تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ «56» پس از اصلاح زمين، در آن دست به فساد نزنيد و خداوند را با بيم و اميد بخوانيد، قطعاً رحمت خداوند به نيكوكاران نزديك است. جلد 3 - صفحه 83 نکته ها آيه‌ى قبل، رابطه‌ى انسان با خدا را مطرح كرد، اين آيه رابطه‌ى انسان با مردم را. امام باقر عليه السلام فرمود: «خداوند به واسطه‌ى پيامبر و قرآن، زمين را اصلاح كرد و فرمود: بعد از اصلاح فساد نكنيد». «1» آرى، آمدن هريك از انبيا، يك اصلاح بزرگ اجتماعى را بدنبال دارد و انحراف از آيين و دستورات آنان، عامل فساد و تباهى در جامعه است. بين دو فرمان‌ «ادْعُوا» در آيه‌ى قبل و اين آيه، جمله‌ى‌ «لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ» آمده تا اشاره كند كه دعاى زبانى بايد همراه با تلاش اصلاح طلبانه‌ى اجتماعى باشد، نه با زبان دعا كردن و در عمل فساد نمودن. اين آيه و آيه‌ى قبل، شرايط كمال دعا و آداب آن و زمينه‌هاى استجابت را مطرح كرده است، كه عبارتند از: الف: دعا، همراه با تضرّع. «تَضَرُّعاً» ب: دعا، پنهانى و دور از ريا. «تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» ج: دعا، بدون تجاوز از مرز حقّ. «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» د: دعا، همراه بيم و اميد. «خَوْفاً وَ طَمَعاً» ه: دعا، بدون تبهكارى. «لا تُفْسِدُوا» و: دعا، همراه با نيكوكارى. «الْمُحْسِنِينَ» لقمان حكيم به فرزندش فرمود: «فرزندم! اگر دل مؤمن را بشكافند در آن دو نور خواهند يافت؛ يكى نور ترس الهى و ديگرى نور اميد و رحمت كه هر دو با هم يكسانند». «2» پیام ها 1- جامعه‌ى اصلاح شده نيز در معرض خطر است. وَ لا تُفْسِدُوا ... بَعْدَ إِصْلاحِها 2- انقلابيون اصلاحگر، بى‌نياز از دعا و مناجات نيستند. وَ ادْعُوهُ خَوْفاً ... 3- آبادى‌هاى زمين را تخريب نكنيد. «وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها» «1». كافى، ج 8، ص 58. «2». تفسير اثنى‌عشرى. جلد 3 - صفحه 84 4- انسان بايد ميان خوف و رجا باشد. اين اعتدال را خداوند، «احسان» ناميده است. «قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ» 5- سيره و روش نيكوكاران، دورى از فساد است. لا تُفْسِدُوا ... قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ‌ 6- احسان، زمينه‌ساز دريافت رحمت الهى است و بدون آن، انتظار رحمت بى‌جاست. «قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ» آرى، دعاى مستجاب همراه بانيكوكارى است. 7- دست نياز به جانب حقّ دراز كردن و دورى از فساد، احسان است. وَ لا تُفْسِدُوا ... وَ ادْعُوهُ‌ ... قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ‌ #سوره_اعراف_آیه_پنجاه_شش #تفسیر_سوره_اعراف_آیه_پنجاه_شش ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج

