👈 دعای #بیستم #مکارم_اخلاق 👤 با صدای زیبای مداح جوان بحرینی #اباذر_حلواجی👇 https://www.aparat.com/v/MGhF7/ 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ «اميد انكه در حوزه علميه صحف ادعيه و اذكاري كه از ائمه اطهار صادر شده است و بيانگر مقامات و مدارج و معارج انسانند از متون كتب درسي قرار گيرند و در محضر كساني كه زبان فهم اهل دعا و سير سلوك اند و راه يافته و راهنمايند درس خوانده شود . در نظر اين كمترين: 1⃣اول مفتاح الفلاح شيخ بهايي 2⃣و پس از ان عده الداعي ابن فهد حلي 3⃣ و بعد از ان قوت القلوب ابوطالب مكي 4⃣و سپس اقبال سيدبن طاووس 5⃣ و درآخر انجيل اهل بيت و زبور ال محمد (#صحیفه_سجادیه ) در عداد كتب درسي در ايند كه نقش خوبي در احياي معارف اصيل اسلامي است . البته فهم و تعليم و تعلم انها بدون معرفت به علوم ادبي و معارف نقلي و عقلي و عرفاني صورت پذير نيست . . . و شك نيست كه نيل بدان معارف نور الهي از بسيار مباحث رائج و دارج به مراتب مفيد تر است بلكه به قياس در نمي آيد آن كجا و اين كجا. [1] ................................................... [1]کتاب « رساله نور علي نور»، #حسن_زاده_آملی ره ◀️ کانال #انس_با_صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👆 با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند `

✳️برداشت من از « #برداشت_من » 👌 سخنی؛ با اعضا دوست داشتنی کانال پربار صحیفه سجادیه: دوتا نکته رو به عزیزان یادآوری کنم؛ اول اینکه،تشکر کنم از همه دوستانی که درطرح «برداشت من» شرکت می کنند,از نوشته های خوب شما ،خیلی چیزها یاد میگیرم. دوم اینکه؛توصیه به عزیزانی که هنوز در این طرح مشارکت نکردند،....حتما شرکت کنند،خیلی برکت دارد.تجربه کرده ام. شاید بعضی پیش خود چنین تصور کنندکه اندوخته لازم را ندارند،یا قلم شیوایی در دست ندارندویا....هرچیز دیگر.... ....اما این یک تصور است،نه تصدیق.. حقیقت این است؛،شما با هر توان که باشید،ازمن بی توشه تر،کم رو تر نیستید...به خواست خدا و رهنمود استاد بزرگوارم ،شروع کردم و....شد. درنظر بگیرید ؛پس از مدتی این مجموعه ،شرح دلی اما مستند ازدعای مکارم اخلاق ،دراختیار دوستداران قرار میدهد...وهمه درثواب آن شریک ...ولبخندی بر لب امام عصر علیه السلام روحی له الفداء آن شاء الله. ✍️ توصیه ای از طرف یکی از دوستان بسیار خوب کانال ما

#دعا_بیستم_9 و اخالف من اغتابنى الى حسن الذكر. امام سجاد عليه‏السلام در پيشگاه خداوند عرض مى‏كند: بار الها! موفقم بدار تا برخلاف روش آن كس كه از من #غيبت نموده و به بدى يادم كرده است قدم بردارم و او را به خوبى و نيكى ياد كنم.

براى آنكه محبت و برادرى كه عامل موثر پيشرفت اسلام و مسلمين بود در جامعه پايدار بماند و مسلمانان همواره نسبت به يكديگر دوست و علاقه‏مند باشند قانونگذار اسلام تمام عواملى را كه مى‏تواند موجبات تفرق و جدايى مردم را از يكديگر فراهم آورد ممنوع شناخته و پيروان اين دين شريف را از آن برحذر داشته است و غيبت يكى از آن عوامل است. قرآن شريف در اين باره فرموده است: و لا يغتب بعضكم بعضا ايحب احدكم ان ياكل لحم اخيه ميتا فكرهتموه. از يكديگر غيبت منماييد، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت بدن برادر مرده‏ى خود را بخورد؟ در اسلام و در قرآن غيبت كردن به خوردن گوشت بدن برادر مرده تنظير شده است. از امام صادق (ع) سوال شد راجع به روايتى كه مردم از رسول گرامى حديث مى‏كنند كه فرموده: خداوند، دشمن دارد اهل بيتى را كه گوشتخوارند. امام صادق (ع) فرمود: معنى اين حديث آن نيست كه تصور كرده‏اند، مراد خوردن گوشت گوسفند باشد كه خود رسول اكرم از آن مى‏خورد و آن را دوست مى‏داشت، مقصود از اين گوشت كه در روايت آمده آن است كه در آيه‏ ى غيبت در قرآن شريف ذكر شده و غيبت نمودن برادر مسلمان به خوردن گوشت بدن برادر مرده تنظير گرديده است.

