ادامه ی برنامه ی روزانه ی ختم صحیفه سجادیه #دعا_سی_دو_16 دعای سیدالساجدین (ع ) پس از نماز شب برای خود و اعتراف به گناه: 🔹اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَمَرْتَنِى فَتَرَكْتُ، وَ نَهَيْتَنِى فَرَكِبْتُ، وَ سَوَّلَ لِىَ الْخَطَاءَ خَاطِرُ السُّوءِ فَفَرَّطْتُ🔹 🔸خدايا! تو مرا امر كردى و من ترك فرمان تو كردم و مرا نهى فرمودى و مرتكب نهى تو گشتم و انديشه بد، كار زشت را به نظر من نيكو نمود، پس از حد در گذشتم🔸 #سی_دو #نمازشب #گناه 👁کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_دو_16 دعای سیدالساجدین (ع ) پس از #نمازشب برای خود و اعتراف به گناه: 🔹اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَمَرْتَنِى فَتَرَكْتُ، وَ نَهَيْتَنِى فَرَكِبْتُ، وَ سَوَّلَ لِىَ الْخَطَاءَ خَاطِرُ السُّوءِ فَفَرَّطْتُ🔹 🔸خدايا! تو مرا امر كردى و من ترك فرمان تو كردم و مرا نهى فرمودى و مرتكب نهى تو گشتم و انديشه بد، كار زشت را به نظر من نيكو نمود، پس از حد در گذشتم🔸 #سی_دو ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_دو_16 ✳️ نقش #عبادت در مهار گناه‏ قسمت اول بزرگان دين در بحث تكامل انسان از نظر روحى و اخلاقى، به مسئله تدريج و گام به گام اعتقاد دارند. يعنى سقوط و فرود همانند صعود و فراز، مرحله به مرحله صورت مى‏گيرد؛ زيرا آدمى همان طور كه به آهستگى از اوّلين درجه حركت نموده و به آخرين درجه رشد و كمال مى‏رسد. در پستى و ذلّت هم مانند فواره آب از گناهان كوچكى به سوى جنايات بزرگى قدم برداشته و رفته رفته گستاخ و بى‏حيا مى‏گردد، تا آن كه به حدّ كفر محض رسيده و شيطان هم از او برائت جسته و از حال بد او متنفّر و گريزان است. خداوند داستان منافقان كه كافران از اهل كتاب را، با وعده‏هاى دروغ فريفتند به حكايت فريب شيطان تشبيه مى‏فرمايد: كَمَثَلِ الشَّيْطنِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسنِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنّى بَرِى‏ءٌ مّنكَ إِنّى أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعلَمِينَ» [داستان منافقان كه كافران از اهل كتاب را با وعده‏هاى دروغ فريفتند] چون داستان شيطان است كه به انسان گفت: كافر شو. هنگامى كه كافر شد، گفت: من از تو بيزارم، من از خدا كه پروردگار جهانيان است، مى‏ترسم. پس از آن كه انسان فريب شيطان مكّار را خورد در جستجوى واسطه يا پناهگاهى است تا او را در آغوش رحمت گيرد، ولى هيچ راهى جز بازگشت به سوى خدا نمى‏يابد؛ زيرا وجودِ بى‏نهايت براى موجودى جاى ديگرى نمى‏گذارد، بلكه اگر انسان از بى‏نهايت فرار كند بايد به خود او پناه ببرد و اگر پنهان هم مى‏گردد باز در پناه حقيقت بى‏انتها قرار دارد. آثار رسوب به جا مانده از گناه در قلب، گاه خطرناك‏تر از اصل گناه است؛ زيرا عصيان جاى خود را آلوده مى‏كند و نظافت و طهارت نفس را كه سبب پيوند انسانى به عالم ربوبى است از جان و دل جدا مى‏كند، اندك اندك علاقه او را به عبادت و پرستش حق كمرنگ نموده و سپس بى‏اهميّت مى‏سازد. در حديث معراج خطاب به پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله آمده است: اى احمد! آيا مى‏دانى كه بنده چه وقت مرا پرستش مى‏كند؟ عرض كرد: نه، اى پروردگار! فرمود: هر گاه هفت خصلت در او فراهم آيد: پارسايى كه جلوگير او از حرام‏ها شود و سكوتى كه او را از سخنان بيهوده باز دارد و ترسى كه هر روز بر گريه او بيفزايد و شرمى كه در خلوت و تنهايى از من داشته باشد و خوردن به اندازه ضرورتِ دنيا را ناخوش دارد؛ چون من آن را ناخوش دارم و نيكان را دوست بدارد به خاطر آن كه من آنان را دوست مى‏دارم. فضل بن شاذان در حكمت مسائلى كه از محضر على بن موسى الرضا عليه السلام گرد آورده است، مى‏نگارد: اگر پرسشگرى بپرسد: چرا مردم خدا را عبادت مى‏كنند؟ امام در جواب فرموده است: چون ياد خدا را فراموش نكنند و آداب او را وانگذارند و از دستورها و زجرهاى او غافل نشوند؛ زيرا درستى و پايدارى آنان در دين است، اگر بدون مراسم عبادى به حال خود رها شوند، پس از مدتى دل‏هايشان سخت و سنگ مى‏شد. اگر گفته شود براى چه مردم به نماز مأمور شدند؟ امام در جواب فرموده است: براى اين كه نماز اقرار به ربوبيّت حق تعالى است و اين مصلحت عمومى گسترده است؛ زيرا در آن همتايى و همانندى او برداشته شده است و بنده با كمال خاكسارى و فروتنى و اعتراف به بندگى و تقاضاى عفو از گناهان گذشته ايستاده و هر روز پيشانى بر خاك گذارده تا ياد خدا نموده و فراموشش نكرده؛ و به اين وسيله، حالت خشوع و خوف و خوارى خود را در برابر پروردگار نشان داده است. علاوه؛ در اين مراسم بندگى و نيايش، از خداى منّان درخواست دين و دنيا نموده و از ساحت او تقاضاى زياد آنها كرده است. و از او خواستار تنفّر از فساد مى‏شود. و اينكه بنده هر روز و شب اين عبادت را با اين مصلحت‏ها بايد بجا آورد تا مدير و آفريننده خود را فراموش نكند كه در نتيجه به ستمگرى و گردنكشى بپردازد. و اساس ايستادن به پيشگاه پروردگار، سبب مى‏شود بنده از گناهان بيزار گشته و بين او و اقسام فساد، مانع پيدا شود. ادامه دارد ... دعای #سی_دو کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_دو_16 ✳️ نقش #عبادت در مهار گناه‏ قسمت دوم حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: إِذا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً أَلْهَمَهُ حُسْنَ الْعِبادَةِ. هر گاه خداوند بنده را دوست بدارد، نيكويى عبادت را به دل او اندازد. فَضِيلَةُ السَّادَةِ حُسْنُ الْعِبادَةِ. برترى مرتبه بزرگواران، نيكويى عبادت است. الْعِبادَةُ الْخالِصَةُ أَنْ لايَرْجُوَ الرَّجُلُ إِلَّا رَبَّهُ وَ لايَخافَ إِلَّا ذَنْبَهُ. پرستش خالص اين است كه مردى اميد نداشته باشد مگر از پروردگارش و نترسد مگر از گناه خود. در صحف ادريس عليه السلام آمده است: إِذا دَخَلْتُمْ فى‏ الصَّلاةِ فَاصْرِفُوا لَهَا خَواطِرَكُم وَ أَفْكارَكُمْ وَ ادْعُوا اللَّهَ دُعاءً طاهِراً مُتَفَرِّغاً وَ سَلُوهُ مَصالِحَكُم وَ مَنافِعَكُم بِخُضُوعٍ وَ خُشُوعٍ وَ طاعَةٍ وَ اسْتِكانَةٍ وَ إِذا رَكَعْتُمْ وَ سَجَدْتُمْ فَأَبْعِدُوا عَنْ نُفُوسِكُم أَفْكارَ الدُّنْيا وَ هَواجِسِ السُّوءِ وَ أَفْعالَ الشَّرِّ وَ اعْتِقادَ الْمَكْرِ وَ مَأْكِلَ السُّحْتِ وَالْعُدْوانِ وَ الْأَحْقادِ وَ اطْرَحُوا بَيْنَكُمْ ذلِكَ كُلَّهُ ... آنگاه كه وارد نماز شديد، ذهن و فكرتان را متوجّه آن سازيد و خدا را با دلى پاك و آسوده بخوانيد و با فروتنى و