✨ آنچه باید قبل از ورود به رمضان بدانیم، تا به بهره‌وریِ حداکثری از آن برسیم! #حرف_خاص | #استاد_شجاعی

Settings گاهی خودت می‌دانی چقدر خراب کرده‌ای! اما در مقابلت عظمتی از رحمت و عشق، به خویش فرا می‌خواندت. هم میل رفتن داری، هم پای سنگینی که از آنچه کرده، نایِ جلوتر رفتن ندارد! نمی‌دانی اگر بروی چگونه می‌پذیردت، و می‌دانی اگر بمانی همه چیز را باخته‌ای! و این ماجرا را علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام در دعای نخستین روز رمضان، از زبان قلب ما قلم زده‌اند: یٰا بَرُّ یٰا لَطِیفُ، یٰا رَاحِمَ الْعَبْدِ الضَّعِیفِ، حَارَتِ الْاَفْکَارُ فیٖ مَعْرِفَهِ عَظَمَتِکَ وَفیٖ شُکْرِ نِعْمَتِکَ، أَنَا الْعَبْدُ الْوَجِلُ مِنَ الْمَخَافَهِ عَلَی التَّهَجُّمِ عَلیٰ مُقَدَّسِ حَضْـرَتِکَ، وَأَنَا أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِکُلِّ مَنْ یُعِینُ عَلَیْکَ، وَبِجَمِیعِ الْمَسَائِلِ لَدَیْکَ أَنْ تَقْبَلَ اعْتِـرَافِی لَکَ بِذُنُوبِی، وَأَنْ تَجْعَلَ مٰا أَنْتَ أَهْلُهُ لیٖ فیٖ الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ دِرْعاً وَجُنَّهً، وَأَنْ یَکُونَ مَصِیرِی إِلیٰ مَحَلِّ رِضَاکَ فیٖ أَمَانِ أَهْلِ الْجَنَّهِ. ای نیکوکار، ای دارندۀ لطف، ای رحم کنندۀ بر بندۀ ناتوان، سـرگردان گشت اندیشه‌ها در شناخت عظمتت، و در سپاس نعمتت، من بندۀ هراسانم از ترس بر تاختـن بر پیشگاه مقدست، و من به تو متوسل می‌شوم به هر کس یاری دهد بر تو، و به همۀ خواسته‌ها در نزد تو که اعتـراف من به گناهانم را بپذیری، و اینکه قرار دهی آنچه را تو شایسته آن هستی برای من در دنیا و آخرت زره و سپری بازدارنده، و اینکه سـرانجام من باشد به سوی جایگاه خشنودی تو، در ایمنی اهل بهشت. وَالْحَمْدُ لَکَ جَلَّ جَلاٰلُکَ إِنْ بَقِیتُ وَإِنْ مِتُّ، وَإِذَا حُمِلْتُ إِلَیْکَ فِی الْاَکْفَانِ عَلیٰ أَعْوَادِ الْمَنَایَا، وَإِذَا قُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ فِی الْقُبُورِ أَسِیرَ الْبَلاٰیَا وَالنَّدَایَا، وَإِذَا خَرَجْتُ إِلَیْکَ مَدْهُوشاً بِصَیْحَهِ الْحَشـْرِ الْهٰائِلَهِ، وَإِذَا وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مَبْهُوتاً بِنَشْـرِ صَحَائِفِ أَیَّامِ حَیَاتِی الزّٰائِلَهِ، وَإِذَا سَأَلْتَنِی وَشَهِدَتْ مَعَکَ جَوَارِحِی، وَخَذَلَنِی مَنْ کَانَ یَعِدُنِی فِی الدُّنْیَا أَنَّهُ یَقُومُ بِـمَصَالِحِی، وَرَاٰکَ الْاَنْبِیَاءُ وَالْاَوْلِیَاءُ مُعْرِضاً عَنِّی فَأَعْرَضُوا، وَمُعَاقِباً أَوْ مُعَاتِباً لیٖ فَأَجْمَعُوا أَنْ یَشْفَعُوا، وَکُنْتُ أَنَاوَأَنْتَ بِغَیْرِ ثَالِثٍ. و سپاس توراست که عظمت تو والا است با شکوه است، چه باقی بـمانم و چه بـمیرم، و هرگاه به سوی تو حمل شوم در کفن‌ها بر روی چوب‌های مرگ، و