💢اخلاق گفت و گو قسمت دوم: خودگروی 🔶 چگونه خودگروی بر روند گفت و گو و هم اندیشی تأثیر می گذارد؟ 🔴 به راستی اگر من در پی خودگروی همة حق را نزد خود بدانم و خویش را مالک حقیقت بدانم می‌توانم با دیگری گفت و گو کنم؟ 🟢گفت و گو نیازمند برخی الزامات است و فاصله گرفتن از خودگروی و خودشیفتگی یکی از مهم ترین آنهاست. زمانی که من شیفتة نظر خویش و ادلة خود باشیم به خود اجازة شنیدن دیگری را نمی‌دهم. در وضعیتی که من بنابر خودگروی ریشه دار همه چیز را برای خود می خواهم اصلاح و بهبود و تعالی زیر چرخ دنده های خودگروی تباه می شوند و هم اندیشی رمقی برای رشد و تغییر وضعیت پیدا نمی کند. 🟣خودگروی سبب می شود آدمی امکانات قدرتمند و نهفته ای که در گفت و گوست از دست بدهد. زیرا خودگروی به او اجازه نمی دهد تا از دریچة ذهن و نظر دیگری به مسائل بنگرد. بنابراین طبیعی است که گفته شود: ایستگاه پایانی خودگروی تنهایی است. در روايتي آمده است: «وَلاَ وَحْدَةَ أَوْحَشُ مِنَ الْعُجْبِ: هیچ تنهایی، وحشتناک تر از خودپسندی نیست» (ميزان الحكمه، ج3، ص 1814). 🔸بنابراین اگر به دنبال تعالی اندیشه و رشد هستیم، چاره ای جز فاصله گرفتن از خودگروی و خودپسندی نداریم. عبدالله صلواتی (استاد دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران) #اخلاق_گفت_و_گو #خودگروی #گفت_و_گوی_اثربخش #عبدالله_صلواتی https://eitaa.com/salavati_hekmatha