***در بعضى از آيات قرآن شريف، رضاى خداوند از گروهى اعلام گرديده كه آنان نيز از خداوند خشنود و راضى هستند. رضى الله عنهم و رضوا عنه اولئك حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون. خداوند از آنها راضى و آنان نيز از خداوند رضايت دارند، اين گروه حزب الله‏ اند و آگاه باشيد كه اعضاى حزب خداوند از رستگار ى و سعادت واقعى برخوردارند.

***در بعضى از روايات آمده كه يكى از راههاى رسيدن به رضوان بارى تعالى اين است كه آدمی، خود، به #قضا و #قدر و مقدرات الهى راضى و خشنود باشد. *ان موسى عليه‏السلام قال: يا رب! دلنى على عمل اذا انا عملته نلت به رضاك. فاوحى الله تعالى اليه: ان رضاى فى رضاك بقضائى. حضرت موسى بن عمران عليه‏السلام عرض كرد: بار الها! مرا راهنمايى فرما به عملى كه چون انجام دادم به وسيله‏ ى آن به رضاى تو نايل گردم. خداوند به و ى وحى فرمود كه رضاى من در رضاى تو به قضاى من است. *على (علیه السلام) فرمود: كن راضيا تكن مرضيا. به قضاى الهى درباره‏ ى خودت راضى باش تا مشمول #رضوان بارى تعالى باشى. على (علیه السلام) فرمود: علامه رضا الله سبحانه عن العبد رضاه بما قضى به سبحانه له و عليه. علامت رضاى خداوند سبحان از بنده، رضاى بنده است به آنچه خداوند درباره‏ ى او مقدر فرموده است، خواه مقدر الهى به نفعش باشد يا به ضررش.

✳️ امام سجاد (علیه السلام) در جای دیگر: اللهم و جللنى رضاك. بار الها! تمام وجود مرا با جامه‏ ى #رضا و خشنوديت بپوشان. #دعا_بیستم_21

**ائمه‏ ى طاهرين عليهم‏السلام برا ى آنكه پيروان خود را در رضاى به قضاى الهى كه يكى از راهها ى وصول به #رضوان بار ى تعالى است آگاه بار بياورند و با منطقى نافذ قانعشان نمايند، ضمن روايات متعدد ى، مطالب آموزنده‏اى را تذكر داده‏اند. امام صادق (علیه السلام) فرمود: ان اعلم الناس بالله ارضاهم بقضاء الله. عالمترين مردم به صفات كمال حضرت بارى تعالى، راضى ‏ترين آنان به قضاى خداوند است.

راو ى حديثی می‏گويد: به امام صادق (علیه السلام) عرض كردم:باى شيئى يعلم المومن بانه مومن؟ با چه چيز ايمان واقعى مومن شناخته می‏شود؟ در پاسخ فرمود: بالتسليم لله و الرضا فى ما ورد عليه من سرور او سخط. با تسليم در مقابل بارى تعالى و رضا از آنچه بر او از سرور و خشم وارد می‏شود.

يكى درد و يكى درمان پسندد يكى وصل و يكى هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد

** آدمی اگر به قضاى الهى راضى نشود و با نيروى ايمان به ضمير آشفته‏ ى خود تسكين نبخشد، قادر نيست مكروهات و ناملايمهايى را كه به آنها مبتلاست برطرف نمايد، ولى ممكن است با جزع و بى ‏صبرى به عوارض روحى و بيمارى عصبى نيز مبتلا شود، مصيبت تازه‏اى را بر مصائب دنياى خويش بيفزايد و در آخرت از پاداش و صبر و رضا محروم گردد. امام باقر (علیه السلام) فرمود: من رضى بالقضاء اتى عليه القضاء و عظم الله اجره و من سخط القضاء مضى عليه القضاء و احبط الله اجره. كسى كه به قضاى الهى راضى باشد، قضا و مقدرات بر او وارد می‏شود و خداوند به وى اجر عظيم عطا می‏فرمايد و كسى كه به قضاى حق خشمگين باشد، آنچه مقدر است بر او می‏گذرد و خداوند اجر قيامتش را از ميان می‏برد.

از راههاى رسيدن به #رضوان بارى تعالى، رضاى به قضاء و مقدرات اوست، خواه آن مقدر مطبوع طبع و مقبول آدمی باشد يا مورد بى ‏رغبتى و كراهت.