هنگامی که در پیشگاهت قرار گیرم در قبـرها که اسیر بلاها و خاک‌های مرطوب باشم، و زمانی که به سوی تو خارج شوم در حالی که با صدای هولناک محشـر متحیر و سـرگشته باشم و وقتی که بایستم در پیشگاهت در حالی که با باز شدن نامه‌های اعمال دوران زندگی از بین رفته‌ام سـرگردان باشم و چون از من سؤال کنی و همراه تو گواهی دهند اعضایم و مرا واگذارد آنکه مرا در دنیا وعده می‌داده است اقدام کند به نفع من اقدام کند، و ببینند تو را، پیامبـران و اولیا که از من روی گردانده‌ای و آنان از من روی گردانند، یا اینکه ببینند که مرا کیفری می‌دهی یا سـرزنش می‌کنی و بر این اجماع کنند که شفاعت کنند، و بوده باشم من و تو بدون شخص ثالثی. فَلَیْتَ شِعْرِی مٰا أَنْتَ صَانِعٌ بِذٰلِکَ الْعَبْدِ الْغَادِرِ النّٰاکِثِ؟ وَلَکَ الشُّکْرُ مِنِّی کَیْفَ تَقَلَّبْتُ فِی الْحَالِ فیٖ عَقَبَاتِ عَدْلِکَ وَعَرَصَاتِ فَضْلِکَ، وَإِذَا تَقَدَّمْتُ بِاِنْفِصَالیٖ مِنْ بَیْنِ یَدَیْ هَوْلِ ذٰلِکَ اللِّقَاءِ، وَلَکَ مِنِّی أَعْظَمُ الثَّنَاءِ، وَلَوْ حَمَلْتَنِی إِلیٰ دَارَ الشَّقَاءِ، وَنَفَیْتَنِی بِهِ مِنْ دَارِ دَوَامِ الْبَقَاءِ، وَلَکَ مِنْ لِسَانِ حَالِی أَبْلَغُ مٰا وَصَلْتُ إِلَیْهِ، أَوْ تَصِلُ آمَالُ أَحَدٍ أَوْ آمَالیٖ مِنْ نَشْـرِ لِوَاءِ الْحَمْدِ وَالْاِعْتِـرَافِ، فَلَکَ الْحُجَّهُ عَلَیَّ بِجَلاٰلِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ تَسْتَحِقُّهُ لِعَظِیمِ حَقِّکَ، وَجَسِیمِ إِفْضَالِکَ دَائـِماً ذٰلِکَ مَعَ دَوَامِکَ، نَاهِضاً بِقُوَّهِ إِنْعَامِکَ إِلیٰ غَایَاتِ دَرَجَاتِ الْعُبُودِیَّهِ لِمُقَدَّسِ مَقَامِکَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مَحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ سَنَتِی هٰذِہِ مَقْرُونَهً بِصَالِحِ الْاَعْمَالِ، وَوَفِّقْنِی فِیهٰا لِعِبَادَتِکَ، وَتَقَبَّلْ مِنِّی فِیهٰا جَمِیعَ مٰا أَدْعُوکَ بِهِ، وَأَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ، إِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. ای کاش می‌دانستم که چه خواهی کرد با آن بندۀ خیانتکار پیمان شکن؟ و سپاس تو راست، من که چگونه دگرگون شده‌ام در تنگناهای عدلت و صحنه‌های فضلت، و زمانی که پیش روم تا از آن صحنۀ هولناک خود را جدا سازم، و تو را است از من عظیم‌ترین ستایش، هر چند مرا به سـرای شقاوت بری، و مرا دور سازی به آن، از سـرای همیشه ماندگار بقاء و تو راست از

