✏️ برنامه هفتم و شاخصهای کلیدی نتیجهمحور(KRI)
🔸 امسال اوّلین سال شروع برنامهی هفتم توسعه میباشد که بهمنظور تحقق سیاستهای کلی برنامه هفتم، تدوین شده است. معمولا تدوین سیاست در کشور، بدون توجه نظاممند به نتایج سیاستهای قبلی، انجام میگیرد. بیتوجهی به چرخه سیاستگذاری، که در آن تدوین یک سیاست، پس از ارزیابی اجرای سیاست قبلی، در دستور کار قرار میگیرد، عارضهای است که سیاستها را از واقعیات عملیاتی منقطع نموده و به کلیگویی و آرمانگرایی مفرط، سوق میدهد.
🔸 همچنین عموما کارگزاران، تمایل دارند موفقیت خود را از طریق نمایه کردن میزان منابع تخصیص داده شده، تعداد جلسات، تعداد سامانههای اطلاعاتی ایجاد شده و مواردی از این دست، بسنجند؛ اینها فعالیتهایی هستند که میتوان در موردشان تبلیغ کرد، در پایان دوره فعالیت، به راحتی به توجیه آنها پرداخت و گزارشها و نمودارهای خوش خط و خال در موردشان ارائه نمود، ولو به هیچ بهبود واقعی اثبات شدهای در دسترسی به اهداف تعیینشده، نینجامیده باشند. در چنین شرایطی دستیابی به اهداف، ملاحظهای دست دوم خواهد بود و ارزشیابی دقیق با مقاومت روبرو میشود، زیرا ممکن است شکست واضح را به صورت عینی، مستند سازد. بنابراین عمدتاً اندازهگیری دروندادهای روشن و مادی به جای بروندادهای کارکردی در اولویت قرار میگیرند. از این رو شاخصهایی که توسط نهادهای ارزیابیکننده تولید میشوند، بیشتر ناظر به درون دادها هستند، زیرا بر خلاف دستاوردها، دروندادها را میتوان به صورتی نسبتاً بیدردسر، کنترل، مدیریت و پیش بینی کرد.
🔸 در ارزیابی یک سیاست، آنچه میتواند میزان موفقیت کارگزاران را به صورت دقیق و واقعی، نمایهسازی نماید، شاخصهای نتیجهمحور است که در ادبیات سیاستگذاری، از آن تحتعنوان KRI (در مقابل شاخصهای KPI) یاد میشود. این شاخصها بر اهداف سیاست متمرکز میشوند و میزان تحقق آنها را میسنجند. طراحی و سنجش شاخصهای KRI برای سیاستهای کلی برنامه هفتم، علاوه بر اینکه میزان واقعی تحقق سیاستها را مشخص میکند و اجازه نمیدهد کارگزاران اجرایی، با لطایفالحیل، اقدامات دلخواه خود را به حساب سیاستهای برنامه، فاکتور نمایند، شرایط لازم برای تدوین هر چه دقیقتر سیاستهای برنامه هشتم را نیز فراهم میآورد.
🔸 در سیاستهای برنامه هفتم، برخی از اهداف، صراحتا به صورت کمی قید شده است که میتوان شاخصهای متناسب با آنها را طراحی نمود و برخی دیگر نیز نیازمند کمیسازی و سپس اندازهگیری میباشند. برخی از اهدافی که در سیاستهای برنامه هفتم، بهآنها اشاره شده است، عبارتند از:
۱. دستیابی به متوسط رشد اقتصادی ۸ درصد
۲. تک نرخی شدن تورم
۳. ثبات در نرخ ارز
۴. شفاف سازی و ضابطهمند نمودن درآمدها و هزینههای شرکت نفت و سایر شرکتهای دولتی در بودجه
۵. تولید حداقل ۹۰ درصد کالاهای اساسی و اقلام غذایی در داخل
۶. افزایش بهرهوری حدود پنج درصدی آب کشاورزی
۷. اعتلاء فرهنگ عمومی در جهت تحکیم سبک زندگی اسلامی ـ ایرانی
۸.تقویت همبستگی و اعتماد به نفس ملی
۹. ارتقاء هویت ملی و روحیه مقاومت،
کار و تلاش در جامعه
۱۰. تقویت کارآیی و اثربخشی رسانه ملی
۱۱. پیشگیری و کاهش آسیبهای اجتماعی به ویژه اعتیاد، حاشیهنشینی، طلاق و فساد
۱۲. برقراری حاکمیت ملی و صیانت از ارزشهای اسلامی ـ ایرانی در فضای مجازی
