eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
17.1هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن و درخواست آن: 🔹اللَّهُمَّ إِنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِينَ، وَ إِنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبِينَ، وَ إِنْ يَكُنِ الاسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّى لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ🔹 🔸خداوندا! اگر پشيمانى توبه است، من از هر پشيمانى؛ پشيمانترم، و اگر ترك گناه بازگشت است، من پيش از همه بازگشتم، و اگر طلب آمرزش گناه را ميريزد، من از تو آمرزش مى خواهم🔸 ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه @sahife2
قسمت اول 🔴 اینجا امام علیه السلام می‌خواهند یک اصلی را بیان کنند و به خدای متعال عرض می‌کند، یعنی به ما آموزش می‌دهد، «اللَّهُمَّ إِنْ یکنِ النَّدَمُ تَوْبَهً إِلَیک فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِینَ» خدایا اگر پشیمانی توبه حساب شود من پشیمان‌ترینِ پشیمانان هستم. اینجا یک اصلی هست که باید آن را بگویم، اصل این است که ریشه‌ی توبه پشیمانی است، پشیمانی از حالاتِ درونیِ انسان است، هر انسانی این حس را در خود متوجّه می‌شود، اگر شما نسبت به امری پشیمان شوید خودتان متوجّه می‌شوید، حتّی دو دل هم نمی‌شوید که آیا من پشیمان بشوم یا نشوم، از تهِ دل و با تمام جان می‌گویی ای کاش انجام نمی‌دادم، این پشیمانی است، این توبه است. من به دوستان می‌گویم که «استغفرالله» گفتن حکمِ نعناء داغ و پیاز داغ را دارد، وگرنه در اصل پشیمانی است، حالا اینکه انسان بعداً استغفار هم می‌کند دیگر چه بهتر، ادب نشانمی‌دهد و جداً از خدای متعال می‌خواهد که او را ببخشد، چون خدای متعال به ما بدهکار نیست، او باید بهرحال ما را ببخشد، همیشه ما بدهکار هستیم، منتها در اینجا یک قید هست، قید این است که پشیمانی باید صرفاً جنبه‌ی «برای خدا بودن» داشته باشد. وگرنه کودکی در جایی بود و پدرِ او هم در فلان جای مهم کار می‌کند و تو هم بخاطرِ آن کودک پشیمان شدی، بگویی که ای وای! ممکن است برود به پدرش بگوید و کار بالا بگیرد…. این توبه نیست، این برای ترس از دنیا است، جنبه‌ی «برای خدا بودن» ندارد. باید برای خدا باشد، اصلاً خودت هستی و خدا، از خدا خجالت می‌کشی که من چرا این کار را انجام داده‌ام، خدایا من پشیمان هستم… این اصلِ توبه است. منتها شما به خودتان نگاه نکنید، شما که اینجا تشریف می‌آورید اهلِ فضل هستید، منتها در بین عامّه‌ی مردم این چیزها را متوجّه نمی‌شوند؛ مثلاً گناهی را مرتکب می‌شوند و می‌گویند می‌خواهم بروم مشهد توبه کنم!مثلاً بلیطِ او هم هفته‌ی آینده هست و او هم به نظرِ خودش یک هفته‌ی دیگر فرصت دارد که گناه کند، این یعنی چه؟ اصلاً این حرفِ عوامانه است… اگر پشیمان شده‌ای همین الآن باید توبه کنی، چرا مشهد؟ اینجا توبه کن و بعد به مشهد برو و حضرت را شفیع قرار بده که ان شاء الله توبه‌ی تو قبول شود. 👈ادامه دارد .... 👤آیت الله کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
قسمت دوم 🔴شیخ بهایی می‌فرماید: اگر کسی سَم خورده باشد، همان لحظه او را وادار می‌کنند که آن‌ سَم را بالا بیاورد، می‌فرماید که انسان گنهکار مانندِ انسانِ سَم خورده است، خدا نکند و ان شاء الله از همه‌ی خانواده‌ها دور باشد، یک نفر به یک قصدِ بدی چند دارو را خورده است، چکار می‌کنند؟ او را سریع به یک مرکز درمانی می‌برند و کاری می‌کنند که این‌ها سریع بیرون بیایند… پس آنکه می‌گوید می‌خواهم بروم به مشهد تا توبه کنم، می‌خواهم به مکّه بروم توبه کنم، این هنوز توبه نکرده است، مشخّص نیست که اگر آنجا هم برود موفّق شود، بیخود می‌گوید، او باید با تمامِ جانِ خود بسوزد، باید واقعاً ناراحت شود، آن زمان توبه محقّق می‌شود. باید جنبه‌ی «فقط برای خدا بودن» داشته باشد، توبه فقط به گفتن نیست، یا نعوذبالله چیزی می‌خورد و پزشک به او گفته است که این کبد و ریه‌ی تو را بهم می‌ریزد، آن چیز هم حرام است، بعد از گفتنِ پزشک نمی‌خورد و می‌گوید توبه کردم، این برای خدا نیست، برای جسمِ خودت هست، برای سلامتیِ خودت هست، پشیمانی باید منهای همه‌ی این‌ها باشد، باید فقط برای خدا باشد، چرا من در مقابلِ این خدای بزرگ روا دیدم و معصیّت کردم؟ حضرت رضا علیه السلام می‌فرمایند: اگر خدای متعال وعده‌ی بهشت و جهنّم هم به مردم نمی‌داد، حقِّ او بود که مردم گناه نکنند… من نقل به معنا می‌کنم… چون خدا خدای بزرگی است، خدا خدای دوست‌داشتنی است. «اللَّهُمَّ إِنْ یکنِ النَّدَمُ تَوْبَهً إِلَیک فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِینَ» خدایا اگر پشیمانی توبه حساب شود من پشیمان‌ترینِ پشیمانان هستم. «وَ إِنْ یکنِ التَّرْک لِمَعْصِیتِک إِنَابَهً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِیبِینَ» «إنَابَه» هم به معنای بازگشت و رجوع به خدای متعال است، در قرآن هم «وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ»[۱] داریم که یعنی به خدا بازگردید… خدایا اگر ترکِ معصیب «إنَابَه» حساب می‌شود من اوّلین منیب هستم، به سوی تو بازگشتم. ببینید اینجا چند «اگر» دارد. «وَ إِنْ یکنِ الِاسْتِغْفَارُ حِطَّهً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّی لَک مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ» خدایا اگر استغفار یا طلبِ آمرزش بارِ گناه را زمین می‌گذارد پس من از مستغفرین هستم، خدایا من تمامِ شرایط را دارم. حالا باید دید که این اگرها چیست؟ ما یک سری «اگرِ حقیقی» داریم و یک سری «اگرِ غیرِحقیقی»! مثلاً می‌گویم اگر امروز بازار رفتی برای من فلان چیز را بخر؛ این اگر است، شاید بازار نرود! این «اگر»ها اگرهای حقیقی است، یک «اگر»هایی هست که این‌ها اگرهای تأکیدی است، بعضی اوقات عاطفی است، مثلاً انسان به فرزندِ خود می‌گوید: اگر من پدرِ تو هستم به حرفِ من گوش بده، این دیگر اگر ندارد، چون پدرِ اوست، گاهی اوقات این‌ها برای تأکید است، گاهی اوقات برای استعطاف است، این‌ها اگرهای حقیقی نیست. الآن اینجا این اگرها اگرهای استعطاف است، برای طلبِ رحمت است. خودِ خدا قرار داده است، واقعاً پشیمانی توبه است، می‌گوید: خدایا اگر پشیمانی توبه است من پشیمان هستم. مثلِ اینکه من به یک بزرگی می‌گویم اگر عذرخواهی نسبت به شما وظیفه‌ی من است، من عذرخواهی می‌کنم، یعنی شرط موجود است. اینجا امام سجّاد علیه السلام می‌خواهند به ما آموزش دهند که اصلِ توبه اولاً پشیمانی است، بعد پشیمانی هم یک قید دارد و آن هم این است که پشیمانی باید فقط برای خدا باشد. 👤آیت الله کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
دعای 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در یاد کردن و درخواست آن " ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در یاد کردن و درخواست آن " ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن و درخواست آن: 🔹اللَّهُمَّ فَكَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ، وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ، وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ، وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَةَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْبَلْ تَوْبَتِى، وَ لا تَرْجِعْنِى مَرْجِعَ الْخَيْبَةِ مِنْ رَحْمَتِكَ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِينَ، وَ الرَّحِيمُ لِلْخَاطِئِينَ الْمُنِيبِينَ🔹 🔸خدايا همچنان كه به توبه امر كردى و پذيرفتن آن را وعده فرمودى، و به دعا ترغيب كردى و نويد اجابت دادى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و توبه مرا بپذير، و مرا از رحمت خود نااميد باز مگردان كه توبه گناهكاران را قبول مى فرمايى، و نسبت به خطاكارانى كه پشيمان شده اند، مهربان هستی🔸 ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه @sahife2