🔶برگزیده تفسیر نمونه 🔶 (سوره اعراف _ آیه ۵۶ ) در این آیه اشاره به حکمی شده است که در واقع یکی از شرایط تأثیر دعا است، می‌فرماید: «در روی زمین فساد مکنید بعد از آن که اصلاح شده است» (وَ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها). بنا براین هیچ گاه دعای افراد مفسد و تبهکار به جایی نخواهد رسید. در روایتی از امام باقر علیه السّلام می‌خوانیم: «زمین فاسد بود و خداوند به وسیله پیامبر اسلام آن را اصلاح کرد». باز دیگر به مسأله دعا می‌پردازد و یکی دیگر از شرایط آن را بازگو می‌کند، می‌گوید: «و خدا را با ترس و امید بخوانید» (وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً). نه آن چنان از اعمال خود راضی باشید که گمان کنید هیچ نقطه تاریکی در زندگی شما نیست که این خود عامل عقبگرد و سقوط است، و نه آن چنان مأیوس باشید که خود را شایسته عفو خدا و اجابت دعا ندانید، بلکه با دو بال «بیم» و «امید» به سوی او پرواز کنید، امید به رحمتش و بیم از مسؤولیتها و لغزشهای خود. و در پایان آیه برای تأکید بیشتر روی اسباب امیدواری به رحمت خدا، می‌گوید: «رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است» (إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ). در این دو آیه اشاره به پنج قسمت از شرایط قبولی دعا شده است: نخست این که از روی تضرع و در پنهانی باشد، دیگر این که از حدّ اعتدال تجاوز نکند، سوم این که با تولید فساد و تبهکاری همراه نگردد، چهارم این که توأم با بیم و امید متوازن باشد، پنجم این که با نیکوکاری توأم گردد. #سوره_اعراف_آیه_پنجاه_شش #تفسیر_سوره_اعراف_آیه_پنجاه_شش ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج

🔷تفسیر اهل بیت علیهم السلام🔷 (سوره اعراف آیه ۵۶) 🔹الباقر (ع)-عَنْ مُیَسِّر، عَنْ أبِی‌جَعْفَر(ع) قَالَ: قُلْتُ: قَوْلُ اللهِ عَزّوَجَلّ: وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ بَعْدَ إصْلَاحِهَا؟ قَالَ: فَقَالَ: یَا مُیَسِّرُ إِنَّ الْأَرْضَ کَانَتْ فَاسِدَهًًْ فَأَصْلَحَهَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِنَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ وَ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها. امام باقر ( میسّر گوید: از امام باقر (درباره‌ی آیه: وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ پرسیدم. فرمود: «ای میسّر! همانا که زمین تباه و فاسد بود، پس خدای عزّوجلّ به‌وسیله‌ی پیامبرش (آن را اصلاح کرد و فرمود: وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا». 🔹الرّضا (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ خَوْفاً وَ طَمَعاً قَالَ خَوْفاً لِلْمُسَافِرِ وَ طَمَعاً لِلْمُقِیمِ. امام رضا (ع) خَوْفاً وَ طَمَعاً؛ ترس نسبت به مسافر و طمع نسبت به مقیم است. 🔹الصادق (ع)- جَاءَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی‌ذَرٍّ (ره) فَقَالَ یَا بَا ذَرٍّ مَا لَنَا نَکْرَهُ الْمَوْتَ فَقَالَ لِأَنَّکُمْ عَمَرْتُمُ الدُّنْیَا وَ أَخْرَبْتُمُ الْآخِرَهًَْ فَتَکْرَهُونَ أَنْ تُنْقَلُوا مِنْ عُمْرَانٍ إِلَی خَرَابٍ فَقَالَ لَهُ فَکَیْفَ تَرَی قُدُومَنَا عَلَی اللَّهِ فَقَالَ أَمَّا الْمُحْسِنُ مِنْکُمْ فَکَالْغَائِبِ یَقْدَمُ عَلَی أَهْلِهِ وَ أَمَّا الْمُسِیءُ فَکَالْآبِقِ یَرِدُ عَلَی مَوْلَاهُ قَالَ فَکَیْفَ تَرَی حَالَنَا عِنْدَ اللَّهِ قَالَ اعْرِضُوا أَعْمَالَکُمْ عَلَی الْکِتَابِ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ قَالَ فَقَالَ الرَّجُلُ فَأَیْنَ رَحْمَهًُْ اللَّهِ قَالَ رَحْمَةُ اللهِ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ. امام صادق (ع)فرمودند: مردی نزد ابوذر آمد و گفت: «ای ابوذر! چرا ما مرگ را نمیخواهیم»؟ ابوذر گفت: «زیراشما دنیای خود را آباد کرده اید و آخرت خود را خراب نموده اید». به همین سبب از اینکه از خانه آبادان به خانه خراب بروید، بیزارید». آن مرد پرسید: «رفتن ما به سوی خداوند چگونه خواهد بود»؟ ابوذر گفت: «رفتن انسان نیکوکار از میان شما مانند رفتن مسافری است که به خانه خود بر میگردد. و رفتن انسان بدکار مانند غلام گریزپای خواهد بود که او را به سوی صاحب خود بر میگردانند». باز پرسید:«حال ما نزد خدا چگونه خواهد بود»؟ ابوذر فرمود: «اعمال خود را به کتاب خدا عرضه کنید. خداوند می فرماید: به‌یقین نیکان در نعمتی فراوانند.و بدکاران در دوزخند. (انفطار/۱۴۱۳)» آن مرد گفت:«پس رحمت خدا کجاست»؟ ابوذر گفت: «رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است». 🔹السجاد (ع)- قَالَ طَاوُسُ یَمَانی: رَأَیْتُ رَجُلًا یُصَلِّی فِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ تَحْتَ الْمِیزَابِ یَدْعُو وَ یَبْکِی فِی دُعَائِهِ فَجِئْتُهُ حِینَ فَرَغَ مِنَ الصَّلَاهًِْ فَإِذَا هُوَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ(ع) فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ‌رَسُولِ اللَّهِ(ع)رَأَیْتُکَ عَلَی حَالَهًِْ کَذَا وَ لَکَ ثَلَاثَهًٌْ أَرْجُو أَنْ تُؤْمِنَکَ مِنَ الْخَوْفِ أَحَدُهَا أَنَّکَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ(ع)وَالثَّانِی شَفَاعَهًُْ جَدِّکَ وَ الثَّالِثُ رَحْمَهًُْ اللَّهِ فَقَالَ یَا طَاوُسُ أَمَّا أَنِّی ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ(ص)فَلَا یُؤْمِنُنِی وَ قَدْ سَمِعْتُ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ لا یَتَساءَلُونَ وَ أَمَّا شَفَاعَهًُْ جَدِّی فَلَا تُؤْمِنُنِی لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ وَ لا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضی وَ أَمَّا رَحْمَهًُْ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ إِنَّهَا قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ وَ لَا أَعْلَمُ أَنِّی مُحْسِنٌ. امام سجاد(ع) فرمودند: طاوس گوید: دیدم مردی مشغول نماز است و زیر ناودان خانه‌ی خدا دعا می‌کند و اشک می‌ریزد پس از پایان نمازش پیش او رفتم دیدم علیّ‌بن‌الحسین (است.عرض کردم: «ای پسر رسول خدا(تو را در چنین حالتی دیدم با اینکه شما دارای سه امتیاز هستی که هریک از آن‌ها مایه‌ی امید نجات است. یک؛فرزند پیامبری دو؛شفاعت جدت سه؛رحمت خدا». فرمود: «اینکه فرزند پیامبرم مایه‌ی امیدی نیست زیرا خداوند می‌فرماید: هیچ‌یک از پیوندهای خویشاوندی میان آن‌ها در آن روز نخواهد بود و از یکدیگر تقاضای کمک نمی‌کنند[چون کاری از کسی ساخته نیست]!(مومنون/۱۰۱) شفاعت جدم نیز امیدوارکننده نیست؛ زیرا خداوند می‌فرماید:آن‌ها جز برای کسی که خدا راضی [به شفاعت برای او] است شفاعت نمی‌کنند.(انبیاء/۲۸) امّا رحمت خدا خودش می‌فرماید: إِنَّ رَحْمَتَ اللهِ قَرِیبٌ مِنَ المُحْسِنِینَ ولی من نمی‌دانم از نیکوکاران هستم یا نه». #سوره_اعراف_آیه_پنجاه_شش #تفسیر_سوره_اعراف_آیه_پنجاه_شش ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج