بمناسبت ایام فاطمیه پویش زیارتنامه، دلنوشته، ختم قرآن و صلوات علاقه مندان میتوانند جهت این امر به این پیوند مراجعه بفرمایند. 👇🏻👇🏻👇🏻 https://20l.ir/po1 اگر قابل بود دعاگوی نگارنده این کانال هم باشید. #فاطمیه

معرفی کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله در ایران صدا راوی: سبحان اکرامی @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی نمونه صوت @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی فصل اول: مقدمه @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی فصل دوم: پیامبر اعظم ص @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی فصل سوم: امامت @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی فصل چهارم: امیرالمؤمنین ع @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی فصل پنجم: حضرت فاطمه زهرا س @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی فصل ششم: امام حسن ع @sajjadmirzaei_ir

معرفی کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله در ایران صدا راوی: سبحان اکرامی @sajjadmirzaei_ir

کتاب صوتی #انسان_۲۵۰_ساله منبع: ایران صدا راوی: سبحان اکرامی نمونه صوت ۲ @sajjadmirzaei_ir

آیت الله مصباح و رجوع به آرای مردم ✍🏻مهدی جمشیدی بخش اول بخش دوم بخش سوم بخش چهارم بخش پنجم #استادفکر #عمارانقلاب @sajjadmirzaei_ir

[1]. مشروعیّت به‌معنیِ «حقّ حاکمیّت» با مشروعیّت به‌معنی ِ«دینی‌بودن»، بسیار متفاوت هستند؛ به‌طوری‌که در اوّلی، «رضایّتِ مردم» مدخلیّتی ندارد، و در دوّمی دارد، یعنی در استعمالِ دوّم، می‌توان گفت یکی از پایه‌های مشروعیّت، رضایتِ مردم است، چراکه نمی‌توان حکومتِ دینی را بر مردم تحمیل کرد، امّا این کاربرد، «خاص» و «محدود» است و در «فلسفۀ سیاسی»، چنین معنایی از آن اراده نمی‌شود. ما با چهار پرسش، مواجه هستیم: چه کسی باید «قانون» را تعیین کند؟(قانون‌گذار)؛ چه کسی باید «حاکم» باشد تا قانون را اجرا کند؟(مجری قانون)؛ چگونه باید حکومت «تشکیل» شود؟(نحوۀ استقرار)؛ چگونه باید «حکمرانی» شود؟(نحوۀ استمرار). کدام‌یک از این پرسش‌ها به «مشروعیّت» به‌معنای «حقّ حاکمیّت»، مرتبط است؟ فقط پرسش‌های الف و ب، به این بحث مرتبط هستند. اگر این نکته به‌درستی درک شود، برخی نزاع‌ها پایان خواهد یافت.

[2]. برای این که ولیّ امر، دولت را در دست بگیرد، نیاز به محرز شدنِ «مقبولیّتِ» وی است؛ یعنی باید آشکار شود که «مردم»، خواهانِ حاکمیّتِ او هستند و اگر چنین شود، «حجّت» بر او تمام می‌شود. پس «حجّتِ برپاییِ دولت»، مشارکت و مساعدتِ مردم است: «اگر مقبوليّتِ حكومت، مُحرز گردد، حجّت بر ولىّ امر، تمام مى‌شود و وقت آن مى‌رسد كه دست به‌كار شود و به رتق و فتقِ امور جامعۀ اسلامى بپردازد، [چنان‌که] حضرتِ اميرالمؤمنين على – عليه‌السلام - مى‌فرمايد: لَوْلا حُضُورُ الْحاضِرِ وَقِيامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النّاصِرِ [...] لاَلْقَيْتُ حَبْلَها عَلى غارِبِها؛ اگر جمعيّتِ بسيارى كه براى بيعت با من، گرداگردم را گرفته بودند، حاضر نمى‌شدند و با حاضرشدنِ آنان براى يارى‌رساندن در كارِ خلافت، حجّت بر من تمام نمى‌شد [...]، بدون‌شك، ريسمانِ خلافت را بر پشتش مى‌انداختم.»(محمّدتقی مصباح‌یزدی، حقوق و سیاست در قرآن، ص 318). نظامِ اسلامی برای نظرِ مردم، ارزش و اعتبار قائل است، به این معنی‌که چیزی را بر مردم «تحمیل» نمی‌کند و نمی‌خواهد با «زور» و «جبر» و «قهر»، جامعه را اداره کند، بلکه می‌خواهد مردم «آزادانه» و «آگاهانه»، راهِ حقّ را انتخاب کنند: «امامِ امّت با نظرخواهى از مردم، [...] ثابت كرد كه نظامِ اسلامى، از حمايتِ بيش از نودوهشت درصدِ مردمِ ايران برخوردار است، و [از این رو،] نه‌تنها [نظامی] ضدّمردمى نيست، بلكه به‌عكس، بيش از هر نظامِ ديگرى در جهانِ امروز، براى آراء و نظراتِ مردم، بها و ارزش قائل است، و [...] مردم، سرنوشتِ خود را به‌دستِ خود رقم مى‌زنند.‌«(محمّدتقی مصباح‌یزدی، حقوق و سیاست در قرآن، ص 313-314). کلان‌طرحِ پیشنهادیِ آیت‌الله مصباح برای بازسازی و تجدیدِ ساختارِ نظامِ جمهوری اسلامی، به‌طورِ کامل، ریشه و روندِ «مردمی» و «از پایین» دارد. این طرح، مبتنی بر مردم‌سالاریِ معقول و موجه است که در آن، به‌گونه‌ای مبدعانه، الگویی از مردم‌سالاریِ دینی، ترسیم شده است: