شرح دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه فراز سوم (سپاسگزاری و شکر از داده ها و نداده های الهی) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،وَطَيِّبْ بِقَضَائِكَ نَفْسِي،وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُكْمِكَ صَدْرِي،وَهَبْ لِيَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّمَعَهَابِأَنَّ قَضَاءَكَ لَمْ يَجْرِإِلَّا بِالْخِيَرَةِ، وَجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلَى مَازَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَمِنْ شُكْرِي إِيَّاك عَلَي مَاخَوَّلْتَنِي خدایا!برمحمّد و آلش درود فرست و مرا به مقرراتت دل‌خوش کن و سینه‌ام را به موارد فرمانت گشاده فرماو به من حالت اعتماد و اطمینان بخش؛تا به وسیله آن اقرار کنم که مقررات تو،جز به آنچه خیر است روان نشده؛ و شکرم را برای حضرتت نسبت به آنچه از من دور داشتی و عطایش را دریغ کردی،از شکرم برآنچه به من عنایت فرمودی افزون‌تر قرار ده. خیر در قضا و قدر الهی رسول اللّه اعظم(ص)درباب آداب دعا مى‌فرمايد: اطْلُبُوا الْخَيْرَ دَهْرَكُمْ كُلَّهُ وَ تَعَرَّضُوا لِنَفَحاتِ اللَّهِ فَإِنَّ للَّهِ نَفَحاتٍ مِنْ رَحْمَتِهِ يُصيبُ بِها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ.«1» درسراسر روزگار خود جوياى خير و خوبى باشيدو خويشتن را در مسير نسيم‌هاى خداوند قرار دهيد؛زيرا نسيم رحمت خدا گاهى مى‌وزد وبه هر يك از بندگانش كه او بخواهد،مى‌رسد. يكى ازعوامل روى گردانى و بى‌علاقگى انسان به خواسته‌هاى الهى،اطمينان نداشتن به خداست؛زيرا اگر او به خدا اعتماد پيدا كند و بداند دستورها ودرخواست‌هاى حق به خير و صلاح اوست،بدون ترديد از آنها استقبال مى‌كندچون در تمام امور قضا و قدر الهى غير از خير و مصلحت چيز ديگرى وجود ندارد و بعد از آنكه به اين مرحله نائل گرديد،افكار و اخلاق و رفتارهايش معتدل و منطقى مى‌گردد تا حدى كه در برابر نعمت‌هاى از دست رفته و حوادث تلخ و شيرين سپاس مى‌گذارد و به افراد نيازمند نگاه تحقيرآميز و به ثروتمندان به خاطر اموالشان به بزرگى احترام نخواهد كرد؛زيرا يقين پيدا كرده كه شرافت انسان به فرمانبرى از خداى عزيز وافتخار به بندگى براى اوست.پس مال و دارايى و نياز و ندارى؛ملاك ارزش انسان‌ها نيست. ريشه اصلى ناآرامى درون انسان گرد و غبارى است كه از طوفان گناهان بر روى قلب او نشسته است.اگر بخواهد به اعتدال روانى و غبار روبى جان موفق شود بايد از عنايات الهى كمك بگيرد و براى پاكسازى روح،خيرانديشى نمايد. حضرت صادق(ع)مى‌فرمايد: إِنَّ اللَّهَ إِذا أَرادَبِعَبْدٍخَيْراً طَيَّبَ رُوْحَهُ فَلايَسْمَعُ مَعْرُوفاً الَّا عَرَفَهُ وَلامُنْكَراً الَّا أَنْكَرَهُ ثُمَّ يَقْذِفُ اللَّهُ فى‌ قَلْبِهِ كَلِمَةً يَجْمَعُ بِهاأَمْرَهُ.«2» هنگامى كه خداوند بخواهد به بنده‌اى نيكى و خوبى كند،روحش را پاكسازى مى‌كند.در اين صورت وقتى اوهر سخن خوب و خداپسندى را مى‌شنود،آن را مى‌شناسد و هر وقت سخن ناپسند و نادرستى را مى‌شنود،از آن متنفر است.سپس خداوند به دلش كلمه‌اى مى‌افكندكه بدين وسيله تمام امورش را گردآورى كرده و روبه راه مى‌سازد. از حضرت على(ع)درباره خير سؤال شد؛ خير چيست؟ فرمود: خير،افزون شدن مال و فرزند نيست؛ خير آن است كه دانشت زياد، و بردباريت بزرگ گردد، و به بندگى پروردگارت بر مردم مباهات نمايى، پس اگر خوبى كردى خدا را شكر كنى، و اگر بدى نمودى به طلب مغفرت برخيزى، خيرى در دنيا نيست مگر براى دو نفر: مردى كه مرتكب گناهانى شده و با توبه جبران نمايد، و مردى كه به جانب كارهاى خير مى‌شتابد. و نيز فرمود:ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ فَقَدْ رُزِقَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ هُنَّ:الرِّضابِالْقَضاءِ وَالصَّبْرُ عَلَى الْبَلاءِ وَالشُّكْرُ فِى الرَّخاءِ.«4» سه چيز است كه هر كسى داشته باشد خوبى دنيا و آخرت روزيش شده است آنها:راضى بودن به حكم الهى، شكيبايى بر بلا و گرفتارى و سپاس در هنگام آسايش و تندرستى. و نيز امام صادق(ع)در نصايح خويش به ياران و همراهانش فرمود: وَ اعْلَمُواأَنَّ اللَّهَ إِذاأَرادَبِعَبْدٍ خَيْراً شَرَحَ صَدْرَهُ لِلْاسْلامِ،فَإِذا أَعْطاهُ ذلِكَ أَنْطَقَ لِسانَهُ بِالْحَقِّ وَ عَقَدَ قَلْبَهُ عَلَيْهِ فَعَمِلَ بِهِ فَإِذا جَمَعَ اللَّهُ لَهُ ذلِكَ تَمَّ لَهُ‌ إِسلامُهُ.«5» هرگاه خداوندخير بنده‌اى را بخواهد سينه‌اش را براى اسلام فراخ مى‌گرداند و چون اين نعمت به او عطا كندزبانش به حق گويا شود و دلش با حق گره خورد و به آن عمل كند واز اين رو زمانى كه خداوند اين امور را گرد آورد اسلام او به كمال رسيده است. خير،درحقيقت پاداشى براى مؤمنان است كه در آخرت براى آنان ذخيره شده است كه مقدمه آن در دنيا پيش بينى شده است. ادامه در پست بعدی 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 #صحیفه_سجادیه #شرح_دعای_سی_پنجم_فراز_سوم ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114🌺 ➰➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج

تفسير خير دركلام امام صادق (عليه السلام)‌ حسين بن اعين برادر مالك بن اعين از امام صادق (عليه السلام) پرسيد: اين كه شخصى به ديگرى مى‌گويد: خدا پاداش خيرت دهد، مفهوم خير چيست؟ امام (عليه السلام) فرمود: خير نام نهرى در بهشت است كه سرچشمه‌اش كوثر است و كوثر از ساق عرش سرچشمه مى‌گيرد و بر آن نهر منزلگاه‌هاى اوصيا و شيعيانشان بنا شده و در دو طرف اين نهر دختركانى باشند كه هر گاه يكى از آنها از جاى برخيزد؛ ديگرى به جاى او بنشيند؛ به اين خاطر نامش را خير ناميده‌اند. و اين مفهوم خير است؛ در آيه شريفه: ﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ﴾«6» در آنها زنانى نيكو سيرت و زيبا صورت‌اند. پس هر گاه مردى به دوست خود گفت:«جَزاكَ اللَّهُ خَيْراً» همان منازلى است كه خداوند براى برگزيدگان و نيكان از بندگانش فراهم نموده است. از اين رو خداوند منّان در دنيا راه و وسيله رسيدن به خير و صلاح را در امور انسان در دسترس قرار داده است.«7» رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) مى‌فرمايد: يَقُولُ اللَّهُ تَعالَى الْمَعْرُوفُ هَدِيَّةٌ مِنّى إِلى‌ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنِ فَإِنْ قَبِلَها مِنّى‌ فَبِرَحْمَتى‌ وَ مِنّى‌ وَ إِنْ رَدَّها فَبِذَنْبِهِ حُرِمَهَا وَ مِنْهُ لا مِنِّى وَ أَيُّما عَبْدٍ خَلَقْتُهُ فَهَدَيْتُهُ إِلَى الْإِيمانِ وَ حَسَّنَتْ خُلْقُهُ وَ لَمْ أَبْتَلِهِ بِالْبُخْلِ فَإِنّى أُرِيدُ بِهِ خَيْراً.«8» خداوند بزرگ مى‌فرمايد: كار نيك هديه‌اى از جانب من به سوى بنده مؤمن من است. پس اگر پذيرفت؛ اين رحمت از جانب من است و اگر آن را ردّ نمود به سبب گناه خودش از آن محروم مانده است و اين از خود اوست نه از من و هر بنده‌اى كه بيافرينم، به ايمان هدايتش كنم و اخلاق او را نيكو سازم و به بخل گرفتارش ننمايم، همانا خير او را خواسته‌ام. پی نوشت ها: (1)- كنز العمال: 2/ 74، حديث 3189؛ الدرّ المنثور: 3/ 318، ذيل آيه 107 سوره يونس. (2)- الكافى: 1/ 165، حديث 1؛ بحار الأنوار: 5/ 203، باب 7، حديث 30. (3)- نهج البلاغه: حكمت 94. (4)- غرر الحكم: 282، حديث 6283. (5)- الكافى: 8/ 13، حديث 1؛ بحار الأنوار: 75/ 223، باب 23، ذيل حديث 93. (6)- رحمان (55): 70. (7)- الكافى: 8/ 230، حديث 298؛ بحار الأنوار: 8/ 162، باب 23، حديث 101. (8)- بحار الأنورا: 71/ 410، باب 30، حديث 14؛ الأمالى، شيخ طوسى: 24، حديث 29. ادامه دارد... #صحیفه_سجادیه #شرح_دعای_سی_پنجم_فراز_سوم ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114🌺 ➰➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج