#محیط_تربیت بخش اول 🔸من دوران دبستان در مدرسه‌ای درس خواندم که همه جور طیفی در آن بودند. از افراد کاملاً غیرمذهبی گرفته تا افراد کاملاً مذهبی. مادران بی‌حجاب و مادران باحجاب. 🔸کادر اصلی مؤسس مدرسه مذهبی بودند و دعای توسل سه‌شنبه‌ها با خاطره‌های خوب همراه بود. نمازخواندن اجباری نبود اما هرکسی در نماز حاضر می‌شد مورد تشویق قرار می‌گرفت. معلم‌ها برخی مذهبی بودند برخی خیر. یادم هست معلم کلاس چهارممان عاشق کشور سوئیس بود و دائم از خاطراتش تعریف می‌کرد. 🔸در آن دوران من و چند نفر دیگر گروه دوستی‌ای داشتیم که همه مذهبی بودند و خانواده‌هایمان هم ‌مذهبی بودند. رفت‌وآمد خانوادگی هم باهم داشتیم. اصلاً یادم نمی‌آید مادرم در آن زمان نگران تربیت مذهبی من در آن مدرسه بوده باشد. مدرسه‌ای که خیلی چیزهایش به نظرم خوب و به‌جا بود. 🔸از دوران راهنمایی به بعد به یک مدرسه شاخص مذهبی رفتم و تا انتهای دبیرستان را در آن مدرسه گذراندم. جو غالب این مدرسه مذهبی بود و بن‌مایه‌های فکری من در این مدرسه ساخته شد. در اینجا هم‌گروهی بودیم از دوستان هم‌فکر و هم سلیقه که رفت‌وآمد خانوادگی هم داشتیم. 🔸بعد از دوران دبستان ارتباطم با دوستانم قطع شد. اما خیلی اتفاقی (البته هیچ‌چیز در دنیا اتفاقی نیست) بعد از سال‌ها زمانی که دوران کارشناسی را تمام کرده بودم با همان دوستان دوران دبستانم دوباره مواجه شدم. دوتایشان را در کلاس پنج‌شنبه‌ها که می‌رفتم دیدم و با دو نفر دیگرشان از طریق یکی از همین دوستانم دوباره ارتباط گرفتم. 🔸نکته جالب ماجرا دیدن این دوستان در کلاس پنج‌شنبه‌ها بود، یعنی وقتی ما در دوران دبستان هم‌فکر و هم‌نظر و به معنای واقعی دوست بودیم، الآن هم همان بودیم، بدون تغییر پایه‌های فکری. از طریق یکی از همان دوستانم با سرنوشت بقیه بچه‌ها و معلمان دوران دبستان هم باخبر شدم. بچه‌ها همانی شدند که در خانواده بودند بدون تغییر خاصی. آن معلم عشق سوئیس به آنجا رفته و آن معلم علاقه‌مند به آمریکا در آمریکا زندگی می‌کند. 🔸ماهایی که در خانواده مذهبی بودیم مذهبی ماندیم و آن‌هایی که نبودند، همانی هستند که بودند و بعضی‌شان در کشورهایی غیر از ایران زندگی می‌کنند. 🔸در مدرسه دومم یعنی راهنمایی و دبیرستان که مذهبی بود، ارتباط ما به لطف وجود انجمن فارغ‌التحصیلان با مدرسه قطع نمی‌شود. به همین دلیل از آن‌ها هم باخبرم. آن‌ها که خانواده‌شان بن‌مایه مذهبی داشت و واقعاً مذهبی بودند، مذهبی ماندند و آن‌ها که نبودند بعد مدرسه همانی شدند که در خانواده بودند. 👈نتیجه این‌که ما همانی می‌شویم که در خانواده هستیم. نه آنی که مدرسه می‌خواهد. 🔹قائل به این نیستم که مدرسه کاملاً بی‌تأثیر است، اما مدرسه ذات بچه‌ها را عوض نمی‌کند. بن‌مایه فکری و اعتقادی یک کودک در خانواده شکل می‌گیرد و مدرسه صرفاً وظیفه باغبانی، آبیاری و تغذیه بذر وجود کودک را دارد. 🔹مدرسه نمی‌تواند بذر گندم را به جو تبدیل کند. اما مدرسه بعد از خانواده محیطی است که می‌تواند قابلیت‌ها و استعدادهای یک طینت پاک را شکوفا کند. 🔹معتقدم به لحاظ تربیتی اول خانواده مؤثر است، بعد رسانه، سپس گروه دوستان و درنهایت مدرسه و محیط تربیتی. @salehaat

#محیط_تربیت بخش دوم 🔸وقتی از تربیت میگوییم یعنی از یک عرصه گسترده صحبت می‌کنیم. عرصه‌ای که آغاز آن پیش از تولد کودک است و با اضافه شدن عمر عوامل مؤثر در آن افزایش می‌یابد. 🔸من می‌روم سر خط تا معلوم شود وضع موجود نسل حاضر محصول کدام ریشه و نگاه است. 🔹بستر ادامه نسل ازدواج است و شروع ازدواج با انتخاب است. 💎رسول خدا صلوات‌الله‌علیه می‌فرمایند: أَنْکِحُوا الْأَکْفَاءَ، وَ انْکِحُوا فِیهِمْ، وَ اخْتَارُوا لِنُطَفِکُم زنان و مردان هم‌کفو را به نکاح درآورید و با آن‌ها وصلت کنید و برای نطفه‌های خودتان جایگاه مناسب انتخاب نمایید. 🔹انتخاب جایگاه مناسب، یعنی رحم پاک برای نطفه اهمیت بالایی دارد. خوب است نظرسنجی‌ای انجام دهیم تا بفهمیم چند درصد از مردان هنگام ازدواج چنین معیاری دارند. 🔹از سوی دیگر معیار انتخاب زنان هنگام ازدواج به‌جای انتخاب پدر خوب برای فرزندشان، بر مبنای امور مادی شده است. 👈یکی از اهداف مهم ازواج ادامه نسل است اما در زمان حاضر کارکرد ازدواج از ادامه نسل صالح به اطفای شهوت (جنسی/مالی) تقلیل پیداکرده است. 👈وقتی انتخاب اشتباه بود نمی‌توان انتظار نسل طیب صالح داشت. 🔹مشکل دیگر ما در امر تربیت این است که نگاه همه‌جانبه به این موضوع نداریم و ارکان آن را تبیین نکرده‌ایم. یک ماشین را به‌عنوان یک سیستم تصور کنید، این سیستم اجزائی دارد مانند موتور، باطری، انژکتور، کاربراتور و... اگر هرکدام از این اجزاء سر جای خود نباشند و یا سرجای خود باشند اما کارکرد درستی نداشته باشند کل سیستم با مشکل و اختلال مواجه می‌شود. حتی اگر تمام اجزاء این سیستم سالم و بدون مشکل باشند اما این ماشین راننده خوبی نداشته باشد حرکت با مانع مواجه می‌شود. تربیت هم شبیه چنین نظامی است با اجزاء گوناگون که همه در کنار هم و سرجای خود می‌توانند یک نسل بالنده و صالح را تحویل جامعه دهند. 🔺وقتی ما در فرآیند انتخاب همسر مشکلات جدی داریم، 🔺وقتی نقش پدر را از فرآیند تربیت حذف کردیم 🔺و مادران را هم از نقش مادری انداختیم و نقش آن‌ها را به باربی خدمات دهنده جنسی فروکاست کردیم، 🔺وقتی محصول و غذای فکری درست برای این نسل فراهم نکردیم و به‌جایش خوراک ذهنی آن‌ها پویانمایی‌ها و بازی‌های غربی شدند، 🔺وقتی تأثیر آموزش عمومی و غلبه آن بر آموزش رسمی را نادیده گرفتیم، 👈باید هم از این مجموعه نسلی شبیه آنچه امروز شاهدش هستیم بیرون بیاید. @salehaat

#محیط_تربیت بخش سوم محیط تربیت (3) 🔸نگاهم را در موضوع تربیت جزئی‌تر می‌کنم و باز برمی‌گردم به مسئله انتخاب، ازدواج و معیارهای آن. 🔹برخی آقایان مذهبی (اگر نگوییم جو غالب مذهبی!) برای زنان صرفاً نقش خانوادگی تعریف می‌کنند و عدم اشتغال و حضور اجتماعی زنان جزء معیارهایشان برای ازدواج است. 🔹بگذارید برعکسش را نگاه کنیم، آقایان غیرمذهبی و روشنفکر و ظاهراً اخلاق مدار! زنی امروزی و شاغل و با حضور پررنگ اجتماعی که در مدارس، دانشگاه‌ها، ان جی اوها و مراکز خیریه فعال‌اند انتخاب می‌کنند. 👈نتیجه چیست؟ با یک نگاه ظاهری نتیجه واضح است. نتیجه همانی است که در جامعه می‌بینیم. کسانی در جامعه عهده‌دار امر تربیت شده‌اند که بویی از دین و دین‌داری نبرده‌اند و افراد اهل علم متدین به دلیل محدودیت‌هایی که گفته شد یا در این عرصه غایب‌اند یا تعدادشان کم است! ✅روش مقابله با کار فرهنگی باطل، کار فرهنگی حق است و اگر حق در جایی غایب بود یقیناً باطل جایگزین می‌شود! ✅وقتی حضور فرهنگی اجتماعی حلال زنان در عرصه تعلیم و تربیت که جزء عرصه‌های حضور واجب کفایی برای آنان است حذف و محصور کردیم، باید هم منتظر چنین نتایجی باشیم. ✅در وضعیت جامعه امروز، هرجا زن مسلمان فعال اهل علمی که باید حاضر باشد، غایب بود، یک زن فمینیست غیر متدین هست که به جای او برای رسیدن به اهداف غیر الهی تلاش کند! 🔺در اینجا فقه باید نواقصش را پیرامون اختیارات مردان در مورد اذن حضور اجتماعی برای زنان اصلاح، تبیین و تکمیل کند. اگر فقه حکومتی پیرامون مسائل خانواده تبیین شود و خانواده به‌مثابه یک جزء از کل جامعه دیده شود، و نگاه به خانواده و نقش زنان در جامعه تمدنی باشد نه جزئی، این اشکالات برطرف خواهد شد. 🔺در این مسئله زنانی که امکانش را دارند اما از سر راحت طلبی و عدم پذیرش مسئولیت ورود پیدا نمی کنند و به دنبال کسب تخصص و علم آن نمی‌روند نیز مسئولند. به قول حضرت آقا ما در محضر خداوند باید بابت کارهایی که باید انجام می‌دادیم و ندادیم هم پاسخگو باشیم. ▫️پ.ن: این صحبت بنده به معنای آن نیست که همه زنان باید شاغل شوند یا همه‌شان حضور اجتماعی فعال داشته باشند. اما برای زنانی که توانایی حضور اجتماعی در محدوده حدود الهی همراه باحجاب و عدم اختلاط دارند، نباید محدودیتی وجود داشته باشد. 👈و البته بدیهی است که نقش‌های واجب چون همسری و مادری برای یک زن دارای اولویت هستند و نباید نقش‌های اجتماعی مانع رسیدگی به اولویت‌ها شود. @salehaat