***راه ديگرى كه در روايات ارائه شده و موجب نيل به #رضوان خداوند است، اطاعت و فرمانبرى از ذات مقدس اوست. *على (علیه السلام) فرموده: رضا الله سبحانه مقرون بطاعته. رضاى خداوند و طاعت او به هم پيوسته‏ اند. *امام صادق (علیه السلام) در پايان نامه‏ا ى كه برا ى اصحاب خود نوشته، فرموده است: من سره ان يعلم ان الله يحبه فليعمل بطاعه الله و ليتبعنا. كسى كه خوشحال می‏شود از اينكه بداند خدا او را دوست دارد، البته بايد اوامرش را به كار بندد، او را اطاعت نمايد و از ما پيروى كند.

با توجه به اينكه مردم به اوامر و نواهى خداوند دسترسى ندارند و از آنها ناآگاه‏اند و بايد از راه وحى و به وسيله‏ ى پيمبر او ابلاغ گردد، بنابراين اطاعت از بارى تعالى ايجاب می‏كند كه مردم از پيمبر گراميش اطاعت نمايند : من يطع الرسول فقد اطاع الله. كسى كه از پيغمبر خدا اطاعت می‏كند، تحقيقا از ذات اقدس الهى اطاعت نموده است.

پيشواى بزرگ اسلام (ص) در طول ايام رسالت خود، به دو اطاعت از طرف بارى تعالى ماموريت يافت: اول، به عنوان يك مسلمان موظف بود از تمام اوامر و نواهى خداوند كه در شرع اسلام مقرر فرموده است، اطاعت كند و عملا آنها را به كار بندد. دوم، به عنوان رسول خدا موظف بود اوامر الهى را در تبليغ رسالت اطاعت كند، دين حق را به مردم برساند و جامعه را به صراط مستقيم هدايت نمايد. در اطاعت اول، وظيفه‏ ى مسلمانى را در كمال خوبى و شايستگى انجام داد و به #رضوان الهى نايل گرديد. در اطاعت دوم، يعنى تبليغ رسالت، با مصائبى سخت و جانكاه از ناحيه‏ ى دشمنان مواجه گرديد، ولى ضعف و سستى به خود راه نداد، در كمال جديت مسير خويش را پيمود و دين حق را بخوبى ابلاغ نمود، بر اثر اطاعت از انجام اين وظيفه‏ ى بسيار سنگين در امواج رضوان الهى غوطه‏ور شد و از حداكثر قرب بارى تعالى برخوردار گرديد. على عليه‏السلام در يكى از خطبه ‏ها از رضوان بارى تعالى و آزار شديد مردم نام برده است. وَنَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، خاضَ إلى‏ رِضْوانِ اللَّهِ كُلَّ غَمْرَةٍ وَتَجَرَّعَ فيهِ كُلَّ غُصَّةٍ ... شهادت می‏دهيم كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله بنده و رسول خداوند است. او با تمام وجود در #رضوان خداوند فرورفت و مصائبى را كه از خلق در راه تبليغ ديد، تحمل نمود. #نهج_البلاغه_خطبه_194

بندگان باايمان و خالص در مقام فرمانبرى از اوامر الهى و جلب رضاى خداوند، بالاترين مراتب اطاعت را از خود بروز داده‏اند. #عمار_ياسر كه از تربيت شدگان ممتاز مكتب اسلام است، در جنگ #صفين پيش از آنكه به عرصه‏ ى پيكار قدم بگذارد، در پيشگاه خداوند عرض كرد: اللهم انك تعلم انى لو اعلم ان رضاك فى ان اقذف بنفسى هذا البحر لفعلت، اللهم انك تعلم انى لو اعلم ان رضاك فى ان اضع ظبه سيفى فى بطنى ثم انحنى عليه حتى يخرج من ظهرى لفعلت، اللهم انى اعلم مما علمتنى انى لا اعمل عملا اليوم هذا هو ارضى لك من جهاد هولاء الفاسقين. بار الها! تو می‏دانى اگر بدانم رضاى تو در اين است كه خود را در اين دريا بيفكنم می‏افكنم، بار الها! تو می‏دانى اگر بدانم رضاى تو در اين است كه نيش شمشير را بر شكمم بگذارم و آنقدر فشار دهم كه از پشتم به در آيد اين كار را انجام می‏دهم، بار الها! از دينى كه به من آموخته‏اى می‏دانم امروز هيچ عملى بيش از #جهاد با اين مردم گناهكار، مرضى ذات اقدس تو نيست.