#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_سی_و_دو 🔹صدای حاج خانم را می شنوم که اشک می ریزد و می گوید: " نرگس جان. عزیزم.. آروم باش. 🔸سر بلند می کنم. واقعا حاج خانم اینجاست. فکر می کنم این ها همه خواب است. آقا سعید هم هست. چشم می گردانم ببینم مادر نیست. بابا چی؟ فرزانه و دختر خاله ها.. خواب است دیگر. لابد همه می آیند.. نه. فقط حاج خانم است که سعی می کند مرا آرام کند. بلند بلند گریه می کنم. دست زهرا خانم را می گیرم و می گویم: - ریحانه نباید بره. شما که خوب می دونین چقدر ما با هم دوست بودیم. چه آرزوها داشته زهرا خانم گریه می کند و می گوید : "به همه آرزوهاش رسید. - یعنی چی؟ کجا به آرزوهاش رسید؟ مگه آرزوش جز خدمت و انجام وظیفه بوده؟ مگه جز تربیت نسل جوان بوده؟ اون هنوز ازدواج نکرده؟ مگه نمی گفت آقا گفتند فرزند زیاد بیارید. اون که هنوز بچه ای نیاورده. هنوز کلی کار داره وظیفه داره. من حالیم نمی شه. 🔻با کمی ضرب، روی دست ریحانه می زنم و می گویم: - نامرد. دِ پاشو بریم .چیه راحت گرفتی خوابیدی؟ خودت می یای تو خواب من، می گی پاشو! اونوقت خودت می خوابی! 🔹دیگر گریه و زاری نمی کنم. خشمگینم. از روی ویلچر بلند می شوم. پاهایم قدرت زیادی دارد. نگاهی به ریحانه می کنم و می گویم: - ازت ناامید شدم. دیگه دوست ضعیفی مثل تو رو نمی خوام. 🔻راهم را می کشم و از بخش بیرون می روم. فریده خانم دنبالم می آید. کمرم تیر می کشد اما مهلش نمی گذارم. زیر لب، بلند بلند می گویم: - یا از جات بلند می شی یا نه من نه تو. 🔸پایم را از در بیمارستان که بیرون می گذارم، هُرم گرما به صورتم می زند. فریده خانم دستم را می گیرد. به ضرب، دستم را از دستش رها می کنم و می گویم: - آقا طیب کجاست؟ باید منو ببرن جایی. 🔻آقا طیب و اقا سعید می آیند. با تحکم می گویم: - من همیشه عادت داشتم برم گلزار شهدا. شهدای گمنام. نمی دونم اینجا گلزار کجاست. منو ببرید پیش شهدای گمنام. - حتما. بفرمایید 🔹تاکسی می گیریم و سوار می شویم. برای اینکه با نامحرم تنها نباشم جلوی آمدن فریده خانم را نمی گیرم. دیگر گریه نمی کنم. تصمیم ندارم تا خود گلزار شهدا، هیچ اشکی بریزم. از خیابان ها رد می شویم. به تک تک مردم که راه می روند نگاه می کنم اما هیچکدام را انگار نمی بینم. دفتر خاطرات ریحانه را از کیفم بیرون می کشم. ورق می زنم و دنبال چند دعای مجربی که قبلا نشانم داده بود می گردم. پیدایش می کنم. کلامی از آیت الله بهجت. روایت هایی و دعاهایی. انگشتم را لای صفحه نگه می دارم و دفتر را می بندم. به فریده خانم می گویم: - ببخشید دستمال کاغذی دارید؟ 🔸دستمال را می گیرم و لای همان صفحه مدنظرم گذاشته و آن را درون کیف می گذارم. به گلزار می رسیم. پیاده می شوم. هیچ توجهی به کمر و پاهایم ندارم. محکم و تند، حرکت می کنم. احساس قدرتی عجیب دارم. مزار شهدای گمنام را رد می کنم. تک به تک صدایشان می زنم: - شما عزیز گمنام شهید.. شما عزیز گمنام شهید.. شما.. 🔹یک دور همه را می زنم و صدایشان می کنم و تقریبا وسط جمعشان می نشینم و می گویم: - همه شما عزیزان شهدای گمنام را به پهلوی شکسته حضرت زهرا، مادرتان، قسم می دهم. خدایا، تو را به این شهدا و پنج تن آل عبا و محسن شهید تک بانوی عالم قسم می دهم، قسم می دهم.. گفته اند قسم دادن به پهلوی مادر رد خور ندارد.. همان مادری که در کوچه به صورتش سیلی زدند. همانی که پهلویش را شکستند.. 🔻صدای گریه به گوشم می رسد. توجهی نمی کنم. همان طور جدی و نیمه بلند ادامه می دهم: - باز هم قسمتان می دهم به پهلوی شکسته حضرت زهرا، سلام الله علیها که محبوب پیامبر بود و هست.. 🔸به سجده می افتم و با گریه ادامه می دهم: - حضرت ایت الله.. گفتید در سجده اگر گریه کنی و حاجت بخواهی رد خور ندارد. دروغ از شما نشنیده ام. در سجده، بین مزار شهدا، دارم گریه می کنم و همه تان را به پهلوی شکسته مادرتان قسم می دهم ریحانه را به زندگی برگردانید.. 🔹اشک می ریزم و با خدا حرف می زنم. با پیامبر.. هر چه در چنته دارم رو می کنم. تا به حال این طور از خود بی خود نشده ام. فریده خانم به شانه ام می زند و صدایم می کند. به خود می آیم. سرم داغ شده است. نمی دانم چقدر وقت است اینجا هستم. از سجده بلند می شوم. سرم گیج می رود. لیوان آبی دستم می دهد. اشک هایم را پاک می کند. تشکر می کنم و می گویم: - من از اینجا بلند نمی شوم تا حاجتم را ندهند. قضا با دعا رفع می شود. سلاح من گریه است.. گریه را خوب یاد گرفته ام. شما برید اذیت نشین. @salamfereshte

#داستان_بلند #فقط_به_خاطر_تو #قسمت_صد_و_سی_و_دو 🔹 قرآن را که بست، صدای عباس را از پشت سرش شنید: - ان شاالله حافظ کل شدنتون خانم ناز. 🔻به پشت چرخید. از حضور ناگهانی اش شوکه شد. ساعت را نگاه کرد. دو دقیقه به قرارشان مانده بود. - گفتم زودتر بیام معطلم نشی. - از آن تایم بودنت خیلی خوشم می یاد. قبول باشه 🔸کنار عباس نشست. تعریف کرد چه دعایی را پیدا کرده و در مفاتیح، جایش را به عباس نشان داد. حس و حال محضر امام بودن را برایش گفت. عباس هم از زیارت مزار علما گفت و دعاهایی که کرده و پرسید: - حالا که حال خوشی داری، اجازه هست ازت بپرسم دوست داری چه مدت، فقط خودمون دو نفر باشیم؟ منظورم اینه که .. می دونی... از خانم، نسل شیعه خواستم بهمون هدیه ازدواجمون رو بدن. - جالبه. بچه نخواستی. نسل خواستی. اونم شیعه. عالم و صالح رو هم می خواستی. 🔹عباس همان جا، دست هایش را بالا برد. ده بار یا الله گفت و از خداوند، به برکت حضرت معصومه، نسل سالم و عالم و صالح خواست. صلوات فرستاد و ضحی آمین گفت. عباس جواب دقیقی از ضحی نگرفت و حمل بر این کرد که ضحی مشکلی در این خصوص ندارد. با نگاه از خانم خواست که برداشتش درست بوده باشد و اگر غیر از این است، خود حضرت، قلب ضحی را آماده این مسئله کند. نمی دانست چه مدت دیگر زنده است یا سر کار، چه بلایی سرش خواهد آمد. نمی خواست از این طریق، حرف را پیش بکشد که ضحی نگران شود. خواست از پنجره جمعیتی حرف بزند. خواست حتی صحبت حضرت آقا را بگوید اما نگفت. به خانم واگذار کرد و فقط پرسید: - بریم یا بازم بمونیم؟ 🔻ضحی بی درنگ، بمانیم را گفت. عباس خوشحال از اینکه ضحی ماندن در حرم را به تنها ماندنشان با همدیگر ترجیح داده، قرآن را از داخل جیب روی قلبش در آورد و پرسید: - قرآن بخونیم هدیه از طرف خانم به امام زمان؟ 🔸ضحی از استقبال شوهرش بر ماندن در حرم، لذت برد و خدا را شکر کرد که شوهری نصیبش شده است که ارزش ماندن در حرم را فهم می کند و ذرت مکزیکی دو نفری خوردن را ترجیح نمی دهد. ارزش عباس برایش بیشتر شد. قرآن را روی دست گرفت و گفت: یس بخونیم؟ قلب قرآن.. 🔹طهورا به سفارش ضحی، مادر را در رفتن به جلسه هفتگی قرآن همراهی کرد. داخل ماشین، مادر صحبت خواستگار را پیش کشید و چیزهایی که دوست پدر تحقیق کرده بود را گفت: - خانواده عالم هستند. به قول دوست پدرت، هم انتخاب سختیه هم آسونه. سخته چون در عمل، خیلی چیزها رو کنار می ذاری. آسونه چون خدا کمکت هست و برخی مسائل با ایشون، حل شده است و خیالت راحته. 🔸در مورد رزق و روزی برای طهورا حرف زد و خاطراتی از دوران جوانی حاج عبدالکریم را تعریف کرد. طهورا فقط گوش می داد و به آدرسی که از ضحی گرفته بود، ماشین را هدایت می کرد. به جلسه رسیدند. از آسانسور بالا رفتند و داخل خانه که شدند، خانم محمدی را روبروی خود دیدند. به محض رسیدنشان، جلسه شروع شد و فرصت حرف زدن از زهرا و معصومه خانم گرفته شد. معصومه خانم، کلید خانه را روی زانوی مادر ضحی گذاشت و زیر لب گفت: - منزل در اختیار شماست حاج خانم. سعی کردم خلوت و تمیزش کنم. 