اما در مورد شان دينى،
راجع به كعبه ى مكرمه كه قبله ى مسلمين و پايگاه وحدت اسلامى است، فرموده:
جعل الله الكعبه البيت الحرام قياما للناس.
خداوند، كعبه را كه بيت الحرام است، نگاهدارنده و پايگاه مردم مسلمان قرار داده.
اما در مورد شان دنيوى،
راجع به مال كه زيربناى اقتصاد و گرداننده ى چرخ هاى اجتماع است، فرموده:
و لا توتوا السفهاء اموالكم التى جعل الله لكم قياما.
اموال خود را به سفيهان و كوته خردان نسپاريد، اموالى را كه خداوند آن را نگاهدارنده ى شما قرار داده است.
دين متعلق به خداوند است
و اموال متعلق به مردم،
پس در زمينه ى دين، مردم براى خدا هستند نه خداوند براى مردم،
و در زمينه ى مال و ثروت، اموال براى مردم است نه مردم براى اموال.
مومنين حقيقى چون خود را براى خدا مىدانند،
موقعى كه دين حق را در معرض خطر مشاهده كردند، براى خدا قيام مىكنند،
از هستى و حيات خويش مىگذرند،
با مال و جان در راه او جهاد مىنمايند
و بدين وسيله مراتب خلوص و بندگى خود را در پيشگاه مقدسش ابراز مىدارند.
اين مومنين واقعى كه مال را براى خود مىدانند، در شرايط عادى فعاليت مىنمايند، سعى و كوشش مىكنند، مال به دست مىآورند، مىخورند و مىخورانند، مىپوشند و مىپوشانند، وسايل رفاه خود و خانوادهى خويش را فراهم مىآورند و به قدر مقدور، موجبات آسايش ديگران را نيز مهيا مىسازند
متاسفانه در دنياى مادى امروز كه امر اقتصاد بيش از حد مورد توجه قرار گرفته،
هم اكنون مردم زيادى در سراسر جهان هستند كه انسانيت و ارزش انسانى را از ياد برده،
برده و بنده ى ثروت گرديده،
شب و روز مىدوند تا هر چه بيشتر ثروت گرد آورند،
نه خود منتفع مىشوند و نه ديگران از آنان نفعى مىبرند،
اين گروه خود را براى مال مىدانند
نه آنكه مال را براى خود بدانند.
در گذشته نيز افراد حريص و مال پرست بوده،
ولى در جهان امروز كه ارزشهاى مالى و اقتصادى اوج گرفته، بسيارى از افراد گرفتار بيمارى #حرص شده و راه ثروت اندوزى را در پيش گرفته اند.
امام حسين علیه السلام ضمن حديثى هشدار داده :
كسانى كه خود را براى مال مىدانند، سرانجام ارزش انسانى خويش را از دست مىدهند و گرفتار سقوط و تباهى خواهند شد.
ایشان میفرمایند : مالك ان لم يكن لك كنت له. فلا تبق عليه فانه لا يبقى عليك و كله قبل ان ياكلك.
مالى را كه به دست آورده اى، اگر براى تو نباشد، تو براى آن خواهى بود.
مالت را باقى مگذار و آن را براى خود و دگران صرف نما كه اگر چنين نكنى و آن را باقى بگذارى، مال ترا باقى نمىگذارد و ارزش انسانيت را نابود مىكند.
تو اموالت را بخور، پيش از آنكه اموالت ترا بخورد.
يعنى:
اگر مالت را در راه آسايش خود و خانواده و مستمندان و ارحام و دگران صرف نمودى، در واقع اموال خود را خورده اى
و اگر چنين نكنى و اموال را نگاه دارى، اموال تو را مىخورد،
ولى اموال شخص تو را نمىخورد، بلكه شخصيت تو را مىخورد. دين و اخلاق و شرافت و فضيلتت را طعمه ى خويش مىسازد و به رسواييت مىكشد.
جاذبه ى مال دوستى و نياز به رزق و روزى، مردم را به راه كار و فعاليت سوق مىدهد و به ترغيب و تشويق بسيار نياز ندارند.
اما كسانى كه به خدا و رازقيت او ايمان آوردهاند و دينشناس نيستند، ممكن است از بعضى از آيات و روايات، برداشتى نادرست نمايند و در كار و فعاليت سستى كنند.