زبان حالـم، رساترین چیزی که به آن رسیده‌ام، یا به آن برسد آرزوهای، کسی یا آرزوهایم از برافراشتـن پرچم سپاس و اعتـراف، پس تو را است حجت بر من به جلالت و تو راست سپاس که آن را شایسته‌ای به جهت حق عظیمت، و فضل بزرگت که آن پیوسته باشد همراه با دائـمی بودن تو، و به قدرت بخششت بالا می‌رود تا نهایت‌های درجات بندگی نسبت به مقدس بودن مقامت، خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و این سال مرا قرار ده قرین گشته با اعمال نیکو، و مرا در آن موفق ساز برای پرستشت، و از من بپذیر در آن هر آنچه را که تو را به آن خوانم، و به تو متوسل شوم، که تو بر هر چیزی توانایی

#صحیفه_سجادیه_جامعه #صوت_دعا 🎧 قرائت استدیویی دعای ۱۱۸ صحیفه سجادیه جامعه ※ نخستین روز از ماه رمضان • اولین روزِ ماه عسل، با همه‌ی روزها فرق می‌کند! گپ و گفت‌ها جور دیگری است... 🎙 با صدای: محمود معماری 🎼 کاری از: «استودیو موسیقی انسانِ تمام» دسترسی به متن و صوت این دعا (در وبسایت منتظر): blog.montazer.ir/?p=2097 @sahifeh_sajjadiyeh_jameeh ‌

Settings گاهی خودت می‌دانی چقدر خراب کرده‌ای! اما در مقابلت عظمتی از رحمت و عشق، به خویش فرا می‌خواندت. هم میل رفتن داری، هم پای سنگینی که از آنچه کرده، نایِ جلوتر رفتن ندارد! نمی‌دانی اگر بروی چگونه می‌پذیردت، و می‌دانی اگر بمانی همه چیز را باخته‌ای! و این ماجرا را علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام در دعای نخستین روز رمضان، از زبان قلب ما قلم زده‌اند: یٰا بَرُّ یٰا لَطِیفُ، یٰا رَاحِمَ الْعَبْدِ الضَّعِیفِ، حَارَتِ الْاَفْکَارُ فیٖ مَعْرِفَهِ عَظَمَتِکَ وَفیٖ شُکْرِ نِعْمَتِکَ، أَنَا الْعَبْدُ الْوَجِلُ مِنَ الْمَخَافَهِ عَلَی التَّهَجُّمِ عَلیٰ مُقَدَّسِ حَضْـرَتِکَ، وَأَنَا أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِکُلِّ مَنْ یُعِینُ عَلَیْکَ، وَبِجَمِیعِ الْمَسَائِلِ لَدَیْکَ أَنْ تَقْبَلَ اعْتِـرَافِی لَکَ بِذُنُوبِی، وَأَنْ تَجْعَلَ مٰا أَنْتَ أَهْلُهُ لیٖ فیٖ الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ دِرْعاً وَجُنَّهً، وَأَنْ یَکُونَ مَصِیرِی إِلیٰ مَحَلِّ رِضَاکَ فیٖ أَمَانِ أَهْلِ الْجَنَّهِ. ای نیکوکار، ای دارندۀ لطف، ای رحم کنندۀ بر بندۀ ناتوان، سـرگردان گشت اندیشه‌ها در شناخت عظمتت، و در سپاس نعمتت، من بندۀ هراسانم از ترس بر تاختـن بر پیشگاه مقدست، و من به تو متوسل می‌شوم به هر کس یاری دهد بر تو، و به همۀ خواسته‌ها در نزد تو که اعتـراف من به گناهانم را بپذیری، و اینکه قرار دهی آنچه را تو شایسته آن هستی برای من در دنیا و آخرت زره و سپری بازدارنده، و اینکه سـرانجام من باشد به سوی جایگاه خشنودی تو، در ایمنی اهل بهشت. وَالْحَمْدُ لَکَ جَلَّ جَلاٰلُکَ إِنْ بَقِیتُ وَإِنْ مِتُّ، وَإِذَا حُمِلْتُ إِلَیْکَ فِی الْاَکْفَانِ عَلیٰ أَعْوَادِ الْمَنَایَا، وَإِذَا قُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ فِی الْقُبُورِ أَسِیرَ الْبَلاٰیَا وَالنَّدَایَا، وَإِذَا خَرَجْتُ إِلَیْکَ مَدْهُوشاً بِصَیْحَهِ الْحَشـْرِ الْهٰائِلَهِ، وَإِذَا وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مَبْهُوتاً بِنَشْـرِ صَحَائِفِ أَیَّامِ حَیَاتِی الزّٰائِلَهِ، وَإِذَا سَأَلْتَنِی وَشَهِدَتْ مَعَکَ جَوَارِحِی، وَخَذَلَنِی مَنْ کَانَ یَعِدُنِی فِی الدُّنْیَا أَنَّهُ یَقُومُ بِـمَصَالِحِی، وَرَاٰکَ الْاَنْبِیَاءُ وَالْاَوْلِیَاءُ مُعْرِضاً عَنِّی فَأَعْرَضُوا، وَمُعَاقِباً أَوْ مُعَاتِباً لیٖ فَأَجْمَعُوا أَنْ یَشْفَعُوا، وَکُنْتُ أَنَاوَأَنْتَ بِغَیْرِ ثَالِثٍ. و سپاس توراست که عظمت تو والا است با شکوه است، چه باقی بـمانم و چه بـمیرم، و هرگاه به سوی تو حمل شوم در کفن‌ها بر روی چوب‌های مرگ، و هنگامی که در پیشگاهت قرار گیرم در قبـرها که اسیر بلاها و خاک‌های مرطوب باشم، و زمانی که به سوی تو خارج شوم در حالی که با صدای هولناک محشـر متحیر و سـرگشته باشم و وقتی که بایستم در پیشگاهت در حالی که با باز شدن نامه‌های اعمال دوران زندگی از بین رفته‌ام سـرگردان باشم و چون از من سؤال کنی و همراه تو گواهی دهند اعضایم و مرا واگذارد آنکه مرا در دنیا وعده می‌داده است اقدام کند به نفع من اقدام کند، و ببینند تو را، پیامبـران و اولیا که از من روی گردانده‌ای و آنان از من روی گردانند، یا اینکه ببینند که مرا کیفری می‌دهی یا سـرزنش می‌کنی و بر این اجماع کنند که شفاعت کنند، و بوده باشم من و تو بدون شخص ثالثی. فَلَیْتَ شِعْرِی مٰا أَنْتَ صَانِعٌ بِذٰلِکَ الْعَبْدِ الْغَادِرِ النّٰاکِثِ؟ وَلَکَ الشُّکْرُ مِنِّی کَیْفَ تَقَلَّبْتُ فِی الْحَالِ فیٖ عَقَبَاتِ عَدْلِکَ وَعَرَصَاتِ فَضْلِکَ، وَإِذَا تَقَدَّمْتُ بِاِنْفِصَالیٖ مِنْ بَیْنِ یَدَیْ هَوْلِ ذٰلِکَ اللِّقَاءِ، وَلَکَ مِنِّی أَعْظَمُ الثَّنَاءِ، وَلَوْ حَمَلْتَنِی إِلیٰ دَارَ الشَّقَاءِ، وَنَفَیْتَنِی بِهِ مِنْ دَارِ دَوَامِ الْبَقَاءِ، وَلَکَ مِنْ لِسَانِ حَالِی أَبْلَغُ مٰا وَصَلْتُ إِلَیْهِ، أَوْ تَصِلُ آمَالُ أَحَدٍ أَوْ آمَالیٖ مِنْ نَشْـرِ لِوَاءِ الْحَمْدِ وَالْاِعْتِـرَافِ، فَلَکَ الْحُجَّهُ عَلَیَّ بِجَلاٰلِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ تَسْتَحِقُّهُ لِعَظِیمِ حَقِّکَ، وَجَسِیمِ إِفْضَالِکَ دَائـِماً ذٰلِکَ مَعَ دَوَامِکَ، نَاهِضاً بِقُوَّهِ إِنْعَامِکَ إِلیٰ غَایَاتِ دَرَجَاتِ الْعُبُودِیَّهِ لِمُقَدَّسِ مَقَامِکَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مَحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ سَنَتِی هٰذِہِ مَقْرُونَهً بِصَالِحِ الْاَعْمَالِ، وَوَفِّقْنِی فِیهٰا لِعِبَادَتِکَ، وَتَقَبَّلْ مِنِّی فِیهٰا جَمِیعَ مٰا أَدْعُوکَ بِهِ، وَأَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ، إِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. ای کاش می‌دانستم که چه خواهی کرد با آن بندۀ خیانتکار پیمان شکن؟ و سپاس تو راست، من که چگونه دگرگون شده‌ام در تنگناهای عدلت و صحنه‌های فضلت، و زمانی که پیش روم تا از آن صحنۀ هولناک خود را جدا سازم، و تو را است از من عظیم‌ترین ستایش، هر چند مرا به سـرای شقاوت بری، و مرا دور سازی به آن، از سـرای همیشه ماندگار بقاء و تو راست از

