⁩کار تشکیلاتی در نهج البلاغه بی نظمی آفت کار فرهنگی و تربیتی سفارش امیرالمومنین(ع) به رعایت تقوا و رعایت نظم در کارها همراه با نگاهی #جمع_گرایانه است، یعنی می توانیم آن را در کارهای جمعی یا همان کار تشکیلاتی استفاده کنیم.... ایشان می فرمایند: در کارهایتان نظم داشته باشید؛ الف) کارهای شخصی و فردی؛ ب) کارهای جمعی و گروهی؛ این نظم در جمع هم میتواند معانی مختلفی داشته باشد وقتی از کسی سؤال می کنند نظم یعنی چه؟ می گوید: یعنی هر چیزی را در جای خودش قرار دهیم؛ آیا قرار دادن کتاب در کتابخانه و قراردادن البسه در کمد و یا قرار دادن وسایل آشپزخانه به ترتیب در کنار یکدیگیر رعایت نظم است؟ تا حدی می توان گفت: بله، این رعایت نظم است، اما کنار هم چیدن فقط رعایت نظم نیست بلکه به عدالت و انصاف چیدن خیلی مهم تر از چیدمان تنهاست؛ ما در زندگی شخصی باید نسبت به لوازم اطراف که مادی است و همچنین لوزام زندگی و حیات که معنوی است، عدالت را رعایت کنیم؛ مثلا عدالت در نظم یعنی وسایل مورد نیاز یک کودک را پایین تر قرار دهیم تا بتواند به آسانی از آن استفاده کند؛ وسایل خطرناک را در دسترس کودک قرار ندهیم تا در غفلت ما خودش را به خطر بیاندازد؛ این می شود انصاف؛ برای وسایل حساس مکانی را در نظر بگیریم که دچار آسیب نشوند، از وسایل زندگیمان به نحو احسنت مواظبت کنیم؛ انصاف و نظم در شهرسازی یعنی به فکر عبور و مرور معلولین نیز باشیم... در حیات معنوی هم باید رعایت عدالت و انصاف کنیم اینکه هر حرفی نزنیم، هر چیزی بشنویم به هر چیزی نگاه نکنیم یا نظم فکر و اعتقادی ما دچار خدشه نشود؛ سخن گفتن، خندیدن، شوخی، بحث و جدل، گوش دادن، محبت کردن، تنبیه، تشویق، تأیید یا رد کردن، همنشینی، صله رحم، عبادت و در کنار خانواده بودن قسمت کوچک از حیات معنوی ما است که باید در آن رعایت عدالت، انظباط، انصاف و اخلاق بشود... در کار #فرهنگی که حیات معنوی #مربی و #متربی است، نظم، عدالت، انصاف و اخلاق حرف اول را میزند، متربی باید با یک نحوه آموزش و یه نحوه رفتار در مجموعه مواجه باشد و اگر حس کند بی نظمی و بی انصافی در مسائل جاریِ فعالیت فرهنگی، نحوه آموزش و همچنین طرزِ برخورد و رفتار است سعی میکند خود را از مجموعه دور کند و تلاش مسئولین و مربیان عزیز راه به جایی نمیبرد... البته یأس و ناامیدی متربی کمترین عکس العمل است، شدت عکس العمل به شدت بی نظمی بستگی دارد و شدت عکس العملها میتواند مشکلات مجموعه را بیشتر کند، اگر دانش پژوه ما ، فعال فرهنگی ما و متربی ما مجموعه را ترک کند میتواند دیگران را نیز با خود همراه کند، آن هم با استدلال قویی ای مثل بی نظمی و بی عدالتی و بی انصافی، مثلاً اینکه تعدادی از متربیان نورچشمی هستند و دیگران مورد توجه نیستند و مسائلی مانند این... هر عقل سلیمی این استدلال را میپذیرد البته اگر واقعاً این ضعفها وجود داشته باشد... #بی_نظمی بزرگترین #آفت گروهها و حلقه های فرهنگی است، آفتی که اکثر مراکز فرهنگی به آن دچار هستند، مراکز و گروههایی که دچار چالش میشوند، ریزش دارند، حرکتشان بسیار کند است و نمیدانند مشکلاتشان چیست و از چه ناحیه ای ضربه میخورند باید اول نگاه به نظمشان بیاندازند... لازم است مجدداً عرض شود نگاهتان به مقوله نظم خیلی وسیع باشد، کوچکترین برنامه ها و رفتارها باید نظم داشته باشند، باید از یک قائده ی منطقی و دینی بهره مند باشند، باید پشت اش به استدلالات قوی و اصول اخلاقی و دینی گرم باشد، مستدل و مستحکم در مقابل هر هجمه و سؤال محکم بایستد و میدان را به تعارضات و شبهات و اخلالها ندهد... مثلاً اگر یک متربی راجع به یک رفتار یا برنامه سؤال کرد باید بتوانید با استدلال منطقی و عقلی جوابش را بدهید تا جایی که برنامه و رفتار شما را برگرفته از تعالیم دینی بیابد؛ هرچند این مسئله نیز آفتی دارد و آن شعاری بودن اقتباسها و استدلالهاست، یعنی نباید شعار دهیم که ما به دستورات دینی و اخلاقی عمل میکنیم بلکه باید در عمل آن را عرضه کنیم... ✍حجة الاسلام خاتمی خوانساری #تشکیلات #نظم #مربی #برنامه_ریزی 🆔 @salehintehran