۱۳. افزایش شتاب پیشرفت و نوآوری علمی و فناوری و تجاری سازی آنها
۱۴. روزآمدسازی و ارتقاء نظام آموزشی و پژوهشی کشور
۱۵. ظرفیتسازی ارزشی و انقلابی در نیروی انسانی در دستگاه دیپلماسی
۱۶. تقویت رویکرد اقتصادمحور در سیاست خارجی
۱۷. تقویت بنیه دفاعی به منظور ارتقاء بازدارندگی و اکتساب فناوریهای اقتدارآفرین مورد نیاز صنایع دفاعی و امنیتی کشور
۱۸. رفع فساد و زمینههای آن در مناسبات اداری
۱۹. اجرای ۱۰۰ درصدی حد نگار
۲۰. بالا بردن سطح علمی و شایستگی اخلاقی ضابطان دادگستری
🔸 شاخصهای ارزیابی، میبایست بهگونهای طراحی شوند که به صورت سالانه و نهایتا پس از پنجسالِ اجرای برنامه هفتم، امکان سنجش اهداف مذکور و سایر اهداف مندرج در سیاستهای برنامه را داشته باشند. پس از پنج سال، مهم این نیست که چه تعداد جلسه در دستگاههای اجرایی برگزار شده است، چه تعداد مصوبه و آییننامه به تصویب رسیده است، چه ساختارهایی اضافه یا کم شده است، بلکه مهم این است که هر کدام از اهداف سیاست، تحقق یافتهاند یا خیر. آیا تورم تکرقمی شده است، نرخ ارز ثبات داشته است، حدنگاری، ۱۰۰درصد اجرا شده است و...؟ تمرکز بر اهداف و سنجش مداوم میزان تحقق آنها، علاوه بر اینکه دستگاههای اجرایی را از رخوت و رکود خارج میکند، معیارهای دقیقی برای ارزیابی آنها توسط مردم به دست میدهد که میتواند مرجع واقعی انتخاب مسئولین و کارگزاران، بر اساس کارنامه آنها(نه صرفا برنامههایشان) باشد.
@sajjadsakeni
✏️ ایران، از آنِ همه ایرانیهاست
🔸یکی از مهمترین پشتوانههایی که دولتها را در پیشبرد اهداف آنها یاری میرساند، اتحاد ملی و وفاق و همدلی میان مردم در موضوعات مهم و اساسی میباشد. مؤلفهای که کشور ما در ۱۰۰ سال گذشته، روندی سینوسی را در ارتباط با آن، طی کرده است.
🔸برخلاف آنچه تصور میشود، وحدت و اتحاد ملی، تنها در سیاست خارجی اهمیت پیدا نمیکند. ارتقای توانمندی و قابلیت حکومت در تحقق سیاستهای داخلی نیز مستلزم اتحاد ملی است که حداقل از دو جهت، میتواند در پیشبرد سیاستگذاری کارآمد، موثر باشد؛ اول از آن جهت که سطح عملیاتی و اجرایی سیاستها عمدتاً با عموم مردم و اقشار، اصناف و طیفهای مختلف، ارتباط پیدا میکند و دوم از آن رو که کارگزاران سیاستی نیز از میان مردم هستند. بنابراین وحدت ملی از هر دو جنبه منجر به تحقق هرچه بیشتر سیاستها خواهد شد.
🔸آنچنان که مقام معظم رهبری در سخنرانی اخیر خود به این مسئله اشاره نمودند:«ما در این زمینه، متأسّفانه مشکلاتی داریم، عقبافتادگیهایی داریم؛ ارتباط و همدلی اجتماعی خیلی مهم است؛ در این زمینه دچار غفلت شدیم؛ خودمان به دست خودمان در وحدت ملّیمان اختلال ایجاد میکنیم. همهی ما در این غفلت شریکیم».
🔸 سوال اینجاست این «همه ما» که در فرمایشات فوق، به آن اشاره شده است چه کسانیاند؟ آیا شازده کوچولوی پهلوی! جزء همه ما به حساب میآید؟ سیاستمداران آمریکا و دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی آنها چطور؟ بیبیسی و اینترنشنال و صدای آمریکا چه؟ از میان مسئولین و مردم خودمان کدام طیف بیشتر میتواند مخاطب «همه ما» باشد؟ آیا میتوان از آنان که دل در گرو این کشور و انقلاب ندارند، انتظار داشت به فکر وحدت ملی باشند؟ پر واضح است، جماعت اصطلاحاً انقلابی بیش از هر طیف و گروه دیگری، در این خصوص، موظف و البته مقصر میباشند.
🔸متاسفانه، امروزه هر اتفاقی در کشور منجر به ایجاد اختلاف میشود. جشن بزرگ و باشکوه ولادت امام مجتبی -علیه السلام- که میبایست به عاملی جهت وحدت و همدلی تبدیل شود از جانب برخی، دستاویز اختلاف و دو قطبی سازی قرار میگیرد. حضور برادران و خواهران افغانستانی و یا حضور زن و مرد در کنار یکدیگر در ورزشگاه آزادی، توسط برخی هرچند اندک، دستمایه انتقاد و اختلاف، قرار میگیرد. آش به قدری شور شده که فوتبال ملی نیز که همیشه نماد وحدت و یکپارچگی ملی بوده، امروز توسط برخی، به بستری برای اختلاف و تفرقه، تبدیل شده است.
🔸در این میان جمعی از افراد «خشکمغز» به جای آنکه نقشه کلان دشمن را تحلیل نموده و متناسب با آن، اقدام نمایند، به مهره دشمن تبدیل میشوند. به جای آنکه از عصبانیت مردم -بخشی که با نظام و اهداف و آرمانهای آن در عرصههای گوناگون زاویه پیدا کردهاند- بکاهند، بر آتش آن میدمند. آتشی که یک روز با دروغهای بیبیسی و اینترنشنال، یک روز با «هر کس نمیخواد، از ایران جمع کنه بره»، یک روز با افزایش قیمت بنزین، یک روز با اعلان جریمه ۳ میلیون تومانی بدحجابی، یک روز با ون گشت ارشاد و هر روز با تورم و افزایش قیمتها در حال شعله ورتر شدن است.
🔸 امروز در میان ما جای آن ابرمردی که از اهمیت اتحاد ملی آگاه بود، خالی است. حاجقاسم که در برابر شقیترین انسانها اسلحه به دست گرفته بود و چنگ و دندان آماده آنها را برای دریدن ایران به چشم دیده بود، نیک میدانست که خالص سازی، پروژه دشمن است و ایران، از آن همه ایرانیهاست.
@sajjadsakeni
اگر کسی مراسم شب قدر را در مساجد، حسینیهها و هیئات گذرانده باشد، حتما کسانی را دیده است که از نظر رهبر معظم انقلاب، حزباللهی، ولی از نظر آقای علمالهدی، اکثریت متمردند.
یکی دایره انقلاب را آنقدر وسیع میبیند که اکثریت ملت ایران در آن، جای میگیرند، اما دیگری آنقدر بسته که فقط خودش و بانوی دوم، در آن تعریف میشوند.
@sajjadsakeni
در روز شهادت مولایش و با دهان روزه، به دیدار او شتافت.
چه سعادتی بالاتر از اینکه با جامی از دستان ساقی کوثر، روزهات را افطار کنی.
شهادت، گوارایت باد...
#دمشق
جالب اینجاست که به برخی مسئولین طراز اول، اینطور قبولاندهاند که اگر در یک گوشه دنیا ترقهای در شود، طبیعی است که قیمت #دلار به نوسان درآید. لذا اساسا واکنش در برابر چنین اوضاعی، سالبه به انتفاء موضوع است.
سمندر، بتاز!
بدون تردید، فلسطین مهمترین معیار حق از باطل است و مردم ایران، امروز ثابت خواهند کرد که در طرف حق، ایستادهاند.
#روز_قدس
🔰«در این شرایط، نرخ دلار در بازار رسمی تهران ۱۳۲ ریال شد. گرچه نرخ رسمی ۳۲.۵ بود. بانک ملی، فاقد ذخایر ارزی کافی برای مبادلات قانونی و مشروع بود. اعتماد مردم به دولت و نظام بانکی در حداقل خود بود. اسکناسهای ریال در مقادیر بالایی ناپدید میشدند، زیرا احتکار، بسیار گسترده شده بود، به طوری که بانک ملی نمیتوانست چک حقوق کارکنان دولت را نقد کند. صادرات و واردات متوقف شده بود و حتی کارخانههای دولتی به سبب قطعات یدکیای که باید از خارج کشور خریداری میشد معطل و متوقف شده بود.»