https://eitaa.com/sajjadiyeh4/2883 صوت دعای 118 روز اول ماه رمضان https://eitaa.com/sajjadiyeh4/2885 متن دعا 👆

✨ برای وقت‌هایی که ترس جانت را فراگرفت نکند میان تو و خدا شکرآب شود، و از چشمانش بیفتی! ترسیدگان مناجات سوم خمسه عشر

#صحیفه_سجادیه_جامعه #صوت_دعا 🎧 قرائت استدیویی دعای ۱۸۴ صحیفه سجادیه جامعه ※ مناجات سوم از مناجات خمس عشر • مناجات خائفین 🎙 با صدای: محمود معماری 🎼 کاری از: «استودیو موسیقی انسانِ تمام» دسترسی به متن و صوت این دعا (در وبسایت منتظر): blog.montazer.ir/?p=14417

– مناجات بیمناکان مناجات بیمناکان ۱۸۴ | صحیفه سجادیه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی أَتَراکَ[1] بَعْدَ الْإِیمَانِ بِکَ تُعَذِّبُنِی؟ أَمْ بَعْدَ حُبِّی إِیَّاکَ تُبَعِّدُنِی؟ أَمْ مَعَ رَجَائِی لِرَحْمَتِکَ وَ صَفْحِکَ تَحْرِمُنِی؟ أَمْ مَعَ اسْتِجَارَتِی بِعَفْوِکَ تُسْلِمُنِی؟ حَاشَا لِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَنْ تُخَیِّبَنِی، محبوب من! آیا باور کنم بعد از این که به تو ایمان آوردم، مرا عذاب کنی؟ یا بعد از این که به تو عشق ورزیدم، مرا از خود برانی؟ آیا با وجود امیدی که به رحمت و گذشتت دارم، مرا ناامید خواهی کرد؟ یا با این که به عفو و بخششت پناه آورده‌ام، مرا به حال خود رها خواهی کرد؟ هرگز! از ذات بزرگوار کریم تو، بعید است که مرا ناامید کنی. لَیْتَ شَعْرِی أَلِلشَّقَاءِ وَلَدَتْنِی أُمِّی؟ أَمْ لِلْعَنَاءِ رَبَّتْنِی؟ فَلَیْتَهَا لَمْ تَلِدْنِی وَ لَمْ تُرَبِّنِی، وَ لَیْتَنِی عَلِمْتُ أَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَهِ جَعَلْتَنِی، وَ بِقُرْبِکَ وَ جِوَارِکَ خَصَصْتَنِی؟ فَتَقِرَّ[2] بِذَلِکَ عَیْنِی وَ تَطْمَئِنَّ لَهُ نَفْسِی. ای کاش می‌دانستم، آیا مادرم مرا برای بدبختی و شقاوت به دنیا آورده یا برای رنج کشیدن و تحمل سختی‌ها تربیت کرده است؟ ای کاش اصلاً مرا نمی‌زایید و نمی‌پرورید. ای کاش می‌فهمیدم آیا تو مرا از اهل سعادت قرار داده‌ای و برای نزدیکی و هم‌نشینی با خودت برگزیده‌ای؟ اگر چنین باشد، چشمم روشن و دلم آرام خواهد شد. إِلَهِی هَلْ تُسَوِّدُ وُجُوهاً خَرَّتْ سَاجِدَهً لِعَظَمَتِکَ؟ أَوْ تُخْرِسُ أَلْسِنَهً نَطَقَتْ بِالثَّنَاءِ عَلَى مَجْدِکَ وَ جَلَالَتِکَ؟ أَوْ تَطْبَعُ عَلَى قُلُوبٍ انْطَوَتْ عَلَى مَحَبَّتِکَ؟ أَوْ تُصِمُّ أَسْمَاعاً تَلَذَّذَتْ بِسَمَاعِ ذِکْرِکَ فِی إِرَادَتِکَ؟ محبوب من! آیا روی آنان که با فروتنی در برابر عظمت تو به سجده افتادند را سیاه خواهی کرد؟ یا زبان‌هایی که با شور و عشق، جلال و بزرگی‌ات را ستودند، خاموش و لال خواهی کرد؟ آیا بر قلب‌هایی که سرشار از محبت تو بودند، مهر خواهی زد؟ آیا گوش‌هایی که از شنیدن ذکر تو لذت برده‌اند را ناشنوا خواهی کرد؟ أَوْ تَغُلُّ أَکُفّاً رَفَعَتْهَا الْآمَالُ إِلَیْکَ رَجَاءَ رَأْفَتِکَ؟ أَوْ تُعَاقِبُ أَبْدَاناً عَمِلَتْ بِطَاعَتِکَ حَتَّى نَحِلَتْ فِی مُجَاهَدَتِکَ؟ أَوْ تُعَذِّبُ أَرْجُلًا سَعَتْ فِی عِبَادَتِکَ؟ آیا دست‌هایی را که با امید به مهربانی تو به سوی آسمان بلند شدند، به غل و زنجیر خواهی بست؟ آیا بدن‌هایی را که در راه اطاعتت تلاش کرده و در سختی‌های بندگی‌ات نحیف شدند، مجازات خواهی کرد؟ آیا پاهایی را که با عشق در مسیر بندگی تو گام برداشتند، عذاب خواهی کرد؟ إِلَهِی لَا تُغْلِقْ عَلَى مُوَحِّدِیکَ أَبْوَابَ رَحْمَتِکَ، وَ لَا تَحْجُبْ مُشْتَاقِیکَ عَنِ النَّظَرِ إِلَى جَمِیلِ رُؤْیَتِکَ، محبوبم! درهای رحمتت را به روی بندگان یکتاپرستت نبند و مشتاقانت را از مشاهدۀ زیبایی دیدارت محروم نکن. إِلَهِی نَفْسٌ أَعْزَزْتَهَا بِتَوْحِیدِکَ کَیْفَ تُذِلُّهَا بِمَهَانَهِ هِجْرَانِکَ؟ وَ ضَمِیرٌ انْعَقَدَ عَلَى مَوَدَّتِکَ کَیْفَ تُحْرِقُهُ بِحَرَارَهِ نِیرَانِکَ؟ إِلَهِی أَجِرْنِی مِنْ أَلِیمِ غَضَبِکَ وَ عَظِیمِ سَخَطِکَ. محبوبم! نفسی که با توحیدت عزیزش کرده‌ای، چگونه ذلیل دوری و هجرانت خواهی کرد؟ و دلی که با محبتت گره خورده، چگونه با سوز آتش عذابت خواهی سوزاند؟ محبوبم! مرا از دردناکی خشم و بزرگی غضبت پناه بده. یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ، یَا رَحِیمُ یَا رَحْمَانُ، یَا جَبَّارُ یَا قَهَّارُ، یَا غَفَّارُ یَا سَتَّارُ، نَجِّنِی بِرَحْمَتِکَ مِنْ عَذَابِ النَّارِ، وَ فَضِیحَهِ الْعَارِ، إِذَا امْتَازَ الْأَخْیَارُ مِنَ الْأَشْرَارِ، وَ حَالَتِ الْأَحْوَالُ وَ هَالَتِ الْأَهْوَالُ، وَ قَرُبَ الْمُحْسِنُونَ وَ بَعُدَ الْمُسِیئُونَ، ﴿وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَا کَسَبَتْ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ﴾. ای بسیار مهربان و پراحسان، ای مهربان و ای صاحب رحمت فراگیر، ای توانا ای چیره، ای بسیار آمرزنده و ای بسیار پوشانندۀ عیب‌ها! با رحمت بی‌پایانت مرا از عذاب آتش و ننگ رسوایی نجات بده، آن‌گاه که نیکان از بدکاران جدا می‌شوند، و شرایط دگرگون می‌گردد و سختی‌ها و هراس‌ها آشکار می‌شوند. آن هنگام که نیکوکاران به مقام قرب و نزدیکی می‌رسند و بدکاران از رحمتت دور می‌مانند و همه به پاداش یا جزای عمل خود می‌رسند و هیچ‌کس مورد ظلم قرار نمی‌گیرد

🎧 قرائت استدیویی دعای ۱۸۴ صحیفه سجادیه جامعه ※ مناجات سوم از مناجات خمس عشر • مناجات خائفین https://eitaa.com/sajjadiyeh4/2890