‍ #تفسیر_قرآن #محرم ⚫️ تفسیر "کهیعص" در لسان مبارک امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف 💦▪️〰〰〰〰▪️ سعد بن عبدالله قمی می‌گوید: سؤالات زیادی از حضرت مهدی پرسیدم. یکی از آنها این بود که عرض کردم: یابن رسول الله! از تفسیر آیه «کهیعص» برایم بفرمایید! حضرت فرمودند: این حروف از خبرهای غیبی هستند که خداوند آن‌ها را به اطّلاع بنده‌اش، حضرت زکریا رسانده و سپس داستان آن را برای حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) نقل کرده است. موضوع تفسیر آیه مذکور این گونه بوده است که حضرت زکریّا از خداوند درخواست کرد تا اسامی پنج تن را به وی بیاموزد. جبرئیل نازل شد و اسامی پنج تن را برایش نام برد و بیان داشت: این اسامی عبارتند از؛ حضرت محمّد (ص)، حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن و امام حسین (علیهما السلام). حضرت زکریا با شنیدن این نام‌ها، غم و غصّه‌اش برطرف شده و اندوهش به خوشی تبدیل می‌شد، امّا وقتی به نام مبارک امام حسین(علیه‌السلام) می‌رسید، اشک در چشمانش حلقه زده و نفس‌هایش به‌شماره می‌افتاد. به‌همین علت روزی عرض کرد: پروردگارا! مرا چه می‌شود که وقتی نام چهار نفر اوّل از پنج تن را می‌برم، با اسامی آنان آرامش خاطر پیدا می‌کنم و اندوهم برطرف می‌شود، امّا وقتی نام امام حسین (علیه السلام) را بر زبان جاری می‌کنم، اشکم جاری شده و ناله از جگرم بلند می‌شود؟😭 خداوند داستان حضرت سیدالشهداء را برای زکریّا نقل کرده و فرمود: تفسیر «کهیعص» این است؛ 💔 پس «کاف» علامت اختصاری نام کربلاست، «هاء» علامت شهادت خاندان امام حسین(ع)، «یاء» علامت نام یزید بوده که همان کسی است که این ستم را بر امام حسین(ع) روا داشته، «عین» علامت #عطش و تشنگی امام (ع) در روز عاشورا است و «صاد» علامت صبر و بردباری سیدالشهداء(ع) در مواجهه با این مصائب است. 📙📗کمال الدین ص۴۲۰ ➖➖➖➖➖

📌 #روضه سیدالشهدا روز عاشورا.... بخشی از مصائب بزرگ #سیدالشهدا، #اهانت‌ها و دشنام‌هایی است که در روز #عاشورا از سوی انسان‌های پست و #جاهل به آن حجت خدا و امام معصوم داده شد. ◀️عبدالله بن حُصین صدا زد: ای #حسين[ع] نمی‌بینی #آب چطور موج می‌زند؟! قطره‌ای از آن نمی‌چشی تا از تشنگی #مرگ را دریابی. ◀️عبدالله بن حوزه برابر آن حضرت آمد و صدا زد: ای حسین[ع] تو را بشارت باد به #دوزخ! امام فرمود: چنین نیست؛ بلکه به سوی پروردگار مهربان می‌روم. هنگامی که امام نیزار پشت #خیمه‌ها را #آتش زد تا از پشت سر محفوظ باشد، شمر صدا زد‌ ای حسین[ع] به سوی آتش شتاب کرده‌ای! ◀️سیدالشهدا در هر حال به یاد خدا بود. #عطش بر امام شدت آورد و خواست آبی بنوشد که حصین بن تمیم تیری رها کرد که بر دهان امام نشست و امام خون را از دهانش پاک و به آسمان پرتاب کرد. ◀️عطش الحسين(ع) حتى اشتد عليه فدنا ليشرب من الماء، فرماه حصين بن تميم بسهم فوقع في فمه فجعل يتلقى الدم من فمه و يرمى به الى السماء ثم حمد الله و اثنى عليه‏. و سیدالشهدا جز به #خدا شکوه نبرد. ◀️یکی از صحنه‌های اندوه بار #کربلا این است که حضرت #زينب سلام‌الله علیها ناظر کشته شدن برادرش بود و هر چه ندای استغاثه سر داد کسی به او توجه نکرد. سپس، زینب از #خیمه بیرون آمد و فرمود: ای عمر بن سعد؛ آیا اباعبدالله کشته می شود و تو نظاره می کنی؟ عمر بن سعد روی از زینب برگرداند. زینب فرمود: آیا میان شما مسلمانی نیست؟ کسی پاسخ او را نداد. خَرَجَتْ أُخْتُهُ زَيْنَبُ إِلَى بَابِ الْفُسْطَاطِ فَنَادَتْ: عُمَرَ بْنَ سَعْدِ وَيْحَكَ أَ يُقْتَلُ‏ أَبُوعَبْدِاللَّهِ‏ وَ أَنْتَ تَنْظُرُ إِلَيْهِ!؟ فَلَمْ يُجِبْهَا بِشَيْ‏ءٍ فَنَادَتْ وَيْحَكُمْ أَ مَا فِيكُمْ مُسْلِمٌ فَلَمْ يُجِبْهَا أَحَدٌ بِشَيْ‏ءٍ. صلی الله علیک یا اباعبدالله. 📚طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۴۹، ۴۲۴، ۳۹۲؛ 📚بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۷.

