ادامه شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه فراز ۵۳و۵۴ اللَّهُمَّ ارْزُقْنَاخَوْفَ عِقَابِ الْوَعِيدِ،وَشَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِحَتَّى نَجِدَلَذَّةَ مَانَدْعُوكَ بِهِ،وَكَأْبَةَ مَا نَسْتَجِيرُك مِنْهُ خدایا!ترس ازعذاب تهدید شده وشوق ثواب وعده داده شده را روزی ما فرما؛تا لذت آنچه که از تومی‌خواهیم و اندوه آنچه که از آن به تو پناه می‌بریم،دریابیم. وَاجْعَلْنَاعِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ،وَقَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ،يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ وما را نزدخود از توبه‌کنندگانی که محبتت را بر آنان ضروری ومقرر کردی وبازگشت به طاعتت را از ایشان پذیرفتی،قرار ده؛ای عادل‌ترین عادلان! ترس از عذاب و شوق ثواب خداوندمتعال پس ازتوجه بشارت‌هاى الهى به مؤمنان و نيكوكاران،خطاب به آنان فرمود: ﴿وَبَشِّرِالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖكُلَّمَا رُزِقُوامِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙقَالُوا هَٰذَاالَّذِي رُزِقْنَامِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَاخَالِدُونَ﴾«1» وكسانى راكه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته انجام داده‌اند،مژده ده كه بهشت‌هايى ويژه آنان است كه از زير[درختان]آن نهرها جارى است؛هرگاه از آن بهشت‌ها ميوه‌اى آماده به آنان دهند،گويند:اين همان است كه از پيش روزى مانمودند،وازميوه‌هاى گوناگون كه[در طعم وگوارايى وزيبايى‌]شبيه هم است،نزد آنان آورند؛درآنجا براى ايشان همسرانى پاكيزه [از هر آلودگى‌]است؛ودرآن بهشتها جاودانه‌اند.  ﴿وَعَدَاللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَاالْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَاوَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚوَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾«2» خدابه مردان وزنان باايمان بهشت‌هايى را وعده داده كه از زير[درختانِ]آن نهرها جارى است؟درآن جاودانه‌اند،ونيز سراهاى پاكيزه‌اى را دربهشت‌هاى ابدى[وعده فرموده‌]و هم‌چنين خشنودى ورضايتى از سوى خدا[كه از همه آن نعمت ها]بزرگ‌تر است؛اين همان كاميابى بزرگ است.  ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُالْبَرِيَّةِ *جَزَاؤُهُمْ عِنْدَرَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَاالْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖرَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ﴾«3» مسلماًكسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند،اينانند كه بهترين مخلوقاتند.