قسمت اول «🔴 اللَّهُمَّ فَکمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَهِ» خدایا همینطور که به توبه امر کردی «وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ» و ضمانتِ قبولی هم داده‌ای، خدا که بدهکار نیست، اما خدا آقایی می‌کند و می‌گوید شما توبه کنید و من قبول می‌کنم، «وَ حَثَثْتَ عَلَی الدُّعَاءِ» اینجا یک نکته‌ی لغوی‌ای هست که دوست دارم توجه کنید. «حثیث» مشتق از «حثّ» است، در قرآن یک جمله داریم که «یَطْلُبُهُ حَثِیثًا » دیگر غیر از آن در خاطر ندارم که جایی باشد، «حثّ» به معنای تشویق کردن و راغب کردنِ کسی یه چیزی است، خدای متعال ما را نسبت به دعا تشویق کرده است، دعا خیلی مهم است که خدا ما را به آن تشویق کرده است. «وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ وَ حَثَثْتَ عَلَی الدُّعَاءِ» خدایا ما را به دعا تشویق کرده‌ای، ما را راغب کرده‌ای، مرتّب به ما گفته‌ای که دعا کن، چشم! البته «راغب اصفهانی» در کتاب «مفرداتِ قرآن» می‌گوید: «حثّ» به معنای «حظّ» هم هست، البته دیگران هم این را گفته‌اند، «حظّ» به معنای لذّت بردن است، گاهی اوقات به معنای شانس است، خیلی اوقات در بین اعراب به معنای شانس بکار می‌رود، ولی لغویّون می‌گویند «حضّ» تقریباً بمعنای «حثّ» است. در قرآن خوانده‌اید که «وَ لا یَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْکِینِ » یعنی یکدیگر را راغب نمی‌کنید که بروید به مسکین‌ها برسید، این جرمِ بزرگی است، یکی از چیزهایی که انسان بی‌خیال یتیمان و مسکین‌ها بشود… یک عدّه یک دارالأیتامی باز کرده‌اند، تو می‌توانی حتّی یک چیز جزئی هم بدهی. اینکه می‌گویم برای برخی چیزها بی‌خیال می‌شویم، یکی از آن‌ها یتیم‌خانه است، برو یک کمکی کن، اصلاً صد تومان بده، اگر هم توانستی یک گوسفند بده، حتّی در قرآن هست که خیلی جاها گنهکاران در جهنّم می‌گویند ما کسی را به اطعام مساکین تشویق نمی‌کردیم. اینکه «یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَهٍ » یتیمی که با تو خویشاوندی هم دارد، یتیم است، پدر یا مادرِ او فوت کرده است و با تو هم خویشاوندی دارد، «أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَهٍ » مسکینِ خاک نشین، یک وقتی اصلاً روی خاک نشسته است. خلاصه می‌گوید «وَ حَثَثْتَ عَلَی الدُّعَاءِ» ما را به دعا تشویق نموده‌ای، آنجا هم می‌گوید «وَ لا یَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْکِینِ» که گفتم «حثّ» و «حضّ» هم تقریباً به یک معناست، که از آنجا مسکین را هم برای شما گفتم. 👈ادامه دارد .... 👤آیت الله کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
قسمت دوم «🔴 وَ حَثَثْتَ عَلَی الدُّعَاءِ» خدایا، خودِ تو امرِ به دعا کرده‌ای و ضمانتِ قبولیِ آن را کرده‌ای و ما را به دعا تشویق و ترغیب کرده‌ای، «وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَهَ» تشویق کرده‌ای و وعده به اجابت داده‌ای، حال که اینطور شد «فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْبَلْ تَوْبَتِی» بر پیغمبر و آلِ او رحمت و درود بفرست و توبه‌ی من را قبول کن، «وَ لَا تَرْجِعْنِی مَرْجِعَ الْخَیبَهِ مِنْ رَحْمَتِک» مرا به «خیبه» بازنگردان، «خیبه» به این می‌گویند که انسان دست خالی بشود و رستگار نشود و زیانکار بشود، در قرآن هم «وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها»[۶] آمده است، «وَ لَا تَرْجِعْنِی مَرْجِعَ الْخَیبَهِ مِنْ رَحْمَتِک إِنَّک أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَی الْمُذْنِبِینَ، وَ الرَّحِیمُ لِلْخَاطِئِینَ الْمُنِیبِینَ» خدایا! تو برای گنهکاران توّاب و مهربان هستی، برای آن خطاکارانی که به سویِ تو بازمی‌گردند. قبلاً خدمت شما گفته‌ام که وقتی به خدا «تَوّاب» می‌گویند، توبه‌ی خدا مثلِ ما نیست، توبه‌ی خدا دو معنا دارد، یکی این است که توفیقِ توبه می‌دهد و بعد هم که توفیقِ توبه داد توبه را قبول می‌کند، پس این خدا چقدر آقا و بزرگوار است. امیرالمؤمنین علیه السلام و ائمه‌ی دیگر علیهم السلام مطالبی قریب به این مضامین دارند که توبه‌ی بنده بینِ دو توبه‌ی خدا قرار می‌گیرد، در یاد داشته باشید که «اِنّمَا التّوبَهِ بَینَ التّوبَتِیْن»، توبه‌ی بنده بینِ دو توبه‌ی خدا قرار می‌گیرد، ابتدا خدای متعال توبه می‌کند، برای چه؟ توفیقِ توبه می‌دهد… تو دگرگون می‌شوی و توبه‌ای می‌کنی، حال که تو توبه کرده‌ای یک مرتبه‌ی دیگر هم توبه‌ی تو را قبول می‌کند، آن هم معنای دوّمِ توبه‌ی خداست. پس خدا «توّاب» است یعنی خدا توبه دهنده و توبه پذیر است. مطلبِ دیگر اینکه این «فَکمَا أَمَرْتَ» این «ک» چیست؟ آیا «ک» تشبیه است یا چیزِ دیگری است؟ لغویّون در اینطور جاها اختلاف دارند و می‌گویند گاهی برای تشبیه است و گاهی برای تعلیل است. کتاب «المنجد فی اللغه والأعلام» را یک مسیحی نوشته است که «لُوِیس مَعْلُوف یسوعی» نام دارد، تصوّر می‌کنم که این کتاب تابحال بیش از صد مرتبه چاپ شده است، خیلی جالب است که او مسیحی است ولی در «المنجد فی اللغه والأعلام» شواهدِ قرآنیِ زیادی می‌آورد، چرا؟ برای اینکه دیگر آنجا کفر و ایمان مطرح نیست، اگر قرآن را به عنوانِ کتابِ خدا قبول کند که قبول کرده است، اگر قبول نکند بعنوان یک کتابِ عربیِ قدیمی که قبول می‌کند! ایشان این «ک» را اینطور نوشته است، «الکافُ للتَشبیه» «ک» برای تشبیه است «وَ قَد یَکونُ للتَعلیل» گاهی برای بیانِ علّت می‌شود. در «المنجد فی اللغه والأعلام» مثالِ قرآنی آورده است، می‌گوید: «فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَمَا هَدَاکُمْ» خدا را یاد کنید برای اینکه شما را هدایت کرده است، «فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَمَا هَدَاکُمْ أی لِماهَدَاکُمْ» چون شما را هدایت کرده است… حالا بهرحال گاهی اوقات «ک» تشبیه است و گاهی اوقات «ک» تعلیل است. اینجا سیدعلیخان می‌فرماید: «وألکافُ انما للتَعلیل» یا تعلیل است «فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَمَا هَدَاکُمْ»… همانطور که خودِ تو امر کرده‌ای بهمین علّت هم توبه‌ی من را قبول کن. وقتی انسان از یک شخصِ بزرگی چیزی می‌خواهد، می‌گوید خودت گفته‌ای، یعنی این را علّت قرار می‌دهد. 👤آیت الله کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
دعای 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در یاد کردن و درخواست آن " ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
بند پایانی دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن و درخواست آن: 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلاةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَيْكَ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، وَ هُوَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ🔹 🔸خدايا درود بر محمد و آل او فرست چنان كه ما را راه نمودى، و بر محمد و آل او درود فرست چنان كه ما را به سبب او رستگار فرمودى، و بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه روز رستاخيز كه روز نيازمندى ما است شفيع ما باشد. تو بر هر چيز قادرى و هر كار بر تو آسان است🔸 ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
TSG= Tebyab Sound GallerySahifeh_Doa-31_F_131058.mp3
زمان: حجم: 17.37M
🔹اللّهُمّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُكَ مُطِيعاً خدايا! اينك منم كه در پيشگاهت نسبت به امرت، و سر به فرمان آمدم، لِأَمْرِكَ فِيمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدّعَاءِ، و آن امر اين است: ما را دستور دادي دعا كنيم، مُتَنَجّزاً وَعْدَكَ فِيمَا وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ، و من وفاي به وعده ‏اي را كه در مورد اجابت دعا داده ‏اي خواستارم؛ إِذْ تَقُولُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ. زيرا فرمودي: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم.» اللّهُمّ فَصَلّ عَلَي مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، خدايا! پس بر محمّد و آلش درود فرست وَ الْقَنِي بِمَغْفِرَتِكَ كَمَا لَقِيتُكَ بِإِقْرَارِي، و با من با آمرزشت برخورد كن؛ چنانكه من با اعتراف به گناه با تو برخورد كردم، وَ ارْفَعْنِي عَنْ مَصَارِعِ الذّنُوبِ كَمَا وَضَعْتُ لَكَ نَفْسِي، و مرا از لغزش‏گاه ‏هاي گناهان برگير؛ چنانكه خود را براي تو پست كردم، وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِكَ كَمَا تَأَنّيْتَنِي عَنِ الِانْتِقَامِ مِنّي. و به پرده پوشيت بر من پرده پوشان، چنانكه از به كيفر رساندن من درنگ كردي. 👌بخشی از دعای 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2.