نظر به اينكه در شرع مقدس اسلام «غيبت» از گناهان بزرگ شناخته شده و بيش و كم مبتلا به عموم مردم است، اين بحث به شرح و بسط آن اختصاص يافته و به قدر ممكن راجع به ابعاد مختلفش توضيح داده مى‏شود

در آغاز لازم است اولا غيبت را بشناسيم و ثانيا بدانيم آيا غيبت فقط به زبان آوردن چيزى است كه غيبت شده از گفتن آن ناراضى است و كراهت دارد يا با غير زبان نيز اين گناه تحقق مى‏يابد.

تعریف غيبت: غيبت عبارت از اين است كه ديگرى را به صفتى ياد كنيد كه اگر خبر گفته ‏ى شما به او برسد با كراهت و بى‏ميلى آن را تلقى مى‏نمايد، خواه اين گفته درباره‏ى نقائص ساختمان طبيعى او باشد يا راجع به اخلاق و گفتار و رفتار دينى و دنيويش سخن گفته باشيد،

رسول اكرم فرمود: آيا مى‏دانيد غيبت چيست؟ گفتند: خداوند و رسول خدا آگاه‏اند. فرمود غيبت عبارت از اين است كه برادرت را به چيزى كه از آن كراهت دارد ياد كنى. عرض كردند: اگر چه آن صفت در او باشد؟ فرمود: اگر سخنى بگويى كه در او هست غيبت است و اگر چيزى بگويى كه در وى نباشد به او بهتان زده‏اى و نسبت دروغ داده‏اى.

غيبت فقط با گفتن به زبان نيست، بلكه با اشاره‏ ى چشم و ابرو، يا دست و پا، و يا ديگر وسايلى كه از صفتى حكايت مى‏كند كه صاحب آن صفت از آن كراهت دارد آن نيز غيبت است، از عايشه میگوید: زنى بر ما وارد شد. وقتى روى گرداند كه برود من با دستم اشاره نمودم كه او كوتاه قد است. رسول اكرم به من فرمود: با اين عمل از او غيبت نمودى.

جرم غيبت در روايات اسلامى بسيار مهم معرفى شده : رسول اكرم فرموده: هر كس از مومنى غيبت نمايد همانند اين است كه عمدا كسى را كشته باشد. رسول اكرم به ابوذر غفارى فرمود: بپرهيز از غيبت كه گناه غيبت شديدتر از گناه زناست. عرض كرد يا رسول الله! چرا چنين است؟ فرمود: زناكار از گناه خود توبه مى‏كند و خداوند او را مى‏آمرزد و غيبت‏كننده از گناه خود توبه مى‏كند ولى بخشيده نمى‏شود تا آنكه غيبت شده از او راضى گردد و او را ببخشد.

يكى از نتايج زيانبار غيبت اين است كه عبادات و طاعات غيبت كننده بر اثر غيبت، مقبول درگاه باريتعالى نمى‏شود، مگر آنكه شخص غيبت شده او را مورد عفو و بخشش خود قرار دهد. رسول اكرم فرمود: اگر كسى از مرد يا زن مسلمانى غيبت كند خداوند چهل روز نماز و روزه‏ى او را قبول نمى‏كند مگر آنكه صاحب غيبت او را ببخشد.

در جايى كه غيبت با زبان و از راه سخن باشد شنونده‏ ى غيبت نيز مرتكب گناه غيبت شده و عبادت او هم تا چهل روز مقبول درگاه باريتعالى نخواهد بود : رسول اكرم فرمود: كسى كه غيبت را استماع مى‏كند يكى از دو غيبت‏كننده به حساب مى‏آيد.