⁩کار تشکیلاتی در نهج البلاغه بی نظمی آفت کار فرهنگی و تربیتی سفارش امیرالمومنین(ع) به رعایت تقوا و رعایت نظم در کارها همراه با نگاهی #جمع_گرایانه است، یعنی می توانیم آن را در کارهای جمعی یا همان کار تشکیلاتی استفاده کنیم.... ایشان می فرمایند: در کارهایتان نظم داشته باشید؛ الف) کارهای شخصی و فردی؛ ب) کارهای جمعی و گروهی؛ این نظم در جمع هم میتواند معانی مختلفی داشته باشد وقتی از کسی سؤال می کنند نظم یعنی چه؟ می گوید: یعنی هر چیزی را در جای خودش قرار دهیم؛ آیا قرار دادن کتاب در کتابخانه و قراردادن البسه در کمد و یا قرار دادن وسایل آشپزخانه به ترتیب در کنار یکدیگیر رعایت نظم است؟ تا حدی می توان گفت: بله، این رعایت نظم است، اما کنار هم چیدن فقط رعایت نظم نیست بلکه به عدالت و انصاف چیدن خیلی مهم تر از چیدمان تنهاست؛ ما در زندگی شخصی باید نسبت به لوازم اطراف که مادی است و همچنین لوزام زندگی و حیات که معنوی است، عدالت را رعایت کنیم؛ مثلا عدالت در نظم یعنی وسایل مورد نیاز یک کودک را پایین تر قرار دهیم تا بتواند به آسانی از آن استفاده کند؛ وسایل خطرناک را در دسترس کودک قرار ندهیم تا در غفلت ما خودش را به خطر بیاندازد؛ این می شود انصاف؛ برای وسایل حساس مکانی را در نظر بگیریم که دچار آسیب نشوند، از وسایل زندگیمان به نحو احسنت مواظبت کنیم؛ انصاف و نظم در شهرسازی یعنی به فکر عبور و مرور معلولین نیز باشیم... در حیات معنوی هم باید رعایت عدالت و انصاف کنیم اینکه هر حرفی نزنیم، هر چیزی بشنویم به هر چیزی نگاه نکنیم یا نظم فکر و اعتقادی ما دچار خدشه نشود؛ سخن گفتن، خندیدن، شوخی، بحث و جدل، گوش دادن، محبت کردن، تنبیه، تشویق، تأیید یا رد کردن، همنشینی، صله رحم، عبادت و در کنار خانواده بودن قسمت کوچک از حیات معنوی ما است که باید در آن رعایت عدالت، انظباط، انصاف و اخلاق بشود... در کار #فرهنگی که حیات معنوی #مربی و #متربی است، نظم، عدالت، انصاف و اخلاق حرف اول را میزند، متربی باید با یک نحوه آموزش و یه نحوه رفتار در مجموعه مواجه باشد و اگر حس کند بی نظمی و بی انصافی در مسائل جاریِ فعالیت فرهنگی، نحوه آموزش و همچنین طرزِ برخورد و رفتار است سعی میکند خود را از مجموعه دور کند و تلاش مسئولین و مربیان عزیز راه به جایی نمیبرد... البته یأس و ناامیدی متربی کمترین عکس العمل است، شدت عکس العمل به شدت بی نظمی بستگی دارد و شدت عکس العملها میتواند مشکلات مجموعه را بیشتر کند، اگر دانش پژوه ما ، فعال فرهنگی ما و متربی ما مجموعه را ترک کند میتواند دیگران را نیز با خود همراه کند، آن هم با استدلال قویی ای مثل بی نظمی و بی عدالتی و بی انصافی، مثلاً اینکه تعدادی از متربیان نورچشمی هستند و دیگران مورد توجه نیستند و مسائلی مانند این... هر عقل سلیمی این استدلال را میپذیرد البته اگر واقعاً این ضعفها وجود داشته باشد... #بی_نظمی بزرگترین #آفت گروهها و حلقه های فرهنگی است، آفتی که اکثر مراکز فرهنگی به آن دچار هستند، مراکز و گروههایی که دچار چالش میشوند، ریزش دارند، حرکتشان بسیار کند است و نمیدانند مشکلاتشان چیست و از چه ناحیه ای ضربه میخورند باید اول نگاه به نظمشان بیاندازند... لازم است مجدداً عرض شود نگاهتان به مقوله نظم خیلی وسیع باشد، کوچکترین برنامه ها و رفتارها باید نظم داشته باشند، باید از یک قائده ی منطقی و دینی بهره مند باشند، باید پشت اش به استدلالات قوی و اصول اخلاقی و دینی گرم باشد، مستدل و مستحکم در مقابل هر هجمه و سؤال محکم بایستد و میدان را به تعارضات و شبهات و اخلالها ندهد... مثلاً اگر یک متربی راجع به یک رفتار یا برنامه سؤال کرد باید بتوانید با استدلال منطقی و عقلی جوابش را بدهید تا جایی که برنامه و رفتار شما را برگرفته از تعالیم دینی بیابد؛ هرچند این مسئله نیز آفتی دارد و آن شعاری بودن اقتباسها و استدلالهاست، یعنی نباید شعار دهیم که ما به دستورات دینی و اخلاقی عمل میکنیم بلکه باید در عمل آن را عرضه کنیم... ✍حجة الاسلام خاتمی خوانساری #تشکیلات @salehintehran