محتوا ى جمله‏ ى دوم دعا ى امام (علیه السلام) میخواهد بگوید كه اگر دعا ى اولش " صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ " مستجاب نگردد، موجب كاهش ارج اجتماعيش می‏شود و قدر و منزلتش در نظر مردم تنزل خواهد يافت. ولذا به پيشگاه خدا عرض می‏كند: و لا تبتذل جاهى بالاقتار.

« #جاه » عبارت از قدر و منزلتى است كه نصيب افراد محبوب می‏شود و محبوبيتشان ناشى از مزايا و كمالاتى است كه واجد آنها هستند و مردم نيز به آن مزايا علاقه دارند، مانند: رهبر آزاد ى‏ بخش و عزت‏آفرين، راهنماى مردم به سعادت و رستگار ى، حامی مظلوم و دفع كننده‏ ى ظالم، دستگير ى از افتادگان و خدمت به ضعيفان، علم و تقوى، سخاوت و شجاعت، و ديگر سجايا و صفات ى از اين قبيل.

#جاه و #رياست نوعى سلطه بر مردم و تسخير آنان است و در هر دو، اطاعت و انقياد وجود دارد، با اين تفاوت كه رياست فرمانروايى بر ابدان مردم است و قدرت اجرايى آن نيروها ى مادى است،

مردم جهان به طور طبيعى به #جاه و محبوبيت و همچنين به مقام و #رياست علاقه دارند، ولى هر يك از آن دو ممكن است از دو راه نصيب گردد: يكى آنكه جاه و رياست از پى افراد لايق بروند و آنان را به مالكيت قلوب و فرمانروايى بر ابدان مردم برسانند، و ديگر آنكه عاشقان جاه و رياست از پى محبوبيت و مقام بروند و با تسبيب اسباب، خواه مشروع باشد يا نامشروع، خويشتن را به هدف برسانند، دلها را قبضه كنند يا كرسى ‏ها ى مقام را اشغال نمايند.

در صورتى كه افراد لايق بدون سعى و كوشش به جاه و محبوبيت نايل گردند، لازم است متوجه باشند كه علاقه‏ ى دلها ى مردم به آنان از نعمتها ى حضرت بار ى تعالى است، بايد قدرش را بشناسند و از آن سوء استفاده ننمايند، و با اعمال زشت آن را از ميان نبرند، بعلاوه بايد خدا را در اعطا ى اين نعمت شكر گويند

شكر نعمت جاه و محبوبيت: حمايت مظلومان، خدمت به ضعفا و بينوايان، برآوردن حوايج نيازمندان، و از اين قبيل اعمال است.

پاداش دنيو ى شكر جاه، افزايش محبوبيت و ازدياد قدر و منزلت است. لئن شكرتم لازيدنكم. اگر شكر نموديد، نعمت را بر شما فزونتر خواهم نمود. و اگر با وجود جاه، به درخواست ضعفا بى ‏اعتنا باشيد، كفر نعمت نموده‏ايد و كيفر آن از بين رفتن محبوبيت و قدر و منزلت است. شكر نعمت، نعمتت افزون كند كفر، نعمت از كفت بيرون كند

امام صادق (علیه السلام) فرمود: ما من مومن بذل جاهه لاخيه المومن الا حرم الله وجهه عل ى النار و لم يمسسه قتر و لا ذله يوم القيامه. هيچ مومنى نيست كه #جاه و محبوبيت خود را در راه برآوردن نياز برادر دينى خود صرف كند، مگر آنكه خداوند رويش را بر آتش دوزخ حرام می‏نمايد و در قيامت دچار تنگناى و ذلت نخواهد شد.

جاه و محبوبيت همانند مال و ثروت در قيامت مورد پرسش است و تخلف از اداى وظيفه‏ ى نعمت جاه، كيفر الهى را در بردارد. پیامبر اکرم صلى الله عليه و آله : خداوند از جاه بنده همانند مالش سئوال می‏كند، می‏فرمايد: يا عبدى رزقتك جاها فهل اعنت به مظلوما او اغثت به ملهوفا. بنده‏ ى من! به تو جاه و محبوبيت روزى نمودم، آيا مظلومی را مورد حمايت قرار داد ى؟ آيا به استغاثه‏ ى ستمديده‏ ى مضطربى پاسخ گفتى؟

صاحب #جاه و محبوبيت كه در دنيا به نفع برادر دينى خود قدم برندارد، علاوه بر مجازات دنيو ى، در قيامت نيز كيفر خواهد داشت: امام صادق (علیه السلام) فرمود: ايما مومن بخل بجاهه على اخيه المومن و هو اوجه جاها منه الا مسه قتر و ذله فى الدنيا و الاخره و اصابت وجهه يوم القيامه نفحات النيران معذبا كان او مغفورا له. آن كس كه بخل كند بر جاه خود درباره‏ ى برادر دينيش با آنكه محبوبيت و ى بيش از محبوبيت آن برادر مومن است، مجازاتش در دنيا و آخرت مضيقه و ذلت خواهد بود، بعلاوه امواج حرارت آتش در قيامت پيوسته با صورتش در تماس است و او را رنج می‏دهد، خواه او اهل عذاب باشد و خواه از مشمولين عفو و غفران الهى.