اگر در سطور بالا، به جای نرخ دلار رسمی ۲۸ هزار تومان و به جای نرخ دلار غیررسمی ۶۳ هزار تومان، قرار دهیم، اصلا معلوم نمیشود که این جملات، از کتاب «برنامهریزی و توسعه در ایران»، نوشته «جرج بی.بالدوین»، سرپرست مشاوران هاروارد و مربوط به اوایل دهه ۳۰ شمسی باشد. همهچیز شبیه امروز است. گویی در این ۷۰ سال، اقتصاد فریز شده است؛ دو نرخ دلار رسمی و غیررسمی، کاهش اعتماد مردم به دولت و نظام بانکی، مصیبت دولت در پرداخت حقوق کارکنان، ناتوانی تولیدکنندگان در تأمین قطعات و مواد اولیه، همه و همه، مرثیههایی هستند که از ۷۰ سال پیش تا کنون، روح و جان ایران را آزرده است.
در این میان، تنها منابع ملی، کمتر و مردم کلافهتر، دولت ضعیفتر و ذینفعان، فربهتر شدهاند. البته تفاوت دیگر نیز این است که در آن روزگار، چشم امید به کارشناسان و مستشاران آمریکایی داشتیم و امروز، به فارغالتحصیلان و دانشآموختگان دانشگاههای آمریکا!
الحق که «ملک را چارهای دیگر نیاز است.»
@sajjadsakeni
🔰 هر کس از «تاریخ برای تاریخ»، گذر کند و آن را برای تحلیل مسائل روز جامعه استفاده نماید، مغضوب و مورد هجوم منافقان، قرار میگیرد. سینهای که برای ولایت سپر شود، ناگزیر، آماج تیرهای دشمن خواهد شد، چه مصباح باشد، چه #پناهیان.
دیروز، برای چندمین بار بود که رهبر معظم انقلاب، از مرحوم آقای مصباح بهعنوان استاد فکر، یاد کرده و جوانها را به مطالعه آثار ایشان، دعوت نمودند.
«حقا و انصافا فکر این مرد بزرگ، فکر کمککننده به حرکت فکری جوانها است.»
@sajjadsakeni
فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا ، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا ، وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الَْمحْفُوظُ ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ .
پس ما او را وداع میکنیم؛ وداع کسی که هجرانش بر ما سخت و غمانگیز است و روگرداندنش ما را غمزده و دچار وحشت کرد. برای او برعهدۀ ما، پیمانی محفوظ و حرمتی در خور رعایت و حقّی واجبالأداء، لازم شد. بر این اساس میگوییم: درود بر تو ای بزرگ ترین ماه خدا! و ای عید دوستانش!
دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه
@sajjadsakeni
در آستانه تابستان داغ دیگری هستیم! اگر در جمجمه مبارک، چیزی تحتعنوان مغز وجود داشت، دست از سر پلیس بر میداشتید و به جای آن، از آقایان: خسروپناه
اعرافی
اسماعیلی
زلفیگل
عیناللهی
صحرایی
قمی
میپرسیدید حداقل در یک سال گذشته، چه طرح، ایده و برنامهای برای #حجاب داشتهاید؟
@sajjadsakeni
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
دفاع از حرم یعنی قرار جنگ اگر باشد
زمین کارزار ما تلاویو است، تهران نه
@sajjadsakeni
✏️ من خوشحالم!
🔸من خوشحالم و وقتی خوشحالم، نمیتوانم آرام بگیرم. وقتی خوشحالم، نمیتوانم هیچ نگویم و قلم در دستم، آرام نمیگیرد.
🔸خوشحالم برای زنان و کودکان فلسطینی که دیشب، پس از ۱۹۰ روز، با خیال راحت، سر بر بالین گذاشتند. خوشحالم که غاصبین فلسطین، برای یک بار هم که شده، طعم هراس از صدای بمب و موشک، را چشیدند. خوشحالم که جماعت « أحرصالناس علی حیاةالدنیا» که ۷۰ سال آزگار است خون مردم فلسطین و امت اسلام را میمکند، بهچنان دریوزگی و فلاکتی افتادهاند، که سراسیمه، راهی پناهگاههایشان شده و زَهره، ترکاندهاند.
🔸مهم نیست #رژیم_خبیث پس از این چه خواهد کرد. مهم نیست چه واکنشی نشان خواهد داد. مهم نیست که وعده ۲۵ سال را چقدر با دستان خودش، کوتاهتر خواهد کرد. مهم این است که «ما» آغازگر یک «صلح پایدار» شدیم. صلح پایدار تنها زمانی رقمخواهد خورد که ریشه مستکبرین و خونخواران از جا کنده شود. صلح با مستکبرین، نه صلح پایدار، که تحقیر دائمی است.
🔸من خوشحالم که در کشوری و زیر پرچم انقلابی، زندگی میکنم که بنیانگذار آن، «خیال ابلهانه اسرائیل بزرگ» را به تمسخر گرفت و به دشمنی با #رژیم_خبیث افتخار میکرد. خوشحالم که مستضعفین جهان تحت امامت و زعامت آیتالله خامنهای، دیگر مستضعف نیستند. خوشحالم که امروز، میلیونها نفر از مظلومین عالم، خوشحال و شادمانند.
@sajjadsakeni
🔰ارزشهای آمریکایی به روایت تصویر
حکومت آمریکا، ایدئولوژیکترین حکومت دنیاست و بر سر ارزشهایش با هیچ کس شوخی ندارد.
@sajjadsakeni
🔰تورم در ترکیه به ۷۰ درصد رسید.
یادی میکنیم از «اقتصاد-ندان»هایی که روابط حسنه با غرب در ترکیه، فعال شدن صنعت توریسم در آن دیار و پیروی عبیدانه اردوغان از بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول را به رخ، میکشیدند و حسرت آن را میخوردند.
@sajjadsakeni
بیسبب نیست که سوزد جگرش گاهبهگاه
حق بده، کنیه او هست «أباعبدالله»
@sajjadsakeni
علّت پیشرفت ایران، علّت عزّتیابی ایران، علّت مطرح شدن ایران به عنوان یک قدرت شاخص در این منطقه، علّت پیدا شدن اینهمه عمق راهبردی برای کشور ــ این نیروهای مقاومت در سراسر منطقه، عمق راهبردی نظام جمهوری اسلامیاند ــ علّت همهی اینها حضور مردم ایران در صحنه است. اگر جنگ تحمیل میکنند، دشمن در جنگ شکست میخورد؛ اگر حملهی کودتایی میکنند، شکست میخورد؛ اگر حملهی امنیّتی میکنند، شکست میخورد؛ علّت این است که مردم در صحنه حاضرند. آنجایی که توانستند مانع از حضور مردم در صحنه بشوند، دشمن پیروز شده؛ در خیلی از بخشهای اقتصادی همینجور است. ما سیاستهای اصل ۴۴ را ابلاغ کردیم، به فلان دولت مدام سفارش کردیم، گفتند بله، میکنیم، نمیکنیم، میکنیم، نمیکنیم؛ چند مورد کردند که از چند مورد، نصفش فاسد از آب درآمد! مشکل اقتصادی اینجوری درست میشود دیگر.| رهبر معظم انقلاب
@sajjadsakeni
✏️حواست را بیشتر جمع کن، اکبرجان!
🔸اگر از کسانی که پای ثابت سخنرانیهای علیاکبر رائفیپور هستند تا کسانی مثل من، که تاکنون، روی هم رفته، به اندازه یک نیمه فوتسال، سخنان او را گوش ندادهاند، بخواهید مهمترین یا حداقل، یکی از مهمترین ویژگیهای او را بگویند، بدون شک، ضدیت با نظام سلطه، استکبار جهانی و صهیونیزم بینالملل را مطرح خواهند کرد.
🔸امروز مصاحبه یکی از اعضای لیست رائفیپور، خانم زینب قیصری را دیدم که در آن گفته بودند: «امروز مفهوم توسعه پایدار در سطح جهانی پذیرفته شده و سازمان ملل متحد 17 هدف را به منظور رسیدن به توسعه پایدار ارائه کرده است. توسعه پایدار دارای سه بعد اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی است.»
🔸اهداف توسعه پایدار(SDGs) که در واقع، برنامه و هدفگذاری سازمان ملل برای کشورهای دنیا تا سال ۲۰۳۰ است، تقریبا توسط همه کشورهای دنیا از جمله ایران، در حال پیگیری است. برای نمونه، میتوانید به سایت سازمان ملل در ایران یا انبوه جلسات، مصوبات و مصاحبههای مسئولین، پیرامون اهداف متعالی! توسعه پایدار، مراجعه کنید.
🔸تنها یک قلم از شاهکارهای SDGs سند مرتبط با آموزش و پرورش بود که در دولت قبل، دنبال میشد و با واکنش شدید رهبری، مواجه گردید: «این سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانهاش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعهی بهاصطلاح بینالمللیای -که قطعاً تحت نفوذ قدرتهای بزرگ دنیا است- این حق را داشته باشد که برای کشورهای مختلف، برای ملّتهای گوناگون، با تمدّنهای مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تکلیف معیّن کند ... جمهوری اسلامی خودش ممشیٰ دارد، خطّوربط دارد ...اینکه ما برویم سند را امضا کنیم و بعد هم بیاییم شروع کنیم بیسروصدا اجرائی کردن، نخیر، این اصلاً مطلقاً مجاز نیست ... اینجا جمهوری اسلامی است؛ اینجا، مبنا اسلام است، مبنا قرآن است.»
🔸ایشان در یکی دیگر از بیانات خود، در انتقاد به پنجمین هدف SDGs یعنی «برابری جنسیتی» میفرمایند: «اینکه شعار «برابری جنسیّتی» به طور مطلق میدهند، غلط است. برابری جنسیّتی در همه جا [معتبر] نیست؛ در یک جاهایی بله، برابری هست، امّا در یک جاهایی هم برابری نیست، و نمیتواند باشد. آنچه درست است «عدالت جنسیّتی» است؛ «عدالت جنسیّتی» در همه جا معتبر است.»
🔸تا اینجا میتوان فهمید که برخلاف خانم قیصری و طیف وسیعی از کارگزاران، در جمهوری اسلامی ایران، همه با اهداف توسعه پایدار موافق نیستند. هرچند شاید بتوان قرابتهایی میان فلسفه اسلام و اهداف مذکور که توسط نهادی که قطعا تحت نفوذ قدرتهای بزرگ دنیاست، پیدا کرد، اما این قرابتها -در صورت وجود- مجوزی برای پذیرفتن یکپارچه فرامین آنها نیست. جمهوری اسلامی، اگر بخواهد جمهوری اسلامی بماند(یا بشود!) باید اهداف خود را به صورت شفاف و عملیاتی تعریف نماید. اگر بنای جمهوری اسلامی، بر استقلال است، میبایست همانطور که برای «برابری جنسیتی» شاخصهایی طراحی شده، برنامهریزیهایی انجام گرفته و سیاستهایی در حال اجرا است، برای «عدالت جنسیتی» نیز این مسیر تکمیل گردد. ۴۰ و چند سال، برای اکتفا کردن به شعارهای کلی، کافی است. سیاستگذاری و حکمرانی، نیازمند تدقیق مفاهیم و عینی نمودن آنهاست. این موضوع در ارتباط با سایر موضوعات در حوزههای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی نیز صادق است.
🔸غرض اینکه وقتی از لیست رائفیپورِ ضد سلطه جهانی، پذیرش SDGs بیرون میزند، میتوان سختیها، ظرافتها و حساسیتهای کار سیاسیِ درست را فهمید. البته اگر کسی بخواهد همچون سیاستمداران کنونی، عمل کند، راه این است که پر از تناقض باشد؛ از تولید ملی حمایت کند، به دیدار فقرا و مستمندان برود و همزمان از خرید #سیسمونی از ترکیه، دفاع نماید، داعیهدار استقلال کشور باشد، اما از برجام و FATF دفاع کند و... . اما اگر کسی با شعار #اینبار_فرق_میکند پا به عرصه سیاست، گذاشته باشد، میبایست حواسش را بیشتر جمع کند.
@sajjadsakeni
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔰 احتمالا هر کجای دنیا این فیلم را نشان بدهید، بتوانید پناهندگی بگیرید.
انتخابات الکترونیکی برگزار میشود، ولی آرا به صورت دستی، شمارش میشوند!
@sajjadsakeni
🔰 اطلاعیه نشست
«آسیبشناسی و ارائه الگوی کارآمد در تدوین سیاستهای کلی نظام»
سهشنبه، ۶خردادماه، دانشگاه تربیت مدرس
@sajjadsakeni
✏️ سیاستمداران در چنبره تکنوکراتها
🔸یکی از مدلهای کلاسیک سیاستگذاری، مدل مرحلهای است. مطابق این مدل، یک سیاست با قرار گرفتن در دستور کار سیاستگذار(Agenda setting)، آغاز و با اجرا (Implementation) و نهایتا ارزیابی سیاست(Evaluation)، پایان مییابد.
