مى زنيم، شايد بيانديشند. ------------------ پیام ها: - يكى از شيوه هاى تربيت، توبيخ غير مستقيم است. «لو أنزلنا هذا القرآن... تلك الامثال نضربها...» - قرآن، كتاب الهى، كمبودى ندارد، مردم قابليّت لازم را ندارند. «لو أنزلنا هذا...» - استفاده از تمثيل در بيان حقايق معنوى، شيوه اى قرآنى است. «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل...» - چگونه است كه كوه با آن صلابت، در برابر عظمت قرآن خاشع است، امّا قلب برخى انسان ها، از سنگ سخت تر؟ «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل لرأيته خاشعاً...» - هستى، شعور دارد. اگر قرآن بر كوه نازل مى شد، خشوع و خشيت از آن ظاهر مى گشت. «لرأيته خاشعاً متصدّعاً من خشية اللّه» - امثال و تمثيلات قرآنى، نياز به تدبّر و تفكّر دارد و گرنه به درستى درك نمى شود. «تلك الامثال نضربها للنّاس لعلّهم يتفكّرون» @sahife2

درمان بیماریهای دل با قرآن خداوند در قرآن کریم می فرماید: لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛ اگر این قرآن را بر کوهى نازل مى کردیم، مى دیدى که در برابرش به خشوع درمى آید و از ترس خدا مى شکافد. این مَثَلها را براى مردم مى آوریم باشد که بیندیشند. وقتی باران بر زمین نازل می شود، خشوع زمین، باعث رویش گیاه می شود. هر چیزی خشوعش به حسب خودش است. وقتی در زمین، جبال باشد که ضد خشوع است، حتی اگر باران هم ببارد، سودی ندارد، یا اگر زمین شوره زار باشد، سودی نمی کند؛ لذا ارض هم باید برای رویش گیاه، خشوع داشته باشد تا باران رحمت الهی در او ببارد و باعث حیات شود: وَ مِنْ آیاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَهً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذی أَحْیاها لَمُحْیِ الْمَوْتى إِنَّهُ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ؛ و یکى از آیات خدا این است که زمین را مى بینى مرده و بى جنب و جوش است؛ ولى وقتى ما باران بر آن نازل مى کنیم به جنب و جوش مى افتد و بالا مى آید، آرى، آن کس که مردگان را زنده مى کند همان کسى است که زمین را زنده مى کند که او بر هر چیزى قادر است. اگر ارض برای احیا و طراوت، خشوع می خواهد تا بارش باران بر آن، نتیجه  دهد، ارض دل انسان هم با نشیب و فرازهای بی مورد و عدم خشوع به جایی نمی رسد. چه چیز باعث شده که گیاه و درخت حکمت در دل ما رویش پیدا نکند؟ همین جبالی که در ارض دل هستند و ضد خشوع هستند. درمان این موانع چیست؟ برای رفع این موانع و این پستی و بلندی هایی که ضد رویش گیاه حکمت است، حضور قرآن، مفید و لازم است. قرآن خشوع می آورد، رویش می آورد، باعث حیات می شود. مشکل همه ما همین است. « لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ» برای رفع این موانع است. قرآن به «لو انزلنا» اشاره کرده است، یعنی باید قرآن، به گونه ای به دل برسد. اگر قرائت همراه با سرایت باشد، حیات می آید. در بعضی از موارد حتی راجع به اهل بیت علیهم السلام دارد که «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعین» را در نماز، تکرار می کردند و بعد می فرمودند: آن قدر آن آیه را تکرار کردم، تا این که آن را از خداوند شنیدم. در روایات ذکر شده است که وقتی اهل بیت علیهم السلام قرآن می خواندند، گویا مستقیم از حق تعالی می شنیدند. همه واسطه ها برداشته می شد. مهم این است که قرآن، بر دل انسان نزول پیدا کند، و إلا ملکوت قرآن در جای خودش محفوظ است. من فقط باید دریچه دلم را کمی باز کنم تا قرآن بتواند به سراغم بیاید و در نتیجه، خشوع و حیات بیاید. این خیلی جای تأمل دارد که برای به دست آوردن نزول قرآن بر دل چه باید کرد؟ جبال، بخش سخت زمین است و از موادی خاص تشکیل شده است. قرآن حتی این را ذوب می کند و خاشع می کند. در ارض دل ما هم مواردی هست که ارض دل ما را دچار سختی می کند و این ضد خشوع است. شاید جبال با جبلّیاتی که در ما بوده و آرام  آرام جمع شده، سخت شده و نتوانستیم از خودمان دور کنیم، بی تناسب نباشد. از جمله این که مثلا یک خصوصیتی را ما ژنش را همراه آورده ایم و همچنین صفات سنگین ما، سختی های ارض دل ما از موارد مختلف جمع شده است، این ها را قرآن آب می کند؛ اما به شرط این که «انزلنا» شود. یعنی قرائت ما با توجه باشد تا به دل سرایت کند. @sahife2

روایت پیامبر از درک یک آیه از قرآن، که ضامن سعادت هردو جهان است !! درک فقط یک آیه!!!! (استاد فاطمی نیا)👇 https://www.aparat.com/v/NWlDS/درک_فقط_یک_آیه_از_قرآن_با_جان_و_دل...%28استاد @Saginaw