گرفتارى و مصيبت بزرگ براى غيبت‏كنندگان در عرصه‏ى قيامت است. در موقعى كه سرنوشت قطعى افراد با رسيدگى به پرونده‏ى اعمالشان روشن مى‏شود و غيبت‏كنندگان در آن روز به ضرر و زيان غيبتهايى كه در دنيا نموده‏اند واقف مى‏گردند و از عمل خويش سخت نادم مى‏شوند و در آن موقع ندامت سودى نخواهد داشت. رسول اكرم مى‏فرمود: شخصى را در قيامت مى‏آورند و او را در محكمه‏ى عدل الهى متوقف مى‏كنند و نامه‏ى عملش را به دستش مى‏دهند. مشاهده مى‏كند حسناتى را كه در دنيا انجام داده در نامه‏ى عملش نمى‏بيند. عرض مى‏كند بار الها! اين كتاب عمل من نيست چه آنكه در اين كتاب حسنات خود را نمى‏بينم. به او گفته مى‏شود: خداوندت منزه از خطا و فراموشى است، اعمال خوبت بر اثر غيبت مردم از ميان رفت. شخص دگرى را در محضر الهى مى‏آورند و نامه‏ى عملش را به وى مى‏دهند. در آن نامه طاعات بسيار مى‏بيند. عرض مى‏كند بار الها! اين نامه‏ى عمل من نيست و من در دنيا چنين اعمالى را انجام نداده‏ام. به او گفته مى‏شود: فلانى از تو غيبت نموده و حسنات او به نامه‏ى عمل تو منتقل شده و در حساب تو آمده است. چقدر براى آدمى دردناك و رنج‏آور است كه ببيند اعمالى را در دنيا انجام داده و اميدوار بوده كه در روز جزا آن اعمال موجب نجاتش گردد، اينك به دگرى منتقل شده براى آنكه در دنيا از او غيبت نموده است.

علل و عواملى كه موجب غيبت كردن مردم از يكديگر مى‏شود متعدد است، گاهى حسد، آدمى را به غيبت وامى‏دارد زيرا محسود كه از عز و بزرگى يا محبوبيت اجتماعى برخوردار است حسود بر او رشك مى‏برد و براى آنكه ناراحتى درونى خويشتن را تسكين بخشد زبان به غيبت او مى‏گشايد تا او را در جامعه موهون كند و ارزش او را از ميان ببرد. گاهى خشم و حس انتقامجويى آدمى را به غيبت وامى‏دارد، گاهى محيط مجلس انس زمينه را براى غيبت اين و آن فراهم مى‏آورد، و گاه كسى خود داراى عيوب و نقائصى است و براى اينكه وانمود نمايد كه اين نقائص منحصر به او نيست از نقائص دگران سخن مى‏گويد و عيب آنان را نشر مى‏دهد، و على عليه‏السلام درباره‏ى اين گروه فرموده است: كسانى كه داراى عيوبى هستند دوست دارند كه عيوب دگران را شايع نمايند تا عذر عيوب خودشان وسعت يابد.

كسانى كه زبان به غيبت ديگران مى‏گشايند بايد بدانند كه غيبت كردن آنان از ديگران موجب مى‏شود كه غيبت ‏شدگان تحريك شوند تا عيوب آنان را به دست آورند و غيبتشان را با غيبت تلافى نمايند. امام صادق (ع) فرموده: غيبت مكن كه در معرض غيبت قرار مى‏گيرى و براى برادرت گودالى حفر مكن كه خودت در آن فرومى‏افتى. علی علیه السلام : بپرهيز از اينكه زبانت را در غيبت نمودن برادرانت مركب خود قرار دهى يا آنكه چيزى بگويى كه بر ضررت حجت باشد يا در بدى نسبت به تو علت.

اگر كسى به خطر بزرگى كه از گناه غيبت در دنيا و آخرت دامنگير غيبت‏كننده مى‏شود متوجه گردد و تصميم بگيرد كه از اين پس پيرامون آن گناه بزرگ نگردد چه كند كه غيبتهاى گذشته ‏اش تصفيه شود و لكه ‏هاى آن گناه از نامه‏ ى عملش محو گردد. مى‏دانيم كه در گناه غيبت دو حق وجود دارد: يكى حق خالق و آن ديگر، حق مخلوق. نسبت به حق خالق و گناهى كه مرتكب شده است بايد توبه كند و خداوند مهربان كسانى را كه از گناه خود نادم و پشيمان مى‏شوند و از صميم قلب توبه مى‏كنند و به خدا باز مى‏گردند مشمول عفو خود قرار مى‏دهد و آنان را مى‏آمرزد.

اما نسبت به حق مخلوق يعنى آن كس كه مورد غيبت واقع شده: اگر از دنيا رفته يا در جايى سكونت دارد كه به او دسترسى نيست غيبت‏كننده مى‏تواند براى حل مشكل خود براى او زياد استغفار كند و مكرر در مكرر از خداوند براى وى طلب آمرزش نمايد. اين استغفارها در نامه‏ى حسنات غيبت شده ثبت مى‏شود و موجب مى‏گردد كه در قيامت رضاى او جلب شود و غيبت‏كننده را مورد عفو و اغماض قرار دهد.

