هو 🦚شعری از فیض کاشانی در مورد ولی الله المطلق سیدنا و مولاناالامام المهدی صلوات الله علیه در استقبال از حافظ شیرازی الا یا ایها المَهدی مدامَ الوَصل ناوِلها/که در دوران هجرانت بسی افتاد مشکل‌ها صبا از نکهت کویت نسیمی سوی ما آورد/ز سوز شعله شوقت چه تاب افتاد در دل‌ها چو نور مهر تو تابید بر دل‌‏های مشتاقان/ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محمل‌ها دل بی‌‏بهره از مهرت حقیقت را کجا یابد/حق از آیینه رویت تجلی کرد بر دل‌ها به حق سجاده تزیین کن مهل محراب و منبر را/که دیوان فلک صورت از آن سازند محفل‌ها شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل/ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحل‌ها اگر دانستمی کویت به سر می‏‌آمدم سویت/خوشا گر بودمی آگه ز راه و رسم منزل‌ها چو بینی حجت حق را به پایش جان‏‌فشان ای فیض/«مَتی ما تَلقِ مَن تَهوی، دَعِ الدُّنیا وَ أهمِلها»   #یاد_غریبترین_امام #یاد_مهدی‌عج