🔻زهرا خانم قدردانی اش را با تکان دادن سر و لبخند، زیر نگاه سنگین خانم های جلسه، نشان داد. تا آخر جلسه، سکوت بینشان حاکم بود و به تلاوت و نکات تفسیری آیاتی که خوانده می شد گوش دادند. نکاتی که شنیدنش بعد از حرفهای مادر در مورد روزی، تایید کننده بود. گرفتگی چهره طهورا از هم باز شد. تمام دغدغه ای که در مورد خواستگارش داشت، مباحث مالی بود. بعد از جلسه، هر دو به سمت خانه خانم محمدی رفتند تا وسایلی را که قبلا برده بودند بچینند و لوازم مورد نیاز را لیست کنند. ضحی خبر نداشت بی خبر از او، تخت خواب و میزناهارخوری شش نفره ای سفارش داده اند. مبل راحتی ساده ای که خود عباس و ضحی انتخاب کرده بودند، پشت در بود و راننده وانت، به در می کوبید. 🔹خانم محمدی ماشین را کنار خیابان پارک کرد و بدون قفل کردن، به سمت راننده رفت. راننده و یک کارگر، مبل ها را گوشه سالن گذاشتند و رفتند. زهرا خانم، به کف پوش و سقف و دیواره های تمیز شده نگاه کرد: - تو زحمت افتادین معصومه خانم. - می خواستم رنگ بزنم منتهی گفتند که تازه رنگ خورده و نیازی نیست. احساس اضافی بودن می کنم زهرا خانم. دوست داشتم این دوتا جوون.. - نفرمایید این حرف رو. شما سرورید. مایه برکت زندگی شون هستید. ضحی از بودن کنارتون خیلی خوشحاله. ما ممنونیم که بچه ها رو تنها نمی ذارین. خیالمون با وجود شما خیلی راحت تره. 📣کانال #سلام_فرشته در ایتا، سروش، بله @salamfereshte #داستان_بلند #رمان #فقط_به_خاطر_تو #تولیدی #سیاه_مشق

🍃حتما امام زمان علیه السلام به فکر ما هست. #استاد_عربیان حفظه الله: 🌺دوستان، طلبگی، یک مسیری است که دیربازده است. سختی های خاص خودش را دارد. در این مسیر کسی به نتیجه می رسد و روسفید می شود که ثبات قدم داشته باشد. ثبات قدم داشته باشیم. اعتماد کنیم به خداوند متعال. اعتماد بکنیم به اولیاءالهی. دنیا چیزی نیست که انسان فرهیخته ای که می خواهد سرباز امام زمان علیه السلام باشد، بخواهد تمام فکر و خیالش را خرج دنیا بکند و نگرانی اش همه اش در این باشد که درآمد و آینده من چه می شود. نه. ما اگر خوب درس بخوانیم، این را با اطمینان دارم خدمتتان می گویم، اگر خوب درس بخوانیم، خداوند حتما روزی ما را می رساند. 🔹البته منافات با وظایف ظاهری ام ندارد. مثلا اینکه یک نفر بگوید من خوب درس بخوانم و خدا روزی می رساند و اسم خودش را نبرد در مرکز مدیریت بنویسد یا دفتر شهریه بنویسد که یک شهریه بهش بدهند. این اندازه باید انجام بدهید. این کار را باید انجام بدهید. این اندازه. یا مثلا بعضی از کارهایی که در دسترسش است، فرض کنید وقتش اضافی است. می تواند بعضی از این کارها را، نیازش هم زیاد است و متاهل شده است، می تواند از فرصت های تبلیغی استفاده کند، فرصت های دیگری که مربوط می شود به شئون روحانیت، هم وظیفه خودش را انجام می دهد، کسب تجربه ای می کند، و هم از این فرصت می تواند برای تامین بهتر معیشت زندگی خودش استفاده کند. 🌸 به هر صورت، سعی کنیم باورهای خودمان را در این زمینه تقویت کنیم. روحیات متدینانه خودمان را در این زمینه درست کنیم که ان شالله یک آرامشی ما را فرا بگیرد. بتوانیم درس بخوانیم. به شما این نوید را می دهم که اگر خوب وظیفه خودمان را انجام بدهیم، حتما امام زمان علیه السلام به فکر ما هست. 📚برگرفته از سلسله جلسات #حدیث_خوانی شرح وصیت نامه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به ابوذر، #جلسه_دوازدهم در تاریخ دوشنبه 1400/09/15 #قسمت_صد_و_سی_و_دو ادامه دارد... 📣کانال مدرسه علمیه الهادی علیه السلام 🆔@alhadihawzahqom #پیامبر_اکرم صلی الله علیه و آله #وصیت #معرفی_حدیث #حدیث #انسان #یقین #رزق #وظیفه #روزی #معیشت #تلاش #مقدرات