اگر غيبت شده زنده است و غيبت كننده به وى دسترسى دارد، در صورتى كه او انسان بزرگوار و با گذشتى است اگر نزد او برود و با شرمندگى از وى عذر بخواهد و بگويد: بد كردم، مرا ببخش و او مى‏بخشد، بايد نزد وى برود و درخواست عفو و اغماض بنمايد و لازم است غيبت شده نيز از اين فرصت استفاده‏ ى معنوى كند و غيبت‏كننده را مشمول عفو خود قرار دهد زيرا اين عمل، او را لايق شمول عفو الهى مى‏نمايد. قرآن شريف درباره‏ى اين گروه افراد لايق و باايمان مى‏فرمايد: و ليعفوا و ليصفحوا، الا تحبون ان يغفر الله لكم. افراد باايمان البته عفو و اغماض مى‏نمايند، آيا دوست نداريد كه خداوند هم شما را ببخشد و مشمول عفو خود قرار دهد؟ على عليه‏السلام در اين باره فرموده: تعجب مى‏كنم از كسى كه خود به فضل و عنايت آفريدگار خويش، يعنى ذات اقدس الهى، آن قادرى كه فوق همه‏ى بندگان است، اميد دارد چگونه مادون خود را محروم مى‏كند و از لغزش او نمى‏گذرد.

اگر غيبت شده زنده است و از غيبتى كه درباره‏ى او شده خبر ندارد و گمان مى‏رود كه مراجعه به او براى رضايت دادن موجب عداوت مى‏شود و فتنه و فساد به بار مى‏آورد، غيبت‏كننده به وى مراجعه نمى‏كند و در عوض براى او بسيار استغفار مى‏كند و مكرر از پيشگاه الهى درخواست عفوش را مى‏نمايد و همچنين اگر غيبت شده فرد بى‏گذشتى بود و غيبت‏كننده به وى مراجعه نمود و او مشمول عفوش قرار نداد، درباره او نيز بايد زياد استغفار كند و مكرر از خداوند برايش طلب عفو بنمايد و اين استغفارها در صفحه‏ى حسنات آن دو گروه ثبت مى‏شود، در قيامت به نجات آنان كمك مى‏كند و موجب مى‏گردد كه غيبت‏شدگان نيز از غيبت‏كننده عفو و اغماض نمايند و او را مشمول بخشش خود قرار دهند.

افراد باايمان كه از دگران غيبت كرده‏اند و به عرضشان تجاوز نموده‏اند تا زنده هستند دين خود را با طلب رضایت يا استغفار تصفيه كنند كه پيش از آنكه روز قيامت فرارسد و تصفيه‏ ى حساب يا انتقال حسنات غيبت‏كننده به غيبت شده، يا انتقال سيئات غيبت شده به غيبت كننده انجام پذيرد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: كسى كه از برادرش نزد او مظلمه‏ ى عرضى يا مالى است از صاحب حق حلاليت طلب كند ، پيش از آنكه روزى بيايد كه درهم و دينارى در كار نيست و براى رضاى صاحب حق از حسنات غيبت كننده به غيبت شده داده مى‏شود و اگر حسنه ندارد از گناهان غيبت شده بر گناهان غيبت‏كننده افزوده مى‏گردد.

براى آنكه افراد باايمان به گناه غيبت آلوده نشوند در مجالسى كه معمولا نام اشخاص به ميان مى‏آيد و حضار به غيبت اين و آن مى‏پردازند شركت نكنند. اگر در مجلسى شركت كردند و غيبت آغاز شد در صورتى كه بتوانند آنان را از غيبت نهى نمايند و اگر نمى‏توانند سخن دگرى به ميان آورند كه رشته ‏ى غيبت قطع شود و اگر اين كار هم ناممكن است خود، مجلس غيبت را ترك گويند و از محيط گناه‏آلود خارج شوند.

غيبتهاي مجاز!! در روايات اسلامى، بعضى از غيبتهاست كه منع قانونى ندارد و غيبت كننده، اگر مرتكب آن شود مرتكب گناه نشده است. بعضى از غيبتهاست كه براى حفظ اسلام راستين و آگاه‏سازى مسلمين و همچنين براى مبارزه با ظلم و حمايت از مظلوم بايد انجام پذيرد و اگر در اين قبيل مواقع خوددارى شود زيانهاى بزرگترى از زيان غيبت به بار مى‏آورد و جامعه را به راه سقوط و تباهى سوق مى‏دهد . بعضى از افراد در پس پرده مرتكب معصيت مى‏شوند و در اطاق دربسته قمار مى‏زنند ، مشروب مى‏خورند، و مرتكب عمل منافى باعفت مى‏شوند. غيبت اين قبيل گناهكاران ممنوع و پرده‏درى از آنان حرام است.