#مناجات_نامه_خواجه_عبدالله_انصارى 1 بسم اللّه الرحمن الرّحيم و به نستعين الحمد للّه ربّ العالمين و العاقبة للمتّقين و الصّلاة و السّلام على خير خلقه محمّد و آله اجمعين‏ الهى! عاجز و سرگردانم، نه آنچه دارم دانم، و نه آنچه دانم دارم. الهى! اگر بر دار كنى رواست، مهجور مكن! و اگر به دوزخ فرستى رضاست، از خود دور مكن. الهى! مكش اين چراغ افروخته را، و مسوز اين دل سوخته را. الهى! هر كه را خواهى براندازى، با درويشان دراندازى. الهى! همه تو، ما هيچ، سخن اين است، بر خود مپيچ. الهى! گفتى كريم، اميد بدان تمام است، تا كرم تو در ميان است، نااميدى حرام است. الهى! طاعت فرمودى، و توفيق بازداشتى، و از معصيت منع كردى، بر آن داشتى، اى دير خشم زود آشتى، آخر مرا در فراق بگذاشتى. الهى! اگر نه امانت را امينم، آن زمان كه امانت را مى‏نهادى دانستم كه چنينم. الهى! تا از مهر تو اثر آمد، همه مهرها سرآمد. الهى! من كيم كه ترا خواهم؟ چون من از قيمت خويش آگاهم. الهى! به حقّ آن كه ترا هيچ حاجت نيست، رحمت كن بر آن كه او را هيچ حجّت نيست. الهى! نيستى همه را مصيبت است و مرا غنيمت. بلا از دوست عطاست، و از بلا ناليدن خطاست. الهى! نه ظالمى، كه گويم: «زنهار!» و نه بر تو حقّى دارم، كه گويم: «بيار» كار تو دارى ما را مى‏دار، اين اندوخته خود را بردار. نيكا آن معصيت كه ترا به عذر آرد! شوما آن طاعت كه ترا به عجب آرد! الهى! اگر از دوستانم، حجاب بردار، و اگر مهمانم مهمان را نيكو دار. الهى! آنچه تو كشتى آب ده، و آنچه عبد الله كشت فرا آب ده. الهى! پنداشتم كه ترا شناختم، اكنون آن پندار در آب انداختم. الهى! حاضرى: چه جويم؟ ناظرى؟ چه گويم؟ درويش آب در چاه دارد و نان در غيب، نه پندار در سر دارد و نه زر در جيب. جوينده گوينده است و يابنده خاموش. هر چه به زبان آيد، به زيان آيد. 👈 ادامه دارد .... #مناجات #مناجات_عارفان #خواجه_عبدالله_انصاری 🆔 @sahife2

#مناجات_نامه_خواجه_عبدالله_انصارى 2 الهى! اگر عبد الله را خواهى گداخت، دوزخى ديگر بايد آلايش او را، و اگر خواهى نواخت، بهشتى ديگر بايد آسايش او را. الهى! گناه در جنب كرم تو زبون است، زيرا كه كرم قديم و گناه اكنون است. عاشق را يك بلا در روى و ديگرى در كمين است، و دايم با درد و محنت، قرين است. الهى! گفتى مكن و بر آن داشتى، و فرمودى بكن و نگذاشتى! الهى! اگر ابليس آدم را بدآموزى كرد، گندم آدم را روزى كرد؟ فرياد از معرفت رسمى و از عبادت عادتى، و از حكمت تجربتى، و از حقيقت حكايتى! آنچه تراست، ندانم كه كراست؟ و آنچه نصيب تست، ندانم كه كجاست؟ چون روزى تو از روزى ديگران جداست، اين‏همه جان بيهوده كندن چراست؟ برخيز و طهارت كن، كه «قامت» نزديك است، و توبه كن كه قيامت نزديك است! الهى! چون پاكان را استغفار بايد كرد، ناپاكان را چه كار شايد كرد؟ سقاهم ربّهم تمام است، شرابا طهورا كدام است؟ الهى! آتش دورى داشتى، با آتش دوزخ چه كار داشتى؟ در جوانى مستى، و در پيرى سستى، پس خدا را كى پرستى؟ در خانه اگر كس است، يك حرف بس است! الهى! چون سگ را بار است و سنگ را ديدار است، اگر من از سگ و سنگ كم آيم عار است. عبد الله را با نوميدى چه كار است؟ همه او كند، و در گردن اين و آن كند. كاردان كار مى‏راند، و مدعى ريش مى‏جنباند. الهى! هر كه را خواهى كه براندازى، با ماش دراندازى. اگر مى‏دانى كه مى‏داند، پشيمان شو، و اگر چنين دانى كه نمى‏داند، مسلمان شو. توانگران به سيم و زر نازند، و درويشان قوت از نحن قسمنا سازند. لقمه خورى- هر جايى، طاعت كنى- ريايى، محبّت رانى- هوايى، فرزند خواهى- خدايى؟ زهى مردك سودايى! 👈 ادامه دارد .... #مناجات #مناجات_عارفان #خواجه_عبدالله_انصاری 🆔 @sahife2