🏴 #منع_آب از کاروان حسيني سؤال: اگر کاروان امام حسین علیه السلام #آب نداشتند، پس #غسل شب #عاشورا چه وجهي داشت؟ پاسخ: در تاريخ عاشورا سه نکته، قطعي است: ◀️مسأله آب از همان آغاز براي يزيديان، يک حربه نظامي بود. حرّ به فرمان ابن زياد مأمور بود تا امام حسين(عليه السلام) را در يک سرزمين بدون آب فرود آورَد و کربلا اين گونه بود. در روز هفتم محرم، #ابن‌زياد به عمربن ‌سعد فرمان داد تا آب را بر روي کاروان حسيني ببندد. لذا شريعة فرات را با پانصد سوار بستند. اهداف دشمن از منع آب: 1- کاهش توان رزمي نيروهاي امام بر اثر تشنگي؛ 2- فشار بر اطفال و زنان و نهايتاً فشار بر امام براي تسليم شدن؛ 3- استفادة تبليغي و برانگيختن کينه هاي ديرين با اتهام دروغين بستن آب بر روي عثمان از سوي امام علي(عليه السلام). ◀️کاروان حسيني در اين سه روز با سختي زياد و بسيار محدود به آب دسترسي داشت. امام حداقل يک بار اقدام به حفر #چاه کوچک کرد و به آب رسید و آب آن تمام شد حضرت #عباس و گروهي از ياران امام نيز توانستند #محاصره آب را بشکنند و مقداري آب بياورند. ◀️ تشنگي و #عطش در #کربلا جزء قطعيات تاريخي است؛ البته فراز و نشيب داشته و اوج آن در روز عاشورا بوده است؛ به سببِ: شرايط جنگي به‌شدت نابرابر،‌ مبارزه و جراحت، گرماي شديد و محاصره کامل. چنان که حر خطاب به کوفيان گفت: «...مادرتان به عزايتان بنشيند؛... حسين و زنان و دختران و يارانش را از آب فرات بازداشتيد... و اينان از عطش پَرپَر مي‏زنند...» و حضرت علي اکبر به امام عرض کرد: العطش قد قتلنی؛ «تشنگی مرا کشت...» ◀️پس از توجه به سه نکتة قطعي بالا، بايد گفت غسل شب عاشورا، در روايتي از امام #صادق(عليه السلام) آمده است که امام #حسين(عليه السلام) در شب عاشورا(نزديک نماز صبح)، به يارانش فرمود: «...برخيزيد آبي بنوشيد که اين،‌ آخرين توشة شماست؛ #وضو بگيريد و غسل کنيد...» 📚شیخ صدوق، الأمالي، ص221 غسل کردن، نمادي از طهارت و آمادگي براي شهادت است؛ اما صرفاً در «يک» خبر آمده، لذا ظني است و متواتر و قطعي نيست. البته غسل بر خلاف عادت و ذهنيت ما، به آب فراوان نياز ندارد و با آب اندک هم ممکن است. همچنين احتمال دارد از آبی غيرقابل شرب برای غسل استفاده شده باشد. نيز در منابع تاريخي دارد که امام حسين(عليه السلام) صبح عاشورا #خيمه‌اي قرار داد و در آنجا در ظرفي مقداري #مُشک و مادة خوشبو گذاشتند و خود امام و بعداً اصحاب رفتند و آنجا بدنشان را آغشته به آن و خوش‌بو کردند و به نوعي مهياي #شهادت شدند. در متن عربي گزارش اخير، لفظ «توره» به معناي ظرفي است که مشک را در آن گذاشتند؛ اما اين عبارت را نوعا به اشتباه «نوره» گفته و اشکال شده است که صبح عاشورا با کمبود آب، تنظيف بدن چه وجهي داشت 📚مقتل جامع سيدالشهداء ج1، ص742. چنانکه مسکویه رازی نیز در کتاب #تجارب_الامم به #خوشبو کردن بدن توسط امام #حسین(ع) در شب عاشورا اشاره کرده است. 📚ابن مسکویه، تجارب الامم، ج۲، ص۷۰