🔸در فرآیند سیاستگذاری، دو طیف از افراد، دخیل میباشند. یک دسته، سیاستمدارانی هستند که از طریق آرای مردمی، برای دورههای مشخصی، انتخاب میشوند و معمولا پس از مدتی، از طریق انتخابات مجدد، جای خود را به سیاستمداران دیگری میدهند. این افراد، توسط برخی از محققین سیاستگذاری، Elected خوانده میشوند، زیرا کسانیاند که از طریق انتخابات(Election) قدرت را در اختیار گرفتهاند. سیاستمداران، در رأس هرم قدرت قرار میگیرند و معمولا پیوسته، تغییر میکنند. دسته دیگر، بوروکراتهایی اند که معمولا توسط سیاستمداران و سیستمهایی که آنها طراحی کردهاند، تعیین میشوند. این گروه نیز در واقع همان Selectedها هستند که در قاعده هرم قدرت قرار میگیرند و عمدتا در مناصب خود از ثبات، برخوردارند.
🔸در فرآیند سیاستگذاری، سیاستمدار، اهداف و ملزومات لازمالرعایه در سیاست را تعیین کرده و برای صورتبندی و اجرای سیاست، از بوروکراتها کمک میگیرد و در واقع، صورتبندی و اجرا را به بوروکراتها میسپارد. بوروکراتها، عمدتا علاوه بر اینکه بر رویههای اداری و سازمانی، اشراف دارند، تکنوکرات نیز میباشند و از تخصص در حوزههای عمل دولت، برخوردارند.
🔸تکنوکراتها، برای ساحت تخصصی خود، قداست قائلند و با استفاده از روشهای گوناگون، میکوشند، دیگران را مجاب کنند که امکان و اجازه ورود به قلمروی آنها را ندارند. برای نمونه، پزشکان یا حقوقدانان، سعی میکنند با استفاده از واژگان و اصطلاحات مغلق و دشوار، مخاطب را از درک مفاهیم اولیه در آن حوزه تخصصی، عاجز نشان دهند. این رفتار، تنها در مواجهه با مردم عادی، انجام نمیشود، بلکه تکنوکراتها تمایل دارند در مواجهه با سیاستمداران نیز، اینگونه عمل کنند. «آقا به این راحتی نیست!»، اصطلاح رایجی است که تکنوکراتها در مواجهه با نظرات و تصمیمات سیاستمداران، به کار میبرند. در واقع، این اصطلاح، به این معنا است که «شما به ظرائف کار واقف، نیستید و ورود به این حوزه، از دایره توانمندیهای شما خارج است». درنتیجه، با این ادعا که «چنین اهدافی ماورائی هستند و چنین سیاستهایی بیشتر به رویاپردازی شبیهاند»عموما از آنچه سیاستمدار به دنبال آن است، بخش بسیار اندکی تحقق مییابد.
🔸در این میان، سیاستمداران یا آنقدر در آفاق تمدنی سیر میکنند که هیچگاه، پای بر عرصه واقعیات نمیگذارند- که عمدتا اینگونهاند- و یا آنقدر درگیر اجرائیات، میشوند که از اهداف و آرمانها غفلت میکنند و در واقع، خود به تکنوکراتهایی قدرتمند، تبدیل میشوند. شاید نتوان در کشور، به اندازه انگشتان یک دست، سیاستمدارانی را یافت که نه این باشند و نه آن. در نتیجه، کشور توسط سیاستمدار اداره نمیشود. این تکنوکراتها هستند که سیاستمداران و به تبع آن، کشور را اداره میکنند. حل این معضل، نیازمند سیاستمدارانی است که علاوه بر اینکه به اهداف و آرمانها، واقفاند، از اجرائیات و رویهها نیز آگاه باشند، یا حداقل از نظامی فکری برخوردار باشند که امکان تحلیل موضوعات متنوع اجرایی را با توجه به اهداف و آرمانهای نظام سیاسی، ایجاد نماید. سیاستمداری که 0 تا 100 اجرای یک سیاست را بدون نظارت و اعمال نظر، به بوروکراتها، بسپارد، یا رویاپرداز است یا تکنوکرات.
@sajjadsakeni