خوارى و فرمانبردارى و ترس، مصلحت‏ها و بهره‏هاى خود را بخواهيد و هر گاه ركوع و سجود كرديد افكار دنيوى و خيالات بد و ناشايست و كردارهاى زشت و انديشه مكر و خدعه و حرام‏خوارى و تجاوز و دشمنى و كينه‏ها را از خود دور سازيد و همه اينها را از ميان خود به دور افكنيد. حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد كه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در خطبه‏اى به ما فرمود: بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ خُلِقَ لِلْعِبادَةِ فَأَلْهَتْهُ الْعاجِلَةُ عَنْ الْأَجِلَةِ، فازَ بِالرَّغْبَةِ الْعاجِلَةِ وَ شَقِىَ بِالْعاقِبَةِ. بد بنده‏اى است آن بنده‏اى كه براى عبادت آفريده شده، امّا دنيا او را از آخرت غافل كرده است، به خواهش‏هاى زودگذر دنيوى دست يافته و در عاقبت بدبخت شده است. على بن ابراهيم در تفسير خويش، پرسش‏هايى را كه از امير المومنين عليه السلام درباره آيات قرآن پرسيده‏اند آورده است كه حضرت على عليه السلام درباره آيه: وَ أَقِمِ الصَّلَوةَ إِنَّ الصَّلَوةَ تَنْهَى‏ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنكَرِ» بخوان و نماز را برپا دار، يقيناً نماز از كارهاى زشت، و كارهاى ناپسند باز مى‏دارد. فرمود: مَنْ لَمْ تَنْهَهُ الصَّلاةُ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ لَمْ يَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلَّا بُعْداً. هر كس نمازش او را از كارهاى زشت باز ندارد؛ چيزى به غير از دورى خدا نصيب او نمى‏گردد. دعای #سی_دو کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🙏(بار خداوندا ‌تو‌ مرا (به كارهائى) فرمان دادى ولى ‌من‌ (آنها را) ترك كردم) (اللهم انك امرتنى فتركت). (و ‌از‌ انجام (امورى) نهى فرمودى ولى ‌من‌ مرتكب شدم) (و نهيتنى فركبت). (انديشه ‌و‌ خاطرات بد، گناهان ‌و‌ خطاها ‌را‌ ‌در‌ نظرم بياراست ‌و‌ لذا ‌در‌ اجتناب ‌از‌ آنها تقصير نمودم) (و سول لى الخطا خاطر السوء ففرطت). من ‌در‌ انجام واجبات ‌و‌ فرائض آنچنان كوتاهى كردم كه: (هيچ روزى ‌را‌ ‌بر‌ روزه ‌و‌ صيام خود نمى توانم گواه بگيرم ‌و‌ ‌به‌ هيچ شبى ‌از‌ تهجد ‌و‌ ‌شب‌ زنده دارى خود نمى توانم پناه ببرم) (و ‌لا‌ استشهد على صيامى نهارا، ‌و‌ ‌لا‌ استجير بتهجدى ليلا). (و هيچ سنت ‌و‌ راه رسم خوبى مرا ‌به‌ خاطر احياء خود ستايش نمى كند) (و ‌لا‌ تثنى على باحيائها سنه). ‌به‌ ‌جز‌ فرائض ‌و‌ واجباتى ‌كه‌ ‌هر‌ ‌كس‌ آنها ‌را‌ ضايع سازد هلاك خواهد شد) (حاشى فروضك التى ‌من‌ ضيعها هلك). (من هرگز چنين نبوده ‌ام‌ ‌كه‌ ‌با‌ انجام نافله ‌ها‌ ‌به‌ ‌تو‌ متوسل گردم- ‌با‌ اينكه ‌از‌ وظائف واجب فراوانى غفلت ورزيده ام-) (و لست اتوسل اليك بفضل نافله مع كثير ‌ما‌ اغفلت ‌من‌ وظائف فروضك). علاوه ‌بر‌ اين (در موارد بسيارى ‌از‌ پايگاههاى حدود ‌و‌ ثغور ‌تو‌ تجاوز كرده، ‌به‌ هتك حرمتهايت پرداخته ‌و‌ گناهان كبيره ‌اى‌ ‌را‌ مرتكب شده ام) (و تعديت عن مقامات حدودك الى حرمات انتهكتها ‌و‌ كبائر ذنوب اجترحتها). تنها آنچه ‌به‌ داد ‌من‌ رسيده (عافيت ‌تو‌ نسبت ‌به‌ ‌من‌ است ‌كه‌ همچون ستر ‌و‌ پوششى ‌بر‌ فضائح ‌و‌ رسوائى آنها فروافتاده) (كانت عافيتك لى ‌من‌ فضائحها سترا). #دعا_سی_دو_16 🆔 @sahife2