رسول اكرم (ص) و ائمه ى طاهرين عليهمالسلام براى آنكه اين فكر ناصحيح را از صفحه ى خاطر اين قبيل افراد بزدايند،
اولا خودشان در هواى گرم و شرايط سخت، كار مىكردند و عملا به مسلمين درس مىدادند،
ابىحمزه از پدرش حديث نموده كه گفت حضرت امام موسی ابن جعفر علیه السلام را ديدم كه در زمينى كه داشت، كار مىكرد و غرق عرق شده بود.
عرض كردم: فدايت شوم، مردان كجا هستند كه شما كار مىكنيد؟
در پاسخ فرمود: اى على! با دست خود كسى در زمين خود كار كرده كه از من و پدرم بهتر بوده.
پرسيدم: او كه بود؟
فرمود: پيمبر خدا و اميرالمومنين.
سپس فرمود: تمام پدرانم با دست خود كار مىكردند و اين عمل روش انبياء و رسولان و اوصياء و صالحين بوده است.
*هشام صيدلانى مىگويد: امام صادق (ع) به من فرمود:
يا هشام! ان رايت الصفين قد التقيا فلا تدع طلب الرزق فى ذلك اليوم.
اى هشام! اگر ديدى صحنه ى جنگ تشكيل گرديده و دو صف در مقابل يكديگر قرار گرفته اند، تو در آن روز از طلب رزق دست برمدار.
در حديث آمده كه اين آيه نازل شد كه
«و من يتق الله يجعل له مخرجا و يرزقه من حيث لايحتسب»
«هر كس به تقوى گرايش يابد، خداوند به روى او راه نجات باز مىكند و از جايى كه اميد ندارد به وى روزى مىرساند.»
بعضى از رجال صحابه بر اثر شنيدن اين آيه، از مردم منقطع شدند، در خانه ماندند و مشغول عبادت گرديدند، به اتكاى اينكه خداوند رزق آنان را ضمانت نموده است. رسول اكرم (ص) از اين جريان آگاه شد، كار آنان را عيب تلقى نمود و نادرست خواند، فرمود:
انى لا بغض الرجل فاغرا فاه الى ربه يقول: اللهم ارزقنى و يترك الطلب.
من دشمن دارم آن كس را كه از سعى و كوشش دست كشيده، دهان خود را باز كرده و مىگويد: بار الها! به من رزق و روزى برسان.
مسلمانان طبق وظيفه ى دينى براى تامين معاش خود و خانواده ى خويش بايد كار كنند و از راه سعى و عمل رزق و روزى به دست آورند.
افراد باايمان معتقدند كه رازق خداوند است و اوست كه به اهل تقوى از راهى كه اميد ندارند، روزى مىرساند و ديگر عقايد مقدسى از اين قبيل.
اما اين معتقدات دينى و قرآنى بدان معنى نيست كه از افراد باايمان سلب مسئوليت شود و آنان را از وظيفه ى كار و كوشش معاف نمايند،
بلكه با وجود اين عقايد موظف اند عمل كنند و عنصر فعال جامعه باشند.
دو نكته ى مهم و شايان توجه در امر مال وجود دارد كه همواره مورد توصيه ى اكيد اولياى اسلام بوده و پيروان خود را به رعايت آن دو جدا سفارش مىنمودند:
اول آنكه درآمدهاى مالى از راه كار مشروع و كسب مجاز باشد،
دوم آنكه مال به دست آمده در مجارى مباح و اعمال معروف صرف شود.
امام معصوم عليهالسلام، بود و نبود اين دو مهم را از عوامل بقا يا فناى مسلمين و اسلام به حساب آورده است.
امام صادق (ع) فرمود: از عوامل بقاى مسلمين و بقاى اسلام اين است كه
اموال در دست كسى بگردد كه حق و عدل را درباره ى مال مىشناسد و عمل معروف را در مورد آن انجام مىدهد، و از جمله ى عوامل فناى اسلام و مسلمين اين است كه اموال در دستهايى بگردد كه حق را نسبت به مال نمىشناسد و عمل معروف را دربارهى آن اعمال نمىنمايد.
**امام (ع) در قسمت اول حديث كه راجع به معرفت حق و اداى معروف در امر مال سخن گفته، ابتدا از بقاى مسلمين نام برده و سپس از بقاى اسلام،
اما در قسمت دوم حديث كه از ناآگاهى مردم از حق و انجام ندادن وظيفه ى معروف در مورد مال نام برده،
اول از فناى اسلام سخن گفته
و سپس از فناى مسلمين.