*پاداششان نزدپروردگارشان بهشت‌هاى پاينده‌اى است كه از زير[درختان] آن نهرهاجارى است،در آنها جاودانه‌اند،خدا از آنان خشنوداست و آنان هم از خدا خشنودند؛ اين براى كسى است كه از پروردگارش بترسد و ازسوى ديگر دروعيدها وهشدارهايى،به كافران وستمكاران مى‌فرمايد: ﴿وَالَّذِينَ كَسَبُواالسَّيِّئَاتِ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۖ كَأَنَّمَاأُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًامِنَ اللَّيْلِ مُظْلِمًا ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾«4» وكسانى كه مرتكب بدى‌ها شدند،كيفرهر بدى مانندهمان بدى است وخوارى آنان را فرا مى‌گيرد،براى آنان از[خشم وعذاب‌]خداهيچ حافظ ونگه دارنده‌اى نخواهد بود؛گويى چهره‌هايشان باپاره‌هايى ازشب تاريك پوشيده شده؛آنان اهل آتش‌اند و در آن جاودانه‌اند.  ﴿إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا﴾«5» بى‌ترديدمنافقان درپايين‌ترين طبقه از آتش‌اند،وهرگزبراى آنان ياورى نخواهى يافت. از اين روانسان مؤمن و كافر تكليفشان از جهت مسائل اعتقادى وقيامت وآخرت روشن است وجايگاه كسى كه درباور خودحق و باطل رامى‌شناسدوتا پايان عمربرآن استوار مى‌ماند؛ درصحنه محشر برهمگان آشكار مى‌گردد. اما گروهى درميان راه زندگى،رنگ عوض مى‌كنند،گاهى مانندافراد با ايمان خداجو مى‌شوندوگاهى مانندمنافقان براى تباهى و گمراهى ديگران تلاش مى‌كنند،از اين دسته؛ بسيارى ازآدم‌هايى كه گرفتار ترس و اميد مى‌شوند؛اشتياق به بهشت وزيبايى‌ها وترس از جهنم و وحشت آن دردلشان موج مى‌زند. آرزوى پرواز به سوى دوست و جايگاه ابدى و آسايش هميشگى برزبان جارى مى‌سازند. روزانه براى كار وخدمت شرافتمندانه در تكاپو هستند ودر شب مانند بيماران دربستر خويش به خود مى‌پيچند. جان در كالبد تن آنان در فشار و اذيت است و با كوچ از ديار فانى و نوشيدن شربت مرگ در فضايى آزاد و پرنعمت به پرواز در مى‌آيد و بر رفتار و اعمال ديگران نظاره مى‌كنند. ادامه👇 #صحیفه_سجادیه #شرح_دعای_چهل_پنجم_فراز_پنجاه_سوم_چهارم ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج

امام صادق(عليه السلام)درتوصيف حال چنين بندگانى به عبداللّه بن جندب مى‌فرمايد: اى پسر جندب!هركه برعمل خود تكيه داشته باشدهلاك مى‌شود وآن كس كه بى‌باكانه گناه مى‌كند ودل به رحمت خدا بسته است نجات نخواهد يافت.عرض كردم:پس چه كسى نجات مى‌يابد؟فرمود:كسانى كه بين اميد و ترس مثل اينكه دل‌هايشان درچنگال پرنده‌اى است به واسطه اشتياقى كه به پاداش و ترسى كه از كيفر دارند.《6》 اميرمؤمنان(ع) دروصف مؤمنان و متقيان حقيقى چنين مى‌فرمايد: پرهيزكاران دراين دنيااهل فضائلند،گفتارشان صواب،پوشاكشان اقتصادى،ورفتارشان افتادگى است.از آنچه خدابرآنان حرام كرده چشم پوشيده،وگوش‌هاى خود را وقف دانش بامنفعت نموده‌اند.آنان را دربلا وسختى و آسايش و راحت،حالتى يكسان است،واگر خداوندبراى اقامتشان دردنيا زمانى معين را مقررنكرده بود،از شوق به ثواب وبيم ازعذاب به اندازه چشم به هم زدنى روحشان در بدنشان قرار نمى‌گرفت.خداوند در باطنشان بزرگ،وغير او درديدگانشان كوچك است.آنان با بهشت چنانند كه گويى آن راديده ودر فضايش غرق نعمتند،وباعذاب جهنم چنانند كه گويى آن رامشاهده نموده ودرآن معذبند۷ امام صادق(ع)درباب معرفت عارف مى‌فرمايد: انسان عارف،جسمش درميان مردم است و دلش باخداوند است؛اگر دل او چشم به هم زدنى ازخداوندغافل شود،ازشوق اوجان سپرد۸ حضرت ام كلثوم عليها السلام مى‌فرمايد: شب۱۹ پدرم اميرمؤمنان(ع)در خانه من قرار و آرام نداشت،روى پايش‌ بند نبود. وقتى من از ايشان پرسيدم،چه شده كه امشب شماهمينطوربه ستاره‌ها نگاه مى‌كنيد؟ فرمود:دخترم امشب آن شبى مى‌باشد كه حبيب من پيغمبر(ص)درباره آن به من خبر داده است.«9» از شدت عشق به وصال دوست روى پا نبود و هرچه موانعى براى حركت حضرت پيش آمد، كنارمى‌زد. اين نگاه اولياى خداست؛چنين كارى،ساده نيست؛اين معناى سخن اميرمؤمنان است كه فرمود: اولياى خدا آنانى هستند كه به باطن دنيانظر كردندوقتى كه مردم به ظاهرش نگريستند،و به فرداى آن مشغول شدندوقتى مردم به امروز پرداختند.《10》 اولياى الهى دربرابر آن همه مرارت ورنج‌هاكه به آنان مى‌رسد،مى‌گويند:مازيبايى فقط مى‌بينيم.آنان كه چنين مى‌گويند:باطن هر چيز رامى‌نگرندچون تلخى ظاهرى كه مردم از آن رنج مى‌برندبراى اولياى خداوند از ديد زيبانگرى،شيرينى وشيدايى است. حضرت امام حسين(ع)وقتى از مكه به طرف كربلامى‌رود،جلوى اسبش رامى‌گيرند وبه او مى‌گويندكه:نرو،مى‌پرسد چرا؟ مى‌گويند:سفرت بوى خون مى‌دهد.يعنى جانت درخطر است،البته پيش خودشان فكر كردندامام را بترسانيم كه شايدنرود.به محض اينكه مرگ رامطرح كردند،حضرت ارزيابى باطنى والهى كرد وفرمود: اشتياقم به مرگ از اشتياق يعقوب به ديدن يوسف شديدتر است.«11» اين برنامه؛سيره پروردگار عالم است اماكسى كه براساس ديدسطحى ارزيابى مى‌كند مى‌گويد:خداوند مرا پست وكوچك كرد.گاهى كه كمى از اموالش ياتعداد فرزندانش آسيب مى‌بيندناله وفريادش بلندمى‌شود كه:گويا خدا ما را فراموش كرده ياچرا تنها مرا امتحان مى‌كند و ... اگر درسيره انبيا ومعصومان(عليهم السلام) چنين طرزفكرى باشد،پس دنياى آنان بادنياى مردم چه فرق مى‌كند؟!روح بلند دركالبد بزرگ جاى مى‌گيردو هرچه مقام معنوى برتر باشد، افق ديدگاه نسبت به لقاى دوست گسترده‌تر مى‌شود. آنگاه كه امام حسين(ع)فرمود:شوقم به مرگ ازاشتياق يعقوب به يوسف افزونتر است؛ بنابراين كلام او اوج نشاط روحى وافق بلند نگاه عرشى رامى‌فهماند،آنجايى كه يك مرتبه همه باطن رامى‌بيند و باحال مخلصانه بر لبان مباركش زمزمه مى‌كند: صبر بر تقديراتت پروردگار، اى كه هيچ معبود حقى جز تو نيست، اى فريادرس فريادخواهان، هيچ صاحب اختيار و معبودى جز تو ندارم. صبر بر داورى‌ات اى دادرس بى‌پناهان. سپس در نهايت اشتياق به سوى پروردگارش مى‌شتابد. پی نوشت ها: (1)- بقره (2): 25. (2)- توبه (9): 72. (3)- بيّنه (98): 7- 8. (4)- يونس (10): 27. (5)- نساء (4): 145. (6)- بحار الأنوار: 75/ 280، باب 24، حديث 1؛ تحف العقول: 302. (7)- نهج البلاغه: خطبه 184. (8)- بحار الأنوار: 3/ 14، باب 1، حديث 35؛ مصباح الشريعة: 191. (9)- بحار الأنوار: 42/ 225، باب 127، حديث 35؛ روضة الواعظين: 1/ 135. (10)- نهج البلاغه: حكمت 432. (11)- بحار الأنوار: 44/ 366، باب 37؛ كشف الغمة: 2/ 29. (12)- موسوعه كلمات الامام الحسين (عليه السلام): 510؛ مقتل الحسين (عليه السلام)، مقرم: 357 #صحیفه_سجادیه #شرح_دعای_چهل_پنجم_فراز_پنجاه_سوم_چهارم ➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ @saleheinmaryam313114 ➰➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰ اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج