🏴 تفسیر أنفسی قرآن ▪️ اگر وجود گرامی رسول اكرم (علیه و علی آله آلاف التحیة و الكرم) به ما فرمود قرآن و عترت همتای هم ‌اند، یكی از بارزترین مصداق همتایی قرآن و عترت این است كه امام معصوم (سلام الله علیه) قرآن را بر مردم تلاوت می ‌كند همان طوری كه رسول گرامی ﴿یتْلُوا عَلَیهِمْ آیاتِكَ﴾،[1] قرآن و معارف قرآن را به مردم یاد می ‌دهد همان طوری كه رسول گرامی ﴿یعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ﴾،[2] راه تهذیب نفوس و تزكیه دل ها را به مردم یاد می ‌دهد همان طوری كه رسول گرامی ﴿یزَكِّیهِمْ﴾ و چیزی كه در اختیار بشر نیست و بشر به آنها نیازمند است و راهی برای تحصیل آنها ندارد كه ﴿یعَلِّمُكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ﴾[3] است كه رسول گرامی عهده دار این بخش چهارم است، عترت طاهرین هم همین كارها را می‌ كنند. ▪️ وجود مبارك امام سجاد (سلام الله علیه) هم مصداق بارز همین این عناوین یاد شده است؛ یعنی تلاوت آیات را دارد، تعلیم كتاب و حكمت را دارد، تزكیه نفوس را دارد و حرف های نو دارد؛ حرف های نو كه هم مورد نیاز هست و هم كسی راهش را بلد نیست و هم دیگری توان اینكه برود و بیاورد ندارد. ▪️ وجود مبارك امام سجاد در غالب دعا این حرف ها را بیان می ‌كردند. شما وقتی در خدمت صحیفه سجادیه باشید، می ‌بینید این به منزله تفسیر تقریباً یك دور قرآن كریم است. آنچه را كه ذات اقدس الهی به عنوان آیات آفاقی ذكر می ‌كند، ایشان به عنوان تفسیر أنفسی تشریح می ‌كند. ▪️ وجود مبارك امام سجاد در دعاها به ما می ‌فرماید این راه‌ ها را بروید، حالا هر اندازه رسیدید! هر اندازه بهره شما شد راهتان این است. این دعای مكارم الاخلاق بسیاری از آیات را به همراه خود دارد تفسیر می ‌كند؛ به خدا عرض می‌ كند: «اللَّهُمَّ ... عَبِّدْنِی لَكَ وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی بِالْعُجْبِ وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ عَلَى یدِی الْخَیرَ وَ لَا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ وَ هَبْ لِی مَعَالِی الْأَخْلَاقِ وَ اعْصِمْنِی مِنَ الْفَخْر»؛[4] عرض كرد خدایا من انسانم، هم با تو رابطه دارم، هم با جامعه رابطه دارم، هم با جهان رابطه دارم، من یك پیوند مثلث گونه پر بركتی دارم. رابطه من با تو رابطه بندگی محض باشد، توفیقی بده كه فقط تو را بپرستم و خوب هم بپرستم و از غیر تو حساب نبرم و برای تو عبادت كنم، فقط مخصوص تو باشم، بنده تو باشم! نه میل خودم را در این پرستش دخیل بدانم و نه خواسته دیگری را «عَبِّدْنِی لَكَ». گاهی انسان ممكن است توفیق عبادت پیدا بكند، ولی عُجب و غرور یك آفتی است كه این از درون این را می ‌پوساند. ممكن است یك كسی بنده خدا باشد و عبادت بكند ولی عُجب از درون این را می ‌پوساند. یك وقتی می‌بینید یك میوه از بیرون آسیب می ‌بیند یك وقتی از درون می ‌پوسد، یك حشره ‌ای در درون او پدید می‌ آید. فرمود مبادا عُجب گرفتارم بكند و عبادت من به وسیله عُجب از درون فاسد بشود، پس حدوثاً و بقائاً تو مدد ما باش «عَبِّدْنِی لَكَ وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی». [1]. سوره بقره، آیه129. [2]. سوره بقره، آیه129؛ سوره آل عمران، آیه164؛ سوره جمعه، آیه2. [3]. سوره بقره، آیه151. [4]. الصحیفة السجادیه، دعای20. #به_روایتی_سالروز_شهادت_حضرت_امام_سجاد_علیه_السلام #عامل_فاسد_شدن_عبادت #تفسیر_در_بیان_دعا #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی در جمع پاسداران لشکر 25 کربلا تاریخ: 1381/12/25