اين تقدم و تاخر در بقا و فناى اسلام و مسلمين مترتب بر عمل صحيح و ناصحيح مردم است،
زيرا بقاى اسلام و فناى اسلام در هر محيطى، وابسته به بقاى مسلمين و فناى مسلمين آن محيط است.
در جامعه اى كه اسلام راستين حاكم است و مردم، وظيفهشناس و متشرع اند،
در آن جامعه :
اولا حق را در مورد مال مىشناسند و خويشتن را به اموال حرام آلوده نمىكنند،
ثانيا در عمل معروف و خدمت به مردم كوشا و جدى هستند و همواره تعاون و مواسات را رعايت مىنمايند.
در چنين جامعه اى، مردم در اسلام پايدار و ثابت قدم اند
و در گفتار و رفتار مطيع اوامر الهى هستند،
البته خودشان در پرتو مسلمانى و درستكارى باقى و برقرار مىمانند
و اسلام هم با وجود چنين مسلمانان راستين و پاكدل، در آن محيط باقى خواهد ماند.
در جامعه اى كه مردم اسما مسلمان اند و عملا دين حق را ترك گفته و از اطاعت الهى سر باز زدهاند، در آن جامعه
اولا حق را در مورد مال نمىشناسند و اگر به فرض شناختند، طبق آن عمل نمىكنند،
اينان عاشق مال اند و به حلال و حرام دين توجه ندارند،
پول قمار و شراب را مىگيرند، از ربا و دزدى روگردان نيستند، در خريد و فروش هروئين و ديگر مواد مخدر باك ندارند.
ثانيا در راه معروف قدمى بر نمى دارند و به تهيدستان توجه نمىنمايند.
در چنين جامعه اى، اول اسلام و احكام آن عملا از ميان مىرود و سپس مسلمان نمايان غير واقعى بر اثر پليديهاى گناه به سقوط و تباهى مىگرايند.
خلاصه، از عوامل موثر در بقاى اسلام و مسلمين اين است كه
اولا مسلمانان مال را از مجراى صحيح و مرضى بارى تعالى به دست آورند،
و ثانيا با مال، اعمال معروف انجام دهند.
البته عمل معروف هر قدر مفيدتر و اثر معنويش فزونتر باشد، بيشتر موجب جلب رضاى الهى خواهد بود.
امام سجاد (ع) مالى را که با رعايت جميع جهات حق به دست آورده
در جمله ى قبل ( و وَفِّرْ مَلَكَتِى بِالْبَرَكَةِ فِيهِ، ) ، از خداوند نسبت به آن مال درخواست بركت مىنمايد.
جمله ى امروز دعاى امام سجاد (ع) ناظر به عمل معروف است
و از انفاق سخن مىگويد
و براى آنكه انفاقش هر چه بهتر و نيكوتر باشد،
از پيشگاه خداوند درخواست هدايت مىنمايد:
و اصب بى سبيل الهدايه للبر فيما انفق منه.
بار الها! آن را كه از مال خود انفاق مىنمايم،
به گونه اى صورت پذيرد كه از هدايت تو در بر و نيكوكارى برخوردار باشم.
#منتخب
#دعا_چهل_هفت_56
🔹ربّ صَلّ عَلَي أَطَايِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ، پروردگارا! بر پاكيزه تران از #اهل_بيت محمد «صل الله علیه و آله و سلم» درود فرست؛ اهل بيتي كه براي اجراي فرمانت انتخاب كردي ..........
👌بخشی از دعای #چهل_هفت صحیفه سجادیه ، دعای امام سجاد علیه السلام در روز عرفه 👇
https://eitaa.com/sahife2/44714
#مباهله
◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
#فرهنگ_کتاب_خوانی
📚 #کتاب
«حضرت حجت (عج)»
https://taaghche.com/book/142572
👈 مجموعه بیانات و اشارات آیتالله #بهجت (قدس سره) پیرامون حضرت ولی عصر #امام_زمان(عج)
🔊 معرفی کتاب توسط دکتر #رفیعی اینجا و اینجا - استاد #پناهیان اینجا
#کتاب_امام_زمان علیه السلام
🆔 @sahife2